Ξεκίνημα
Στεκόμαστε εδώ στην άκρη της πόλης. Το βράδυ στην Βηθανία πέρασε ήσυχα. Η Μαρία σε μιαν άκρη με τα μαλλιά να μοσχοβολούν νάρδο και την καρδιά γεμάτη αγαλλίαση. Δεν ξέρει τι θα ακολουθήσει. Ο Λάζαρος κοιμήθηκε ήσυχα στο δεύτερο βράδυ της δεύτερης ζωής του. Η ανάσα του σαν του μωρού παιδιού. Ο Ιησούς πρέπει να ξαγρύπνησε πάλι στην προσευχή. Σηκωθήκαμε με το πρώτο φως του ήλιου. Προχωράμε τώρα στην πόλη που απλώνεται μπροστά μας. Ο δρόμος είναι ανηφορικός. Η συκιά με μαραμένα τα μεγάλα φύλλα της έμεινε πριν λίγο πίσω μας. Βαδίζουμε προς το ναό. Ο θόρυβος των αργυραμοιβών φτάνει ως εδώ. Ανακατεμένες φωνές και βελάσματα. Αρνιά, άλογα και λογικά. Τούτη η βδομάδα που ξεκινά με φοβίζει.
Σφίγγω το χέρι στο ραβδί μου. Ιδού αναβαίνομεν εις
Ιεροσόλυμα…
Αλεξανδρεύς
2 σχόλια:
Καλό το ξεκίνημα.. ο δρόμος θα έχει το ενδιαφέρον… περιμένω…
Πολύ ωραίο το πρώτο κείμενο!
Εν αναμονή των υπολοίπων...
Δημοσίευση σχολίου