ΔΥΟ ΚΟΣΜΟΙ ΑΠΕΝΑΝΤΙ - ΑΘΑΝΑΣΙΟΣ ΚΟΤΤΑΔΑΚΗΣ

ΔΥΟ   ΚΟΣΜΟΙ   ΑΠΕΝΑΝΤΙ 

ΑΘΑΝΑΣΙΟΣ ΚΟΤΤΑΔΑΚΗΣ

           Παραμονή της πτώσης της βασιλίδος των πόλεων, και μεταφέρω από παλιά μου ανάρτηση -Τρίτη 29 Μαϊου 2018- το ακόλουθο. Έστω την επαύριον της 29^ης Μαΐου 2025, της Αναλήψεως του Κυρίου και της τραγικής πτώσης, σπάνια, και να ήταν όχι τυχαία αυτή η ημερολογιακή σύμπτωση !   

     «Μωάμεθ και Κωνσταντίνος απευθύνουν καθένας στο στράτευμά του λόγο ενδεικτικό του πνευματικού επιπέδου και του κόσμου του !

        Ο Πορθητής γνωρίζει καλά πόσο σημαντικό είναι να καταλάβει «πόλιν, μεγάλην … κεφαλήν γεγενημένην της οικουμένης απάσης», και προσφέρει στους μαχητές του αυτό που  θα άναβε το πολεμικό μένος τους. «Πρώτον μεν γαρ πλούτος τε εστί πολύς και παντοδαπός εν τήδε τη πόλει, ο μεν εν τοις βασιλείοις, ο δε εν τοις οίκοις των δυνατών, ο δε εν τοις των ιδιωτών, ο δε καλλίων και μείζων εν τοις ιεροίς αποκείμενος, αναθημάτων και κειμηλίων παντοίων εκ χρυσού και αργύρου κατεσκευασμένων, λίθων τε τιμίων και μαργάρων πολυτελών … ων απάντων υμείς έσεσθε κύριοι ! Έπειτα άνδρες αγαθοί πλείστοι τε και των ευ γεγονότων, ων οι μεν δουλεύσωσιν υμίν, οι δε ες απόδοσιν έσονται-πωλούμενοι. Γυναίκες τε πλείσται και κάλλισται, νέαι και αγαθαί τας όψεις, και παρθένοι προς γάμον ωραίαι, ευγενείς τε και εξ ευγενών, και αρρένων οφθαλμοίς έτι και νυν άβατοι ένιαι τούτων … Ων αι μεν έσονται υμίν ες γυναίκας, αι δε προς θεραπείαν αρκέσουσιν, αι δε προς απόδοσιν. Και κερδανείτε κατά πολλά ές τε απόλαυσιν ομού και θεραπείαν και πλούτον… Ταύτα πάντα… δίδωμι υμίν νυν ες διαρπαγήν τε και λείαν» -Κριτόβουλος.

       «Ο Κωνσταντίνος απευθύνεται στους δικούς του ως ‘ο ποιμήν ο καλός’, που ‘την ψυχήν αυτού τίθησιν υπέρ των προβάτων’. Όσοι συγκεντρώθηκαν και τον άκουσαν, ήταν σαν να παρακάθισαν γύρω από το τραπέζι του Μυστικού Δείπνου»-ως γράφει ο Π. Κανελλόπουλος. 

    «Καλώς ουν οίδατε, αδελφοί, αρχίζει το λόγο ο Κωνσταντίνος-κρατείστε το «αδελφοί», που είναι στους αντίποδες του ρηχού, «σύντροφοι»- ότι δια τέσσερα τινά οφειλέται κοινώς εσμέν ίνα προτιμήσωμεν αποθανείν μάλλον ή ζην, πρώτον μεν υπέρ της πίστεως ημών και της ευσεβείας, δεύτερον δε υπέρ της πατρίδος, τρίτον υπέρ του βασιλέως ως χριστού του Κυρίου, και τέταρτον υπέρ συγγενών και φίλων … Αυτός δε ο αλιτήριος αμηράς πεντήκοντα και επτά ημέρας άγει σήμερον αφ’ ου … μετά πάσης μηχανής και ισχύος καθ’ ημέραν τε και νύκτα ουκ επαύσατο πολιορκών ημάς. Και χάριτι του παντεπόπτου Χριστού του Κυρίου ημών εκ των τειχών μετά αισχύνης άχρι του νυν πολλάκις κακώς απεπέμφθη … Παρακαλώ ουν υμάς ίνα στήτε ανδρείως και μετά γενναίας ψυχής ως πάντοτε και νυν εποιήσατε κατά των εχθρών της πίστεως ημών. Παραδίδωμι δε υμίν την εκλαμπροτάτην και περίφημον ταύτην πόλιν και πατρίδα ημών και βασιλεύουσαν των πόλεων … Εάν εκ καρδίας φυλάξητε τα όσα ενετειλάμην υμίν, ελπίζω εις Θεόν ως λυτρωθείημεν ημείς της ενεστώσης απειλής … ο στέφανος ο αδαμάντινος εν ουρανοίς εναπόκειται υμίν, και μνήμη αιώνιος και άξιος εν τω κόσμω έσεται»! 

    Διαβάστε ξανά και ξανά και προσεκτικά αυτό το θαυμάσιο γραπτό που όντας παρών μας παραδίδει ο Σφραντζής, και κρατείστε βαθιά στην ψυχή σας ως εθνικό θησαυρό την όλη συγκλονιστική ατμόσφαιρα, και πιο πολύ, το δίπολο της απάντησης των μαχητών ! «Οι πάντες ως εξ ενός στόματος απεκρίναντο μετά κλαυθμού λέγοντες: `Αποθάνωμεν υπέρ της Χριστού πίστεως και της πατρίδος ημών’» !

       Το πρόβλημα της σήμερον τείνει θαρρώ να είναι, αν τέτοιος συνειδητός ηγέτης και τέτοιοι συνειδητοί μαχητές μπορούν να υπάρχουν στην ιστορικά μεγάλη μας χώρα !

Αθανάσιος Κοτταδάκης