Ηθοποιός ατάλαντος - Στάχυς

Ηθοποιός ατάλαντος

 

Σε ρούχα προτιμώ λευκά να ντύνομαι

το μαύρο του έσω μου να κρύψω.

Μ΄ αρώματα ακριβά αρέσκομαι ν’ αλείφομαι

μη και τη σήψη μπορέσω να δαμάσω

που σαν ηφαίστειο μέσα μου αναβλύζει.

Μια νύχτα απέραντη απλώνεται γύρω μου

σα δίνη που σιγά σιγά με καταπίνει

και με ξεβγάζει στην επιφάνεια λιπόθυμο.

Κι είναι τέτοια του νου η σκότιση

που πάλι μέσα στη δίνη απροκάλυπτα ρίχνεται.

Τι βάσανο κι αυτό!

Να ζεις σε μέρες Αναστάσιμες

κι εσύ, ηθοποιέ ατάλαντε και θλιβερέ υποκριτή,

να εκλιπαρείς για λύτρωση

με βλέμμα στραμμένο ερωτικά

στη νύχτα που σε τρώει.

 

Στάχυς