Αποχαιρετούμε τον Μητροπολίτη Αγκύρας Ιερεμία - Νικόλαος Κοσμίδης

Αποχαιρετούμε έναν γλυκύτατο άνθρωπο και Επίσκοπο του Οικουμενικού Πατριαρχείου, τον Μητροπολίτη Αγκύρας Ιερεμία, πρώην Γαλλίας και Ελβετίας.

Τον καιρό της Γενεύης είχα τη χαρά και τώρα καταλαβαίνω πως ήταν και μέγιστη τιμή, να φιλοξενούμαι στα κυριακάτικα γεύματα στο Κέντρο του Σαμπεζύ. Νέος γαρ, απαίδευτος και με έντονη δίψα για θεολογική γνώση και την οικουμενική τους εμπειρία, δεν σταματούσα τις ερωτήσεις προς τους σεβαστούς καθηγητές Βλάσιο Φειδά και Κωνσταντίνο Δεληκωνσταντή, που επίσης συμμετείχαν στα γεύματα. Ακόμη απορώ με την υπομονή τους να απαντούν.

Μετά από πολλές Κυριακές, ο μακαριστός, που σπανίως συμμετείχε και μόνο μας άκουγε, παρότι ήταν προϊστάμενος της κοινής τράπεζας, είπε: «Ας φάμε μια φορά ήσυχα. Δεν τελειώνουν οι θεολογικές συζητήσεις». Δίκιο είχε.

Ξαναβρεθήκαμε στη Σύνοδο της Κρήτης, και οι κουβέντες συνεχίστηκαν στο πρωινό γεύμα, πριν από την καθημερινή έναρξη των εργασιών της. Τα σύννεφα της διαίρεσης είχαν ήδη πυκνώσει πάνω από την Ορθόδοξη Εκκλησία, και ο μακαριστός ήταν ζωντανή πηγή γνώσης όλου του κόπου που, για δεκαετίες, Ορθόδοξοι θεολόγοι είχαν καταβάλει για να συνέλθει συνοδικά η παγκόσμια Ορθοδοξία: σε διάλογο με τον εαυτό της, με τις άλλες Εκκλησίες και Εκκλησιαστικές Κοινότητες και με την οικουμένη.

Δυστυχώς, η γενιά του ξεκίνησε με άλλο όραμα για τον ενδοορθόδοξο διάλογο και την οικουμενική μαρτυρία της Ορθοδόξου Εκκλησίας και άλλα βίωσε στη δύση της. Αλλοίμονο σε εμάς, που δεν ξέρουμε καν από πού να πιάσουμε το νήμα για τη θεραπεία του τραύματος που όλο και βαθαίνει.

Να έχουμε την ευχή σου, μακαριστέ και καλή αντάμωση με τον Αναστάσιο, τον Ιωάννη, τον Χρυσόστομο, τον Αιμιλιανό, τον Δαμασκηνό, τον Κάλλιστο, τον Γεννάδιο, τον π. Γεώργιο και όλους τους υπόλοιπους της εκπληκτικής γενιάς σας.

Νικόλαος Κοσμίδης