«Μπράβο, λεβέντη μου» - Σάκης Μουμτζής

«Μπράβο, λεβέντη μου»

Σάκης Μουμτζής

Αυτό ακούστηκε κατά την έξοδο από τον εισαγγελέα των δύο φερομένων ως εμπρηστών. Μάλιστα, η λεκτική επιδοκιμασία συνοδευόταν και από χειροκροτήματα ομάδας παρευρισκομένων. Το ερώτημα είναι τι χειροκροτούσαν και τι επιδοκίμαζαν αυτοί οι άνθρωποι; Το αναμφισβήτητο τεκμήριο αθωότητας δεν παύει να τους καθιστά υπόπτους για την τέλεση της αποτρόπαιης πράξης του εμπρησμού. Θα ήθελα να πιστέψω πως οι χειροκροτητές δεν επιδοκιμάζουν τον εμπρησμό, εκτός εάν έχουν παραφρονήσει πλήρως. Αν ζουν σε ένα άλλο σύμπαν με άλλες αξίες, στο οποίο επιτρέπονται τα πάντα.

Μέχρι στιγμής δεν είναι γνωστό αν η πράξη των συλληφθέντων είχε ιδεολογικά κίνητρα, δηλαδή αν όντως ανήκαν στον αντιεξουσιαστικό χώρο. Ελπίζω αυτό να το μάθουμε σύντομα, όπως θα πρέπει να μάθουμε και πόσοι συμμετείχαν σε αυτήν την «επιχείρηση». Αυτόπτες μάρτυρες που συνέβαλαν καθοριστικά στη σύλληψή τους μίλησαν για ομάδα τουλάχιστον πέντε ατόμων. Ενα σοβαρό κράτος τέτοιες υποθέσεις τις πηγαίνει μέχρι τέλους. Φτάνει μέχρι τους εγκεφάλους αυτής της καταστροφής.

Τούτων δοθέντων, το ερώτημα παραμένει αναπάντητο. Τι μπορεί να χειροκροτούσαν αυτοί έξω από το δικαστικό μέγαρο; Μήπως ήταν ομοϊδεάτες των συλληφθέντων; Αυτή είναι μια λογική εξήγηση. Για όλους αυτούς είναι λαϊκοί αγωνιστές που μάχονται για τις ιδέες τους. Αυτή είναι η κλασική επικολυρική δικαιολογία που έρχεται από το μακρινό παρελθόν και αφορά όλους όσοι διέπραξαν εγκλήματα στο όνομα της ιδεολογίας τους. Να εικάσω ότι και ο εμπρησμός είναι ένα αποδεκτό όπλο για να πληγεί το σύστημα.

Οταν επιβραβεύεις δημοσίως μια παράνομη πράξη που στρέφεται κατά του κοινωνικού συνόλου, όπως ο εμπρησμός, ακυρώνεις την από αρχαιοτάτων χρόνων διάκριση του νόμου από την ανομία.

Μήπως είναι οικείοι τους; Μα, σε αυτή την περίπτωση θα έπρεπε να αισθάνονται ενοχές για τα όσα κατηγορούνται ότι διέπραξαν οι κανακάρηδές τους. Αυτοί τους μεγάλωσαν. Συνεπώς, αντί για χειροκροτήματα και κραυγές επιδοκιμασίας που προκαλούν, θα έπρεπε να προβληματιστούν για το πώς οδηγήθηκαν τα παιδιά τους στο γραφείο του εισαγγελέα. Τι δεν έπραξαν αυτοί σωστά. Η περισυλλογή και η αυτοκριτική είναι η πλέον αρμόζουσα στάση.

Εννοείται πως όταν επιβραβεύεις δημοσίως μια παράνομη πράξη που στρέφεται κατά του κοινωνικού συνόλου –διότι ο εμπρησμός στρέφεται κατά της κοινωνίας– ακυρώνεις την από αρχαιοτάτων χρόνων διάκριση του νόμου από την ανομία. Ετσι, προτρέπεις και άλλους να μιμηθούν τους συλληφθέντες για τους εμπρησμούς, καθώς τους στέλνεις το μήνυμα ότι η πράξη τους έχει κοινό που την επικροτεί. Το πρότυπο ενός μικρού λαϊκού ήρωα που βάζει κυριολεκτικά φωτιά στο σύστημα, ουδείς γνωρίζει τι δυνάμεις μπορεί να απελευθερώσει. Και δεν χρειάζεται να είναι πολλοί αυτοί που θα θελήσουν να μιμηθούν τους φερόμενους ως εμπρηστές.

Συνεπώς, οι σκηνές που ξετυλίχθηκαν έξω από το δικαστικό μέγαρο στην Πάτρα θα πρέπει να μας προβληματίσουν και να μας ανησυχήσουν, διότι η συγκεκριμένη εικόνα μπορεί να εξόργισε τους πάρα πολλούς, όμως φανέρωσε ότι υπάρχουν άνθρωποι στον 21ο αιώνα που ή δεν τους ενδιαφέρουν οι έννοιες «καλό» και «κακό» ή τις έχουν διαστρέψει.

Πηγή: Καθημερινή