Το να αγαπάς κάποιον μέχρι του σημείου να πεθάνεις για αυτόν, κάποιον που
ποτέ δεν άκουσες τη φωνή του, που ποτέ δεν είδες το πρόσωπο του, αυτός είναι ο
τέλειος Χριστιανισμός. Κάποιος στέκεται δίπλα σ' ένα παράθυρο και παρακολουθεί
το χιόνι που πέφτει και ξαφνικά γέμιζε από μια ακατόνομαστη χαρά. Στη βαθύτερη
στιγμή, αισθάνεται μια μυστηριώδη ειρήνη χωρίς κάποια προσωπική σκοτούρα:
υπάρχει το καταφύγιο, το μόνο. Επειδή ο Παράδεισος δεν είναι τίποτε άλλο από
την αγάπη του Θεού, και δεν υπάρχει άλλη Κόλαση από το να είναι κάποιος μακριά
από τον Θεό.
Υάκινθος
1 σχόλιο:
Οι εχθρός μου που με θλίβει, θα χαρεί πολύ να κλονισθω και να πέσω. Ψ. 12-4).
Παντού χρειάζεται προσοχή κ εγρήγορση , ακόμα και αν είναι άγγελος εξ ουρανού.
Δημοσίευση σχολίου