Μνήμη του Οσίου Πατρός ημών Θεοδώρου Ηγουμένου των Στουδίου του Ομολογητού (11 Νοεμβρίου) - Άγιος Νικόδμημος Αγιορείτης

Ούτος εγεννήθη κατά τους χρόνους Κωνσταντίνου του Κοπρωνύμου εν έτει ψμα’ [741], από γονείς ευσεβείς Φωτεινόν και Θεοκτίστην ονομαζομένους. Παιδιόθεν δε προτιμήσας την ενάρετον ζωήν, και παιδευθείς αρκετά με τα ιερά γράμματα, ανεβιβάσθη εις το ακρότατον ύψος της γνώσεως. Δια τούτο γενόμενος Μοναχός, εκατώρθωσε κάθε είδος αρετής, και ετιμήθη με το χάρισμα της ιερωσύνης από τον Κωνσταντινουπόλεως Πατριάρχην Ταράσιον.

Αφ’ ου δε ο Όσιος Πλάτων, ο της Μονής του Στουδίου Ηγούμενος και θείος του Αγίου, παραίτησε την ηγουμενίαν, αναδέχθη αυτήν ο μακάριος ούτος Θεόδωρος. Καλώς λοιπόν ωδήγει το εμπιστευθέν εις αυτόν ποίμνιον των Μοναχών, και εις βοσκήν σωτηρίας εποίμαινεν.

Επειδή δε ήλεγξε με παρρησίαν τον βασιλέα Κωνσταντίνον, τον υιόν της Ειρήνης, εν έτει ψπ’ [780], αυτός και ο Άγιος Ταράσιος, διατί απέβαλε την νόμιμον αυτού γυναίκα, και επήρε άλλην· τούτου ένεκεν, ο μεν Άγιος Ταράσιος εκβάλλεται από τον θρόνον του, ο δε μέγας Θεόδωρος δαρθείς, εξωρίσθη εις την Θεσσαλονίκην. Έπειτα αφ’ ου ο Κωνσταντίνος ετυφλώθη, και εδιώχθη από την βασιλείαν, ανεκαλέσθη ο Άγιος εκ της εξορίας.

Αλλά όταν ο Νικηφόρος ο Πατρίκιος και Σταυράκιος επικαλούμενος, έγινε βασιλεύς, εν έτει ωβ’ [802], πάλιν εξωρίσθη ο Άγιος εις την Θεσσαλονίκην. Όταν δε Λέων ο Αρμένιος εβασίλευσεν εν έτει ωιγ’ [813], και επεχείρει να καταργήση τας αγίας εικόνας, εξωρίσθη ο μακάριος Θεόδωρος εις την λίμνην της Απολλωνιάδος, και από εκεί εστάλθη εις το θέμα των Ανατολικών. Εκεί δε λαβών εκατόν ραβδίας εις την πλάτην, ανδρείως υπέμεινε. Και πάλιν εδάρθη δυνατά από τον στρατοπεδάρχην. Από εκεί δε εστάλθη εις την Σμύρνην, και εκλείσθη μέσα εις μίαν βρωμερωτάτην φυλακήν, τα δε ποδάριά του εβάλθησαν εις το τιμωρητικόν ξύλον.

Αφ’ ου δε ο Λέων εστερήθη ομού την ζωήν και την βασιλείαν, ο δε Μιχαήλ ο Τραυλός έλαβε τα σκήπτρα της βασιλείας εν έτει ωκ’ [820], τότε ανεκαλέσθη ο Όσιος από τα δεσμά και την εξορίαν, και ολίγον καιρόν ελεύθερος μείνας, συνευρίσκετο με τους φίλους. Έπειτα με χρηστάς και πεπληροφορημένας ελπίδας, ανεπαύθη εν Κυρίω.

Ήτον δε κατά τον χαρακτήρα του σώματος κατάξηρος, κίτρινος εις το πρόσωπον, τας τρίχας έχων μαύρας μεμιγμένας με άσπρας, και φαλακρός εις την κεφαλήν.

Άγιος Νικόδμημος Αγιορείτης