Ούτος ήτον κατά τους χρόνους του βασιλέως Μαξιμιανού εν έτει σϞς’ [296], ευρισκόμενος με τα βασιλικά στρατεύματα εις τα Νούμερα τα ονομαζόμενα Ρουταλικά, υποκάτω εις τον ηγεμόνα Αργυρίσκον εν τω Κοτυαείω Φρυγίας Σαλουταρίας, το οποίον τώρα τουρκιστί ονομάζεται Κιούταϊ. Ούτος λοιπόν ευσεβέστατος ων, δεν υπέφερε να βλέπη την πλάνην των ειδώλων να παρρησιάζεται εις τον κόσμον. Όθεν ανέβη επάνω εις το βουνόν δια να καθαρίση τον εαυτόν του με νηστείας και προσευχάς. Αφ’ ου δε εστόμωσε και εδυνάμωσε την καρδίαν του με τον ένθεον ζήλον του Χριστού, και άναψε την ψυχήν του από την θείαν αγάπην, τότε εκατέβη από το βουνόν. Και σταθείς ανάμεσα εις τους ειδωλολάτρας, ανεκήρυξε τον Χριστόν Θεόν αληθινόν. Όθεν έδειραν αυτόν και με τρίχινα πανία κατεξέσχισαν τας σάρκας του. Είτα έκαυσαν αυτόν με φωτίαν και επάνω εις τριβόλους ασπλάγχνως τον έσυραν, εις τρόπον ότι, κατεφθάρη όλον το σώμα του.
Τελευταίον δε απέκοψαν με το σπαθί την αγίαν του κεφαλήν, και ούτως έλαβεν ο αοίδιμος του μαρτυρίου τον στέφανον. Έλαβε δε χάριν παρά Κυρίου ο Άγιος, να κάμνη εξαίσια θαύματα, και να βοηθή τους εν ανάγκαις ευρισκομένους.Άγιος Νικόδημος
Αγιορείτης
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου