Η ΚΛΗΣΗ ΤΟΥ ΜΑΤΘΑΙΟΥ ΚΑΙ Η ΔΙΚΗ ΜΑΣ - π.Θεοδόσιος Μαρτζούχος

Η ΚΛΗΣΗ ΤΟΥ ΜΑΤΘΑΙΟΥ ΚΑΙ Η ΔΙΚΗ ΜΑΣ

π.Θεοδόσιος Μαρτζούχος

16 Νοεμβρίου 2025 γιορτή του αγίου Ματθαίου

Ένα φως από μια πόρτα που ανοίγει φωτίζοντας το πρόσωπο του Ματθαίου, και ένα φωτεινό πρόσωπο που αναδεικνύεται μέσα από το σκοτάδι, το οποίο πρόσωπο με προτεταμένο το χέρι και τον δείκτη, απευθύνει επισήμανση-κλήση στον Ματθαίο. (Πίνακας του Καραβάτζιο: Η κλήση του Ματθαίου)

Είναι τόσο έντονη η κλήση ώστε ο Ματθαίος δεν εκφράζει την απορία του για τα τεκταινόμενα μόνο με τις γκριμάτσες του προσώπου που δημιουργούνται από την έκπληξη, αλλά φέρνοντας και το χέρι του στο στήθος, και στην καρδιά του, όπως κάνουμε όταν γυρεύουμε διευκρινίσεις λέγοντας: Σε μένα; Για μένα το λες αυτό; 

Τα μάτια και η προσοχή του έχουν φύγει από τα χρήματα που μέχρι τότε μετρούσε. Ολόκληρος πλέον είναι προσανατολισμένος σ’  αυτόν τον Άγνωστο που προκύπτει-βγαίνει φωτεινός από το σκοτεινό πλαίσιο και απευθύνεται σ’ αυτόν. Δεν μπορεί να Τον αγνοήσει. Το όλο σκηνικό της ζωής του έχει ήδη ανατραπεί…! Η πόρτα της ζωής του που άνοιξε έφερε με το άνοιγμά της την Ζωή, στην εργασία, στο σπίτι, στην ζωή του. 

Το ανοιχτό παράθυρο δεν δείχνει τίποτε από τα έξω. Δεν έχουν πλέον νόημα τα “έξω”. Δεν ξέρουμε αν άνοιξε ο Ματθαίος (…απίθανο!) την πόρτα του, όταν ακούστηκε το χτύπημα, ή κάποιος άλλος από αυτούς που ήταν γύρω του. Οι άνθρωποι γύρω μας είναι ευλογία υποβοήθησής μας, ακόμα και ανεπιγνώστως γι’  αυτούς, στη συνάντησή μας με τον Χριστό, με τρόπους κυριολεκτικώς αδιανοήτους για μας.

Ο μεγάλος στην τέχνη Καραβάτζιο θεολογεί (ανεπιγνώστως; ο Θεός μόνον ξέρει τα της καρδίας του μεγαλειώδους περίεργου) όταν ζωγραφίζει και τον Ματθαίο και τους ανθρώπους που τον περιβάλλουν με τα ρούχα της εποχής του (1599 μ.Χ.!). Ο Χριστός απευθύνεται σε κάθε εποχή. Στους ανθρώπους όλων των εποχών. Αδιάφορος ο τρόπος και το στιλ ενδυμασίας. Ο Χριστός έγινε άνθρωπος για κάθε άνθρωπο, όχι μόνο για τους ανθρώπους της εποχής Του. 

Η κλήση του Ματθαίου γίνεται έξω από την χρονική στιγμή-παρελθόν, γιατί η Χάρη του Θεού δίνεται οποιαδήποτε στιγμή, σε οποιονδήποτε τόπο, σε όλους τους ανθρώπους. Ανθρώπους καθημερινούς πλούσιους ή φτωχούς, που ζουν κάθε εποχή μέσα στις δικές τους προσωπικές αντιξοότητες.

Αυτό είναι και η ελπίδα μας. 

Αφορά η κλήση κι εμένα κι εσάς και όλους μας. Η Αποκάλυψη μας διαβεβαιώνει πως ο Χριστός στέκει μονίμως έξω από την πόρτα μας και χτυπά. Σε μας μένει αν θα του ανοίξουμε ή όχι! Αν έχουμε κάποιον να μας διαφωτίσει για το ποιος είναι Αυτός που χτυπά, και να ανοίξει τον πόρτα για να Τον δούμε. Όλοι ξέρουμε άλλωστε, ότι κάποιοι άνθρωποι (άρρωστοι-φτωχοί-τρελοί) εκπέμπουν ένα φως που κάνει “ορατό” το πρόσωπο του Χριστού! Πρέπει όλοι (ανεξαρτήτως συνθηκών) να γίνουμε ένα τέτοιο φως που θα φανερώνει-δείχνει το ΦΩΣ.

Ο Ματθαίος άφησε το τελωνείο και τους φίλους του και ακολούθησε τον Χριστό. Δεν κοίταζε πίσω από την πλάτη του να δει, ποιος άλλος τον ακολουθεί σ’ αυτήν την πορεία-διαδρομή-σχέση. Ο Χριστός αντικαθιστά και αναπληρώνει του πάντες και τα πάντα. 

Πριν, μαζί, και μετά τον Ματθαίο, ο Χριστός κάλεσε τους πέντε μαθητές (στον πίνακα ο Χριστός εισέρχεται ακολουθούμενος από τον Πέτρο), κάθε διψασμένο, τους κουρασμένους και φορτωμένους, τον πλούσιο νέο, τον Ζακχαίο, τον Σαύλο τέλος της Ταρσού! Όλα αυτά αρχετυπικά για να μας πει, ότι μονίμως απευθύνεται και καλεί και εμάς, σε όποια κατηγορία δεδομένων και αν βρισκόμαστε. Ποιος άλλωστε θα ισχυριστεί ότι (το λιγότερο) δεν είναι φορτωμένος και κουρασμένος; 

«Και διερχόμενος ο Ιησούς από εκεί είδε άνθρωπο που καθόταν στον χώρο του τελωνείου και του λέει: Ακολούθησέ με, και αυτός σηκώθηκε και τον ακολούθησε» (Ματθ. 9,9-13). Η δωρική λιτότητα του κειμένου του Ευαγγελίου (γραμμένο από τον ίδιο) δεν χωράει και δεν χρειάζεται διευκρινίσεις. Έχει την γοητεία της απολυτότητας που γεννάει η έκπληξη της χαράς. Όπως γράφει ο Παπίνι στο έργο του «Η ζωή του Χριστού»:  «Η ολική αλλαγή του ανθρώπου είναι τόσο μεγάλος “παραλογισμός”, που για να τον φτάσει κανείς, πρέπει να εγκαταλείψει κάθε υπολογισμό! Ένα εγχείρημα τόσο ασύλληπτο στο νου που για να πραγματοποιηθεί χρειάζεται να πολεμήσει η μωρία του Σταυρού, εναντίον της φυσικής τάξεως και να την εξαφανίσει».

Αυτό έκανε ο Ματθαίος. Αυτό που “βρήκε” και βίωσε ήταν χίλιες φορές ομορφότερο από αυτό που έψαχνε. Φυσικά… το ακολούθησε.

Ας τον παρακαλέσουμε ενθέρμως να ζητήσει από τον Χριστό κάτι τέτοιο και για μας. Μια τέτοια είδους βιωματική ποιότητα, ώστε να έχουμε την άνεση να ανταποκριθούμε στην κλήση και να Τον ακολουθήσουμε μαζί με τον Ματθαίο και όλους τους αγίους αδελφούς μας χριστιανούς.

Με ολόθερμες ευχές

Ο εφημέριος σας

π. Θεοδόσιος