ΜΗ γνώτω ...
Του Β. Β.
Τα Χριστούγεννα πλησιάζουν και η εντολή της αγάπης
ηχεί πιο έντονα. Κανένας συνάνθρωπος χωρίς τα απαραίτητα. Το χρέος των
Χριστιανών για 'ασκήσεις' αγάπης επιβεβλημένο. Και ο τρόπος της 'άσκησης';
Θεοδίδακτος και γνωστός: 'ΜΗ ΓΝΩΤΩ Η ΑΡΙΣΤΕΡΑ ΤΙ ΠΟΙΕΙ Η ΔΕΞΙΑ'. Παρά ταύτα η
εντολή του 'ΜΗ ΓΝΩΤΩ ... ' παραβιάζεται δυστυχώς από εκείνους που σήμερα μας
την υπενθυμίζουν: Από υψηλόβαθμους Κληρικούς.
Ετοιμάζουν κάποιοι 'απαρακατιανοί' ιεραρχικά δέματα και όταν έρχεται η ώρα να επιδοθούν αυτά σε όσους έχουν ανάγκη πρώτοι και καλύτεροι εκείνοι. Μα γιατί; Έδωσαν χρήματα απ' τον μισθό τους; Κοπίασαν για τη συγκέντρωση και το πακετάρισμα; Τι ρωτάς, φίλε μου. Η άσκηση αγάπης γι' αυτούς είναι ευκαιρία για φωτογραφία. Για βίντεο. Για προβολή δική τους. Για δημόσιες σχέσεις. Και πού λέει ο Κύριος για άσκηση της αγάπης μπροστά στον τηλεοπτικό ή φωτογραφικό φακό; Πουθενά. Και παρατηρείται το φαινόμενο υψηλόβαθμοι κληρικοί να παραβιάζουν την εντολή για εν κρυπτώ άσκηση της αγάπης. Δυστυχώς. Και με τρόπο που παραβιάζει και τον ανθρώπινο νόμο. Μπροστά στις κάμερες με τεντωμένο το χέρι τους και με το μάτι στον φακό παραδίδουν κάποια νάυλον συνήθως τσάντα ή ένα χαρτοκούτι σε συνάνθρωπο -που έχει ανάγκη- επιδιώκοντας να φαίνονται και τα πρόσωπα των ανθρώπων αυτών, οπωσδήποτε όμως τα δικά τους!!! Αυτός ο τόσο κακός, αντιχριστιανικός και καταδικαστέος τρόπος παράδοσης κάποιου δέματος στον δικαιούχο δεν τους ενοχλεί.
Σεβαστοί μου άνθρωποι,
σεβαστείτε τα πρόσωπα των συναθρώπων μας
που δέχονται κάποια βοήθεια. Σεβαστείτε και τις οικογένειές τους. Τα παιδιά
τους. Δε χρειάζεται η
κάμερα την ώρα της διανομής. Μη χάνετε τον 'μισθό' σας ΑΝ υπάρχει και για σας
'μισθός'... Σεβαστείτε τους. Αν απλώνουν το χέρι για μια βοήθεια αυτό δε
σημαίνει ότι αξίζει να τους διασύρετε και να τους χρησιμοποιείτε με τόσο χυδαίο
τρόπο ως ντεκόρ για την προβολή σας.-
5 σχόλια:
ΩΡΑΙΟ: Μα γιατί; Έδωσαν χρήματα απ' τον μισθό τους; Κοπίασαν για τη συγκέντρωση και το πακετάρισμα; Τι ρωτάς, φίλε μου. Η άσκηση αγάπης γι' αυτούς είναι ευκαιρία για φωτογραφία.
Αγαπητέ κ. Β.Β. τον καιρό που ήμουν παιδί, οι ιερείς γνώριζαν τους ενορίτες και τις ανάγκες τους. Τότε οι ιερείς δεν ήταν επισκέπτες στην ενορία, αλλά γύριζαν στην γειτονιά, μιλούσαν με τους πιστούς, και μάθαιναν το τι συμβαίνει στην κάθε γειτονιά, και κατά επέκταση στο κάθε σπίτι. Άλλες εποχές. Στην ενορία μου την Αγία Παρασκευή (Άνω Πόλεως) Πατρών είχαμε έναν καλό κληρικό τον π. Αδριανό (παπά Ανδρέα) Παπαδημητρόπουλο. Όταν μάθαινε ότι σε κάποιο σπίτι υπήρχε ανάγκη, δεν έστελνε τις Κυρίες του Φιλόπτωχου να βοηθήσουν με τρόφιμα. Θυμάμαι ότι πήγαινε στο Παντοπωλείο αγόραζε τα αναγκαία (όχι μόνο στις γιορτές) και έλεγε να πάνε τις τσάντες στο σπίτι που είχαν ανάγκη. Για να μην φανεί ότι βοηθά η Εκκλησία στους γείτονες.
Αυτό ήταν το ήθος και η διάκριση των παλαιών κληρικών.
Κλείνω λέγοντας «Αιωνία η μνήμη» του π. Ανδριανού, ας τον λάβουν ως παράδειγμα οι σύγχρονοι.
Τα πάντα είναι δημόσιες σχέσεις
Καλή είναι η προβολή των καλών πράξεων αλλά έχω την εντύπωση ότι πήραμε την κατηφόρα. Το "μέτρο" ήταν και είναι το ζητούμενο για την Εκκλησία
Πολύ καλά τα γράφεις αλλά ποιος σε ακούει εσένα και εμένα και τον κάθε ένα
Δημοσίευση σχολίου