Φιλαδέλφεια - Αλεξανδρεύς

Φιλαδέλφεια

Σαν κίνησε την πόλη την ελληνική να πάρει

ο Τούρκος Βασιλεύς ο Παιαζήτης

«ἒχων μεθ’ ἑαυτοῦ τούς βασιλείς Ἑλλήνων»

ζήτησ’ αντάλλαγμα βαρύ

της βοηθείας του έναντι

(βοήθεια σ’ αιτήματα πικρά κι ανόσια:

τους τσακωμούς  για ένα θρόνο δίχως κράτος

να ημερέψει!)

Όμως σαν έστειλεν ο Μανουήλ ανθρώπους

ζητών απ’ τους Φιλαδελφείς την πόλη

σε τούρκον αρμοστή να παραδώσουν

αυτοί απέρριψαν ευθύς του δούλου-βασιλιά το θράσος

«οὒκ ἒφασαν ἑκόντας εἶναι καταπροδοῦναι σφᾶς τῷ βαρβάρω.

Και τῷ ἐντεῦθεν ἐπολιόρκει Φιλαδέλφειαν Παιαζήτης».

Κι έβαλε αυτόν, το Μανουήλ, την πόλιν να πορθήσει

-την πόλη π’ άντεξε αιώνας, κάστρο απόρθητο

το τελευταίο ελληνικό στην Ιωνία.

«Οὒτω μέν οὒν ἐάλω Φιλαδέλφεια τῆς Λυδίας

πόλις εὐνομουμένη, ελληνίς»  .

Έτσι τελειώνει ο Λαόνικος την ιστορία

-Λαόνικος που του ‘λαχε μονάχα ήττες να ιστοράει-

πώς Φιλαδέλφεια ούσα, υπ’αδελφών επάρθει.

Αλεξανδρεύς

Τα πολυτονικά είναι παραθέματα από τον Λαόνικο.