Εγγυήσεις
Ναι Κύριε, Σ’ αγαπώ κ’ ελπίζω!
Όταν μετ’ από κάθε πτώση,
ξάγρυπνος τα βράδια μένω,
όταν τα χείλη κι η καρδιά μου,
με τ’ όνομά Σου ανασαίνουν,
για Σένα ψάχνω, σ’ Εσένα ελπίζω.
Όπου κι αν στραφώ, παντού Σε βλέπω!
Στις επώδυνες τις πτώσεις μ’ εξυψώνεις,
στην άκρατη χαρά με συγκρατείς,
στον λόγο τ’ αδελφού με δοκιμάζεις,
με το σφυρί και το αμόνι με λαξεύεις.
Κι αν παρ’ όλα αυτά, άγονος ακόμα μένω,
μην φοβηθείς πιότερο βαθειά να με σμιλέψεις.
Το αίμα αυτό, που σιωπηρά για Σένα χύνω,
του μέλλοντος του βίου μου είναι εγγυήσεις.
Στάχυς
11 σχόλια:
Επιτυχημένο και αυτό.
Πολύ όμορφο
Aυτό το μη φοβηθείς πιο βαθειά να με σμιλέψεις είναι τρομακτικό.
Ωραίο..ωραίο!!!!!!!!!!!!!!!!
Σπουδαίο το να αγαπάς και να ελπίζεις. Το ζητούμενο είναι το μέγεθος της αγάπης –μιας και δεν έχει όρια- αλλά και της ελπίδας –που πολλές φορές είναι απατηλή-.
Παρηγοριά –αν όχι ουτοπία- το όπου κι αν στραφώ, παντού Σε βλέπω!
"Στις επώδυνες τις πτώσεις μ' εξυψώνεις..".Φοβερός στίχος.Δείχνει την "αρχοντιά" του Θεού, την άκρατη αγάπη που ακόμα και στις πτώσεις μας μας φροντίζει. Έχεις πάντως σε κάθε σου ποίημα ,Στάχυ, κάτι στίχους υπέροχους που, προσωπικά, τους θυμάμαι για πολύ καιρό.....
Πως μπορείς σε τόσο σύντομο διάστημα να γράφεις τόσο εξίσου όμορφα ποιήματα;Μπράβο σου, για άλλη μια φορά πολύ καλός!Είσαι σε πολύ καλή περίοδο, δημιουργική...
Πολύ ωραίο, περιστεράκι μου!
Πάρα μα πάρα πολύ καλός!!!Έχεις ξεφύγει εντελώς απο το στιλ των πρώτων σου ποιηματων και αυτό μου αρέσει πολύ.
Απλώς...υπέροχος!
"ξαγρυπνος τα βραδια μενω..."
πολυ σημαντικο...μετα απο καθε πτωση...
ποσο το κανουμε;;;
red
Πλέον σχεδόν ποτέ μας, red. Ποτέ μας. Όλα είναι ίδια. Τίποτα δεν μας ενοχλεί στην ζωή μας. Ούτε και η αμαρτία, η οποία τείνει να νομιμοποιηθεί.
Εξαιρετικός για μια ακόμα φορά Στάχυ.
Επίσης αυτή η εκούσια και σιωπηρή υπομονή που προβάλεις, πολύ μα πολύ μου αρέσει. Δύσκολη όμως. Θέλει δύναμη, θέλει τόλμη, θέλει θάρρος.
Δημοσίευση σχολίου