Η ΟΣΙΑ ΞΕΝΗ ΠΕΤΡΟΥΠΟΛΕΩΣ ἡ διά Χριστόν σαλή

Η ΟΣΙΑ ΞΕΝΗ ΠΕΤΡΟΥΠΟΛΕΩΣ
Η διά Χριστόν σαλή
(ΑΓ. ΠΕΤΡΟΥΠΟΛΗ ΡΩΣΙΑΣ 1730 – 1801)

Ἡ Ὁσία Ξένη (Γκριγκόριεβνα) καταγόταν ἀπό πολύ εὔπορη οἰκογένεια τῆς ἀνώτερης ρωσικῆς κοινωνίας. Σέ ἡλικία 26 ἐτῶν, μετά τό θάνατο τοῦ συζύγου της (συνταγματάρχη τοῦ τσαρικοῦ στρατοῦ καί πρωτοψάλτη τῆς βασιλικῆς αὐλῆς), μοίρασε σέ πτωχούς τή μεγάλη της περιουσία. Μετά ἀπό ὀκταετή πνευματική προετοιμασία σέ ἐρημητήριο, ἔζησε τήν ὑπόλοιπη ζωή της σέ μεγάλη φτώχεια καί ταπείνωση, ὡς ἀσκήτρια, στούς δρόμους τῆς Ἁγ. Πετρούπολης στό ρωσικό βορρά. Ἦταν ἐντελῶς ἀκτήμων, χωρίς σπίτι ἤ ὑλικά ὑπάρχοντα παρά μόνο τά λίγα ροῦχα πού φοροῦσε (κόκκινη φούστα καί τό σακάκι τοῦ συζύγου της), ἴδια χειμώνα-καλοκαίρι, παρά τό δριμύτατο ψύχος. Τό φαγητό της προερχόταν ἀπό τήν ἐλεημοσύνη τῶν συμπολιτῶν της. Τήν ἡμέρα περιπλανιόταν στούς δρόμους τῆς Ἁγίας Πετρούπολης ἐμπαιζόμενη καί κακομεταχειριζόμενη ἀπό πολλούς. Τό βράδυ ἀποσυρόταν στούς ἀγρούς καί ἐκεῖ γονατιστή προσευχόταν ὡς τό πρωί.


Ὁ αὐστηρός ἀσκητικός ἀγώνας καί ἡ ταπείνωσή της εἳλκυσαν τή Χάρη τοῦ Θεοῦ πού τήν προίκισε μέ προορατικό, διορατικό καί θαυματουργικό χάρισμα. Γιά νά ἀποφύγει τόν ἀνθρώπινο ἔπαινο καί γιά νά κρύψει τόν πνευματικό της ἀγώνα ἔζησε μέσα στόν κόσμο ὡς «διά Χριστόν σαλή», κάνοντας δηλαδή περίεργα καί ἀνόητα πράγματα πού ἀποφεύγουν οἱ συνετοί. Παριστάνοντας τήν τρελή ἔκρυβε τά πνευματικά της χαρίσματα καί προκαλοῦσε ἔτσι τή χλεύη καί τήν ἀποστροφή τῶν ἄλλων, ἀσκούμενη στήν ταπείνωση. Ἀλλά ὅσο ταπεινωνόταν, τόσο περισσότερο τήν ἐξύψωνε ὁ Θεός. Ἔτσι, σιγά-σιγά οἱ συμπολίτες της ἀναγνώρισαν τά θαυμαστά σημεία πού ἐπιτελοῦσε καί παρατήρησαν τά σημάδια ἁγιότητας πού ἦταν τό ὑπόστρωμα τῆς φαινομενικά διαταραγμένης ζωῆς της. Ἔφτασε μάλιστα σέ τέτοιο βαθμό ὁ σεβασμός καί ἡ εὐλάβειά τους στήν Ἁγία, ὤστε θεωροῦσαν τήν παρουσία της ἀνάμεσά τους ὡς εὐλογία γιά τήν πόλη τους καί τή ζωή τους.


Ἐκοιμήθη τό 1801 σέ ἡλικία 71 ἐτῶν καί ἐτάφη στό κοιμητήριο Smolensk τῆς Ἁγ. Πετρούπολης. Ὁ τάφος της ἀμέσως ἔγινε τόπος προσκυνήματος. Μέ τίς προσφορές τῶν πιστῶν χτίστηκε πάνω στόν τάφο παρεκκλήσιο, στό ὁποῖο γίνονταν καθημερινά ἀγρυπνίες μέ πολύ μεγάλη προσέλευση τοῦ λαοῦ. Στά χρόνια τοῦ κρατικοῦ ἀθεϊσμοῦ σφραγίστηκαν τά παράθυρα καί οἱ πόρτες τοῦ παρεκκλησίου. Αὐτό ὅμως δέν ἐμπόδιζε τόν πιστό λαό νά προσέρχεται καθημερινά στόν κλειστό Ναό καί νά δέεται στήν Ὁσία Ξένη αἰτούμενος τίς πρεσβεῖες καί τή βοήθειά της.Μετά τήν κατάρρευση τοῦ ἀθεϊσμοῦ καί τήν ἐπίσημη ἀναγνώριση τῆς ἁγιότητάς της ἀπό τήν Ἱ. Σύνοδο τοῦ Πατριαρχείου Ρωσίας τό 1988, ἡ τιμή καί ὁ σεβασμός τοῦ λαοῦ στήν Ἁγία εἶναι ἀξιοθαύμαστη. Καθημερινά περνοῦν ἀπό τόν τάφο της νά προσκυνήσουν καί νά προσευχηθοῦν ἑκατοντάδες ἄνθρωποι ὅλων τῶν ἡλικιῶν. Πολλά θαύματα, θεραπεῖες καί ἐμφανίσεις τῆς Ἁγίας, συμβαίνουν καί σήμερα σέ ἐκείνους πού ἐκζητοῦν τίς πρεσβεῖες της.

Ἡ μνήμη της ἑορτάζεται στίς 24 Ιανουαρίου.
ΤΑΙΣ ΑΥΤΗΣ ΑΓΙΑΙΣ ΠΡΕΣΒΕΙΑΙΣ Ο ΘΕΟΣ
ΕΛΕΗΣΟΝ ΚΑΙ ΣΩΣΟΝ ΗΜΑΣ

π.ΑΚΓ