Τώρα, ποὺ ζοῦμε
μέσα σ' αὐτὴ τὴν πρωτοφανῆ οἰκονομικὴ κρίση. Τώρα, ποὺ οἱ ἔννοιες Ἐκκλησία καὶ
Ἔθνος καὶ παραδόσεις γενναιότητος καὶ λεβεντιᾶς ἔχουν κάπως ξεθωριάσει στὴν
συνείδηση καὶ στὴν σκέψη τῶν σημερινῶν Ἑλλήνων. Τώρα, ποὺ ἡ νέα γενιὰ ἔχει
οὐσιαστικὰ ξεκοπῆ ἀπὸ τὶς ὑψηλὲς ἰδέες καὶ ἀπὸ τὰ αὐθεντικὰ σύμβολα τῆς
ἀνεπανάληπτης ἐποχῆς τοῦ Ἔπους τοῦ 1940-1941. Τώρα ἀκριβῶς, χρειάζεται νὰ
γυρίσουμε πίσω, στὰ χρόνια τοῦ πολέμου ἐκείνου, ποὺ δόξασε τὴν μικρή μας
Πατρίδα, ποὺ ἔδωσε στοὺς κατατρομαγμένους λαοὺς τῆς Εὐρώπης τὴν πρώτη ἐλπίδα τῆς
τελικῆς νίκης τῆς Ἐλευθερίας πάνω στὶς δυνάμεις τοῦ «Ἄξονα», δηλαδὴ τῆς
συμμαχίας τοῦ Ἰταλικοῦ Φασισμοῦ καὶ τοῦ Γερμανικοῦ
Ναζισμοῦ.
Ὅταν τὸ πρωΐ τῆς
Δευτέρας, 28 Ὀκτωβρίου 1940, οἱ σειρῆνες ἔφερναν παντοῦ τὸ μήνυμα, ὅτι ἡ
φασιστικὴ Ἰταλία τοῦ Μουσολίνι, ἐπιτέθηκε ἀναίτια κατὰ τῆς Ἑλλάδος, ὁ Λαὸς
σύσσωμος, σὰν ἕνας ἄνθρωπος, ἐπανέλαβε τὴν ἀπάντηση τοῦ Ἐθνικοῦ Κυβερνήτη πρὸς
τὸν πρεσβευτὴ τῆς Ἰταλίας Ἐμμανουέλε Γκράτσι : ΟΧΙ. Ἡ Ἀθήνα καὶ ὅλες οἱ
πόλεις καὶ τὰ χωριὰ πλημμύρισαν ἀπὸ Σημαῖες Ἑλληνικὲς κι' ἀπὸ ἀμέτρητα πλήθη
λαοῦ, ποὺ ἔμοιαζε σὰν νὰ εἶχε βγῇ σὲ πανηγύρι. Οἱ Ἕλληνες παραληροῦσαν ἀπὸ
ἐνθουσιασμό. Κι' ὅταν οἱ σειρῆνες εἰδοποιοῦσαν ὅτι οἱ κάτοικοι ἔπρεπε νὰ
κατεβοῦν στὰ καταφύγια, ἐπειδὴ στὸν οὐρανὸ εἶχαν φανῆ ἐχθρικὰ ἀεροπλάνα, κανείς,
μὰ κανεὶς δὲν ἔτρεχε νὰ κρυφτῇ. Εἶχε δὲ τότε σημειωθῆ συνωστισμὸς στὰ
στρατολογικὰ Γραφεῖα ἀπὸ ἀνθρώπους ὅλων τῶν ἡλικιῶν ποὺ ζητοῦσαν ὄχι νὰ
ἀπαλλαγοῦν ἀπὸ τὴν στράτευση, ἀλλά, ἀντίθετα, νὰ καταταγοῦν στὸν Στρατό μας γιὰ
νὰ πολεμήσουν τὸν δόλιο ἐπιδρομέα.
Ἦταν πραγματικά,
ἕνα θαῦμα. Κι' ἀκόμη, θαῦμα ἦταν καὶ τὸ ὅτι τὴν ὥρα ἐκείνη εἶχαν σβήσει οἱ
κομματικὲς ἀντιπαραθέσεις καὶ ὁ παλαιὸς ἐθνικὸς διχασμός. Κανένας δὲν σκέφθηκε
ὅτι τότε ὑπῆρχε δικτατορία. Ἀλλὰ οἱ Ἕλληνες, πάνω ἀπ' ὅλα ἔβαζαν τὴν Ἑλλάδα καὶ
τὴν Ὀρθόδοξη Πίστη, ποὺ τὴν εἶχαν βεβηλώσει οἱ Ἰταλοὶ μὲ τὸν τορπιλλισμὸ τοῦ
πολεμικοῦ μας πλοίου «ΕΛΛΗ» στὸ λιμάνι τῆς Τήνου, στὴν γιορτὴ τῆς Παναγίας, στὶς
15 Αὐγούστου 1940.
Ναί
! Ἦταν ἕνα θαῦμα. Ἕνα θαῦμα, ποὺ ὅμως δὲν ἔγινε τυχαῖα. Ἔγινε, γιατί, τότε,
ἡ Ἑλλάδα εὐτύχησε νὰ ἔχῃ Ἡγεσία ἀξία τῶν περιστάσεων : Ἐπὶ κεφαλῆς τοῦ
Ἔθνους ὁ Βασιλεὺς Γεώργιος ὁ Β΄. Πρωθυπουργὸς ὁ Ἰωάννης Μεταξᾶς.
Ἀρχιστράτηγος ὁ Ἀλέξανδρος Παπάγος. Καὶ Ἀρχηγὸς τῆς Ἐκκλησίας ὁ Ἀρχιεπίσκοπος
Ἀθηνῶν καὶ πάσης Ἑλλάδος Χρύσανθος ὁ ἀπὸ Τραπεζοῦντος.
Αὐτὴ ἡ Ἡγεσία εἶχε ἐμπνεύσει στὸν Λαό μας τὴν βαθειὰ πίστη στὸν Θεὸ καὶ τὴν
ἀπέραντη ἀγάπη πρὸς τὴν Πατρίδα. Ἡ Ἰταλικὴ ἐπίθεση τὴν βρῆκε στὶς ἐπάλξεις τοῦ
χρέους. Δὲν ἐπερίμενε νὰ ἔλθουν τὰ γεγονότα καὶ μετὰ νὰ σπεύσῃ, ὅπως - ὅπως, νὰ
ἑτοιμασθῇ. Ἀλλὰ γνωρίζοντας τὸ βάρος τῆς εὐθύνης, τὸ ἐπωμίσθηκε μὲ θάρρος καὶ
εὐψυχία. Γι' αὐτὸ καὶ οἱ φαντάροι μας ἔφευγαν γιὰ τὸ μέτωπο «μὲ τὸ χαμόγελο στὰ
χείλη», καὶ οἱ ναῦτες καὶ οἱ ἀεροπόροι μας ἔδιναν σκληρὰ μαθήματα στὸν ἐχθρὸ
στὴν θάλασσα καὶ στὸν ἀέρα. Ἀναφέρουμε πρόχειρα, τὸ θρυλικὸ ὑποβρύχιο
«Παπανικολῆς», τοὺς ἥρωες ἀεροπόρους Μητραλέξη καὶ Σακελλαρίου, ποὺ κατέπληξαν
τὸν κόσμο μὲ τὰ θαυμαστὰ κατορθώματά τους. Καί, βέβαια, δὲν παραλείπουμε τοὺς
ἀξιωματικοὺς καὶ τοὺς στρατιῶτες μας, ποὺ ἀψηφῶντας τὸ χιόνι, τὶς καταιγίδες καὶ
τὶς χιονοθύελλες, σκαρφάλωναν στὶς ἀετοφωλιὲς τῶν βουνῶν καὶ μὲ τὴν ἰαχὴ «ἀέρα»
ἀπωθοῦσαν τοὺς εἰσβολεῖς. Ἀκόμη, δὲν λησμονοῦμε τὶς ἡρωΐδες γυναῖκες τῆς
Πίνδου, ἀλλὰ καὶ τὰ ὑπομονετικὰ μουλάρια, ποὺ πρόσφεραν ἀνεκτίμητες
ὑπηρεσίες στὸν Τιτάνιο ἐκεῖνο ἀγῶνα. Τέλος, δίκαιο εἶναι νὰ μνημονεύσουμε καὶ
τοὺς λεοντόκαρδους Κρητικοὺς ἀγωνιστές, ποὺ οἱ περισσότεροι μὲ στυλιάρια καὶ
ἀξῖνες ἔπληξαν καίρια τοὺς Γερμανοὺς ἀλεξιπτωτιστὲς στὴν ἱστορικὴ «Μάχη τῆς
Κρήτης». Ἦταν τόση ἡ φθορά τους, ὥστε ὁ Χίτλερ ἔδωσε ἐντολὴ νὰ μὴ
ξαναχρησιμοποιηθοῦν ἀλεξιπτωτιστὲς σὲ μεγάλες ἐπιχειρήσεις.
Τώρα, λοιπόν, ποὺ ἀντιμετωπίζουμε τόσες δυσκολίες, καὶ κινδυνεύουμε νὰ χάσουμε
τὴν δύναμη τῆς ψυχῆς ἀπὸ ὅσα συμβαίνουν γύρω μας, τώρα νὰ στρέψουμε τὸ βλέμμα
στὸ Ἔπος τοῦ 1940 - 1941. Γιατὶ αὐτὸ τὸ Ἔπος θὰ μᾶς ἐμπνεύσῃ θάρρος γιὰ ὅλες
τὶς ἀντιξοότητες. Ἰδιαίτερα τὰ νειᾶτα τῆς Πατρίδος μας, τὰ μαθητικά, τὰ
φοιτητικά, τὰ ἐργαζόμενα καὶ τὰ στρατευμένα νειᾶτα, νὰ πάρουν διδάγματα γιὰ τὴν
ζωή τους. Παιδιά μου, νέοι μου, εἶστε ἀπόγονοι τῶν Ἡρώων τοῦ Ἔπους 1940-1941. Μὴ
σᾶς ἐπηρεάζῃ ἡ μιζέρια τῶν καιρῶν. Ψηλὰ οἱ καρδιές. Κρατᾶτε στὰ ρωμαλέα νεανικά
σας χέρια δυὸ σημαῖες. Στὸ ἕνα χέρι τὴν σημαία, ποὺ θὰ γράφῃ ΧΡΙΣΤΟΣ. Καὶ
στὸ ἄλλο χέρι τὴν σημαία, ποὺ θὰ γράφῃ ΕΛΛΑΔΑ. Ἀγωνίζεσθε τὸν ἀγῶνα τὸν
καλό, τὸν ὁποῖο ἡ Ἐκκλησία ὁλόψυχα τὸν εὐλογεῖ. Ἡ Ὑπεραγία Θεοτόκος νὰ σᾶς
προστατεύῃ μὲ τὴν ἀγία Σκέπη Της.
Σὲ ὅλους τοὺς χριστιανούς μας, στοὺς Βορειοηπειρῶτες καὶ στοὺς Κυπρίους
ἀδελφούς, στέλνω τὸν ἐγκάρδιο χαιρετισμὸ καὶ τὴν ἀγάπη μου. Μὲ τὴν βοήθεια τοῦ
Θεοῦ ἡ Ἑλλάδα μας θὰ ζήσῃ καὶ θὰ μεγαλουργήση.
Διάπυρος
πρὸς Χριστὸν εὐχέτης
Ο
ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΤΗΣ
+
Ὁ
Δρυϊνουπόλεως, Πωγωνιανῆς καὶ Κονίτσης ΑΝΔΡΕΑΣ
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου