Ο Χρόνης Μίσσιος για την αλλοίωση της Γλώσσας μας από την Εξουσία - Γεώργιος Κουρκούτας

In memoriam…

Ο Χρόνης Μίσσιος για την αλλοίωση της Γλώσσας μας από την Εξουσία

Την περασμένη εβδομάδα έφυγε από την ζωή σε ηλικία 82 ετών μία εμβληματική φυσιογνωμία του Αριστερού Κινήματος στην Ελλάδα και της μεταπολεμικής Λογοτεχνίας μας, ο Χρόνης Μίσσιος. Υπήρξε ένας άνθρωπος που στην ζωή του ήδη από τα εφηβικά του χρόνια εβίωσε την περιπέτεια της Αριστεράς από την δεκαετία του ’40 ως το 1974. Μάλιστα, ενώ έμαθε γράμματα σε μεγάλη ηλικία, ανεδείχθη σε αξιόλογο χειριστή του γραπτού λόγου, με βιβλία που γνώρισαν πολλές εκδόσεις .

Ως μία μικρή ένδειξη τιμής στην μνήμη και το έργο του παραθέτουμε μερικές από τις σκέψεις του που αφορούν το πώς η Εξουσία αλλοίωσε την Ελληνική Γλώσσα και έτσι την μετέτρεψε σε εργαλείο χρήσιμο όχι για υπεύθυνους πολίτες αλλά για πειθήνιους καταναλωτές .

 

(Από το βιβλίο του "Χαμογέλα ,ρε...τι σου ζητάνε").

"Η γλώσσα αγαπητέ μου, όπως και το συναίσθημα και οι ευγενικές χειρονομίες είναι τα μόνα που μας απόμειναν για να ξαναβρούμε τη φαντασία μας.

Τη δυνατότητα να ξαναονειρευτούμε.

Τη δυνατότητα της ατομικής μας ελευθερίας και ευθύνης.

Γι΄ αυτό βάλανε και τη γλώσσα στον Προκρούστη.

Και από πολυσήμαντη ανθρώπινη λειτουργία προσπαθούν να την μετατρέψουν σε απλό παραγωγικό εργαλείο.

Μέσα από την απλούστευση σιγά-σιγά καταργούν το ζωντανό κυκλοφοριακό σύστημα της γλώσσας, όπου οι λέξεις είναι εκδηλώσεις του πνεύματος, του συναισθήματος και της συγκίνησης.

Δηλαδή...

Λέξεις φορτισμένες με τη μέγιστη έκφραση "Ενέργεια¨ και "Σαφήνεια". Και στη θέση τους, τάχα για οικονομία, κατασκευάζουν έτοιμα σχήματα και συνθήματα που απονευρώνουν τη σκέψη, σκοτώνουν τη φαντασία. Χαλαρώνουν μέχρι να εξαφανίσουν τη σχέση μεταξύ σκέψης και συναισθήματος.

Διαλύουν και σκορπούν κάθε ψυχική ένταση...

Έτσι η γλώσσα παύει να είναι έκρηξη...

Τσακμάκισμα σκέψης και συναισθήματος...

Παύει να είναι περιπέτεια...

Παύει να είναι έκφραση του φορέα της...

Παύει να είναι επικίνδυνη για την εξουσία και το σύστημα...

Από ζωντανός οργανισμός και οργασμός, καταντάει ένας τεχνικός κώδικας διαχειριστικής συνεννόησης αλλά χωρίς νόηση.

Θαρρείς πώς δεν ξέρουνε, πως περιορισμός στη γλώσσα, σημαίνει περιορισμός στη σκέψη, στη φαντασία, στο συναίσθημα, στην παρόρμηση;

Τα ξέρουνε οι καριόληδες γι΄ αυτό ξηγιούνται έτσι.

Είναι το άλλο σκέλος της υποταγής.

Ψιλοδουλεμένο μέσα από πείρα αιώνων όλων των εξουσιών. Και είναι ένα από τα πιο επικίνδυνα εφευρήματα της σύγχρονης εξουσίας γιατί σκοπεύει να νεκρώσει αυτό το θαυμάσιο δώρο που λέγεται μυαλό. Να καταργήσει την ερωτική του σχέση με το συναίσθημα, με την φαντασία και την παρόρμηση. Την εφηβεία του και την παρθενική σχέση του με τις πραγματικότητες, την ξέχωρη, την μοναδική και ταυτόχρονα αρμονική σχέση του με τον κόσμο.

Όπως με την ηθική, την ευταξία, την ευπρέπεια, υποτάσσουν την εξέγερση του σώματος και τις παρορμήσεις του για να μας μετατρέψουν από ελεύθερους ανθρώπους σε αντικείμενα παραγωγής και κατανάλωσης υλικών αγαθών.

Από ελεύθερους πολίτες σε ενεργούμενα...

Από δημιουργούς σε θεατές...

Από ερωτικούς ανθρώπους σε πολεμιστές..."

Επιμέλεια αφιερώματος : Γεώργιος Κουρκούτας