Πέμπτη 15 Ιανουαρίου 2015

Θα σου πω ποια μοναξιά με τρομάζει - Γιάννης Ρίτσος


Θα σου πω ποια μοναξιά με τρομάζει περισσότερο,
εκείνη που την νιώθεις μέσα στο πλήθος…
γιατί κανείς δεν ακούει τα λόγια σου,
δεν μετράει τους παλμούς της καρδιάς σου,
δεν απλώνει το χέρι να πιάσει το δικό σου…
απλά βαδίζει δίπλα σου και πολλές φορές
σε σπρώχνει για να περάσει…
σε σπρώχνει για να περάσει…

Γιάννης Ρίτσος

6 σχόλια:

Ανώνυμος είπε...

Σημειολογικό άραγε;;; Ποιος ξέρει, θα δείξει.....

Ανώνυμος είπε...

Τάσο, εδώ είμαστε, μην αισθάνεσαι μοναξιά!

Ανδρέας Σιδηρόπουλος είπε...

Που είσαι με το «εδώ» εσύ και εγώ. Το ενδιάμεσο του υπολογιστή είναι μεγάλη απόσταση. Ανώνυμοι παραμένουμε. Τον κάθε ένα τον ενδιαφέρει ο εαυτό του και η οικογένεια του. Για τους άλλους λίγα ψίχουλα τηλεφωνικής αγάπης ή mail σαν τα δικά μας.
Σε κάποιες παρουσιάσεις μπορεί ο ιστολόγος να παρουσιάζει και πτυχές της δικής του σκέψεις. Γιατί να έβαλε αυτό το ποίημα του Ρίτσου τώρα; Το διαβάζω και προσπαθώ να δω που τον εκφράζει. Θα έλεγα σε πολλά για να μην πω σε όλα. Τον γνωρίζω από τα νεανικά χρόνια μας ήταν το λιμάνι για τις σκέψεις μας. Οι δρόμοι μας απομακρύνθηκαν και μάκρυναν. Όμως για μένα είναι ένα σωσίβιο όταν τον θέλω. Εγώ για αυτόν όχι.
Με τον Τάσο έχουμε διαφορές. Πάντα του έλεγα ότι οι ποιο απόμακροι στην ειλικρινή αγάπη είναι αυτοί που διάλεγε ως φίλους του. Τους «χριστιανούς». Χριστιανός είμαι και εγώ αλλά όχι με πολλά κεριά και τέτοια. Σε μας τους «κοσμικούς» υπάρχει μια καλύτερη γνησιότητα. Η κρίση μου είναι προϊόν βιώματος. Πέρασα και εγώ από τα στέκια που εσύ παρέμηνες.
Και κάτι για να κλείσω φίλε Τάσο μάθε εκτός του να προσφέρεις, να παίρνεις ή να απαιτείς. «Ο κόσμος δεν είναι αγγελικά πλασμένος». Μην αφήνεις του άλλους να σε σπρώχνουν αυτό καταντά ….. (μπιπ)…
Για την απώλεια της μανούλας σου καλή δύναμη. Θυμάσαι γιατί ήσουν εκεί, εγώ την έχασα στο γυμνάσιο, εσύ τώρα. Να έχεις στην σκέψη σου την αγάπη της και τα λόγια της.
Θα τα πούμε από κοντά στις εκλογές.
Φιλικά απαιτώ την παρούσα επώνυμη καταγραφή να δημοσιευθεί.
Ανδρέας Σιδηρόπουλος
Αρχιτέκτονας, Βερολίνο.

Αναστάσιος είπε...


Ανδρέα μου σε ευχαριστώ.
Μερικές φορές οι αναρτήσεις μου έχουν και κάποιο προσωπικό «στίγμα» όταν τις επιλέγω για να τις δημοσιεύσω. Τα περισσότερα από κοντά όταν με χαρά θα δω το πρόσωπό σου.
Σε φιλώ.
Τάσος

Ανώνυμος είπε...

Μήπως σήμερα όσοι ζουν στην μοναξιά την αποζητούν;

Ανώνυμος είπε...

Εκεινος μεταβαλλει τους ποταμους σε ερημη γη και τις νεροπηγες σε ανυδρους τοπους,την καρποφορα γη σε αλμυρη εξ αιτιας της κακιας των κατοικων της.ψλμ 106,33-34)
---....