ΜΙΚΡΟ ΚΟΜΜΑΤΙ ΑΠΟ ΤΟ ΞΥΛΟΓΛΥΠΤΟ ΤΕΜΠΛΟ, ΤΗΣ ΚΑΤΕΧΟΜΕΝΗΣ ΕΚΚΛΗΣΙΑΣ ΤΟΥ ΤΙΜΙΟΥ ΠΡΟΔΡΟΜΟΥ ΣΤΟ ΑΡΓΑΚΙ -Βασίλης Χαραλάμπους

Περνώντας κάποτε από ένα χωριό της Επαρχίας Λάρνακας της Κύπρου, ένας άγνωστος σε μένα πρόσφυγας από το κατεχόμενο χωριό Αργάκι της Επαρχίας Μόρφου, μου έδειξε ένα μικρό κομμάτι από το ξυλόγλυπτο τέμπλο της μικρής εκκλησίας του Τιμίου Προδρόμου στο Αργάκι.

Στο ερώτημα μου γιατί το πήρε, μου απάντησε με παράπονο : «Θα τους το αφήσω να το πατούν και να το κλωτσούν οι Τούρκοι;»  Πραγματικά αν επισκεφθεί κανείς τα γειτονικά με το Αργάκι, κατεχόμενα χωριά θα αντιληφθεί ότι η κατάσταση είναι τραγική.  Κατά γενική ομολογία από τους απλούς ανθρώπους που ζούνε τώρα στην προσφυγιά, θα ακούσεις με πικρία να ομολογούν «πήγα είδα το χωριό μου και πικράθηκα». 

Οι κατακτητές αφήνουν τη συντριπτική πλειοψηφία των εκκλησιών μας να καταστρέφονται.  Αντιλαμβάνεσαι χωρίς κανένα δισταγμό, ότι δεν μπρόκειται να βρεθεί λύση για το Κυπριακό πρόβλημα.  Αντιλαμβάνεσαι χωρίς κανένα δισταγμό, ότι θα ρθεί η πολυπόθητη λευτεριά.  Μπορεί κατά καιρούς οι ‘’ερινύες’’ των συμβιβαστικών και άδικων λύσεων, να έπεισαν κάποιους να προσδοκούν ‘’ανθρώπινες’’ λύσεις, όμως ο απλός λαός, ο Ορθόδοξος λαός της Κύπρου, γνωρίζει ότι ο κατακτητής μια μέρα θα φύγει.  Τούτη τη ελπίδα  μας έδιναν και οι παρήγοροι λόγοι του Οσίου Παϊσίου. 

Κι όταν βρεθήκαμε μπροστά στον ανανικό κίνδυνο, απλοί άνθρωποι κάνοντας τον Σταυρό τους, παρακαλούσαν τον Θεό να αποτρέψει τούτη τη νέα δοκιμασία, για τούτο είπαν το βροντερό εκείνο ‘’ΟΧΙ’’ στο ανανικό έκτρωμα. 

Ενθυμούμαι την άγνωστη για μένα  γιαγιούλα εκείνη, που την ακολουθούσα προσκυνώντας το εικονοστάσι του άλλοτε Μοναστηριού της Παναγίας της Παλλουριώτισσας, που κοντοστάθηκε μπροστά στην εικόνα του Αποστόλου Ανδρέα και ψιθύρισε «Απόστολε μου Ανδρέα ελευθέρωσε τους τόπους μας».  Η μόνη σκέψη που έκανα ευθύς αμέσως ήταν :  «Τούτη η γιαγιά είναι ο καλύτερος ‘’πρέσβυς’’ της Κύπρου μας».  Ας μην ασχοληθούμε με αυτούς που πολιτικά τοποθετήθηκαν ενάντια στο καταστροφικό αυτό σχέδιο, αλλά  με τον Ορθοδόξους που εναπέθεσαν την ελπίδα τους στο Ελεήμονα Κύριο.

Έτσι και ο απλός εκείνος πρόσφυγας από το σκλαβωμένο Αργάκι, φυλάει το μικρό κομάτι από το ξυλόγλυπτο εικονοστάσι του Τιμίου Προδρόμου, μέχρι τη μεγάλη εκείνη μέρα της επιστροφής.

Και κάτι ακόμα

διαλαλιά μη προσμένεις

γιατί σύνταχα θα ξαναπάμε

από το ξεραμένο ρυάκι. 

Βασίλης Χαραλάμπους