Τοπίον
Κλειστό ήτο
το δωμάτιον όλως
τα έπιπλα
παλαιά
δυο τρεις
φωτογραφίαι ευμεγέθεις
τάχα στους
τοίχους κρεμασμέναι
αλλ’ αληθώς
παλαιότεραι των τοίχων
παράθυρα
μια άλλης εποχής.
Και ένας αρχαίος
ανεμιστήρας οροφής
αργά το
χρόνο μετράει τις λεπίδες του
γυρνώντας
εκμηδενίζων την ελπίδα
στω της
προς τα άνω διαφυγής.
Ζήνων
6 σχόλια:
Με άφησες να ονειροπολήσω κάτι που δεν το γνώρισα.
Γνωρίζω καλά στο πετσί μου την εκμηδένιση της ελπίδας έστω και αν δεν την μετράω με την λεπίδα.
Ζωγραφίζεις εσωτερικό κόσμο.
Είσαι άριστος στη σκέψη και στην γραφίδα.
Πολύ όμορφο Ζήνων!
Στάζει και μια αισιοδοξία κάπου στο βάθος του. ..
Μαγεμένος από την ποιητική έξαρσή σου!
Την καλημέρα μου!
Ως γράψιμο κάτι μου θυμίζει.
Όμως διαθέτει την μοναδικότητα του υπογράφοντα Ζήνωνα.
Θεσπέσιο.
Μετά από πολύ καιρό Ζήνωνα επέστρεψες με ένα ατμοσφαιρικό και κλειστοφοβικό ποίημα που δείχνει ακριβώς την τραγικότητα της κατάστασης του σύγχρονου ανθρώπου.
Χρέος του καθενός είναι να παλέψει με όλες του τις δυνάμεις να ξεφύγει απ' τις κοφτερές λεπίδες και τελικά να ανυψωθεί "προς τα άνω" που λέει κι ο ποιητής. Οι τρόποι και οι δρόμοι πολλοί και δοκιμασμένοι.
Δημοσίευση σχολίου