Στ΄ Οικουμενική Σύνοδος στον περίφημο Ναό Σταυροπόλεως Βουκουρεστίου (1724).
|
Η ΕΚΚΛΗΣΙΟΛΟΓΙΚΗ ΔΙΑΣΤΑΣΗ
ΤΗΣ
Στ΄ ΟΙΚΟΥΜΕΝΙΚΗΣ ΣΥΝΟΔΟΥ
Μαζί με τη μεγάλη εορτή της Υψώσεως του Τιμίου
Σταυρού, στις 14 Σεπτεμβρίου, η Εκκλησία μας τίμησε και μία δεύτερη «ύψωση».
Την ύψωση της αληθείας της Πίστεώς μας κατά της πλάνης και του ψεύδους. Όπως
διαβάσαμε στο συναξάριο της εορτής του Σταυρού επιτελείται η μνήμη της Αγίας
Στ’ Οικουμενικής Συνόδου των 170 Αγίων Πατέρων που καταδίκασαν την αίρεση του
μονοθελητισμού. Οι εορτές της μνήμης των Οικουμενικών Συνόδων δεν είναι μία
απλή ενθύμηση ενός γεγονότος, αλλά κυρίως υπενθύμιση της ζωντανής παρακαταθήκης
στην αγιοπνευματική πορεία της Εκκλησίας του Χριστού.
Επειδή η μεγάλη εορτή της Υψώσεως του Τιμίου Σταυρού
υποβιβάζει αναγκαστικά την εορτή προς τιμήν της Αγίας και Στ΄ Οικουμενικής
Συνόδου, για να τιμηθεί πρεπόντως η εορτή,
οι Πατέρες όρισαν να μετατίθεται κατά την πρώτη Κυριακή μετά την Ύψωση (Τυπικό Αγ.
Συμεών Θεσσαλονίκης). Έτσι και η Στ΄ Οικουμενική Σύνοδος όπως και η Α΄, η Δ΄ και η Ζ΄ τιμώνται κατά την αναστάσιμη και πανηγυρική ημέρα της
Κυριακής.
Πριν εμβαθύνουμε στην εκκλησιολογική διάσταση
της Στ΄ Οικουμ. Συνόδου, ας δούμε κάποια ιστορικά στοιχεία : συνεκλήθη το Νοέμβριο
του 680 μ.Χ. στο Παλάτι, εν Τρούλλω, στην Κωνσταντινούπολη με τη συμμετοχή 170
Πατέρων από Ανατολή και Δύση. Η Σύνοδος επανέλαβε τη θεολογική διατύπωση της Δ΄
Οικουμενικής Συνόδου και θεολόγησε ότι ο Ιησούς Χριστός είναι τέλειος Θεός
και τέλειος άνθρωπος, σε μία Υπόσταση (ένα πρόσωπο), είναι Θεάνθρωπος.
Στο πρόσωπο του Κυρίου Ιησού ενώνεται υποστατικά, σε
ένα πρόσωπο δηλαδή, στο Πρόσωπο του Θεού Λόγου, η θεία και η ανθρώπινη φύση
αχωρίστως, ατρέπτως, αδιαιρέτως και ασυγχύτως. Επίσης, εδογμάτισε ότι επειδή ο
Χριστός έχει τέλειες τις δύο φύσεις, θεία και ανθρώπινη, έχει και δύο
φυσικές θελήσεις και δύο ενέργειες (θεία και ανθρώπινη), όπως προκύπτει και
από τις ίδιες τις Ευαγγελικές διηγήσεις. Δηλαδή, στο πρόσωπο του Θεανθρώπου
διασώζεται πλήρως ακέραιη και η θεία και η ανθρώπινη θέληση και ενέργεια.
Η Σύνοδος των Αγίων Πατέρων κατεδίκασε τη
χριστολογία των Μονοθελητών, οι οποίοι κήρυτταν ότι ο Χριστός έχει μόνο μία, τη
θεία θέληση και ενέργεια, και όχι την ανθρώπινη, με άλλα λόγια δεν είναι
τέλειος άνθρωπος. Η Έκτη Σύνοδος ουσιαστικώς δικαίωσε τη θεολογία και τους
αγώνες του Αγ. Σωφρονίου
Πατριάρχου Ιεροσολύμων και ιδιαιτέρως του Αγ. Μαξίμου του
Ομολογητού κατά της αιρέσεως του Μονοθελητισμού.
Ο Άγιος Μάξιμος ο Ομολογητής (580-662), ήταν αρχικά
Ηγούμενος της Μονής Χρυσουπόλεως κοντά στην Κωνσταντινούπολη και αγωνίσθηκε για
πολλά χρόνια χωρίς «ανώτερη» εκκλησιαστική υποστήριξη, τη στιγμή που τα
Πατριαρχεία της Ανατολής (Κωνσταντινουπόλεως, Αλεξανδρείας και Αντιοχείας) είχαν
αποδεχθεί την αίρεση κάτω από πίεση του μονοθελήτου Αυτοκράτορα Κώνσταντος Β΄
(641-668).
Ο Άγιος Μάξιμος, χωρίς να κατέχει κάποια ιδιαίτερη
θέση στην εκκλησιαστική ιεραρχία - ήταν ένας απλός μοναχός, ούτε καν
ιερέας - ύψωσε το θεολογικό του ανάστημα ένας αυτός, εναντίον όλης της «επισήμου
Εκκλησίας». Ο
Άγιος Μάξιμος υπήρξε «μέγιστος
θεολόγος, ο οποίος εσφράγισε με το αγωνιστικό του σθένος και την πλούσια
συγγραφική του προσφορά τη θεολογική αναίρεση της μονοθελητικής αιρέσεως».
Ο Άγιος Μάξιμος με τον πιστό του μαθητή και
συναγωνιστή, τον ιερέα Αναστάσιο, περιήλθε γη και θάλασσα από την ΚΠολη μέχρι
τη Ρώμη για να προασπιστεί την Αλήθεια και να πετύχει συνοδική καταδίκη της
αιρέσεως από την Σύνοδο στην Ρώμη υπό τον Ορθόδοξο πάπα Άγ. Μαρτίνο τον
Ομολογητή. Επιστρέφοντας στην Κωνσταντινούπολη συνελήφθη, υπέστη φρικτά
βασανιστήρια (του έκοψαν τη γλώσσα και τα δάκτυλα του δεξιού χεριού του) και
πέθανε μετά από πολλές κακουχίες στην εξορία.
Δεν έζησε για να παραστεί στην Στ΄ Οικουμενική Σύνοδο, όμως δια των
μαρτυρικών του αγώνων υπέρ της Ορθοδοξίας και δια της θεοπνεύστου θεολογίας του
αποτέλεσε τον εμπνευστή και το θεμέλιο αυτής της Συνόδου. Τα ίδια βασανιστήρια
με τον Άγιο Μάξιμο υπέστη και ο συναγωνιστής του ιερέας Αναστάσιος και οι
μαθητές του Θεόδωρος, Ευπρέπειος και Αναστάσιος μοναχός, την μνήμη των οποίων
σήμερα (20 Σεπτεμβρίου) τιμά η Εκκλησία μας.
Όπως διαβάζουμε στο συναξάριο της εορτής, η Στ΄
Οικουμενική Σύνοδος καταδίκασε ως αιρετικούς επτά (7) πατριάρχες και άλλους επισκόπους.
Αναθεματίστηκαν, καθαιρέθηκαν και εκδιώχθηκαν από την Εκκλησία του Χριστού ως
αιρετικοί :
·
ο
πάπας Ρώμης Ονώριος (625-638)
·
οι
τέσσερις Οικουμενικοί Πατριάρχες Κωνσταντινουπόλεως Σέργιος (610-638),
Πύρρος (638-641, 654), Παύλος Β΄ (641-653) και Πέτρος
(654-666),
·
ο
Πατριάρχης Αλεξανδρείας Κύρος (630-642),
·
ο
Πατριάρχης Αντιοχείας Μακάριος (650-685), και
·
οι
επίσκοποι Στέφανος, Πολυχρόνιος και Κωνσταντίνος.
Η Σύνοδος δικαίωσε μετά θάνατον
τον απλό μοναχό Μάξιμο τον Ομολογητή, τον οποίο είχαν καταδικάσει οι ανωτέρω
αιρετικοί μεγαλοσχήμονες επίσκοποι και πατριάρχες.
Ας προσέξουμε στο σημείο αυτό αδελφοί : Η Στ΄ Οικουμενική
Σύνοδος μας δίνει ένα από τα σπουδαιότερα
μαθήματα Ορθόδοξης εκκλησιολογίας, που δυστυχώς λησμονούμε σήμερα: Η
Εκκλησία δεν συγκροτείται μόνο από τους πατριάρχες, τους επισκόπους και τους κληρικούς
εν γένει. Οι επίσκοποι είναι όντως οι αξιωματούχοι Της. Είναι, πρέπει να είναι,
οι Πατέρες και Ποιμένες τής «λογικής ποίμνης» που φέρουν τον υπέρτατο βαθμό της
ιερωσύνης ως διάδοχοι των Αγίων Αποστόλων. Είναι, πρέπει να είναι, οι εκφραστές
του φρονήματος της Εκκλησίας. Αυτοί διασώζουν, πρέπει να διασώζουν και να
μεταδίδουν ανόθευτη την ευαγγελική, αποστολική και πατερική διδασκαλία.
Αυτό είναι το πρώτιστο και υψηλότερο έργο και η κύρια
αποστολή τους.
Γι’ αυτό και κάθε επίσκοπος, όχι ο
ιερέας και ο διάκονος, μόνο ο επίσκοπος, κατά τη στιγμή της χειροτονίας του ομολογεί το
Σύμβολο της Πίστεως και υπόσχεται ότι θα κρατήσει και θα μεταδώσει ακέραιη και
ανόθευτη τη διδασκαλία της Εκκλησίας. Έτσι και σε κάθε Θ. Λειτουργία στην
ιερότερη στιγμή της ευχόμαστε και προσευχόμαστε, και πρέπει να προσευχόμαστε με
ιδιαίτερη θέρμη για τον επίσκοπό μας, να μας τον χαρίζει ο Θεός «ορθοτομούντα
τον λόγον της αυτού αληθείας»! Οι
επίσκοποι έχουν, λοιπόν, την υπερέχουσα, την πολύ υψηλή θέση, τη μοναδική αποστολή μέσα
στην Εκκλησία μας.
Συγχρόνως όμως είναι και μέλη του
σώματος της Εκκλησίας που μόνη κεφαλή
έχει τον Θεάνθρωπο Χριστό. Εάν η
συμπεριφορά τους ή οι διδασκαλίες τους είναι ανάρμοστες προς την Κεφαλή - και
συνεπώς προς όσα θέσπισαν οι Άγιοι εν Αγίω Πνεύματι - τότε με συνοδική
απόφαση αποκόπτονται από σώμα ως μολυσμένα μέλη. Ναι! Και ο επίσκοπος και ο αρχιεπίσκοπος και ο
πατριάρχης μπορεί να σφάλει και υπόκειται και αυτός στην εκκλησιαστική κρίση.
Στην Ορθόδοξη Εκκλησία μας δεν αναγνωρίζουμε
κανένα πάπα, ούτε έχουμε κανέναν αλάθητο και υπέρ άνω κριτικής. Εάν
κάποιος, όποιος και αν είναι αυτός, είτε ιερέας, είτε επίσκοπος, ακόμα και πατριάρχης,
εάν με τα λόγια του και τις ενέργειές του παρεκκλίνει από την Παράδοση των
Αγίων μας αποκόπτεται ως επικίνδυνο και μολυσμένο μέλος για να μην μεταδώσει
τον μολυσμό της ετεροδιδασκαλίας και στα υπόλοιπα μέλη του Σώματος του Χριστού.
Η ιστορία και η διδασκαλία της
Εκκλησίας μας μάς έχει επιφορτίσει με την ιερή υποχρέωση, ανάλογα με το
χάρισμα και τη θεολογική του κατάρτιση ο καθένας μας, να
ενδιαφερόμαστε και να αγωνιούμε για τα θέματα πίστεως και, αν έχουμε τη
δυνατότητα και τις γνώσεις, με τον δέοντα σεβασμό, την αναγκαία νηφαλιότητα αλλά
και με παρρησία και ειλικρίνεια να επισημαίνουμε τις εκτροπές. Αυτό έκαναν
πάντοτε στη ζωή της Εκκλησίας μας οι Άγιοι. Αυτό έκανε και ο Άγιος Μάξιμος ο
Ομολογητής. Απλός μοναχός αυτός, αψήφησε όχι μόνον την κοσμική, αυτοκρατορική εξουσία,
αλλά και πατριάρχες και επισκόπους τής εποχής του, με τους οποίους διέκοψε την
εκκλησιαστική κοινωνία, δηλ. δεν τους αποδεχόταν ως Ποιμένες της Εκκλησίας,
αλλά ως λύκους βαρείς, αφού δυστυχώς αυτοί πρώτοι είχαν περιφρονήσει την
ορθόδοξη πίστη και παράδοση. Ασφαλώς δεν διακατεχόταν από αυθάδεια ή φανατισμό.
Ήξερε να υπακούει και να ταπεινώνεται πρωτίστως ενώπιον των εκκλησιαστικών
αρχών. Τιμούσε και σεβόταν υπέρμετρα - όπως κάθε άγιος - την ιερωσύνη και τους
ταγούς τής Εκκλησίας, όμως είχε την διάκριση να αντιτίθεται και να διακόπτει
την εκκλησιαστική κοινωνία μαζί τους, όταν αυτοί οι ίδιοι είχαν αντιταχθεί στο Θείο
θέλημα. Εκεί έχει εφαρμογή το
αποστολικό «πειθαρχείν δει Θεώ μάλλον ή ανθρώποις». Τότε απαιτείται
ομολογία. Η πίστη και η αγάπη του στον Θεό έκανε τον Άγιο αδιαπραγμάτευτο σε
θέματα Πίστεως.
Είναι χαρακτηριστικό ένα
περιστατικό που διασώζεται από τους αγώνες του Αγ. Μαξίμου: Όταν σε ανάκριση
μετά την πρώτη του εξορία ο αιρετικός Πατριάρχης Κωνσταντινουπόλεως Πέτρος του
είπε να ενωθεί με την Καθολική (παγκόσμια) Εκκλησία που είχε δεχθεί την αίρεσι,
διότι τελικά, «ποιος είσαι εσύ ένας απλός καλόγερος να εναντιώνεσαι σε όλη
την Εκκλησία;» ο Άγιος Μάξιμος απάντησε: «Ο Θεός των όλων (ο Χριστός),
μακαρίζοντας τον Πέτρο, είπε ότι Καθολική Εκκλησία είναι η ορθή και σωτήριος
ομολογία της πίστεως σ' Αυτόν (και όχι η ενότητα μέσα στην αίρεση, μέσα
στην ψευδή πίστη)».
Γι’ αυτή τη σταθερότητα της
ομολογίας του ο Άγιος υπέστη πολλούς διωγμούς και μαρτύρια και στο τέλος θυσίασε
και την ίδια του τη ζωή, αλλά ήλθε ολόκληρη Οικουμενική Σύνοδος και τον δικαίωσε
πανηγυρικά, γιατί πάνω στη θεολογία του απλού μοναχού Μαξίμου στηρίχτηκε για να
καταδικάσει τους 7 μεγαλοσχήμονες πατριάρχες
!
Αξίζει, επίσης, να σημειώσουμε
ότι η καταδίκη τού πάπα Ονωρίου από την Στ΄ Οικουμενική Σύνοδο, καθώς και η
καταδίκη του πάπα Βιγιλίου από την Ε΄ Οικουμενική Σύνοδο αποδεικνύουν περίτρανα
ότι είναι εκκλησιολογικά ψευδής και ιστορικά ανεπέρειστος και απαράδεκτος ο ισχυρισμός
των παπικών περί του ex
cathedra αλαθήτου του Πάπα,
ένα καινοφανές δόγμα που επινόησε ο παπισμός μόλις το 1879 !
Αγαπητοί, ας προσέξουμε: στην
Εκκλησία μας το κάθε μέλος έχει τη δική του διακονία και καλείται να
αξιοποιήσει το δικό του χάρισμα. Υπάρχει όμως μία διακονία-υποχρέωση την οποία
έχουμε όλα τα μέλη της Εκκλησίας μας, ο καθένας μας ανάλογα με το χάρισμα
και τη θέση του, από τους πατριάρχες μέχρι τον τελευταίο πιστό: και
αυτή είναι η αγωνία για τη διαφύλαξη
της παραδοθείσης πίστεως. Το 1848, σε μία ιστορική κοινή τους δήλωση πανορθοδόξως
οι τέσσερις Πατριάρχες της Ανατολής απάντησαν στις παπικές αξιώσεις,
συγκεφαλαιώνοντας την ορθόδοξη
εκκλησιολογία : «σε μας, γράφουν στον πάπα, φύλακας της πίστεως δεν είναι ένα πρόσωπο,
αλλά ο λαός του Θεού», δηλ. οι επίσκοποι, οι ιερείς και όλοι οι
πιστοί ενωμένοι διασώζουμε την αλήθεια της μαρτυρίας της Ορθόδοξης πίστης.
Είπα προ ολίγου ότι «η Στ΄ Οικουμενική
Σύνοδος μας δίνει μαθήματα Ορθόδοξης Εκκλησιολογίας, που δυστυχώς λησμονούμε
σήμερα». Πολλοί πιστοί νομίζουν λανθασμένα ότι Εκκλησία είναι μόνο ο πατριάρχης
και οι κληρικοί και ό,τι αυτοί διδάσκουν
είναι αλάνθαστο και δεν επιτρέπεται η παραμικρή κριτική στις θεολογικές τους
απόψεις για θέματα πίστεως! Μια τέτοια αντίληψη είναι ξένη στην Ορθόδοξη
Εκκλησία μας και μας οδηγεί στην παπική εκκλησιολογία. Μόνο ο Πάπας λέει ότι
ό,τι διδάσκω εγώ ex
cathedra
είναι σωστό και αλάνθαστο! Η Στ΄ Οικουμενική Σύνοδος καταδικάζοντας επτά
Πατριάρχες ξεκαθάρισε τα πράγματα και φωνάζει και σε μας σήμερα:
Προσέξτε,
μας λέει, κριτήριο για το αν κάποιος φρονεί ως πραγματικός Ορθόδοξος Χριστιανός
δεν αποτελεί η θέση την οποία κατέχει στην Εκκλησία, αλλά η πιστότητά του
στην τήρηση της εκκλησιαστικής παραδόσεως. Κανένας δεν είναι αλάθητος,
κανένας δεν είναι υπέρ άνω κριτικής σε θέματα πίστεως. Αλίμονο σε όποιον
συστηματικά περιφρονεί την παράδοση των Αγίων, όποιος και αν είναι αυτός, ακόμα
και ιερέας και επίσκοπος και αρχιεπίσκοπος και πατριάρχης!
Εύχεσθε, παρακαλώ, αγαπητοί, και
προσεύχεσθε ο Θεός με τις πρεσβείες των Οσίων και θεοφόρων Πατέρων της Στ΄
Οικουμενικής Συνόδου να φωτίζει όλους μας και ιδιαιτέρως εμάς τους κληρικούς,
ιερείς, επισκόπους και πατριάρχες να τηρούμε και να μεταδίδουμε ανόθευτη την
παρακαταθήκη τής πίστεώς μας.
Ιερός Ναός Αγ.
Νικολάου Πατρών
Κυριακή μετά την Ύψωσιν 20.9.2015
Πρωτοπρεσβύτερος
Αναστάσιος Κ. Γκοτσόπουλος
Εφημέριος Ι. Ν. Αγ. Νικολάου Πατρών
19 σχόλια:
Ενδιαφέροντα στοιχεία.
Ευχαριστούμε.
Απίθανος συνδυασμός: νηφαλιότης και μαχητικότης
ή αλλιώς: σφάζει με το γάντι.
Απλό μάθημα Ορθόδοξης εκκλησιολογίας.
Μπράβο σου.
Γελάω κάθε φορά που ακούω ότι «Στην Ορθόδοξη Εκκλησία μας δεν αναγνωρίζουμε κανένα πάπα, ούτε έχουμε κανέναν αλάθητο και υπέρ άνω κριτικής». Υπήρξα επίτροπος σε ναό. Γινόταν μόνο αυτό που ήθελε ο προϊστάμενος. Να που υπάρχει στους περισσοτέρους Ναούς πάπας. Ερχόταν ο Μητροπολίτης, έδινε εντολή να γίνει αυτό και αυτό. Δεν άκουγε κανένα. Εγώ γνωρίζω έτσι θα γίνει να ο πάπας. Και εγώ το έπαιζα πάπας στον νεωκόρο. του έλεγα θα το κάνεις όπως εγώ σου είπα. Να που γινόμουν και εγώ πάπας. Αλλά και στο πνευματικά ο ένας παπάς τα έλεγε έτσι ο άλλος έτσι βέβαια στους παπάδες υπερίσχυε η γνώμη του πάπα Αρχιμανδρίτη. Αυτά γιατί νομίζω ότι έγινα κατανοητός.
Αλάθητη πάτερ μου είναι η κάθε Σύνοδος. Οι προκαθήμενοι στηρίζονται στην Σύνοδο. Αυτή είναι η ουσία της Ορθοδοξίας. Κανένας δεν περιφρονεί τους ιερούς Κανόνες. Περιφρονητές των Κανόνων είναι όσοι γράφουν τις δικές τους απόψεις όπως εσείς και άλλοι και όχι οι προκαθήμενοι των Εκκλησιών που μιλούν και γράφουν εξ ονόματος της ΙΕΡΑΣ τους ΣΥΝΟΔΟΥ.
Μπράβο!! Να αγιάσει το στόμα (η πένα) του 8.10. Συμφωνώ. Περιφρονητές των Κανόνων είναι όσοι γράφουν τις δικές τους απόψεις όπως ο παπά Τάσος.
"Αλάθητη πάτερ μου είναι η κάθε Σύνοδος".
Μήπως έχεις διαβάσει πουθενά στην εκκλησιαστική ιστορία για τις "ληστρικές συνόδους";
"Περιφρονητές των Κανόνων είναι όσοι γράφουν τις δικές τους απόψεις όπως εσείς και άλλοι και όχι οι προκαθήμενοι των Εκκλησιών που μιλούν και γράφουν εξ ονόματος της ΙΕΡΑΣ τους ΣΥΝΟΔΟΥ".
Πάτερ Αναστάσιε, κάποιοι αντί να σας συγχαρούν για το ομολογιακό σας σθένος επιχειρούν να σας καταστήσουν τρόπον τινά "κατηγορούμενο" με σοφιστείες.
Περιφρονητές των κανόνων 8:10 είναι όσοι τους καταπατούν ασύστολα συμπροσευχόμενοι με αιρετικούς και αλλοθρήσκους και όσοι υπογράφουν προδοτικά κείμενα όπως στο Πόρτο Αλέγκρε, στο Μπάλαμαντ, στο Πουσάν κ.ο.κ. και όχι όσοι τους ελέγχουν κατά χρέος.
8:00
Προφανώς δεν έχεις ακούσει τίποτα περί "ληστρικών" Συνόδων.
Δεν πειράζει. Πάντως δεν είναι κακό ανώνυμε να διαβάζουμε εκκλησιαστική ιστορία ή ακόμα καλύτερα να σιωπούμε αντί να λέμε ανοησίες.
ΤΡΑΓΙΚΑ ΑΘΕΟΛΟΓΗΤΟ ΚΑΙ ΕΚΚΛΗΣΙΟΛΟΓΙΚΑ ΕΩΛΟ ΤΟ "ΕΠΙΧΕΙΡΗΜΑ "
ΤΟΥ 8:10 21/9.
Από πού 9:35 είναι περιφρονητής των κανόνων ο παπα-Τάσος;
Τόσο πολύ σας έτσουξαν και εξακολουθούν να σας τσούζουν οι ορθοδοξότατες θέσεις του;
Τολμήστε αν έχετε τα κότσια εσύ και οι ομόφρονές του να τον αντικρούσετε.
Δυστυχώς εδώ και καιρό το μόνο που κάνετε είναι να συνθηματολογείτε εναντίον του γενόμενοι έτσι καταγέλαστοι.
Εμπεριστατωμένη προσέγγιση απ τον π.Αναστάσιο.
Μπράβο, απλά και καθαρά... ΠΑρακαλώ οι διαφωνούντες ας ορθώσουν επιχειρήματα...
Τα επιχειρήματα τα έχει δώσει εδώ και καιρό ο Οικουμενικός Πατριάρχης. Ο π. Αναστάσιος να είναι περισσότερο προσεκτικός και να μην προκαλεί συνεχώς.
Ο πατριάρχης και όσοι άκριτα υποστηρίζουν τα οικουμενιστικά του ολισθήματα προκαλούν 9:23 και όχι όσοι τα ελέγχουν!
9:23.
Πότε έδωσε επιχειρήματα ο Οικουμενικός για την εκκλησιολογική διάσταση της Στ΄ Οικουμενικής Συνόδου;
Κάτι δεν πάει καλά!
Ο ανώνυμος 9:23 προφανέστατα δεν διάβασε το άρθρο, αλλά δεν δυσκολεύεται να πει το ποιηματάκι του εναντίον του π. Αναστασίου!
Ορισμένοι βλέπουν συντάκτη Αναστάσιο Γκοτσόπουλο και βγάζουν καντήλες και χολή........................
Ο π.Αναστασιος δεν προκαλει!Δεν προκαλεσε ποτε,ποτε!
Ο π.Αναστασιος κηρυσσει την αληθεια.Η Αληθεια ειναι σαν το γαργαρο νερο,ειναι ο Κυριος Ημων Ιησους Χριστος! Το ''αιρετικον μετα δυο τρεις παραιτου'',που ειναι βολικο για αυτους που δεν θελουν να επιστρεψουν και στα ορια τα πνευματικα νομιζω αυτων που δεν θελουν να συνεχισουν τον αγωνα υπερ της αληθειας,πρεπει να γνωριζουμε που δεν ισχυει για ολους!Εκει ομως ειναι η διαφορα,με μας τους απλους λαικους!
Εαν διαβασει κανεις Πατερικα κειμενα θα δει το αδουλωτο,το ανυποχωρητο των αγιων αυτων Πατερων της Ορθοδοξιας!Στο βιβλιο του θειου πατρος Γρηγοριου Παλαμα,σχολιασε ο ΘΕΟΚΛΗΤΟΣ ΔΙΟΥΣΙΑΤΗΣ,πως ο ο αγιος ηταν αποφασισμενος μεχρι θανατου να αγωνισθη για την αληθεια!Διοτι το κινδυνευομενον εστι το θειον! Και ηταν επειγον η εκκλησια να ευρισκεται εντος αληθειας!Και ποιους δεν ειχε στο πλευρο του ο Γρ.Παλαμας! Τον μοναχο τοτε Νικολαο Καβασιλα,τους ''θεολογους της γλωττης'' και φιλους κορυφαιους Δωροθεον,Μαρκον,τον διασημο μοναχο Ισηδωρο,τον συνασκητη του Δαβιδ,τον αγιο Φιλοθεο,τοτε Πατριαρχη.ολοι αγωνισθηκαν κ οχι μονον αυτοι και πληθους μοναχων υπερ της Ορθοδοξιας!Ολοι ησαν πραεις κ ταπεινοι* ομως εν οις δε Θεος εστι το κινδυνευομενον,οξεις ησαν και απαραιτητους,μητε προς την α δ ο ξ ι α ν δισχεραινειν...
Δυστυχως! Ολα αυτα που εγιναν απο τους θειους αστερας της Ορθοδοξιας,τα γκρεμιζει,τα σαρωνει,τα γελοιοποιει η σημερινη κατασταση του ολου -Παγκοσμιου πολιτικο-θρησκευτικου οικοδομηματος της Νεας Ταξης Πραγματων με ολους τους φορεις πολιτικους,θρησκευτικους,χριστιανους κ δεν συμμαζευεται! Ο Οικουμενισμος δι-χαζει και σχιζει τους πιστους,οπως κ τοτε με τις εριδες.Παντοτε οταν υπηρχε αιρεσις ,δημιουργουνταν θεολογικες εριδες,εμφανεις.Μηπως κ τοτε δεν ειχαν χωριστει οι πιστοι σε Παλαμικους και Βαρλααμιτες;Δεν υπηρξαν και τοτε επιστολες απο τον παμφωτο θεολογο ,αντιρρητικοι λογοι;Ενα ηταν το θεμα που εκαιγε! Πως θα πεισει τον Βαρλααμ κ τους συν αυτω για το ποιο ειναι το αληθινο φρονημα της Ορθοδοξου εκκλησιας μετα της εν αγιω Πνευματι επιχειρηματολογιας αλλα και πως η ευσεβεια ουδε γαρ εν ρημασιν ημιν,αλλ'εν πραγμασιν.Οι λογοι του περι του Ακτιστου φωτος,το χασμα μεταξυ των αντιπαλων,ο τροπος που αξιολογουσε τα παντα υπο το φως του αγ.Πνευματος ενσωματωμενος παντοτε στη δ ο γ μ α τ ι κ η Παραδοση,οι αναλυσεις του στον αγιορειτικο τομο..δεν ειναι δυνατον ολα αυτα που θεσμοθετηθηκαν απο αυτα τα χρυσα στοματα,που συνεβαλλαν κ θα συμβαλλουν στην επικρατηση της Ορθοδοξου διδασκαλιας,καιθεωρουνται σημερα οτι ανηκουν αυτοι οι πολυφωτοι αστερες στους ''θεηγωρους οπλιτας παραταξεως Κυριου'',δεν ειναι δυνατον να τους αποστραφουμε για να ενστερνιστουμε μιαν αλλη κατευθυνση πολιτικοθρησκευτικη κ αιρετικη,που οδηγει στην απωλεια! Δυστυχως ομως για οσους απαξιουν την αγαπη Του Θεου,με ο,τι αυτο συνεπαγεται''''η αγαπη Του Θεου ειναι πανω και περα απο ολες τις αλλες αγαπες,διοτι κανεις δεν ειναι δυνατον να μην ελεγξει εαν τα νεα αυτα θεολογηματα ειναι ουρανια η προσκαιρα.Ομολογουμενως,δεν θα μπορουσε Ορθοδοξος χριστιανος να ανταλλαξει τα ουρανια με τα προσκαιρα,ποτε! Το να φοβαμαι Τον Θεο ειναι μεγαλη Υποθεση! Και ειναι υποθεση Αγαπης Πραγματικης!
1
Δε θα δωσω αλλο σχολιο.
Δεν απαντώ στον π. Αναστάσιο Γκοτσόπουλο διότι κατά την τακτική του θα του δώσω αφορμή να γράψει σελίδες σκέψεων του χωρίς αξία που ως μηρυκαστικό θα αναμασά τα ίδια.
Ο μακάριος Μητροπολίτης Πατρών κυρός Νικόδημος έλεγε μην απαντάς διότι η διελκυστίνδα δεν θα έχει τέλος.
Ας γράφει ο π. Αναστάσης τα ποιηματάκια του για να ξεθυμαίνει.
Είναι κατάλληλος ο καιρός για αφηγήματα.
Δημοσίευση σχολίου