ΤΟ ΗΓΙΑΣΜΕΝΟ ΖΕΥΓΟΣ ΠΕΤΤΑ ΜΑΣ ΕΣΩΣΕ ΚΑΙ ΜΑΣ ΜΥΡΟΒΛΥΣΕ!

ΤΟ ΗΓΙΑΣΜΕΝΟ ΖΕΥΓΟΣ ΠΕΤΤΑ ΜΑΣ ΕΣΩΣΕ ΚΑΙ ΜΑΣ ΜΥΡΟΒΛΥΣΕ!

Μαρτυρία του ζεύγους Εμμανουήλ Δάνου του Γεωργίου και της Μαρίας το γένος Βλάχου του Ιωάννου, οδός Φρεαττίδος, περιοχή Άνω Ζορμπαλά στο Αιάντειο της νήσου Σαλαμίνας, τηλ. 0030 2104660366 και 0030 6934020190.

Κατεγράφη 04 Ιανουαρίου  2017

Ονομάζομαι Μαρία Δάνου και θα ήθελα να σας καταθέσω την δική μου μαρτυρία για όσα θαυμαστά μας αξίωσε εμάς τους αμαρτωλούς να ζήσουμε ο Κύριός μας. Γενικά, σε εμάς τους ταλαίπωρους νεοέλληνες, το λάθος πάντα είναι ότι δεν παίρνουμε στα σοβαρά αυτό, που είναι η δεδομένη, η παρεχομένη σημερινή ημέρα της ζωής μας. Το ότι ζούμε στο παρελθόν η στο μέλλον. Το ότι όλο και περιμένουμε κάποιαν ιδιαίτερη ημέρα, οπότε η ζωή μας θα ξεδιπλωθεί και θα αποκτήσει όλη την σημασία και σπουδαιότητά της. Δεν προσέχουμε ότι η ζωή μας κυλάει και φεύγει σαν νερό. Διαρρέει μέσα από τα δάκτυλα του χεριού, η όπως ο πολύτιμος σπόρος, που διαπερνά και πέφτει από μη σφιχτοδεμένο σακκί. Συνεχώς την κάθε ημέρα και την κάθε ώρα ο Θεός μας στέλνει ανθρώπους, όπως έστειλε στην οικογένειά μου τους αξίους Πέττα. 

Είτε μοναδικές περιστάσεις, όπως στο μνημόσυνο της πρεσβυτέρας Ανθής, είτε υποχρεώσεις, που πρέπει να χρησιμεύσουν σαν αφετηρία στην αναγέννησή μας. Αλλά εμείς δεν δίνουμε προσοχή σε αυτά τα πνευματικά σημεία, με αποτέλεσμα την κάθε ώρα να εναντιωνόμαστε στο θέλημα του Θεού, στο σχέδιο για την δική μας σωτηρία. 

Και πράγματι πως μπορεί ο Θεός να μας βοηθήσει; Μόνο στέλνοντάς μας στην καθημερινή μας ζωή συγκεκριμένους ανθρώπους, όπως το ιερατικό ζεύγος Πέττα, και συγκεκριμένες συγκυρίες περιστάσεων, όπως με την ασθένεια του συζύγου μου. Αν δε την ώρα της ζωής μας την δεχόμαστε σαν την ώρα, όπου εκδηλώνεται του Θεού το θέλημα για μας και σαν την αποφασιστική, την σπουδαιότατη και μοναδική ώρα της ζωής μας, ιι οποίες ως την ώρα εκείνη κρυμμένες πηγές χαράς, αγάπης και δύναμης θα ξεπηδούσαν και θα ανέβλυζαν από τα βάθη της ψυχής μας!

Να δεχόμαστε λοιπόν με σοβαρότητα κάθε άνθρωπο, που συναπαντούμε στον δρόμο της ζωής μας και να παίρνουμε στα σοβαρά κάθε ευκαιρία και δυνατότητα να κάνουμε έργο καλό και να είμαστε βέβαιοι ότι με αυτόν τον τρόπο κάνουμε αυτό, που θέλει ο Θεός, για στις συγκεκριμένες εκείνες περιστάσεις, την δεδομένη εκείνη ημέρα και ώρα.

Αν αγαπούσαμε τον Θεό περισσότερο, πόσο εύκολα θα του εμπιστευόμασταν τον εαυτό μας και τον κόσμο ολόκληρο με όλες τις αντινομίες του, και τις ακατανόητες πλευρές του! Όλες οι δυσκολίες οφείλονται στο ότι οι άνθρωποι δεν αγαπούμε ο ένας τον άλλο αρκετά. Εκεί, όπου υπάρχει άδολη αγάπη, υπάρχουν αυτομάτως λιγότερες δυσκολίες.

Πολλή από την σύγχυση, που υπάρχει ανάμεσα στους σύγχρονους Χριστιανούς, θα διαλύονταν  (αν είμασταν πραγματικά Χριστιανοί με την κυριολεκτική, Ευαγγελική σημασία της λέξεως) θα λυόταν, ανάμεσα σε άλλα και το θέμα της σημασίας του πόνου στη ζωή, του να υποφέρουμε «όπως ο Κύριος υποφέρει»... και άλλα πολλά. Λαμβάνοντας υπό όψιν την ακόρεστη και άπληστη προσκόλλησή μας στα αγαθά του κόσμου τούτου  (όταν η ίδια η προσκόλληση στα εφήμερα αγαθά του κόσμου τούτου, όταν αυτή η ίδια η προσκόλληση με την ψεύτικη ύλη γίνεται πρόξενος πολλού πόνου) για ποιό θρησκευτικό και πνευματικό νόημα της ζωής μας, περιλαμβανομένου και του δικού μας πόνου, μπορούμε να μιλούμε;

Τώρα θα καταγραφούν ορισμένα θαυμαστά σημεία, που επιτελέσθηκαν με την πρεσβεία των αξίων. Σημεία, που επιβεβαιώνουν ακράδαντα για ακόμη μία φορά ότι, επισκιασάσης της θείας χάριτος στους  αξίους, είχε σαν αποτέλεσμα εμείς ως οικογένεια να υποστούμε των άμεση και απότομη μεταβολή εις τον έσω μας άνθρωπο, και ουσιαστικά να εισέλθει και ο σύζυγός, μου κλαίγοντας εις τον Οίκο του Θεού. Ωστόσο εν τελεία μετανοία, εν κλαυθμω και κοπετώ, προσπίπτοντας κατησπάσθη τα μυστήρια της αγίας Ορθοδοξίας. Και κρατώντας, όσο θα ζούμε, την φωτογραφία των αξίων, για τους λόγους που εξηγούμε παρακάτω, από την οποία πηγάζει άρρητη ευωδία, και σας καταθέτουμε, γιατί τους ευγνωμονούμε και τους ευχαριστούμε τους αξίους, αφού άλλωστε ηυδόκησε ο Τριαδικός Θεός δια της χάριτός του, να επενεργήση επ’ αυτής της φωτογραφίας θαυματουργικώς, ώστε να καταλείπουμε την αμαρτωλή και άθλια ζωή μας.

 Θα να σας αναφέρω συγκεκριμένα για τους άξιους ευεργέτες μας λευτικό ζεύγος Πέττα. Την αγιότητα του σημειοφόρου πατρός Νικόλαου Πέττα και της σεβάσμιας πρεσβυτέρας του Ανθής, την γνωρίσαμε από το άκρως πνευματικό βιβλίο, που επιμελήθηκε κατόπιν υποδείξεως της Μητέρας του Ουρανού (συγκεκριμένα της περίπυστης εικόνας της Παναγίας της Πορταϊτίσσης) ο λόγιος Ιβηρίτης Γέρων Μάξιμος, πρώην Πρωτοεπιστάτης του Αγίου Όρους, που φέρει τον τίτλο «ΝΕΑΙ ΗΓΙΑΣΜΕΝΑΙ ΜΟΡΦΑΙ ΕΙΣ ΤΟΝ ΑΜΠΕΛΩΝΑ ΤΟΥ ΚΥΡΙΟΥ: Ο πατήρ Νικόλαος Πέττας (1941- 4.1.2000) και η πρεσβυτέρα του Ανθή (1943-21.11.2012)». Για τους αξίους Πέττα, ενημερωνόμαστε και τα σημεία, που τελούνται με την πρεσβεία τους, από την ιστοδελίδα που επιμελήθηκε ο πανεπιστημιακός ομ. καθηγητής Φώτιος Αρ. Δημητρακόπουλος ( http://www.pnikolaos.gr ). Σε αυτό τον ιστότοπο είναι αναρτημένο και το βιβλίο του Γέροντα Μαξίμου. Για τον λόγο αυτό ο σύζυγός μου επισκέφθηκε τον Σεπτέμβριο του 2015 τον τάφο του και το Ασκητήριό του, όταν ήταν στην Πάτρα. Έτυχε, όταν πήγε σε αυτά τα προσκυνήματα, να είναι μαζί και ο π. Νεκτάριος.

Διήγηση α): Διάσωση εκ βεβαίου θανάτου του Εμμανουήλ, από τον αρχάγγελο Μιχαήλ σε συνεργασία με τον π. Νικόλαο.

 Τον Ιανουάριο του 2016 ανακαλύψαμε ότι δυστυχώς ο άνδρας μου έπασχε από καρκίνο του υπεζωκότα. Την ίδια περίοδο ασθένησε και ο αυτάδερφός του, ο Νεόφυτος από καρκίνο του πνεύμονα και μεταστατικό καρκίνο στο κεφάλι (τρεις όγκους). Άρχισε ένας δύσκολος αγώνας για  εμάς. Παρακαλούσα την Παναγία μας και όλους τους αγίους. Επίσης και τον σημειοφόρο π. Νικόλαο Πέττα να πρεσβεύσουν στον Κύριό μας, για να δώσει την υγεία στους ανθρώπους μας.

Την προπαραμονή της Αγίας Μαρίνας, δηλαδή δεκαπέντε Ιουλίου 2016 το μεσημέρι, παρακάλεσα μέσω διαδικτύου τον εφημέριό του Ιερού Προσκυνήματος του θαυματουργού Αρχαγγέλου Ταξιάρχη του Μανταμάδου της νήσου της Μυτιλήνης, αιδεσιμολογιώτατο π. Χρήστο Τσιτμιδέλλη, να προσευχηθεί για τον άνδρα μου Εμμανουήλ και τον αδερφό του Νεόφυτο στον Ταξιάρχη, επειδή παρουσίασαν καρκίνο.

Τα φοβερά σημεία αρχίζουν από εκείνη την στιγμή, όπου, μετά από μία με δύο ώρες ήλθε ο σύζυγός μου στο δωμάτιό μου, κρατώντας το κεφάλι του με μάτια διάπλατα και κάθισε αποσβολωμένος στα πόδια του κρεβατιού. Ανησύχησα και ρώτησα τι του συμβαίνει. Με τρεμάμενη φωνή μου είπε, ότι: «Πήγα στο σαλόνι, για να ανάψω το καντήλι του οσίου Νικηφόρου του Λεπρού (αξίζει να αναφερθεί ότι κατέχουμε από τα ασκητήρια των αξίων ιδιαίτερη ευλογημένη εικόνα του σύγχρονου αυτού οσίου) και στην πολυθρόνα καθόταν ο παπούλης μέσα σε άπλετο φως. Συνδιαλέχτηκα με εκείνον και μου άφησε υπερκόσμια ευωδία».

Αμέσως τον ρώτησα τον Εμμανουήλ: «Ποιός παπούλης;».

Εκείνος, μου απάντησε, σοκαρισμένος: «Ο πάτερας Νικόλαος Πέττας. Καθόταν σε αυτή την καρέκλα του σαλονιού, δίπλα από την κορνίζα με την φωτογραφία του. Μάλιστα φορούσε λαμπερά άμφια, ακριβώς αυτά τα χρυσά του άμφια, που είναι ενδεδυμένος και στην φωτογραφία του, δίπλα από την άξια πρεσβυτέρα του Ανθή. Συγκεκριμένα, όπως άνοιξα την πόρτα του σαλονιού, ο παπούλης ήταν παρών εν ετέρα μορφή. Σου έφερνε όμως την αίσθηση ότι ήταν από σάρκα και οστά. Μάλιστα αναρωτιέμαι πως μπήκε μέσα στο σαλόνι, αφού έχουμε κλειδωμένες τις πόρτες».

Δεν πίστευα στα αυτιά μου, και τον ρώτησα με απορία μήπως το είχε ονειρευτεί αυτό το σπάνιο και πρωτόγνωρο γεγονός. Εκείνος όμως επέμενε: «Όχι, τον είδα ζωντανό! Δεν με είδες που πήγα να ανάψω το καντήλι;».

Του είπα τότε να μην φοβάται και τον παρακάλεσα να μου πει λεπτομέρειες από τον διάλογο. Μεταξύ των άλλων του είπε ο π. Νικόλαος: «Μανωλάκη, πήγαινα στο μέγα Εσπερινό της αγίας μεγαλομάρτυρος Μαρίνας (επισημειώνεται ότι στην δικαιοδοσία του π. Νεκταρίου στην Γορτυνία είναι και Ναός της μεγαλομάρτυρος και θα έκανε την φετινή εορτή της μαζί με προσκυνητές, που κατέφτασαν από την Κύπρο) και πέρασα να σε επισκεφθώ στο σπίτι σου. Όπως με επισκέφθηκες και εσύ στο δικό μου (δηλαδή το Ασκητήριό του), στην Πάτρα, με τον γιο μου, τον π. Νεκτάριο».

Και συνέχισε με γλυκιά, αλλά σταθερή φωνή: «Και να πεις της κόρης του αδελφού σου Νεόφυτου, της γιάτρισσας Δέσποινας (η κόρη του κουνιάδου μου Νεόφυτου είναι πράγματι γιατρός και έψαχνε να βρει έναν καλό ογκολόγο για τον πατέρα της) ότι και εδώ έχουμε καλούς γιατρούς και να τον φέρει σε εμάς (αλλά όπως αποδείχθηκε αργότερα είχε πει να «έρθετε». Διότι είχε ορίσει να έλθουν και τα δύο ασθενή αδέρφια στον Αρχάγγελο, για να βοηθηθούν) τον πατέρα της. Και συγκεκριμένα στον μέγα γιατρό τον παμμέγιστο Αρχάγγελο Μιχαήλ. Στην αυλή του στην Μυτιλήνη, στη μεγάλη ολόσωμη εικόνα του (αυτή που εξαφανίζεται ανά διαστήματα και πάει στην μαρτυρική Κύπρο, για να την σώσει). Και να ακουμπήσει το κεφάλι του, να ευχαριστήσει για τα βάσανα που περνάει. Και τότε θα ξεθολώσει το κεφάλι του!». Αμέσως μετά ο π. Νικόλαος Πέττας εξαφανίσθηκε. Του άφησε γαλήνη και ηρεμία, σαν να μιλούσε με ένα άνθρωπο. Τελικά η οικείοι του Νεόφυτου δεν υπάκουσαν στον π. Νικόλαο, δεν γνώριζαν τι σημαίνει να το προστάζει ο νεοφανής αυτός γέροντας, και εκείνος κοιμήθηκε την 9η Αυγούστου.

Ένα μήνα αργότερα όταν καθάριζα το άγιο Βήμα του καθολικού της Μονής του Ιεράρχου Αγίου Νικολάου στο Αιάντειο Σαλαμίνας, γονάτισα μπροστά στην εικόνα του Ταξιάρχη Μιχαήλ και με δάκρυα τον ευχαρίστησα για τα βάσανα, που περνάμε, όπως μας είχε παραγγείλει ο π. Νικόλαος Πέττας και τον παρακάλεσα να κάνει καλά τον Μανόλη μου.

Το απόγευμα, όταν γύρισα από την διακονία μου στην Μονή, ο Μανόλης μου είπε ότι είχε δει ένα όνειρο με τον Ταξιάρχη. Συγκεκριμένα είπε: «Καθόμασταν σε ένα παγκάκι και γύρω μας υπήρχαν πολύχρωμα λουλούδια. Εμφανίστηκε τότε ένας νέος ψηλός με μακριά ξανθά μαλλιά, που φορούσε στολή. Δεν μπορούσα να διακρίνω το πρόσωπο του, γιατί έλαμπε πάρα πολύ. Στο χέρι του κρατούσε ένα σπαθί, που, αντί για μεταλλική λάμα, είχε φλογόστομη σπάθα». Τότε του απευθύνθηκε και του είπε ο παμμέγιστος Μιχαήλ: «Εμμανουήλ, πριν πας στους γιατρούς της γης, μην ξεχάσεις να έρθεις σε μένα να κάνεις το τάμα σου, γιατί ο γιατρός, που μεσιτεύω εγώ, είναι γιατρός της ψυχής και του σώματος!».

Τάμα δεν είχαμε κάνει, όμως τώρα διαπιστώνουμε ότι ο π. Νικόλαος Πέττας, είχε πει, όταν το είδε ο Μανόλης, να πάτε, για να βοηθήσει και τα δύο ασθενή αδέλφια στον Ταξιάρχη. Δεν το καταλάβαμε τότε, και ο Μανόλης πίστευε ότι είχε πει να πάει στην Μυτιλήνη μόνο ο αείμνηστος Νεόφυτος. Αμέσως προσπαθήσαμε να βγάλουμε εισιτήριο με καμπίνα πριν της τρεις Σεπτεμβρίου. Διότι μετά θα πηγαίναμε στους γιατρούς, αλλά δεν βρίσκαμε λόγω της μεγάλης επιστροφής των τουριστών από τις καλοκαιρινές διακοπές. Η πρώτη ημερομηνία επιστροφής ήταν εννέα Σεπτεμβρίου. Ο σύζυγός μου Μανόλης ανησυχούσε, γιατί ο Ταξιάρχης είχε επαναλάβει τα λόγια του π. Νικολάου, «… πριν τους γιατρούς της Γης». Τον καθησύχαζα λέγοντας ότι εκείνοι από ψηλά γνωρίζουν, και να μην ανησυχούμε.

Σκεφθείτε την έκπληξή μας όταν πήγαμε να κλείσουμε το ραντεβού με τον γιατρό στο νοσοκομείο «Σωτηρία» και μας είπαν ότι μόνο στις τρεις Οκτωβρίου θα μπορούσαμε να δούμε τον γιατρό. Ο Ταξιάρχης έκανε το θαύμα του και έτσι τώρα πια θα πηγαίναμε στη Μυτιλήνη στην χάρη του πριν τους γιατρούς της γης, όπως μας είχε πει.

Η δεύτερη έκπληξή μας περίμενε φθάσαμε Μυτιλήνη και τον επισκεφθήκαμε. Τα προηγούμενα χρόνια είχα επισκεφθεί πολλές φορές τον Ταξιάρχη και πάντα ήταν μαύρο το ανάγλυφο πρόσωπό του. Ακούγαμε ότι σε κάποιους ανθρώπους κοκκίνιζε, αλλά εμείς δεν το είχαμε βιώσει. Φαντασθείτε τη χαρά μας σε αυτό το προσκύνημα, που είδαμε τον Αρχάγγελο να κοκκινίζει και ειδικά το πάνω δεξιά χείλος του ήταν κατακόκκινο (σημείο ζωής, μήνυμα ότι θα μας βοηθούσε). Του έψαλλα την Παράκληση με δάκρυα και τον ευχαριστούσαμε για τα βάσανά μας. Τον παρακαλέσαμε να μεσιτεύσει στον Κύριό μας και να μας βοηθήσει. Δεν θέλαμε να φύγουμε από κοντά του και την άλλη μέρα ξαναγυρίσαμε. Πάλι μας υποδέχθηκε με κόκκινο πρόσωπο.

Πήραμε το δρόμο της επιστροφής πιστεύοντας ότι ο Ταξιάρχης με τον π. Νικόλαο θα κάνουν το θαύμα τους. Στις τρεις Οκτωβρίου, όταν πήγαμε στο Νοσοκομείο «Σωτηρία», εκεί ο γιατρός μας είπε πως ήμασταν πολύ τυχεροί, γιατί ο καρκίνος κοιμάται, και ότι όταν έρθει η ώρα, για να φύγει ο Εμμανουήλ, θα φύγει από άλλη αιτία. Δοξασμένο το όνομα του αληθινού Θεού μας!

Δεν ξέρουμε τι θα μας συμβεί αργότερα, όμως είμαστε ευγνώμονες για κάθε ημέρα που ξημερώνει και ο καρκίνος κοιμήθηκε. Ας γίνει το θέλημα του Κυρίου όποιο και αν είναι αυτό. Εμείς τον ευχαριστούμε και θα τον ευχαριστούμε ότι και αν γίνει αργότερα. Ο Εμμανουήλ μετά την οφθαλμοφανή επίσκεψη του π. Νικολάου, από άπειρος στα πνευματικά, εξομολογήθηκε και ομολόγησε με παρρησία, ότι μέχρι της στιγμής εκείνης ζούσε και διήγε βίο έκλυτο και αμαρτωλό και ότι μετεβλήθη αποτόμως χάρη στον όσιου αυτόν άνδρα τον ιερέα Νικόλαο. Και ότι η ψυχή του αλλοιώθηκε δια της διηνεκούς και αόρατης επισκίασης αυτής χάριτος, με την μεσιτεία του π. Νικολάου και ζητούσε συγχώρηση και αληθινά εξομολογήθηκε. Απομακρύνθηκε πλέον εκ της αμαρτίας, δια της χάριτος του αξίου, από το πρώην έκλυτο βίο, και ζει και διάγει βίο σεμνό και χριστιανικό. Παράλληλα δοξάζει τον θαυματουργό και συμπαθέστατο ιερέα Νικόλαο, στην θαυματουργική επέμβαση του οποίου οφείλει την σωτηρία της ζωής του, συνεργούντος και του Παμμέγιστου Ταξιάρχου Μιχαήλ.

Διήγηση β): Μαρτυρία για την εκλεκτή των Πατρών πρεσβυτέρα Ανθή, συμβία του σημειοφόρου ιερέως Νικόλαου Πέττα.

Είχα διαβάσει και ακούσει ότι το ιερατικό ζεύγος Πέττα είναι μυροβλύτες, σημείο που συμπεραίνεται μέσα από την ευωδία ιερών τους ενδυμάτων η από την φωτογραφία τους η από τα σκηνώματά τους. Οι ιερείς των Καλαβρύτων, όπως η οικογένεια του εφημερίου της Αγίας Παρασκευής στο Κρυονέρι (του πρώην Ασσανίου), π. Γεώργιος Τσελέπης, μέχρι σήμερα ομολογεί την μυροβλησία της πρεσβυτέρας Ανθής κατά την εξόδιο αυτής. Η λευιτική αυτή οικογένεια του π. Γεωργίου αναφέρει μέχρι τις ημέρες μας ότι και ευώδες μύρο ανέβλυσε η πολύαλθη αυτή πρεσβυτέρα εκ του ιερού αυτής λειψάνου, όταν μεταφέρθηκε στον Ναό του Αγίου Ιωάννου του Προδρόμου στην Παραλία Πατρών. Αυτό παρατηρήθηκε να εξέρχεται ως σταγόνες εκ του ιλαρού προσώπου, του λαιμού, των χειρών και λοιπών μερών, εις σημείον, ώστε η κόμη της να φαίνονται σαν να έχουν εμβαπτισθεί εντός ύδατος. «Μέγας ο Κύριος ημών και της μεγαλωσύνης αυτού ουκ έσται πέρας, ο δοξάζων τους δοξάζοντας αυτόν» ως αψευδώς προανήγγειλαν. Αυτά τα ομολογούν και το ανδρικό και το γυναικείο Μοναστήρι του Τρικόρφου Φωκίδος.

Αυτά βιώσαμε εμείς, όταν την Κυριακή 13η Δεκεμβρίου του 2015 πραγματοποιήθηκε το τριετές ιερό Μνημόσυνο της μακαριστής πρεσβυτέρας κυράς Ανθής, συζύγου του π. Νικολάου Πέττα, στον Ιερό Ναό του Αγίου Νείλου της Ι. Μητροπόλεως Πειραιώς. Η Θεία Λειτουργία και το ιερό Μνημόσυνο τελέσθηκαν προεξάρχοντος του Ιεράρχου του Οικουμενικού Θρόνου Σεβασμιώτατου Μητροπολίτου Προικοννήσου, υπερτίμου και εξάρχου πάσης Προποντίδος κ. Ιωσήφ. Με είχαν καλέσει  στό μνημόσυνο της πρεσβυτέρα Ανθής. Όμως μου ήταν πολύ δύσκολο από Σαλαμίνα να κατέβω στον Πειραιά, αλλάζοντας τόσες συγκοινωνίες, γιατί είχα πρόβλημα με το ισχίο μου και περπατούσα με μπαστούνι. Κάτι μέσα μου όμως μου έλεγε ότι έπρεπε να παρευρεθώ.

Έτσι ξεκίνησα από την προηγούμενη ημέρα, για να μπορώ να είμαι στην εκκλησία από την αρχή, στον όρθρο. Το πρωί τις έξι και μισή ήρθε π. Νεκτάριος να πάρει εμένα και τον κουνιάδο μου Κωνσταντίνο Δάνο.

Μπαίνοντας μπροστά στο αυτοκίνητο μία ευωδία με πλημμύρισε. Ήταν σαν ένα πέπλο η σύννεφο ευωδίας να είχε σκεπάσει τον πατέρα. Σκέφτηκα ότι ίσως έπρεπε να βάλει μύρο, γιατί θα συλλειτουργούσε στο μνημόσυνο της μητέρας του, στην εκκλησία του Αγίου Νείλου του Μυροβλύτη στην οδό Ηροδότου και Θεοτόκη, στο Χαζκηκυριάκειο Πειραιά. Δεν του είπα τίποτα, όμως σκεφτόμουν ότι είχε βάλει πάρα πολύ άρωμα. Την ώρα της Θείας Λειτουργίας μία πολυμελής οικογένεια ήρθε. Η συννυφάδα μου Μαρία, μου είπε ότι ήταν τα αδέλφια του π. Νεκτάριου, ανάμεσα στα οποία και η οικογένεια της αδελφής του Μαρίας.

Κοίταξα την φωτογραφία της πρεσβυτέρας Ανθής και μονολόγησα: «Από τόσο ευλογημένους γονείς, μόνο ευλογημένα παιδιά και ευλογημένα εγγόνια μπορούσαν να γεννηθούν». Την παρακάλεσα την αείμνηστη πρεσβυτέρα, τώρα που είναι κοντά στον Χριστό μας να τον παρακαλέσει και για τις δικές μας οικογένειες. Ο θεόπνευστος λόγος, που έβγαλε ο φωτισμένος Ιεράρχης της Κωνσταντινούπολης, Μητροπολίτης Προικονήσσου κ. Ιωσήφ για την αγιότητα του σημειοφόρου πατρός Νικόλαου Πέττα και της πολύαθλης πρεσβυτέρας του με συγκίνησαν. Μάλιστα ζήτησε ταπεινά την βέβαιη ικεσία τους και χαρακτηριστικά είπε, ότι ως αρχιερείς γονατίζουμε μπροστά σε αυτό το δίκαιο ιερατικό ζεύγος Πέττα. Στο τέλος της θείας Λειτουργίας πλησίασα το δίσκο με το στάρι και τα ψωμάκια και τη φωτογραφία της πρεσβυτέρας. Τότε μία υψηλή αδύνατη κυρία, η κ. Αργυρώ Μαρκομπότσαρη φώναξε: «Η φωτογραφία της πρεσβυτέρας Ανθής ευωδιάζει». Πλησίασα και πραγματικά ευωδίαζε έντονα όπως ο πάτερ το πρωί στο αυτοκίνητο, που είχε μαζί την φωτογραφία της μητέρας του Ανθής. Το πρώτο, που σκέφθηκα ήταν μήπως ο πάτερ είχε αλείψει μύρο την εικόνα. Όμως γρήγορα έβγαλα αυτή τη σκέψη από το μυαλό μου γιατί ήταν πολύ έντονη η ευωδία και φώναξα τη συννυφάδα μου να έλθει να μυρίσει τη φωτογραφία της πρεσβυτέρας, γιατί ευδίαζε σαν τον όσιο Νικηφόρο τον Λεπρό, που κοιμήθηκε την ίδια ημέρα τέσσερις Ιανουαρίου, με τον π. Νικόλαο Πέττα. Πραγματικά και εκείνη ένιωσε την ευωδία. Τότε φώναξα τον κουνιάδο μου και σε άλλους να μυρίσουν αυτή την τέλεια ευωδία. Οι χριστιανοί που αισθάνθηκαν την ουράνια αυτή επίσκεψη δια της αισθήσεως της όσφρησης, είναι ο κ. Θεόδωρος από την Μάνη, η κ. Ασπασία Βαρβαρέσσου, η κ. Γεωργία Θεοχαροπούλου, η κ. Μαρία Δάνου, σύζυγος του Κωνσταντίνου και η κ. Σταυρούλα Λιοτσάκη. Ήταν και άλλοι χριστιανοί παρόντες, όμως έμεινα έκπληκτη, όταν κατάλαβα από τα πρόσωπά τους ότι ορισμένοι δεν μύριζαν τίποτε, για αυτό ξαναπήγα να μυρίσω. Δεν είχαν περάσει ένα με δύο λεπτά και η ουράνια ευωδία είχε εξαφανισθεί. Η συγκίνησή μου ήταν τεράστια. Σκέφτηκα ότι, αν είχε αλειφθεί με μύρο η φωτογραφία θα εξακολουθούσε να ευωδιάζει. Τώρα όμως η πρεσβυτέρα απέδειξε σε όλους μας την αγιότητά της. Στο μυαλό μου ήλθε η πρωινή ευωδία στο αυτοκίνητό του πατέρα, που ήταν η ίδια και ρώτησα τον κουνιάδο μου Κωνσταντίνο αν το πρωί είχε νιώσει κάποια ευωδία στο αυτοκίνητο. Εκείνος με διαβεβαίωσε ότι πραγματικά υπήρχε. Κατάλαβα ότι η αξία πρεσβυτέρα Ανθή είχε αγκαλιάσει το παιδί της για αυτό ένιωθα σαν ένα πέπλο η σύννεφο ευωδίας να είχε τυλίξει τον π. Νεκτάριο. Με δάκρυα στα μάτια πλησίασα την αδερφή του Μαρία και τη διηγήθηκα όσα θαυμαστά είχα ζήσει από τις έξι και μισή το πρωί. Εκείνη δεν μιλούσε, αλλά έκανε το σταυρό της. Αξιώθηκα εγώ η ανάξια και αμαρτωλή να νιώσω την ευωδία του Παραδείσου, που πραγματικά πολλοί άνθρωποι μύρισαν εκείνη την ημέρα στην φωτογραφία.

Και όπως αναφέρεται στο βιβλίο του Γέροντα Μαξίμου του Ιβηρίτη, η ευχή της πολύαθλης πρεσβυτέρας Ανθής, σαν μύρο ακένωτο να περιλούει όλους εμάς  και να πρεσβεύει στον Κύριό μας για εμάς και τις οικογένειές μας.

Αιώνια αυτής της οσίας Μητρός Ανθής η σεπτή μνήμη!

Το ιερατικό ζεύγος Πέττα, μπορεί να έφυγαν ως νέοι βιολογικά, ωστόσο πλούτισαν την ουράνια πολιτεία, μαζί με τους λοιπούς αναπαυομένους αγίους και οσίους πατέρες ημών, οι οποίοι δέονται υπέρ ημών των ελαχίστων πνευματικών τέκνων. Και εμείς από τη μεριά μας αγωνιζόμαστε να ακολουθήσουμε τα ίχνη αυτών. Του αοιδίμου λευιτικού ζεύγους Πέττα και εν πνεύματι σεβασμίων πατέρων μας, ομολογητών της πίστεως και υπέρμαχων της αληθείας, και ευλαβουμένων από εμάς των ελαχίστων, μακάρια η μνήμη.

Διήγηση γ): Το λάδι από τον τάφο των αξίων μεταβάλλεται σε μύρο!

Καταγράφουμε και ένα θαυμαστό σημείο μυροβλυσίας, όπως μας το έστειλε η κ. Αναστασία Δ. Παπαμιχαήλ από την Πάτρα (τηλ. 0030 2610332932).

  «Στις 6-12-2016, μετά το Τρισάγιο, που έγινε στο τάφο, όπου αναπαύονται οι άξιοι π. Νικόλαος και η πρεσβυτέρα του Ανθή,  στο ενοριακό κοιμητήριο  της Παναγίας Αλεξιωτίσσης Πατρών, γύρισα σπίτι με το ποτήρι και το λάδι από τον τάφο τους, και ετοίμασα ένα δέμα, που είχα υποσχεθεί από τον Νοέμβριο στον αρχιμανδρίτη της Κύπρου, π. Ηρακλείδιο. Αυτό περιείχε το βιβλίο του Γέροντος Μαξίμου Ιβηρίτου, όπού καταγράφεται εν συντομία ο βίος των αξίων Πέττα, μπουκαλάκι με ιαματικό έλαιο από το καντήλι του κοιμητηρίου τους, η κούπα από το καντήλι του τάφου τους, μαζί με το καμένο λουμίνι και τη καντηλήθρα. Ακόμα περιείχε θαυμαστές εικόνες (φωτογραφίες) των αξίων, που παρουσιάζετε και το περιστέρι, ένα μπουκάλι με αγιονέρι εκ της οικίας του Παπουλάκου Χριστοφόρου στον Άρμπουνα Καλαβρύτων, έντυπο κήρυγμα για τον Παπουλάκου, έντυπο κήρυγμα για τον όσιο Σοφιανό και, τέλος, έντυπο κήρυγμα και εικόνες του αγίου, που αγιοκατάταξε τελευταία ο Οικ. Πατριάρχης κ. Βαρθολομαίος, του ιερομάρτυρα Βλασίου του Ακαρνάνος.

Έκανα το σταυρό μου, σταύρωσα τα φυλαχτά  λέγοντας: «Άξιοι, άξιοι, άξιοι και θαυματουργοί!». Επίσης παρακάλεσα τον πατέρα Νικόλαο και την πρεσβυτέρα του Ανθή, όταν με το καλό φτάσουν στον προορισμό τους να μου κάνουν την χάρη να μυροβλήσουν, για να δείξουν ακόμα μία φορά την πρεσβεία τους. Άλλωστε στην Μονή αυτή διαφυλάσσονται εικόνες τους και ιερά τους ευωδιάζοντα ενδύματα. Εκεί είχε γίνει πέρσι η ιερά αργυπνία στην μνήμη του αποστόλου Ανδρέα, όπου πρότρεψαν οι ιερείς και οι μοναχές τον π. Νεκτάριο να ευλογήσει με τα ιερά ενδύματα των γονέων του τα τέσσερα σημεία του ορίζοντα, και λύθηκε η φρικτή ξηρασία. Από ο,τι μας λένε από την Κύπρο, έγινε για τα καλά η λύση της αννωβρίας, διότι βρέχει μέχρι τις ημέρες μας. 

Σφράγισα καλά το δέμα την άλλη ημέρα στις 7-12-2016 το ταχυδρόμησα  στον αρχιμ. Ηρακλείδιο, πνευματικό του Ιερού Γυναικείου Ησυχαστηρίου της Παναγίας της Παντάνασσας, στο χωριό Κοτσιάτη της Λευκωσίας. Στις 27-12-2016 το δέμα είχε φτάσει στο Ησυχαστήριο.

Στις τέσσερις Ιανουαρίου του 2017, ο αρχιμ. της Μητροπόλεως Ταμασού και Ορεινής π. Ηρακλείδιος Κλεάνθους (τηλ. 00357 99277929), μας έστειλε το εξής μήνυμα: «Πανάγιοι και πανθαματουργοί! Άγιος Νικόλαος και άγια Ανθή. Λάβαμε τις ευλογίες των αξίων και όλη η Μονή μας γέμισε ιερά ευωσμία μύρου, σαν της Παναγίας μας της Μαλεβής, μόλις ανοίξαμε το κουτί σας. Πήγαζε από το έλαιο των αξίων Πέττα. Ευχαριστούμε από τα βάθη της ψυχής μας».

Για ακόμα μία φορά από το έλαιο από το ακοίμητο κανδήλι των αξίων, εξερχόταν άρρητος ευωδία «υπέρ πάντα τα αρώματα», κατά το Γραφικό. Το έλαιο από το τάφο τους η Παναγία μας, που τόσο προσκυνούσαν και δοξολογούσαν όσο ζούσαν, το μεταβάλει σε μύρο της, σε βαθμό ώστε να αναδύεται από την κανδήλα και τις μυρίπνοες φωτογραφίες τους ισχυροτάτη ουρανία και γλυκεία ευωδία, την οποία αισθάνθηκαν όχι μόνο οι εγκαταβιούσες στην Μονή οσιώτατες Μοναχές, αλλά και οι ευρισκόμενοι και πέραν αυτής, οι της πέριξ περιοχής προσκυνητές και κάτοικοι.

Μέχρι σήμερα η ιερά κανδήλα των αξίων εκπέμπουν διαρκώς άρρητη ουρανία ευωδία, που μαρτυρεί την εξαιρετική χάρι, που έλαβαν παρά Κυρίου, μέσα από την καθαρότητα της ζωής τους. Γι’ αυτό πιστοί προτρέχουν για να λιάσουν ευλογία από το περιέχον αυτής ιαματικό έλαιο.

 Γενικά η ευωδία αύτη φάνηκε αμέσως μετά την οσία κοίμηση του ζεύγους Πέττα, εν τω ιερώ αυτών σκηνώματα. Και έκτοτε ουδέποτε εξέλιπε από αυτούς και ούτε θα εκλείψη. Και ενώ είναι στον τάφω κείμενοι επί τόσα έτη, η αρρήτως ευωδία είναι η ιδία ευωδία και πλείων ταύτης παραμένει στα κομματάκια, που κατέχουμε από τα φέρετρά τους, η οποία αναδιδομένη από αυτά και ευφραίνει των πιστών τις ψυχές. Άρα οι άξιοι και θαυμαστοί π. Νικόλαος και η πρ. Ανθή δεν είναι μόνον θαυματουργοί, αλλά και μυροβλύτες, «ως ευωδία Χριστού» κατά Παύλον τον μέγαν απόστολον».

Αγιορείτες οσιώτατοι πατέρες, από τα θαυμαστά που αξιωθήκαμε να βιώσουμε εμείς οι ανάξιοι και αμαρτωλοί και ακούσαμε για τη δύναμη των αξίων, σας καταγράφουμε πολύ λίγα. Και, όπως λέει η φωτισμένη γερόντισσα Ακακία (τηλ. 0030 2294077053), μοναχή της Ι. Μονής Αγίας Τριάδας Νέου Βουτσά της Αττικής, καθημερινά οι άξιοι και θαυματουργοί π. Νικόλαος και η πρεσβυτέρα του Ανθή, θαυματουργούν και θεραπεύουν τον πονεμένο κόσμο, αλλά λίγα από αυτά τα θαυμαστά σημεία πληροφορούμαστε. Ωστόσο άγιοι γέροντες του Περιβολιού της Παναγίας μας, έχετε εν λευκώ την άδεια του συζύγου μου και της ελαχιστότητάς μου, Μαρίας Δάνου, να δημοσιεύσετε, όπως εσείς κρίνετε προς δόξα Θεού τα θαύματα των αξίων, προς δόξαν Θεού και παρηγοριά του κουρασμένου και ταλαίπωρου κόσμου. Και αυτό, γιατί συνέχεια μας βομβαρδίζουν με αρνητικά, και ο σύγχρονος άνθρωπος έχει ανάγκη από πνευματική τροφή, από αισιοδοξία, όπως σαν και αυτά που παρατίθενται παραπάνω.

Τέλος, ευχαριστήσαμε τον Παντοδύναμο Θεό, τον ποιούντα θαυμάσια μόνο. Καθώς και τον πατέρα Νικόλαο Πέττα μαζί με την πολύαθλη πρεσβυτέρα του Ανθή και με σεβασμό αναφωνήσαμε την αθωνίτικη σχετική ευχή για εκείνους: «Άξιοι, άξιοι, άξιοι και θαυματουργοί! Άγιος Νικόλαος και αγία Ανθή».