Δεύτερη ευχή της Γονυκλισίας

Δεύτερη ευχή της Γονυκλισίας

Κύριε Ιησού Χριστέ καί Θεέ μας,

εσύ όταν ήσουν κοντά μας, εδώ στήν γη,

χάριζες τήν ειρήνη σου καί τήν δωρεά του Αγίου Πνεύματος,

νά είναι γιά πάντα κληρονομιά αναφαίρετη όσων σε πίστευαν,

και σαν σήμερα τήν ημέρα τῆς Αγίας Πεντηκοστής,

αυτήν τήν χάρη έστειλες μέ τρόπο πολύ πιό φανερό

στούς αγίους μαθητές καί αποστόλους σου,

αφού εγέμισες τό στόμα τους μέ τήν χάρη πού τούς έδωκαν οι πύρινες γλώσσες

καί τότε όλοι εμείς, άνθρωποι από διαφορετικά έθνη, ακούσαμε από τό στόμα τους,

μέ τά ίδια τά αυτιά μας, καί στή δική μας γλώσσα, ποιός είναι ο αληθινός Θεός,

καί από τότε τό φως του Αγίου Πνεύματος μάς φώτισε,

και απαλλαγήκαμε από την πλάνη σαν από σκοτάδι,

και με την αισθητή διανομή των πυρίνων γλωσσών

και με την υπερφυσική ενέργειά τους

εμάθαμε νά πιστεύουμε σέ σένα

και φωτισθήκαμε να ομολογούμε ότι εσύ είσαι ο Θεός μας,

μαζί μέ τόν Πατέρα καί μέ τό Άγιο Πνεύμα,

η μία Θεότητα, μία Δύναμη, μία Εξουσία.

Εσύ λοιπόν, Κύριε, η ακτινοβολία της δόξας του ανάρχου Πατέρα,

η απαράλλακτη καί αμετακίνητη φανέρωση της ουσίας του,

η πηγή της χάρης καί της σοφίας,

άνοιξέ μου του αμαρτωλού τά χείλη

καί δίδαξέ με, πώς καί γιά τί πρέπει νά προσεύχομαι.

Εσύ ξέρεις, πόσες είναι οι αμαρτίες μου,

αλλά η ευσπλαγχνία σου θά τίς νικήσει, αν και είναι αμέτρητες.

Νά, στέκω μπροστά σου μέ δέος

καί ρίχνω τήν απόγνωση της ψυχής μου στήν απεραντοσύνη του ελέους σου.

Κυβέρνησε τήν ζωή μου, εσύ πού κυβερνάς ολόκληρη τήν κτίση

εσύ πού μέσα στήν τρικυμία της ζωής αυτής, είσαι τό ήρεμο λιμάνι μας.

Γνώρισέ μου τον δρόμο τον οποίο πρέπει να πορευθώ.

Δώσε μου Πνεύμα σοφίας νά κυβερνάει τήν σκέψη μου,

Πνεύμα συνέσεως σέ μένα τόν ανόητο.

Κάμε νά έχω Πνεύμα του θείου φόβου σου σέ όλες μου τίς πράξεις καί τίς ενέργειες.

Εγκατάστησε τό Πνεύμα σου τό ευθές βαθιά μέσα στόν ψυχικό μου κόσμο.

Δώσε μου τό ηγεμονικό σου Πνεύμα νά κυβερνά καί νά στηρίζει τούς λογισμούς μου καί τίς σκέψεις μου,

πού όλο καί μου ξεφεύγουν.

Γιατί μόνο έτσι, Κύριε, αν κάθε ημέρα καί στό κάθε μου βήμα οδηγούμαι στό σωστό από τό Πνεύμα σου τό Αγιο,

θά γίνω άξιος νά τηρώ τίς εντολές σου

καί νά φέρνω συνεχώς στήν μνήμη μου τήν ένδοξη Δευτέρα Παρουσία σου,

πού θά έλθεις να ερευνήσεις όσα πράξαμε.

Και μή μέ αφήνεις, Κύριε, νά μέ ξεγελούν οι πρόσκαιρες καί φθαρτές απολαύσεις του κόσμου τούτου

αλλά ενίσχυσέ με νά επιθυμώ νά χαρώ τούς θησαυρούς της μέλλουσας ζωής.

Εσύ, Κύριε, μάς είπες πως ό,τι κι αν ζητήσει ο καθένας μας στό όνομά σου,

θά τό πάρει οπωσδήποτε από τόν συνάναρχο Θεό Πατέρα σου.

Καί γι᾿ αυτό καί εγώ ο αμαρτωλός,

σήμερα πού εορτάζουμε τήν επιφοίτηση του Αγίου σου Πνεύματος, σέ ἱκετεύω:

όσα σου ζήτησα γιά σωτηρία μου, δώσέ τά μου.

Ναί, Κύριε, πλουσιοπάροχε καί πανάγαθε, μεγάλε ευεργέτη όλων μας,

γιατί εσύ μάς παρέχεις πάντοτε πιό πολλά από όσα σου ζητούμε.

εσύ, πού είσαι πάντοτε γεμάτος ευσπλαγχνία καί συμπόνια,

εσύ, πού έγινες γιά χάρη μας άνθρωπος, σέ όλα όμοιος μέ μάς, εκτός από τήν αμαρτία

καί μάς αγαπάς τόσο, πού, όταν μάς βλέπεις νά λυγίζουμε τά γόνατά μας, λυγίζεις καί σύ από ευσπλαγχνία και συγχωρείς τίς αμαρτίες μας.

Άκουσέ με από τόν αγιο θρόνο σου, Κύριε.

Λυπήσου τόν κόσμο σου, Κύριε,

αγίασε τόν λαό σου,

φύλαξέ τόν κάτω από τήν σκέπη των πτερύγων σου,

μή μάς παραβλέπεις, εμάς, τα έργα των χειρών σου.

Σέ σένα μόνο αμαρτάνουμε, αλλά καί σένα μόνο λατρεύουμε.

Δέν γνωρίζουμε να προσκυνούμε άλλον Θεό,

ούτε να απλώνουμε παρακλητικά τά χέρια μας σε άλλον Θεό, εκτός από σένα.

Σβήσε τά παραπτώματά μας,

δέξου τήν ικεσία, πού γονατιστοί σοῦ απευθύνουμε

και άπλωσε μας χέρι βοηθείας.

Πρόσδεξε τήν προσευχή μας, σάν θυμίαμα δεκτό καί ευάρεστο,

πού ανεβαίνει ενώπιον της υπεράγαθης Βασιλείας σου.

(Από το βιβλίο του π. Βασιλείου Θερμού Μαλαματένια λόγια: ευχές της Εκκλησίας σε γλώσσα σύγχρονη, εκδόσεις Εν πλω)