Χαιρετισμός κ. Κωνσταντίνου Γανωτή στην εσπερίδας με θέμα «Μοναχή Γαβριηλία Παπαγιάννη, η γερόντισσα της χαράς.»

  Μεσα  σε ένα κοσμο, μεσα σε έναν αιωνα ,που οι  θλιψεις κυριεψαν τους ανθρωπους και οι ανθρωποι εβγαλαν στο περιθωριο Τον Χριστο και την Εκκλησια, ο Θεος όχι μονο δεν απελπιζεται, αλλα μας πλουτιζει και μας στολιζει, με τόσους Αγίους.

  Μια τετοια  αγια είναι και η Γεροντισσα Γαβριηλια. Η  Γερονντισσα Γαβριηλια μοσκοβολησε τον απανθρωπο αιωνα μας με το θεσπεσιο χαμογελο της. Μετεφρασε θα ελεγε κανεις το Ευαγγελιο σε πραξη και ετσι το μετεφρασε σε ολες τις γλωσσες.

  Μας διδαξε ότι, ότι και αν μας ευρει στη ζωη πρεπει να είναι καλοδεχουμενο, γιατι τα παντα ευχαριστα η δυσαρεστα είναι δωρεες του Θεου για το καλο μας.Ιδιαιτερα οι θλιψεις αποτελουν  τα πιο αποτελεσματικα εργαλεια στα χέρια του θεου,για την τελικη μας σωτηρια.

  Ετσι με αυτό το αισθημα, με αυτή την εκτιμηση των πραγματων  εζησε η Γεροντισσα Γαβριηλια παντα χαρουμενη και παντα ακτινιβολωντας και μεταδιδοντας χαρα σε οσους την πλησιαζαν. Η Γεροντισσα Γαβριηλια δεν ειχε εχθρους, ουτε αναμεσα σε Ορθοδοξους, ουτε σε ετεροδοξους,ουτε σε αλλοθρησκους, Στις σχεσεις της ηταν  παντα ευεργετικη, γιατι δεν συγκρουοταν ουτε και αδιαφορουσε για κανενα, αλλα μηδενιζε τον ευατο της και εμπαινε στην θεση του αλλου, σε αυτό ειχε υποδειγμα τον Χριστο, που μπηκε στη θεση του καθενος μας και σταυρωθηκε

για ολους μας. Σεβοταν απεριοριστα την ελευθερια του ανθρωπου και αυτό αποτελουσε την βαση  της παιδαγωγικης της και της ιεραποστολης της.

  Αγαπουσε τους αλλους όχι μονο για να τους σωσει,αλλα γιατι εβλεπε τον καθενα ως προσωπο….ετσι το προσωπο του αλλου ηταν για εκεινην μια αυταξια.

  Γιαυτο η γεροντισσα ηθελε να νιωθουμε προνομιουχοι που ειμαστε ορθοδοξοι και ζουμε με την αξιοπρεπεια του ελευθερου ανθρωπου.

   Για την γεροντισσα Γαβριηλια την ουσια του θεου, δεν την γνωριζουμε,αλλα αισθανομαστε το πλησιασμα του ως μια χαρα, μια χαρα που δεν σβηνετε από καμμια θλιψη…

   Γιαυτο η μεγαλυτερη αμαρτια μας, είναι η αθετηση αυτης της χαρας.Και όταν  η Εκκλησια στο προσωπο καποιου στελεχους της χασει την χαρα και καλλιεργει την κολαση της ενοχης,τοτε ο κοσμος απομακρυνεται από την Εκκλησια, και η Εκκλησια χανει τον ρολο της που εχει παιξει στον κοσμο.

  Ετσι προεκυψε η σημερινη αθεια που ερημωνει τους ναους…..Και εμεις οι μεγαλοι χαιρομαστε που τα παιδια μας, φωτισμενα με τα μηνυματα των αγιων μας, μας παραμεριζουν και πλησιαζουν τους αγιους μας, που είναι πηγες της χαρας στον κοσμο. Η γεροντισσα Γαβριηλια στην διδασκαλια της, πλησιασε πολύ τον Αγιο Πορφυριο,που ανεπαυε και αυτος τον κοσμο με το μαθημα της ελευθεριας και της αγαπης. Γιαυτο και αυτοι όπως και οi αλλοι αγιοι κερδιζουν την αφοσιωση των νεων και ετσι ανορθωνουν και την δικη μας ελπιδα.. Ας εχει δοξα ο Θεος…….

 ΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΟΣ ΓΑΝΩΤΗΣ