Χειροτονία νέου πρεσβυτέρου και Αρχιμανδρίτου στην Ιερά Αρχιεπισκοπή Κύπρου

Με βυζαντινή μεγαλοπρέπεια και μέσα σε κλίμα χαράς, κατάνυξης και συγκινήσεως,  εν μέσῳ πολυπληθούς εκκλησιάσματος, τελέστηκε την Κυριακή 23 Σεπτεμβρίου 2018 στον Ιερό Ναό της του Χριστού Γεννήσεως στην Τάλα της Πάφου, γενέτειρα του Αρχιεπισκόπου Κύπρου κ.κ. Χρυσοστόμου, πολυαρχιερατικό συλλείτουργο, προεξάρχοντος του Μακαριωτάτου Αρχιεπισκόπου Κύπρου κ.κ. Χρυσοστόμου και συλλειτουργούντων των Σεβασμιωτάτων Μητροπολιτών Βρυούλων κ. Παντελεήμονος και Κορωνείας κ. Παντελεήμονος και του Θεοφιλεστάτου Επισκόπου Χύτρων κ. Λεοντίου, του Καθηγουμένου της Ι. Μ. Αποστόλου Βαρνάβα Αρχιμ. κ. Ιωάννου και πολλών κληρικών.

Κατά τη διάρκεια της Θείας Λειτουργίας, ο Μακαριώτατος τέλεσε την εις πρεσβύτερον χειροτονία του διακόνου της Ιεράς Αρχιεπισκοπής Κύπρου π. Τριφυλλίου Ονησιφόρου, τον οποίο στη συνέχεια προχείρισε σε Αρχιμανδρίτη.

Μετά την είσοδο των τιμίων δώρων, οι διάκονοι αρχικά και στην συνέχεια οι πρεσβύτεροι προσέφεραν στον Μακαριώτατο τον υποψήφιο προς χειροτονία.

Λίγο πριν το τέλος της Θείας Λειτουργίας ο Μακαριώτατος απένειμε στον νέο ιερομόναχο το οφφίκιο του αρχιμανδρίτη.

Για το χαρμόσυνο γεγονός προσήλθαν στην Θεία Λειτουργία πολλοί ιερείς καθώς και πλήθος κόσμου, για να τιμήσουν με την παρουσία τους και να ευχηθούν με θέρμη στον νέο αρχιμανδρίτη.

Στην ομιλία του, ο Μακαριώτατος με ιδιαίτερη συγκίνηση μοιράστηκε με τον κόσμο την χαρά που αισθανόταν για αυτό το γεγονός, για το οποίο δάνεισε και γλώσσα και χέρια και νου στο τελεταρχικό Πανάγιο Πνεύμα, ώστε να επισκιάσει τον νέο του ιερομόναχο. Επίσης, συγχάρηκε ιδιαιτέρως τον π. Τριφύλλιο, που κάνοντας την υπέρβαση, επέλεξε να συνεχίσει την πορεία του μέσα στην Εκκλησία υπηρετώντας την τοπική Εκκλησία της ιδιαίτερης πατρίδος του ενεργά από τη θέση που του προσφέρθηκε.

Στην αντιφώνησή του, ο νέος Αρχιμανδρίτης αναφέρθηκε με πολλή συγκίνηση στην ευλογημένη πορεία του ως Διακόνου  των Μυστηρίων του Θεού και ευχαρίστησε θερμά όλους, όσοι τον στήριξαν σε αυτήν και πρωτίστως τον Μακαριώτατο για την πατρική του αγάπη και βοήθεια.

Κατά τη διάρκεια της Θείας Λειτουργίας, τελέστηκε επίσης το μνημόσυνο των μακαριστών γονέων του Μακαριωτάτου.

Μετά την απόλυση, ο νέος αρχιμανδρίτης π. Τριφύλλιος μοίρασε το αντίδωρο και αναμνηστικά δώρα σε όλους τους παρευρισκομένους και ακολούθησε ανοικτή δεξίωση.

Τέλος, ο Μακαριώτατος ανακοίνωσε ότι ο Αρχιμ. Τριφύλλιος θα συνεχίσει να προσφέρει τις υπηρεσίες του στην Ιερά Αρχιεπισκοπή Κύπρου από τη θέση του γραμματέα του ιδιαιτέρου γραφείου του.

ΟΜΙΛΙΑ ΑΡΧΙΕΠΙΣΚΟΠΟΥ ΚΥΠΡΟΥ

ΚΑΤΑ ΤΗΝ ΕΙΣ ΠΡΕΣΒΥΤΕΡΟΝ ΧΕΙΡΟΤΟΝΙΑ

ΤΟΥ Π. ΤΡΙΦΥΛΛΙΟΥ ΟΝΗΣΙΦΟΡΟΥ

Πανοσιολογιώτατε άγιε αρχιμανδρίτα,

Με πολλή χαρά σήμερα κατά τη θεία Λειτουργία δάνεισα στο Άγιο Πνεύμα και χέρια και στόμα και γλώσσα και δι’ εμού αυτό το τελεταρχικό Άγιο Πνεύμα σε ανεβίβασε στο δεύτερο βαθμό της ιερωσύνης και εισήλθες επί τα ενδότερα του θυσιαστηρίου, εκεί όπου «ἐπιθυμοῦσι ἄγγελοι παρακύψαι» και θα τέμνεις «ἀναιμάκτῳ τομῇ σῶμα τὸ δεσποτικόν» (άγ. Γρηγόριος Θεολόγος).

Με την ίδια ευλάβεια και δέος, με τα οποία σήμερα στάθηκες, άγγιξες και ατένισες το ιερό θυσιαστήριο, με την ίδια κατάνυξη να αντικρύζεις πάντοτε το ιερό θυσιαστήριο σε όλη σου την ιερατική ζωή και πορεία. Μην αφήσεις τη συνήθεια να σου μειώσει το δέος προ του θαύματος που θα επιτελείς με τα ιερατικά σου χέρια. Μην εξοικειωθείς ποτέ με το ιερό θυσιαστήριο. Η κάθε σου Λειτουργία να είναι ως να εγένετο για πρώτη φορά.

                Πάτερ Τριφύλλιε,

Οφείλω να σε συγχαρώ πραγματικά για την υπέρβαση, την οποία έκανες, τόσο για τον εαυτό σου, όσο και για την Εκκλησία. Αυτό σε τιμά όλως ιδιαιτέρως διότι αντιλήφθηκες πολύ νωρίς ότι βάδιζες προς το κενό. Διότι η προϊσταμένη αρχή της Μονής της μετανοίας σου βαδίζει σε λανθασμένη πορεία. Και επαναλαμβάνω ότι είναι προς τιμή σου που πήρες αυτή την απόφαση, διότι εγκαίρως συνειδητοποίησες αυτή τη λανθασμένη πορεία και αποφάσισες να υπηρετήσεις την Εκκλησία της ιδιαίτερης πατρίδας σου. Κοντά μας έχεις να επιτελέσεις έργο Θεού, τόσο στο δικό μου το γραφείο όπου σε έχω τοποθετήσει, αλλά και στο έργο της Ιεράς Αρχιεπισκοπής, που με τη σημερινή χειροτονία σου αναλαμβάνεις νέα καθήκοντα. Είμαι σίγουρος ότι πιστά θα την υπηρετήσεις υπηρετήσεις. Το ήθος σου, η ταπείνωσή σου, η όλη βιοτή σου κατά το διαρρεύσαν έτος της εδώ παρουσίας σου, είναι μία εγγύηση ότι με τον ίδιο ζήλο θα συνεχίσεις την θετική προσφορά σου στην υπηρεσία του λαού μας. Έχουμε, αδελφέ, κληθεί να υπηρετήσουμε αυτόν τον υπέροχο λαό που μας έχει εμπιστευθεί ο Θεός. Και όντως, ο κυπριακός λαός είναι ένας υπέροχος λαός. Όταν εμείς σταθούμε κοντά σ’ αυτόν τον λαό, δίπλα σ’ αυτόν τον λαό, δεν έχουμε να φοβηθούμε οτιδήποτε όσο κι αν μαίνονται οι εχθροί αυτού του τόπου, εκείνοι που βυσσοδομούν εις βάρος αυτού του λαού. Άλλωστε, πιστεύουμε ότι η δύναμη του Θεού και η ευλογία της Παναγίας μας είναι πάντοτε μαζί μας, και «εἰ ὁ Θεὸς μεθ’ ἡμῶν, τίς καθ’ ἡμῶν;»

                Ἀγαπητέ μου π. Τριφύλλιε,

Μην σε παρασύρουν τα σημερινά συγχαρητήρια. Όλος ο κόσμος που ήρθε σήμερα, συγγενείς, φίλοι, γνωστοί, όλοι σήμερα θα σε συγχαρούν. Οι καμπάνες της Εκκλησίας κτυπούσαν χαρμόσυνα για σένα. Στο εξής όμως γνώριζε ότι θα είναι σκληρός ο αγώνας σου, δεν θα είναι δρόμος ανθόσπαρτος. Και ανηφορικός θα είναι, και ακανθώδης, και πικρίες θα δοκιμάσεις και παραγνωρίσεις και αντιξοότητες κάθε μορφής. Αλλά πάντοτε να γνωρίζεις ότι τους σωστούς και καλούς κληρικούς, ο Θεός δεν τους εγκαταλείπει. Οι ελπίδες σου πάντοτε να είναι στραμμένες προς τον Θεό.

Η πόρτα του γραφείου μου θα είναι πάντοτε ανοικτή για σένα. Όλοι οι αδελφοί θα είναι κοντά σου. Και μαζί θα υπηρετούμε τον λαό του Θεού, διότι αυτό είναι το καθήκον μας, αυτό είναι τυ θέλημά Του.

Όλοι εμείς, και οι άγιοι αρχιερείς που συλλειτούργησαν μαζί μας και όλο το εκκλησίασμα, χείρας ἱκέτιδας ὑψώνουμε προς τον Θεό, όπως η Χάρις του Κυρίου ἡμῶν Ἰησοῦ Χριστοῦ καὶ ἡ ἀγάπη τοῦ Θεοῦ καὶ Πατρὸς καὶ ἡ κοινωνία τοῦ ἁγίου Πνεύματος, εἴησαν μετὰ σοῦ πάσας τὰς ἡμέρας τῆς ζωῆς σου.

ΧΕΙΡΟΤΟΝΗΤΗΡΙΟΣ ΛΟΓΟΣ Π. ΤΡΙΦΥΛΛΙΟΥ ΟΝΗΣΙΦΟΡΟΥ ΚΑΤΑ ΤΗΝ ΕΙΣ ΠΡΕΣΒΥΤΕΡΟΝ ΧΕΙΡΟΤΟΝΙΑΝ ΤΟΥ (23/09/2018)

Μακαριώτατε πάτερ καὶ Δέσποτα,

«Πτοοῦμαι ἐνώπιον τοῦ Θεοῦ καὶ ἀμηχανῶ ἐνώπιον τῶν ἀνθρώπων διὰ τὸ μέγεθος τῆς τιμῆς». (Ἀρχ. Μακαρίου Γ΄, χειροτονητήριος λόγος εἰς πρεσβύτερον)

Δοξολογῶ, ὅμως, ὑμνολογῶ καὶ προσκυνῶ, ὅση μοι δύναμις, τὸν ἐν Τριάδι Θεὸν διὰ τὴν πρόσκλησιν, τὴν συγκατάβασιν, τὸ πολυεύσπλαγχνον, τὸ πολυέλεον.

Ἡ σιωπὴ καὶ ἡ προσευχὴ θὰ ἦταν ἴσως ἡ πολυτιμότερη καὶ αὐθεντικότερη στάση αὐτῆς τῆς στιγμῆς, Μακαριώτατε.

Πλημμυρισμένος ἀπὸ αἰσθήματα εὐγνωμοσύνης ἔσπευσα σήμερα, μὲ βηματισμὸ ἀργό, νὰ δρασκελίσω τοὺς ἀναβαθμοὺς τοῦ Ἱεροῦ Βήματος τοῦ πανσέπτου αὐτοῦ ναοῦ τῆς τοῦ Κυρίου μας Γεννήσεως, τοῦ ὁποίου εἶσθε κτήτωρ, γιὰ νὰ μετάσχω στὴ δεσποτικὴ ξενία καὶ ἀθάνατο τράπεζα, γευόμενος τὴν πυρφόρο χάρη τοῦ δευτέρου βαθμοῦ τῆς Ἱερωσύνης. Ὅ, τι καὶ ἂν πῶ θὰ εἶναι λίγο, διότι μέσα μου, σὰν ὕμνος εὐχαριστίας, σχηματίζεται ἡ ῥήση τοῦ ἐπιστηθίου φίλου καὶ ἠγαπημένου μαθητοῦ, «ὃ ἀκηκόαμεν, ὃ ἑωράκαμεν τοῖς ὀφθαλμοῖς ἡμῶν, ὃ ἐθεασάμεθα καὶ αἱ χεῖρες ἡμῶν ἐψηλάφησαν, περὶ τοῦ λόγου τῆς ζωῆς· ….καὶ ἑωράκαμεν καὶ μαρτυροῦμεν».

Καὶ ἐγὼ ἂν καὶ ἄπειρος, καὶ ἑώρακα καὶ μαρτυρῶ σήμερα διττῶς γιὰ τὴν ἐμπειρία τόσο τῆς θυσιαστικῆς ἀγάπης τοῦ Δεσπότου Χριστοῦ ὅσο καὶ τῆς πατρικῆς ἀγάπης Σας, Μακαριώτατε, τὴν ὁποία γεύομαι πολυμερῶς καὶ πολυτρόπως κατὰ τὸν χρόνο τῆς παραμονῆς μου κοντά Σας.

Ἔχω συναίσθηση, ὅτι καλοῦμαι νὰ γίνω «Θεοῦ συνεργός», διὰ τοῦ Μυστηρίου τῆς Ἱερωσύνης, ὄχι διὰ τὴν ἀρετήν μου καὶ τὴν δικαιοσύνην μου, ἀλλὰ διὰ τὴν ἄπειρον ἀγάπην τοῦ Θεοῦ καὶ τὴν ἀσύλληπτον συγκατάβασίν Του πρὸς ἐμέ, καὶ νὰ εἶμαι οἰκονόμος τῆς Χάριτός Του καὶ νὰ ἐξαγγέλλω τὸν θεῖον λόγον Του, γιὰ νὰ προσφέρω μὲ τὸ ἔργο μου αὐτὸ τὴ λυτρωτική Του δωρεὰ εἰς τοὺς ἀνθρώπους καὶ νὰ τοὺς ἐνθαῤῥύνω.

Μακαριώτατε,

Ἂν καὶ γνωρίζω καλῶς, ὅτι ἡ ψυχή σας ἀποποιεῖται τὸν λιβανωτὸν τῶν ἐπαίνων, ὅμως ἐπιτρέψατέ μου, μετὰ θάῤῥους, νὰ ὁμολογήσω τὴν ἀγάπη καὶ τὴν στοργὴ ποὺ μοῦ ἐδείξατε, ἡ ὁποία μόνον μὲ τὴν πατρικὴ δύναται νὰ συγκριθῇ.

Ἀπὸ τὴν πρώτη στιγμὴ τῆς διακονίας μου κοντά Σας, δὲν συνάντησα τὸν ἀνώτατο ἐκκλησιαστικὸ ἄρχοντα ὁ ὁποῖος διοικεῖ ἀπρόσωπα, διατάσσει καὶ ἐπιβάλλεται στοὺς ὑφισταμένους του ἀπὸ καθέδρας, ἀλλὰ τὸν στοργικὸ πνευματικὸ  πατέρα, ποὺ πασχίζει νυχθημερὸν γιὰ τὰ παιδιά του, τὰ περιθάλπει καὶ τὰ νουθετεῖ, τὸν μακρόθυμο Ἐπίσκοπο ὁ ὁποῖος, προτάσσοντας πάντα τὴν συγχώρεση, κερδίζει ἐπάξια τὴν ἀγάπη καὶ τὸν σεβασμὸ τῶν γύρω του.

Μέσα σ’ αὐτὴ τὴν πορεία προσπάθησα νὰ βρῶ κὶ ἐγὼ τὴ δική μου θέση καὶ νὰ διδαχθῶ ἀπὸ τὰ πολλαπλᾶ χαρίσματα καὶ τὴ σοφία Σας. Στὸ πολὺ μικρὸ καὶ σύντομο διάστημα ποὺ βρίσκομαι κοντά Σας, ἔμαθα ὅτι ὡς κληρικὸς πρέπει νὰ διακρίνομαι γιὰ τὴ σοβαρότητα, τὴν ἐργατικότητα, τὴν ὑπευθυνότητα. Κοντά Σας ἔμαθα νὰ δέχομαι τὸν καθένα, μὲ τὰ προτερήματα καὶ τὰ μειονεκτήματά του, καὶ νὰ ἐπιδεικνύω ὑπομονὴ καὶ ἀνοχή. Ἀκόμη, κοντά Σας ἔμαθα ὅτι πρέπει νὰ ἀποφεύγω τὸν ὑποκριτικὸ εὐσεβισμό, τὴ στείρα τυπολατρία, «τὸ ἔξωθεν τοῦ ποτηρίου καὶ τῆς παροψίδος». Κοντά Σας ἔμαθα ὅτι πρέπει νὰ ἀναπαύω καὶ νὰ ξεκουράζω τὸν κάθε πονεμένο ἄνθρωπο ποὺ ἔρχεται κοντά μου. Γνωρίζω ὅτι σὲ ὅλα αὐτὰ ὑπῆρξα ἐλλιπής!

Παρακαλῶ πολύ, τὴν ἀγάπη Σας, νὰ παραβλέψετε ὅλα μοῦ τὰ λάθη, τὶς ἀστοχίες καὶ παραλείψεις μου καὶ νὰ συνεχίσετε νὰ μὲ στηρίζετε καὶ νὰ μὲ καθοδηγεῖτε στὴν πορεία μου μέσα στὴν ἁγία Ἐκκλησία μας. Ἕνα ἁπλὸ εὐχαριστῶ εἶναι πολὺ λίγο ἀπέναντι στὴ δική Σας ἀγάπη καὶ μέριμνα γιὰ μένα. Θέλω νὰ ξέρετε ὅτι, γιὰ μένα σήμερα δὲν τελειώνει ἡ διακονία μου κοντά Σας, ἀλλὰ λαμβάνει μία εὐρύτερη διάσταση. Θὰ παραμείνω πιστὸς διάκονός Σας!

Θὰ βρίσκομαι κοντά Σας μὲ τὴν ἴδια καὶ περισσότερη ἀκόμη ἀφοσίωση, ὑπακοή, ἀγάπη καὶ προθυμία. Παρακαλῶ καὶ Ἐσεῖς μὴν παύσετε νὰ δείχνετε ἀνοχὴ ἀπέναντί μου καὶ νὰ μὲ ἀγκαλιάζετε μὲ τὴν πατρική Σας Ἀγάπη. Αὐτὸ θὰ εἶναι γιὰ μένα παρηγοριὰ καὶ κινητήριος δύναμη στὸ ἔργο τῆς ἱερατικῆς μου διακονίας.

Ἐὰν ὡς διάκονος, ἔχοντας καθήκοντα κατώτερα καὶ ἀσύγκριτα περιορισμένα, αἰσθανόμουν τὸν ἑαυτό μου ἀνεπαρκῆ καὶ ὑστεροῦντα στὴν ἐκπλήρωση τῆς ἀποστολῆς μου, εὔλογα τώρα ἀναλογίζομαι μετὰ φόβου τὸ ἐπιπλέον βάρος τῶν ὑποχρεώσεων καὶ εὐθυνῶν ἔναντι τοῦ Θεοῦ καὶ ἔναντι τῶν ἀνθρώπων, τὶς ὁποῖες ἐπιφορτίζομαι.  

 Ἐπιτρέψτε μου αὐτὴ τὴν ἱερὴ στιγμὴ νὰ εὐχαριστήσω ὅλους ἐκείνους, ποὺ μέχρι τώρα στάθηκαν συμπαραστάτες, εἰς τὴν ἐν Χριστῷ ζωὴ καὶ πορεία μου. Πρωτίστως νὰ εὐχαριστήσω ἐκ βάθους ψυχῆς τοὺς γονεῖς μου καὶ ἰδιαιτέρως τὴν σεβαστὴ κατά σάρκα γιαγιά μου Θέρσια, ἡ ὁποία, ἀπὸ νηπιότητός μου, μὲ γαλούχησε μὲ τὴν καλὴ καὶ ἀγαθὴ πίστη στὸν Θεό, ὁδηγώντας με συνεχῶς στὸν δρόμο Του, ὥστε νὰ ἀνάψει τὸ θεῖο πῦρ στὴν καρδία μου καὶ νὰ τὴν κατακαίει ἔκτοτε διηνεκῶς στὸ νὰ ὑπηρετῶ τὸ θέλημά Του.

Ἐπίσης, καθηκόντως μνημονεύω αὐτὴ τὴ στιγμὴ τὶς μακάριες ψυχὲς τῶν ἀειμνήστων πνευματικῶν πατέρων τῶν νεανικῶν μου χρόνων Κωνσταντίνου Μαυροκορδάτου καὶ Μιχαὴλ Καλλονᾶ, ποὺ πιστεύω ὅτι θὰ συμπροσεύχονται καὶ θὰ ἀγάλλονται γιὰ τὸ σημερινὸ γεγονός.

Θερμότατες καὶ ἀπὸ καρδίας εὐχαριστίες ἀπευθύνω στοὺς ἁγίους ἀρχιερεῖς καὶ λοιποὺς κληρικοὺς ποὺ σᾶς περιβάλλουν σήμερα, καθὼς ἐπίσης καὶ σ’ ὅλους τοὺς Γέροντες, πατέρες καὶ ἀδελφούς τοῦ Ἁγιωνύμου Ὄρους. Οἱ ἱκεσίες τους πρὸς τὴν Ὑπεραγία Θεοτόκο ἂς εἶναι σκέπη μου σ’ ὅλη μου τὴν ζωή. Εὐχαριστῶ, ἐπίσης, τοὺς κατὰ πνεῦμα καὶ σάρκα συγγενεῖς μου, τοὺς ἀδελφοὺς καὶ φίλους ἐκ τοῦ ἱερατικοῦ καταλόγου, τοὺς καθηγητές, συμφοιτητές, συναδέλφους καὶ συγχωριανοὺς ἀπὸ τὸν Λυθροδόντα καὶ τὸ Κοιλάνι, οἱ ὁποῖοι ούτε κόπο ούτε δαπάνη ὑπολόγισαν, γιὰ νὰ παραστοῦν σήμερα σ’ αὐτὸ τὸ μέγα γεγονός τῆς ζωῆς μου πρὸς συμπαράσταση καὶ συμπροσευχή.

Εὐχηθεῖτε, παρακαλῶ πολύ, ὁ Παράκλητος, «τὸ Πνεῦμα τῆς ἀληθείας, Ὃ παρὰ τοῦ Πατρὸς ἐκπορεύεται», Αὐτὸς ποὺ «ἱερέας τελειοῖ, ἀγραμμάτους σοφίαν ἐδίδαξεν, ἁλιεῖς θεολόγους ἀνέδειξεν» καὶ «ὅλον συγκροτεῖ τὸν θεσμὸν τῆς Ἐκκλησίας», διὰ πρεσβειῶν τῆς Μητρὸς τοῦ Κυρίου μας, Ὑπεραγίας Θεοτόκου, καὶ τοῦ σήμερον ἑορταζομένου Τιμίου Προδρόμου, νὰ μὲ φωτίζει, νὰ θεραπεύει τὰ ἀσθενήματά μου, νὰ ἀναπληρώνει τὶς ἐλλείψεις μου, νὰ γίνει ποδηγέτης μου ὁδηγώντας τὰ βήματά μου στὴ νέα μου πορεία, τῆς ὁποίας ἀφετηρία εἶναι ἡ σημερινὴ ἡμέρα καὶ νὰ μὲ ἀξιώνει νὰ εὑρεθῶ δόκιμος ἱερεὺς τοῦ Μεγάλου Ἀρχιερέως Ἰησοῦ Χριστοῦ.

Τὴν εὐχή Σας.