Ο ΒΥΖΑΝΤΙΝΟΣ … «ΕΣΠΕΡΙΝΟΣ» ΤΗΣ 6ΗΣ ΝΟΕΜΒΡΙΟΥ - ΑΘΑΝΑΣΙΟΣ ΚΟΤΤΑΔΑΚΗΣ

Ο  ΒΥΖΑΝΤΙΝΟΣ …  «ΕΣΠΕΡΙΝΟΣ»  ΤΗΣ  6^ΗΣ  ΝΟΕΜΒΡΙΟΥ

ΑΘΑΝΑΣΙΟΣ  ΚΟΤΤΑΔΑΚΗΣ

      Τρίτη 6 Νοεμβρίου, απόβραδο, τηλεοπτικό «στήσιμο» Πρωθυπουργού και Αρχιεπίσκοπου. Βλέπουμε και ακούμε τον Πρωθυπουργό να αποκαλύπτει «λαμπρά τη φωνή» διεξαχθέντα εν κρυπτώ και παραβύστω, «πολυετή, αναλυτικό και ειλικρινή διάλογο μεταξύ Πολιτείας και Εκκλησίας», καταλήξαντα σε «ιστορική συμφωνία»! Και, ως επιλύων έτερον χρονίζον πρόβλημα να αναγινώσκει διθυραμβικά τα δεκαπέντε σημεία της προσθέτων ότι αυτά υλοποιούνται με επικείμενη «νομοθετική ρύθμιση». Από την πλευρά του ο Αρχιεπίσκοπος ακούει σιωπηλός, ευχαριστεί «λαμπρά τη φωνή» τον Πρωθυπουργό πολλαπλώς, και υποτονθορύζει -λέει ψιθυριστά- ότι αυτή θα υποβληθεί στη Σύνοδο της Ιεραρχίας, αρμόδια να αποφασίσει τα δέοντα.

      Αλλά! «Πριν αλέκτορα φωνήσαι τρις», γίνεται αντιληπτό, ότι το καίριο και ουσιαστικό όλο των δεκαπέντε σημείων εντοπίζεται στα πιο κάτω δυο, που και εκλαμβάνονται-ερμηνεύονται εκατέρωθεν αλλιώς! 

Η Κυβέρνηση δια του Εκπροσώπου της πολιτικά, διό σπεύδει να ανακοινώσει με ευδιάκριτο προς ποια κατεύθυνση νεύμα ότι, οι δέκα χιλιάδες θέσεις, που αποδεσμεύονται από το έξω-πέταγμα των … παπάδων, διατίθενται για διορισμό δασκάλων και υγειονομικών!

Πράγμα που επιβεβαιώνει τους αρχικούς φόβους του Ιερού Συνδέσμου Κληρικών Ελλάδος ότι, ο εφημεριακός κλήρος, η ραχοκοκαλιά λειτουργίας και παρουσίας της Εκκλησίας ρίχνεται σε βάραθρο ή αέρος κενό! Ως επιμαρτυρεί και η επισήμανση: «Τρόμος και φόβος με κατέλαβε για το μέλλον των συναδέλφων μου συμπρεσβυτέρων σχετικά με το θέμα το μισθολογικό» επιστολής σεβάσμιου -ογδόντα οκτώ χρονών- λίαν ευλαβούς, και όχι μόνο, ως γνωρίζω Πρωτοπρεσβύτερου -Αναστάσιος 11.11.18.

     Ιδού τα δυο σημεία που έχουν το ζουμί:

1.        Ιδρύεται, λέει, Ταμείο Αξιοποίησης της Εκκλησιαστικής Περιουσίας με μετόχους στα εξ αυτής κέρδη Κράτος και Εκκλησία ισομερώς, από 50%! Πλην, δεδομένου ότι, το 97% της εκκλησιαστικής περιουσίας έχει παραχωρηθεί ήδη στο Κράτος αναγκαστικά «έναντι ανταλλάγματος που υπολείπεται  της αξίας του», ως αναγνωρίζεται στη νέα συμφωνία ρητά -σημείο 1- το Κράτος ως συμβαλλόμενο μέρος στην κοινοπραξία με κεφάλαιο μηδέν, απλώνει και νυν το μακρύ του χέρι και στο απομείναν 3% της περιουσίας αυτής. Για το οποίο 3% στο μεταξύ, άμεσα ή έμμεσα έχει αφεθεί να διαμορφωθεί ο μύθος, ότι πρόκειται για περιουσία από μεγάλη μέχρι και αμύθητη, με ατυχές παρεπόμενο να αναπηδούν ποικίλα απωθημένα και άλλα απίθανα προσδοκώμενα στο μυαλό πολλών!

2.     Οι κληρικοί στο εξής παύουν να μισθοδοτούνται απ’ ευθείας από το Κράτος, θα μισθοδοτούνται από αυτό δια πλαγίας οδού! Από ιδρυόμενο Ειδικό Ταμείο υποδοχής 200 εκατομμυρίων ευρώ ετησίως εκ του Κρατικού Προϋπολογισμού! Αδιευκρίνιστο αυτή την ώρα, όχι όμως και δυσδιάκριτο, αν τα 300 εκατομμύρια ευρώ θα προέρχονται από τα κέρδη της ανωτέρω αξιοποίησης,

     Αλλά! Αν δεν υπάρξουν κέρδη εκ της αξιοποίησης, ή αν μια άλλη Κυβέρνηση για κάποιο λόγο αρνηθεί να διαθέσει αυτό το ποσό, τότε τι;

      Ορθώς, λοιπόν, επισημάνθηκε ότι με αυτό το πακέτο: «Επιχειρείται η μεγαλύτερη και βιαιότερη αλλαγή εργασιακών σχέσεων στην ιστορία του ελληνικού κράτους»! Και με τι διάτρητο αιτιολογικό. «Θα πάψουν, λέει, οι κληρικοί, να είναι Δημόσιοι Υπάλληλοι, πράγμα … μειωτικό και απάδον στην ιερή αποστολή τους! Θα αποκτήσουν την αυτονομία, που συνάδει  με το ιερό τους Λειτούργημα, και συντελεί στην εξύψωση αυτού»! Ωσάν μέχρι τώρα να μην το κρατούσαν με τη ζωή και το έργο τους όσο μπορούσαν πιο ψηλά, όχι λίγοι εξαίρετοι εφημέριοι και λοιποί.

       Ωστόσο, δεν μπορεί κανείς να διαφωνήσει με την εξής επισήμανση: «Ο Αρχιεπίσκοπος Αναστάσιος ανόρθωσε την Εκκλησία της Αλβανίας, δίχως να πάρει ούτε ένα λεκ από τα Τίρανα» -Αλβανικό Κράτος»- «Η Καθημερινή»,11.11.18, σελ.26. Η Εκκλησία της Αλβανίας μισθοδοτεί εξ ιδίων πόρων τους κληρικούς της και έχει προνοήσει για τα ασφαλιστικά αυτών. Πλην! Για την ώρα δε φαίνεται στον ορίζοντα άλλος Αναστάσιος, επί πλέον δε και πιο πολύ, το θέμα εκεί ξεκίνησε από το μηδέν! Δηλαδή, όσοι αποφασίζουν να γίνουν κληρικοί, γνωρίζουν εξ αρχής ότι αυτό είναι το πλαίσιο.

      Πολύ περισσότερο, δεν μπορεί παρά να συμφωνήσει με την ουσιαστική, αλλά ίσως ρομαντική για τα σημερινά Ελλαδικά δεδομένα, θεολογική αναγωγή του θέματος, «Εκκλησία, Λειτούργημα του Κληρικού», από τον παλιό συμφοιτητή, και νυν και πάντα λίαν αγαπητό φίλο και αδελφό Πανεπιστημιακό Καθηγητή, και όχι μόνο, Χρήστο Γιανναρά! Αναρωτιέμαι όμως εδώ, όταν διακονούσε τη Λειτουργία του Λόγου στη Μέση Εκπαίδευση ή όταν δίδασκε στο Πάντειο ων Δημόσιος υπάλληλος, του ήταν αδιάφορα τα και αντιπαθή και αντορθόδοξα … Δυτικά ατομοκεντρικά ασφαλιστικά; Και πιο πολύ, αν προς στιγμήν έβαζε εαυτόν στη θέση του ως φαίνεται όχι και λίγο δημιουργικού και στο μέτρο του δυνατού, άξιου του ιερατικού Λειτουργήματος έτερου Πρωτοπρεσβύτερου -Εφημερίδα «Η Καθημερινή», 11.11.18, σελ. 9- και όχι λίγων συμπρεσβυτέρων του και λοιπών. Μετά τα ανωτέρω βυζαντινά τεκταινόμενα, θα ένιωθε λιγότερη πικρία, και μικρότερο ή καθόλου συγκλονισμό για την απρόσμενη ανατροπή των δεδομένων της ζωής του; Ή να το πω αλλιώς, πώς ή τι θα έγραφε γι αυτά;

******  ***   ******

             Κατά τα άλλα. Όταν συζητώντας παλιά με τον εκ Πατρών μακαριστό Μητροπολίτη Ύδρας, Σπετσών … Ιερόθεο το θέμα της μη αξιοποίησης από μόνη την Εκκλησία -ως ενιαίο Σώμα Κλήρου και Λαού, ως Σώμα Χριστού- του απομείναντος έστω 3% της περιουσίας της για την επί πλέον ανάπτυξη του κοινωνικού έργου της, τον άκουσα να λέει ότι η Πολιτεία αμφισβητεί τους τίτλους της κυριότητας αυτής με διάφορα «νομικά», προσκόμματα και δεν την αφήνει να προχωρήσει σ’ αυτό, έμεινα ενεός! Τα «νομικά» προσκόμματα, αναλογίστηκα και είπα, επιλύονται δια της δικαστικής οδού, διό καθένας μπορεί να συναγάγει αν ή ποιον βαρύνει η ευθύνη της ακινησίας νεκροταφείου στο θέμα μέχρι της σήμερον. Αν, μάλιστα, φέρουμε στο νου πόσο μεγάλο και ουσιαστικό κοινωνικό έργο επιτελέστηκε πανελλήνια από την Εκκλησία τη δεκαετία της οικονομικής κρίσης, και χωρίς τα εκ της … κοινοπραξίας έσοδα, θα καταλάβουμε μετά μεγάλης λύπης, πόσο πιο μεγάλο θα ήταν αυτό που θα είχε επιτελεστεί, αν η αξιοποίηση είχε τολμηθεί. Και πιο πολύ, πόσο θα είχαν ανεβεί τα πνευματικά κεφάλαια της Εκκλησίας στην ευσεβή ελληνική ψυχή!

        Τι, λοιπόν, να υποθέσει κανείς, ή τι να πει; Ότι ο Θεός έστειλε τον Αναστάσιο στην Αλβανία και όχι εδώ; Ότι στη … Νεορθόδοξη Ελλάδα πήραν την πρώτη θέση τα Γεροντικά, οι ευλαβείς εμπειρίες και διδαχές, οι θεώσεις, οι θεοπτίες και τα παρεμφερή, έγινε κάποιο βύθισμα σε κάτι σαν «νιρβάνα» χριστιανικό, και πέρασε σε δεύτερη θέση το αγαπητικό άθλημα των Πατέρων πρώτης γραμμής, η «Βασιλειάδα» και τα καθεξής; Δηλαδή, το ομοούσιο και αχώριστο της δίπτυχης υποτύπωσης και εντολής του Χριστού; «Να αγαπάς τον Κύριο το Θεό σου με όλη την καρδία σου … Αυτή είναι η πρώτη και πιο μεγάλη εντολή. Δεύτερη εξ ίσου σπουδαία με αυτή είναι: Να αγαπάς τον πλησίον σου όπως τον εαυτό σου»; - Ματ. 22,37-39. Το όλο της Αλήθειας της Εκκλησίας, κατά τη ρητή δήλωση του Κυρίου; «Σε αυτές τις δυο εντολές συνοψίζεται όλος ο νόμος και οι προφήτες»-22,39.

Με «την αγάπην την πρώτην, ην ουκ αφήκα»

Αθανάσιος Κοτταδάκης