Παίζει μὲ τὴν αἰώνια ζωή! - π. Δανιήλ Ἀεράκη

Παίζει μὲ τὴν αἰώνια ζωή!

ἀρχ/του Δανιήλ Ἀεράκη

Ὁ δημοσιογράφος Στέφανος Κασιμάτης («Καθημερινὴ» 8 Νοεμβρ. 2019, σελ. 2), μὲ ἀφορμὴ τὸ πρῶτο ἀποτεφρωτήριο, δὲν ἐκφράζει μόνο τὴν ἰκανοποιησί του, ἀλλά καὶ ἐμπαίζει κατὰ γελοῖο τρόπο τὴν πίστι στὴν αἰώνια ζωή: «Τέλος -γράφει- τῆς ζωῆς. Οὔτε ἀγγελούδια, οὔτε οὐράνιες χορωδίες, οὕτε ἀτέλειωτες βόλτες στοὺς κήπους τοῦ Παραδείσου, χωρὶς νὰ ἔχεις τίποτε νὰ κάνεις, κυρίως οὔτε αἰώνια ζωή! Γιατί, σκεφθεῖτε· ποιὸς μπορεῖ νὰ θέλει αἰώνια ζωὴ καὶ νὰ εἶναι στὰ καλά του; Ἡ ζωὴ καὶ κάθε τί πού τὴν ὀμορφαίνει θὰ ἔχανε κάθε ἀξία ἐάν γινόταν αἰωνιότητα. Αὐτὸς εἶναι ὁ λόγος γιὰ τὸν ὁποίον ὁ Παράδεισος θὰ ἦταν ἀφόρητο βαρετὸ μέρος, ἄν εἶναι ὅπως τὸν ὑπόσχονται, δηλαδὴ ἁγνός, χωρὶς μουσικὲς ἐξαίσιες, χωρὶς φαγητά, χωρὶς κορίτσια...»!

Δηλαδή, ὅλοι ἐμεῖς, πού πιστεύουμε στὴν αἰώνια ἐν Χριστῷ ζωή, «δὲν εἴμαστε στὰ καλά μας»! Πρέπει νὰ συμφωνήσουμε μὲ τὸν κ. Κασιμάτη, γιὰ νὰ εἴμαστε ἰσορροπημένοι ἄνθρωποι, δηλαδή, νὰ πιστεύουμε στὸν ἀθεϊσμό του, νὰ μὴ δεχώμαστε Θεὸ παντοδύναμο, νὰ μὴν ποθοῦμε τὴ ζωή, νὰ μὴν πιστεύουμε στὴν Ἀγάπη τοῦ Θεοῦ, πού τόσο πολὺ ἀγάπησε τὸν κόσμο, ὥστε ἔστειλε τὸ μονογενῆ Του Υἱό, γιὰ νὰ μὴ χάνεται ὅποιος πιστεύει σ᾽ Αὐτόν, ἀλλά νὰ ἔχη «ζωὴν αἰώνιον» (Ἰωάν. γ´ 16). Καὶ βέβαια ἕνας κασιμάτειος παράδεισος, μὲ φαγητὰ καὶ σαρκικὲς ἡδονὲς δὲν εἶναι Παράδεισος!...

Σύντομη παρέμβασι στὰ ὅσα ἔγραψε ὁ ἄθεος δημοσιογράφος, ἔκανε («Καθημερινή», 16 Νοεμβρ. 2019) ὁ ἰατρὸς ἀπό τὴ Θεσσαλονίκη κ. Ἀντώνιος Παπαγιάννης. Παραθέτουμε τὴν ἐπιστολή του:

«Ὁ κ. Στ. Κασιμάτης σπεύδει νὰ ὑποδεχθεῖ τὸ πρῶτο ἐν Ἑλλάδι ἀποτεφρωτήριο μὲ ἐγκώμια γιὰ τὴν... ἀρχιτεκτονική του κομψότητα, καὶ μὲ τὴν εὐκαιρία αὐτὴ δὲν παραλείπει νὰ ἀναπτύξη τὴ «μεταφυσικὴ» του τοποθέτηση γιὰ τὸ τέλος τῆς ζωῆς: στάχτη, καπνός, καὶ τίποτε περισσότερο.

Εἶναι κρίμα πού ἕνας κατὰ τεκμήριο εὐφυὴς ἀρθρογράφος εὐτελίζει τόσο τὴν ἀνθρώπινη φύση, ἀλλά αὐτὴ εἶναι ἡ προσωπική του ἄποψη. Ὡστόσο ὀφείλει στοιχειωδῶς νὰ σέβεται τὶς πεποιθήσεις τῶν περισσοτέρων συμπατριωτῶν του, πού συνάδουν μὲ τὴν πίστη καὶ τὴ διδασκαλία τῆς Ὀρθοδόξου Ἐκκλησίας γιὰ τὴ μετὰ θάνατον ζωή, καὶ νὰ μὴν κάνει χαριτωμένα ἀστειάκια μὲ ἄκρως σοβαρὰ θέματα, ὅπως ὁ θάνατος.

Θὰ χρησιμοποιοῦσε ἄραγε ποτὲ πρὸς ἑβραϊκὸ κοινὸ τὴ λέξη «Ἄουσβιτς» μὲ τόση ἐλαφρότητα; Καὶ ἐπὶ τέλους, ἃς σταματήσει νὰ διαιωνίζει τὸ παραμύθι ὅτι κύρια πηγὴ προσόδων τῆς Ἐκκλησίας εἶναι οἱ κηδεῖες! Ἄν ἐπιτρέπεται τὸ λογοπαίγνιο (pun στὴν προσφιλῆ του ἀγγλικὴ γλώσσα), εἶναι πολὺ φτηνὸ ἐπιχείρημα.

Ἀντώνιος Παπαγιάννης»