Ο ΑΦΡΟΝΑΣ ΠΛΟΥΣΙΟΣ
(Λουκ. 12, 16-21)
ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΤΟΥ ΝΙΚΟΠΟΛΕΩΣ ΜΕΛΕΤΙΟΥ
(Διασκευή ομιλίας στην Παλ.
Φιλιππιάδα, στις 19/11/1995)
Ο Χριστός είπε την εξής παραβολή: Ήταν ένας άνθρωπος πλούσιος, ο οποίος είχε πολλά κτήματα. Κάποια φορά, ευφόρησε η χώρα του. Ο πλούσιος υπολόγισε ότι δεν θα μπορέσει να μαζέψει όλα τα προϊόντα στις αποθήκες του, γιατί ήταν μικρές και σκέφτηκε να τις γκρεμίσει και να φτειάξει μεγαλύτερες.
Φαντασθείτε λοιπόν τι παραγωγή έκανε η γη του εκείνο το χρόνο. Αλλά ο άνθρωπος αυτός δεν σκέφτηκε τίποτε άλλο, παρά μόνο πώς θα τα μαζέψει όλα για τον εαυτό του. Και μετά σχεδίαζε να πει στον εαυτό του: «Ψυχή μου, έχεις πολλά αγαθά για χρόνια πολλά. Φάε, πιέ, ευφραίνου».
Ερώτημα: Έφαγε, ήπιε. Ευφράνθηκε;
Δηλαδή γέμισε η ζωή του χαρά; Απόκτησε ειρήνη, ευτυχία; Λέει ο Θεός μιλώντας προς τον προφήτη Ησαΐα: «Ίνα τι τιμάσθε εν ουκ άρτοις; Και ο κόπος υμών ουκ εις πλησμονήν;» Γιατί πετάτε τα χρήματά σας, εκεί που δεν έχει «ψωμί»; Εκεί που δεν υπάρχει κάτι που θα σας χορτάσει; Ιδρώνετε για να αποκτήσετε. Και έπειτα νομίζετε ότι θα χορτάσετε. Θα φάτε και θα πιείτε καλά. Αλλά χορτάσατε ποτέ; Γέμισε η ψυχή σας;
Φοβερά τα λόγια του Κυρίου, που έρχονται από τον ουρανό για μας. Γιατί όλοι κουραζόμαστε εργαζόμενοι για τον επιούσιο άρτο μας. Και όλοι την δουλειά μας την εκτιμούμε σαν βαριά. Και αφού πάρουμε τον κόπο της δουλειάς μας, πάμε να βρούμε με αυτόν χαρά και ευτυχία. Λέει λοιπόν ο Θεός: «Ευρήκατε χαρά και ευτυχία εκεί που πάτε; Βρήκατε εκείνα που αναζητάτε;» Δεν ρωτά αν χόρτασε και γέμισε η κοιλιά μας. Αλλά μας λέγει: Γέμισε καμιά φορά η ψυχή σας; Είπατε «δεν θέλω τίποτε άλλο πια». Γιατί όταν ο άνθρωπος θέλει και άλλα εκτός από κείνα που έχει, σημαίνει πως δεν τον ικανοποίησαν, δεν τον χόρτασαν, δεν του έφτασαν.
Η πιο χρήσιμη εξίσωση
Ζούσε στη Γαλλία ένας άνθρωπος σοφός. Φαινόταν εξωτερικά τόσο χαρούμενος, ώστε νόμιζαν όλοι πως είναι αληθινά ευτυχισμένος. Ο άνθρωπος αυτός έλεγε: «Εγώ δεν πιστεύω στο Θεό. Εδώ είναι ο Παράδεισος». Κάποια μέρα τον ρώτησε ένας φίλος του:
-Αισθάνεσαι ευτυχισμένος;
Εκείνος απάντησε:
-Μιλάς για ευτυχία; Ευτυχία δεν αισθάνθηκα όχι χρόνο, όχι μέρες, αλλά ούτε ώρα, ούτε στιγμή.
Έχουμε πάλι τους μεγάλους αστέρες της τηλεοράσεως. Έχουμε κάτι άλλους που παίζουν στο ποδόσφαιρο. Τρέχουν στα γήπεδα μικροί και μεγάλοι και τους θαυμάζουν. Και αγοράζονται αυτοί οι ποδοσφαιριστές εκατομμύρια. Για να τους ρωτήσει κανείς: «Χορτάσατε; Μείνατε ικανοποιημένοι;» Τα ταλαίπωρα τα παιδιά!
Βρίσκει κανείς έναν εργάτη, έναν επαγγελματία. Τον ρωτά:
–Είσαι χορτασμένος;
Μουδιάζει όταν το ακούει. Αλλά μην πάμε μακριά. Αν κάποιος ρωτούσε εμάς, τι θα απαντούσαμε; Γι’ αυτό ο Θεός φώναξε από τον ουρανό: «Ίνα τι τιμάσθε εν ουκ άρτοις και ο κόπος υμών ουκ εις πλησμονήν;» Γιατί βάζετε στον νου και στην καρδιά σας, ότι θα βρείτε την ευτυχία σε κείνα που δεν είναι «ψωμί»; Που δεν είναι ουσιαστική τροφή; Γιατί δίνετε τον κόπο σας και δεν χορταίνετε και δεν αποκτάτε χαρά;
Μερικοί θεωρούν τον εαυτό τους πιο έξυπνο και τρέχουν εκεί που ακούνε ότι τάχα υπάρχει χαρά. Στα κέντρα διασκεδάσεως. Κέντρο διασκεδάσεως τι σημαίνει; Χαρά λένε, χαρά. Αλλά η λέξη «διασκέδαση», σημαίνει «σκόρπισμα». Διασκεδάζω θα πει σκορπίζω. Τι θέλει να κάνει εκείνος που πάει να διασκεδάσει; Να πετάξει πέρα-δώθε την στενοχώρια που έχει. Γιατί πάει στο κέντρο της διασκεδάσεως; Επειδή δεν έχει χαρά, αλλά στενοχώριες και λύπες. Πάει λοιπόν εκεί, για να πετάξει από πάνω του τις στενοχώριες και τις λύπες και να βρει εκεί μέσα την χαρά.
Εδώ είναι που θα φώναζε ο Θεός: «Πού πάτε και πετάτε τα χρήματά σας και τον κόπο σας; Πού ζητάτε ν’ αποκτήσετε χαρά; Τι νομίζετε χαρά; Εκείνο που βρίσκετε, όταν φθάνετε σε μία κατάσταση έξαλλη; Εκείνο που σας δίνει το φτηνό πανηγύρι, και διαρκεί όσο είσαστε κει μέσα; Όταν φύγετε από εκεί, από το κέντρο της διασκεδάσεως, που είτε πίνει ο μεγάλος, είτε χορεύει και τραγουδάει ο μικρός, έχετε τίποτε μέσα στην ψυχή σας; Χορτάσατε;». Άμα το φιλοσοφήσουμε θα πούμε: Μηδέν, τίποτε.
Υπήρξε ένας άνθρωπος πολύ δυνατός. Είχε χρήματα πολλά. Ήταν νέος, έξυπνος, σοφός. Ο βασιλιάς Σολομών. Αυτός φρόντισε να αποκτήσει πολλά, να διασκεδάσει πολύ, να μάθει τα πάντα. Αλλά στο τέλος γράφει σ’ ένα βιβλίο του, που λέγεται «ο Εκκλησιαστής»: «Βρε παιδάκι μου, νόμισα πως άμα γλεντήσω θα χορτάσω, αλλά τίποτε. Ματαιότης ματαιοτήτων». Μια τρύπα στο νερό έκανα. Τι κατάλαβα; Χαρά δεν απόκτησα. Ηδονή για λίγο, ναι. Αλλά ευτυχία δεν βρήκα. Όλα είναι κούφια. Δεν προσφέρουν στον άνθρωπο τίποτε.
Όλοι έχουμε πάει στο σχολείο. Εκεί μαθαίνουμε και αλήθειες αλλά μαθαίνουμε και ψέματα. Μία αλήθεια λέει: «Δύο και δύο κάνουν τέσσερα». Όπως λοιπόν, δύο και δύο κάνουν τέσσερα, έτσι και δύο πλην δύο κάνουν μηδέν. Κατά τον ίδιο τρόπο, λέει ένας σοφός άνθρωπος με πείρα, που φιλοσόφησε επάνω στη ζωή, ισχύει:
«Υλικά αγαθά, όσα θέλεις βάλε, πλην Θεός, όταν λείπει ο Θεός, ίσον μιζέρια, δυστυχία και ταλαιπωρία.
«Υλικά αγαθά, είτε λίγα είναι είτε πολλά συν Θεός ίσον χαρά και ειρήνη και ευτυχία.
Ένας Αμερικανός παιδαγωγός και κοινωνιολόγος λέγει: «Ο άνθρωπος αγωνίζεται να βρει χρήματα, τιμή, διασκέδαση, χαρά. Αγωνίζεται, σκοτώνεται, τον πιάνει άγχος και ταλαιπωρία να τα βρει. Νομίζει πως αυτά φτάνουν. Αλλά παθαίνει ένα φιάσκο. Παθαίνει την χειρότερη απογοήτευση στη ζωή του. Ξέρετε πότε; Αν συναντήσει έναν άνθρωπο που δεν ενδιαφέρεται ούτε για δόξα, ούτε για χρήματα, ούτε για διασκέδαση. Τότε ο άνθρωπος αυτός καταλαβαίνει ότι είναι ο πιο φτωχός άνθρωπος του κόσμου».
Μακαριότητα και παραχάραξη
Γιατί είπε την παραβολή του άφρονος πλουσίου ο Κύριος;
Για να βγάλει το συμπέρασμα: «Ούτως ο θησαυρίζων εαυτώ και μη εις Θεόν πλουτών». Ο άφρων πλούσιος, όχι μόνο δεν χόρτασε την καρδιά του, (όχι την κοιλιά του, για την καρδιά του λέμε), αλλά την ώρα που είχε μαζέψει τα αγαθά του, του φώναξε ο Θεός: «Σήμερα θα σου πάρουν την ψυχή, αυτά που μάζεψες σε ποιόν θα μείνουν;». Έτσι λέει ο Χριστός, θα την πάθει, θα μείνει μπουκάλα από εκείνα που λαχτάρησε, ο κάθε άνθρωπος που θέλει να πλουτήσει για τον εαυτό του. Ο φαταούλας. «Και μη εις Θεόν πλουτών». Το σωστό είναι να κανονίσουμε να πλουτίσουμε κατά Θεόν. Σε κείνα που ο Θεός εκτιμά. Σε κείνα που ο Θεός χορηγεί. Σε κείνα που μας λέγει ότι είναι πηγή χαράς και ευτυχίας.
Πηγή χαράς και ευτυχίας είναι η τήρηση των εντολών του Θεού.
Έλεγε ο Χριστός: «Μακάριοι οι πτωχοί τω πνεύματι, ότι αυτών εστιν η Βασιλεία των ουρανών». Τι σημαίνει «μακάριοι»; Ευτυχισμένοι. Ευτυχισμένοι είναι εκείνοι πού έχουν ταπείνωση και φέρονται με καλωσύνη.
«Μακάριοι οι πραείς». Εκείνοι που δεν αφήνουν τον εαυτό τους να θυμώνει και να οργίζεται εναντίον των άλλων.
«Μακάριοι οι ειρηνοποιοί».
«Μακάριοι οι πενθούντες». Ευτυχισμένοι εκείνοι που πενθούν, όχι μόνο για τους πεθαμένους τους, αλλά για το κακό που υπάρχει στον κόσμο. Και λένε: «Θεέ μου, λιγόστεψε το κακό επάνω στον κόσμο». Αυτοί είναι ευτυχισμένοι γιατί κατάλαβαν ποιά είναι η πραγματική δυστυχία.
«Μακάριοι οι καθαροί τη καρδία». Εκείνοι που δεν λέρωσαν την καρδιά τους με βρώμικες πράξεις, με βρώμικες επιθυμίες, με βρώμικα λόγια.
Και μακάριοι είναι εκείνοι που διώκονται για το όνομα του Κυρίου μας Ιησού Χριστού. Η μεγαλύτερη ευτυχία είναι να αισθανθεί κανείς τον εαυτό του ότι διώκεται για το όνομα του Κυρίου μας Ιησού Χριστού. Έτσι εδιώχθη ο άγιος Κοσμάς ο Αιτωλός, έτσι ο άγιος Γεώργιος, έτσι ο άγιος Δημήτριος και έτσι οι άγιοι μάρτυρες. Και έγιναν πιο ευτυχισμένοι από τους ευτυχισμένους όλου του κόσμου.
Να η μεγάλη φιλοσοφία
Έχουμε χρέος να είμαστε ολιγαρκείς. Να μπορούμε να είμαστε ευτυχισμένοι με το φτωχό φαγητό, το ίδιο όπως θα είμαστε και με το πλούσιο. Να δοξάζουμε τον Χριστό για το φτωχικό μας, όπως θα τον δοξάζαμε αν είχαμε παλάτι.
Να είμαστε ευχαριστημένοι και να ζητούμε πρώτον την Βασιλεία του Θεού, την ειρήνη του Θεού, την αγάπη του Θεού, το έλεος του Θεού και μετά τα άλλα.
Έχουμε βέβαια υποχρέωση, έχοντας πάντα αυτό το πνευματικό φρόνημα, να κάνουμε ό,τι καλύτερο μπορούμε για τα παιδιά μας και για την οικογένειά μας. Χωρίς ποτέ να θεωρούμε τα υλικά αγαθά ευτυχία.
«Υλικά αγαθά πλην Θεός, δυστυχία και ταλαιπωρία».
«Υλικά αγαθά πολλά ή λίγα συν Θεός, χαρά ειρήνη και ευτυχία».
Αυτή είναι η μεγάλη φιλοσοφία. Έτσι αποκτιέται η ειρήνη και η ευτυχία στην παρούσα ζωή και έτσι έχουμε την καλύτερη εγγύηση για να τις κερδίσουμε και στην μέλλουσα ζωή.
Αυτά κήρυττε συνεχώς ο άγιος Κοσμάς ο Αιτωλός, ο οποίος λέει στις διδαχές του: «Σας εύχομαι αγαπητοί μου αδελφοί ο Θεός να πληθαίνει τα αγαθά σας. Να σας γεμίσει με χαρά και με ειρήνη σ’ αυτή τη ζωή και να σας χαρίσει και την μέλλουσα χαρά και ειρήνη στη Βασιλεία των Ουρανών, για να ευφραίνεστε πάντοτε μαζί Του. Μαζί με την Μητέρα Του την Υπεραγία Θεοτόκο, και μαζί με όλους τους Aγίους εις τους αιώνες των αιώνων». Αμήν.-
Πηγή: Ι. Μ. Προφ. Ηλιού
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου