Φτάνει πια!
Καμία κουβέντα χωρίς ευθύνη από εδώ και πέρα!
Λίγη περισσότερη σιωπή
μπορεί να σκοτώσει το ίδιο αλάνθαστα,
όπως και μια λέξη.
(Τάσος Λειβαδίτης)
π. Βασίλειος Θερμός*
Σε αυτόν τον τόπο, ανέκαθεν, τα λόγια ήταν δωρεάν. Το ρεσιτάλ ανευθυνότητας έδινε παράσταση. Από ποιους; Από δοκησίσοφους, από όσους ξέρουν να γοητεύουν με τα λόγια. Οπότε και οι κληρικοί από αυτόν τον ίδιο λαό βγήκαμε, από μια κοινωνία που πάντοτε αναδείκνυε φαφλατάδες πολιτικούς σε αφθονία. Γιατί να διαφέρουμε;
Όταν προ ετών ένας πνευματικός στην Αθήνα έπεισε έναν εξομολογούμενο με ψύχωση να διακόψει τα φάρμακά του, εκείνος υποτροπίασε και τόν έκανε ‘μαύρο στο ξύλο’. Το σκεπτικό της προτροπής ήταν φυσικά ‘πνευματικό’ –ο Θεός ας μάς ελεήσει για την βεβήλωση των λέξεων… Γιατί να εμπιστεύεσαι επιστήμονες που δεν πιστεύουν στην ψυχή, ότι τα μέσα της Εκκλησίας είναι αρκετά, και όλα τα γνωστά «της ανοίας ρητά». Θέματα λυμένα από πολλών ετών, δουλεμένα και εξηγημένα θεολογικά ως προς τις ορολογίες (ψυχή-ψυχισμός)– αλλά είναι πολύ να απαιτείς γνώση τους από ανθρώπους που δεν ανοίγουν βιβλίο, ή που διαβάζουν επιλεκτικά όσα συμφωνούν ή όσα εκλαμβάνουν ότι συμφωνούν μαζί τους. Δεν έχουν κανένα πρόβλημα με μία φράση τους να ακυρώνουν ώρες μόχθου του ψυχίατρου, ο οποίος δεινοπαθεί να πείσει τον ασθενή να λάβει την αγωγή του ή να κάνει την ψυχοθεραπεία η οποία ενδείκνυται.
Στην εν λόγω περίπτωση ο πνευματικός πλήρωσε και ο ίδιος (πλην του άτυχου ασθενούς) τις συνέπειες του φανατισμού του. Δυστυχώς δεν είναι αυτός ο κανόνας, όμως. Όσοι αποκόπτουν παντρεμένα ζευγάρια από την τροφή της Θείας Κοινωνίας αν δεν συνεχίζουν να τεκνοποιούν επ’ αόριστον, «θύουν και απολλύουν» τις ψυχές χωρίς καμία συνέπεια. Όσοι επιθέτουν «φορτία βαρέα και δυσβάστακτα» στους ώμους των ανθρώπων, αφήνονται ανενόχλητοι να συνεχίσουν το καταστροφικό τους έργο.
‘Τζάμπα μαγκιά’ όμως. Όσοι επιβάλλουν τεκνογονία εκεί που συντρέχουν λόγοι υγείας για την αποφυγή της, ή παρέχουν με αυτοπεποίθηση συμβουλές καταστροφικές για την ανατροφή ή την κοινωνικότητα ενός παιδιού, δεν θα είναι παρόντες όταν αργότερα οι άνθρωποι θα υφίστανται καθημερινά τις οδύνες τις οποίες επέφερε η υπακοή τους. Όταν η μητέρα πεθαίνει στη γέννα, ή το παιδί στρεβλώνεται ψυχικά, ή έρχεται παιδί με σταυρό λόγω σοβαρής αρρώστιας ή αναπηρίας, αυτοί είτε απουσιάζουν κυριολεκτικά, είτε ψελλίζουν δικαιολογίες ότι δεν μπορούσαν να φαντασθούν κτλ, είτε επιστρέφουν την κατηγορία στους ταλαίπωρους διαμαρτυρόμενους: «δεν είχατε αρκετή πίστη, δεν… δεν…»!
Σε άλλες χώρες και κουλτούρες τέτοιες συμπεριφορές θα έσυραν τους κληρικούς αυτούς στα δικαστήρια. Όμως, η ελαφρότητα με την οποία αντιμετωπίζουμε εν γένει τις συνέπειες των πράξεών μας στην Ελλάδα, καθώς και ο ανέκαθεν σεβασμός των Ορθοδόξων προς το ράσο, έχουν ως αποτέλεσμα να διαφεύγουν πλήρως ανενόχλητοι. Όχι μόνο στην κοσμική δικαιοσύνη δεν ενάγονται, αλλά ούτε και στα αρμόδια εκκλησιαστικά όργανα δεν αναφέρονται.
Πλήρης σιγή, πλήρης αμνηστία! Όσο περισσότεροι είναι οι εξομολογούμενοι σε αυτούς, τόσο πιο πολύ τούς υπολογίζουν οι μητροπολίτες! Έρμαια του φόβου πλέον, παρέδωσαν τους απλούς πιστούς σε χέρια ολετήρων. Κανείς τους δεν καλείται από τον επίσκοπό του να τού γίνουν συστάσεις, από κανένα δεν αφαιρείται η ιδιότητα του πνευματικού. Οτιδήποτε και αν ειπωθεί, και το πιο εξωφρενικό. Υπάρχουν ακόμη πνευματικοί που βεβαιώνουν όποιον προτίθεται να φύγει από αυτούς ότι θα κολαστεί (!), που προτρέπουν ομοφυλόφιλους νέους να παντρευτούν με την αυταπάτη ότι έτσι θα ξεπεράσουν το πρόβλημα (!), που επιβάλλουν στα έγγαμα ζευγάρια να συνέρχονται στο σκοτάδι και ενδεδυμένοι! Δεν αποτελούν εξωτικές φιγούρες, ζουν ανάμεσά μας.
Αλλά δεν είναι μόνο οι πνευματικοί. Άκουσα ο ίδιος ηχογραφημένη ομιλία ηγουμένης η οποία απέτρεπε προσκυνήτριες να αλλάζουν πνευματικό επειδή έτσι διαπράττουν πνευματική μοιχεία! Ήμουν παρών (ως λαϊκός) όταν άλλη ηγουμένη συνέστησε σε ταλαιπωρημένη γυναίκα η οποία ανέφερε ότι δεχόταν σωματική βία από τον άντρα της, να κάνει τρία ευχέλαια και να δίνει το όνομά του για μνημόνευση κτλ.
Οπωσδήποτε έχουν την ευθύνη τους και τα θύματα της εκμετάλλευσης. Αλλά δεν έχουν όλοι οι άνθρωποι επαρκή αντιληπτική ικανότητα, ούτε είναι ελεύθεροι συμπλεγμάτων, ούτε διαθέτουν έμφυτο σθένος για αντίσταση στην ενοχοποίηση! Επιπλέον άλλοι πιστοί περνούν κρίσεις ζωής κατά τις οποίες είναι πιο ευάλωτοι, άλλοι μεγάλωσαν μέσα σε ψυχικούς εκβιασμούς στους οποίους έκτοτε είναι επιρρεπείς, άλλοι πάσχουν από διαταραχές προσωπικότητας για τις οποίες δεν είναι υπεύθυνοι κ.ο.κ. Από αυτό φαίνεται μια Εκκλησία τι ποιότητα έχει, όταν μεριμνά για τους πιο αδύναμους, όταν αναλαμβάνει το κόστος για να τούς προστατέψει από την εκμετάλλευση και από την κακοποίηση.
Αστοιχείωτοι κληρικοί και λαϊκοί, με τυπικό προσόν ένα πτυχίο Θεολογίας, αλλά και χωρίς αυτό ενίοτε, αμφισβητούν γιατρούς που δούλεψαν και δουλεύουν σκληρά και αθόρυβα, για χατίρι και των ιδίων ακόμη. (Τά είπε όμορφα και ηπιότερα ο π. Βασίλειος Καλλιακμάνης[1]). Αλλά όταν οι φωνασκούντες και τιμητές των πάντων θα αρρωστήσουν (μη γένοιτο), θα τούς περιθάλψουν οι νοσηλευτές και οι γιατροί τους οποίους τώρα περιφρονούν! Και θα ιαθούν με φάρμακα των ερευνητών τους οποίους τώρα υποπτεύονται! Και γνωρίζουμε πολύ καλά πόσο προσέχουν την υγεία τους οι «δοκοῦντες εἶναι γεροντάδες», και σε πόσο διαπρεπείς γιατρούς καταφεύγουν…
Πρόσφατα μητροπολίτης μού εκμυστηρεύθηκε ότι κληρικός του πάσχει από κορωνοϊό (εκ των αρνητών της μάσκας, φυσικά), ο οποίος «κλαίει πικρῶς» εκ των υστέρων. Συμπονώντας και προσευχόμενοι να ιαθεί το συντομότερο δεν μπορούμε να μην παρατηρήσουμε ότι «αὐτός μέν ἄξια ὧν ἔπραξεν ἀπολαμβάνει». Τι θα γίνει, όμως, με τους ενορίτες του που νόσησαν επειδή εκείνος διακήρυττε πως η μάσκα δεν χρειάζεται; Ή με εκείνους που πείσθηκαν μόνο από το παράδειγμά του και τόν μιμήθηκαν;
Οι ‘τζάμπα μάγκες’ κληρικοί και ηγούμενοι και ηγουμένες, καλύπτονται τώρα πίσω από τη δυσκολία να γίνει λεπτομερής ιχνηλάτηση των κρουσμάτων ώστε να βρεθεί η άκρη πώς μολύνθηκαν τα θύματα της προπαγάνδας τους. Επίσης βολεύονται και από το γεγονός ότι σπανιότατα στη χώρα μας θα καταγγείλει ένας πιστός τον εφημέριό του ή τον πνευματικό του για κάποια καταστροφική ενέργεια. Έτσι, καθώς είναι αδύνατο να τεκμηριωθεί η ενοχή τους, απολαμβάνουν την ασυλία τους, έτοιμοι για νέα ‘κατορθώματα’ μόλις κοπάσει η πανδημία –εκτός και αν ο Κύριος εν τω μεταξύ τούς χαρίσει επίγνωση. Αλλά αυτά αφορούν στον ποινικό καταλογισμό, οπότε ενδιαφέρουν την κοσμική δικαιοσύνη. Ως προς την ηθική ευθύνη, όμως, το σώμα της Εκκλησίας γνωρίζει πολύ καλά ποιος έλεγε τι κατά τη διάρκεια της πανδημίας. Είμαστε μικρός τόπος. Αλλά και που τό γνωρίζουμε, τι έγινε;
Αν, λοιπόν, η κατάσταση με τους ‘ακραίους’ (χρησιμοποιώ τον επιεική όρο για να συνεννοούμαστε) μέχρι τώρα είχε γίνει δημόσιος κίνδυνος, με την πανδημία έφτασε στο απροχώρητο. ΜΙΛΟΥΜΕ ΓΙΑ ΘΑΝΑΤΟΥΣ, τελεία. Και στη σελίδα 86 του Πηδαλίου ο Άγιος Νικόδημος κάτι λέει για εκείνους οι οποίοι μεταδίδουν δυνητικά θανατηφόρο ιό εν γνώσει τους. Τι έχουν να πουν επ’ αυτού τώρα όσοι κόπτονται για τους Ιερούς Κανόνες;
Τι άλλο περιμένουμε, λοιπόν; Δεν έγινε προφανές πού οδήγησε η μακρά και σκανδαλώδης ανοχή; Δεν αντιλαμβανόμαστε ότι ζούμε σήμερα τις απώτατες συνέπειες του φαινομένου που αρχικά κάποιοι ήθελαν να τό βλέπουν ως ‘συντηρητικό’, αργότερα ‘ιδιόρρυθμο’, μετά απλώς ‘ακραίο’, ενώ στη συνέχεια, επειδή δεν θέλησαν να ασχοληθούν, τό απώθησαν αποκαλώντας το ‘περιθωριακό’ ή ‘γραφικό’; Κάθε μητρόπολη δεν θα έχει στατιστικά και μερικούς τέτοιους πνευματικούς; Έ, τούς ονόμαζαν έτσι και νόμιζαν ότι ξεμπέρδευαν. Ας τούς δώσετε όσα ονόματα θέλετε, όμως, ΟΙ ΕΞΑΙΤΙΑΣ ΤΟΥΣ ΝΕΚΡΟΙ ΔΕΝ ΓΥΡΙΖΟΥΝ ΠΙΣΩ!
Σίγουρα οι μητροπολίτες μας δεν μπορούσαν να φαντασθούν ότι εκείνοι οι ‘πείσμονες’, οι ‘κολλημένοι’, οι ‘φονταμενταλιστές’ κ.ο.κ. θα έκαναν σπίτια να πενθήσουν. Λογικό, ποιός μπορούσε να προβλέψει την πανδημία; Αλλά τους άλλους ‘θανάτους’ δεν τούς έβλεπαν; Δεν μάθαιναν ότι σε κάποια μοναστήρια ή σε κάποια ενοριακά κηρύγματα γινόταν μετάγγιση δηλητηριώδους άγχους, δυσπιστίας, επιθετικότητας κ.ά. στις καρδιές; Δεν είχαν γνωρίσει οικογένειες που έχασαν το χαμόγελό τους αφότου (τι σύμπτωση!) υποτάχθηκαν σε συγκεκριμένο πνευματικό; Δεν ήξεραν ότι κάποια χρόνια πριν ένας λαϊκός επιτέθηκε με μαχαίρι σε μητροπολίτη ο οποίος είχε τολμήσει να διαβάσει τα αναγνώσματα του Εσπερινού στη Νέα Ελληνική; Στην επαρχία, μάλιστα, είναι γνωστό ποιος είναι ο πνευματικός του κάθε ‘ακραίου’, ενίοτε και στα μεγάλα αστικά κέντρα τό γνωρίζουμε. Είχαν ήδη, από πολύ καιρό, κάνει αισθητή την παρουσία τους τα σημαίνοντα του ‘θανάτου’, για όποιον ήθελε να τα δει βεβαίως…
Για το περιστατικό αυτό έγραφα το 2012: «Αλλά το τέρας της βίας δεν κατευνάζεται με την ανοχή, όπως έχει δείξει πικρή ιστορική πείρα [εννοούσα τον ναζισμό]. Εξ άλλου ίσως δεν κάνουμε καλό στους οργισμένους με το να αφήνουμε την επιθετικότητά τους χωρίς συνέπειες. Μοιάζουν με το παιδί που παραφέρεται στην οικογένεια και οι γονείς κάνουν πως δεν βλέπουν. Έτσι παραλείπουν να τού βάλουν όρια και αυτό μένει έρμαιο των παρορμήσεών του». Και όταν ο έφηβός τους διαπράξει ληστεία ή φόνο, οι γονείς ξαφνικά καλούνται στο αστυνομικό τμήμα –τουλάχιστον εκεί αναγνωρίζεται η ευθύνη τους.
Πράγματι, οι επικίνδυνοι αλλά σεμνυνόμενοι ως ‘γεροντάδες’ έχουν πλήρη επίγνωση της δύναμης την οποία τούς χαρίζει η ανοχή μας. Να σημειώσουμε εδώ ότι, αν οι οπαδοί τούς γνώριζαν χωρίς το ράσο, ούτε που θα τούς έδιναν σημασία. Ίσως, διατηρώντας τότε τη νηφαλιότητά τους, να διέκριναν πόσο ‘λοξοί’ είναι, ενώ πολλοί εξ αυτών θα ανατρίχιαζαν στη σκέψη ότι θα μπορούσαν ποτέ να ζητήσουν συμβουλή από τέτοιους ανθρώπους. Η ιερωσύνη, όμως, τούς προσέδωσε φαντασιακή αίγλη. Και δεν χειροτονήθηκαν μόνοι τους, να τό λέμε κι αυτό…
Φυσικά, δεν κατέχουν δύναμη αληθείας, την οποία εκ φύσεως στερούνται η πλάνη και η νοσηρότητα. Σε ψυχολογικό επίπεδο, όμως, η σιωπή των πολλών καταλήγει σε αποθράσυνση των ολίγων. Χτίζεται σταδιακά μια αυταπάτη ισχύος μέσα από το πλήθος των ‘οπαδών’ και από την σιγή του μητροπολίτη. Στο ασυνείδητό του ο ‘σπουδαίος’ ή ‘χαρισματικός’ πνευματικός είναι σχεδόν πάντοτε ελλειμματική προσωπικότητα και εξ αυτού ανασφαλής, αλλά ο φόβος των ανωτέρων του μετατρέπεται σε δώρο γι’ αυτόν –όπως ο σκύλος μυρίζει τον φόβο και τότε παριστάνει τον σκληρό. Το τελευταίο στάδιο είναι η αλλοτρίωσή του: πιστεύει ότι πράγματι είναι δυνατός, ότι όντως φέρει την αλήθεια. Ενθρονίζεται, δηλαδή, μόνιμα στο υπαρξιακό του ψέμα.
Στο καίριο αυτό σημείο θα ήθελα να απευθυνθώ στους μητροπολίτες μας. Σεβασμιώτατοι, είστε όντως πρόθυμοι να λαμβάνετε μέτρα όταν ο ‘ακραίος’ παύει να μνημονεύει τον επίσκοπό του, ή όταν συνεχίζει να λειτουργεί αν και καθηρημένος πλέον, ή όταν προσχωρεί σε παλαιοημερολογίτες. Λοιπόν, τι κοινό παρατηρείτε σε αυτές τις περιπτώσεις; Απλούστατα, ενεργείτε όταν θίγεται το διοικητικό σκέλος! Με συγχωρείτε, αλλά χαίρω πολύ! Τότε και οι περισσότεροι λαϊκοί αντιλαμβάνονται ότι έχουμε να κάνουμε με απατεώνα ή τυχοδιώκτη.
Αλλά και τότε κάνετε ενημέρωση και προειδοποίηση, δηλαδή απευθύνεστε στους πιστούς μόνο. Με τον ίδιο τον προβληματικό, όσο ανήκε στην δικαιοδοσία σας, δεν τά βάζει κανείς ευθέως! Όταν κανονικός εφημέριος, ή ιεροκήρυκας, ή γερόντισα (οι οποίοι σάς μνημονεύουν κανονικά και σάς υποδέχονται με τεμενάδες) ισχυρίζονται και διαδίδουν ποικίλα εξωφρενικά, ή καθοδηγούν ποιμαντικά με τρόπους που ανέφερα παραπάνω, ή απλώς δείχνουν έμπρακτα ότι αδιαφορούν για την υπεύθυνη στάση της Ιεράς Συνόδου σχετικά με τη μάσκα, τότε κάνετε πως δεν βλέπετε! Ποτέ δεν αφαιρείται ιδιότητα πνευματικού, ποτέ δεν εμποδίστηκε από τον μητροπολίτη κάποιος να εκφωνεί κηρύγματα τέτοιας ποιότητας και ‘θεολογίας’ που κάνουν το εκκλησίασμά του να θέλει ‘να τό βάλει στα πόδια’!
Όποιος φοβάται, όμως, γίνεται ευάλωτο θύμα των χειριστικών τύπων –πασίγνωστος φυσικός νόμος. Τόν γνωρίζουν τόσοι λαϊκοί που διαβάζουν Ψυχολογία, νέοι που αντιστέκονται στον ενοχοποιητικό χειρισμό από τους γονείς τους, έγγαμοι που αγωνίζονται να ανακτήσουν την ψυχική τους ελευθερία την οποία επιβουλεύεται έμμεσα και πονηρά ο σύντροφός τους. Δυσκολεύομαι να δεχθώ ότι εσείς αγνοείτε αυτή την αλήθεια.
Ή μήπως δεν αναγνωρίζετε ότι φοβάστε; Όμως έχω ακούσει εγώ ο ίδιος ομολογίες μητροπολιτών (του τύπου «μη μάς πιάσουν στο στόμα τους οι ακραίοι», «καταλαβαίνετε εσείς, έχουμε και παλαβούς, ποιος τούς ακούει τώρα;»), ενώ άλλους φόβους τούς έχω ‘μυριστεί’, δεν χρειάζεται δα και τρομερή διαίσθηση. Μάλιστα πολλοί από εσάς δεν αφήνετε καν να φανεί τι ακριβώς πιστεύετε για τα διάφορα θέματα τα οποία οι ‘ακραίοι’ καθιστούν επίμαχα. Τηρείτε επιμελώς επιδέξια ουδετερότητα, ακόμη και στις συνάξεις πνευματικών όπου αυτοί αγορεύουν δογματίζοντας και με πάθος - και έχω παρευρεθεί σε τόσες συνάξεις ανά την Ελλάδα!
Ένα μόνο διακρίνεται σαφώς μέσα από τη στάση σας: μέσω του φόβου (ο οποίος, μάλιστα, πολλαπλασιάζεται από τη δύναμη της δημοσιότητας) τους μητροπολίτες μας τούς χειρίζονται πλέον οι φανατικοί! Αν ένας κληρικός σας προκαλέσει θανατηφόρο τροχαίο, με κάποιον τρόπο θα ασχοληθήτε μαζί του, είτε με ακρίβεια είτε με οικονομία. Άραγε τώρα θα εγκαλέσετε καταλλήλως όσους έγιναν αιτία να χαθούν συνάνθρωποί μας; Δεν προσδοκώ τίποτε, όμως. Η Εκκλησία μας κατάντησε όμηρος των φονταμενταλιστών!
Θεωρώ περιττό να διαβεβαιώσω ότι απεχθανόμαστε μια εκκλησιαστική ‘αστυνομία’ σκέψης. Αλλοίμονό μας αν καταντήσουμε ένας θεσμός ολοκληρωτισμού, όπου ο επικεφαλής θα απαγορεύει να μιλούν όσοι διαφωνούν μαζί του. Τι σημαίνει πρακτικά αυτό; Σημαίνει ότι δεν έχουμε πρόβλημα με τον κληρικό που διατυπώνει άλλες γνώμες για την αντιμετώπιση της πανδημίας από την κυβέρνηση. Ούτε θέλουμε να φοβάται και να αυτολογοκρίνεται όποιος ασκεί κριτική στη συμμόρφωση της Ιεράς Συνόδου. Μπροστά σε ένα πρωτόγνωρο φαινόμενο είναι φυσικό να υπάρχουν διαφορετικές εκτιμήσεις. Η ελευθερία της γνώμης είναι απαραβίαστη, ιδιαίτερα σε μια χώρα η οποία τήν τίμησε και έχυσε αίμα για να τήν υπερασπιστεί. Σε αυτήν βασίζομαι και εγώ, άλλωστε, γράφοντας αυτά.
Από την ελάχιστη γνώση που απέκτησα της Πατερικής γραμματείας διαπίστωσα πως οι Πατέρες, τους οποίους επανειλημμένα επικαλούμαστε, ουδέποτε αγάπησαν την ουδετερότητα και την κρυψίνοια. Οι επιστολές τους δεν είναι υπηρεσιακές και τυπικές, αλλά κοχλάζουν από ζωή και συναισθήματα. Μπήκαν στη ‘φωτιά’, πήραν θέση δημοσίως, συγκρούστηκαν με άλλους κληρικούς όταν χρειάστηκε, και -ας μην σάς κάνει εντύπωση- καθήρεσαν κιόλας! Κάποιοι τό πλήρωσαν αυτό, εννοείται. Και λοιπόν; Γι’ αυτό εξελέγητε «επί την λυχνίαν». Για να μπαίνετε στη φωτιά και να τό πληρώνετε αν χρειαστεί. Και τότε είναι που θα διαπιστώσετε ότι δεν θα μείνετε μόνοι! Τότε θα γίνετε περισσότερο αγαπητοί, όχι επειδή θα είστε σκληροί, αλλά επειδή θα είστε αληθινοί.
Και στοργικοί! Γι’ αυτό σάς φιλάμε το χέρι, επειδή με τη χειροτονία σας αναλαμβάνετε να μένετε ξάγρυπνοι για όλους, ιδιαίτερα για τους αδύναμους. Προφανώς πολλοί τό κάνετε ήδη. Αλλά γνωρίζετε καλύτερα από εμένα, και ορθά τό διακηρύττετε, ότι αδύναμος δεν είναι μόνο όποιος χρειάζεται τρόφιμα και κοινωνικό φαρμακείο. «Ουκ επ’ άρτω μόνω ζήσεται άνθρωπος» μάς αρέσει να βροντοφωνάζουμε στους πολιτικούς μας! Ούτε αδύναμος είναι όποιος δεν έχει παπά στην ενορία του και στερείται της ευλογίας να ακούει καμπάνα (εξαιτίας αυτού, άλλωστε, καταντήσαμε να χειροτονείται όποιος απλώς τό επιθυμεί). Ξέρετε κάτι; Ίσως κατεξοχήν αδύναμος να είναι όποιος έχει παπά, πνευματικό μάλιστα, και κακοποιείται από αυτόν!
Σεβασμιώτατοι, σάς μιλά ένας ‘χρήσιμος ηλίθιος’. Ένας από εκείνους που καλείτε συστηματικά εδώ και 33 χρόνια για να διδάσκει τον λαό σας, να εκπαιδεύει τους κληρικούς σας, να επιμορφώνει τους κατηχητές σας, να συμβάλει με ό,τι γνωρίζει να κάνει τέλος πάντων. Και μέ καλοδέχεστε με τιμές και αγάπη, ναι, τό ομολογώ ενώπιον πάντων και σάς ευγνωμονώ από καρδιάς γι’ αυτό.
Αλλά, συγχωρήστε με, δεν είμαι ο μόνος που αισθάνεται ‘χρήσιμος ηλίθιος’. Μού τό έχουν αναφέρει και άλλοι κληρικοί, ομιλητές ανά το πανελλήνιον. Μάς αξιοποιείτε, για καλό φυσικά, αλλά τις βαθύτερες αγωνίες και τα παράπονα του κόσμου, τα οποία διερμηνεύουμε με τον προβληματισμό μας, δεν τά ακούτε. Μάλλον δεν θέλετε να τά ακούσετε. Προ ετών μια εγκύκλιος της Ιεράς Συνόδου προς τον λαό εκδόθηκε στην καθαρεύουσα. Σε τυχαία συνάντησή μου με τον τότε αρχιγραμματέα τόν ρώτησα: «Γιατί, πάτερ; Δεν χάνουμε έτσι ευκαιρίες να έλθει ο λαός ψυχικά πλησιέστερα προς τους επισκόπους του;» για να λάβω την απάντηση «πρέπει να ανεβάσουμε το επίπεδο του λαού»!
Λυπάμαι βαθιά που δημοσιοποίησα αυτό το κείμενο. Αντιλαμβάνομαι ότι όλοι σας βρίσκεστε σε οδυνηρή περίοδο κι εγώ σάς προσθέτω στενοχώρια με όσα γράφω. Ευλογείτε σε άδειους ναούς, κηδεύετε ιερείς σας από κορωνοϊό, βιώνετε την μέχρι τώρα φίλη Αστυνομία σαν αντίπαλο, στερείσθε τα έσοδα εκ των ναών, αντιμετωπίζετε περισσότερη φτώχεια των πιστών. Πονάτε ποικιλοτρόπως.
Αλλά δεν έχω ενοχές που τό κάνω.
Και τούτο διότι σάς στήριξα σε πολλές και δύσκολες πλευρές της διακονίας σας. Δούλεψα εντατικά και εξέδωσα κριτήρια που θα μπορούσαν να σάς φανούν χρήσιμα στον χειρισμό των ιερατικών κλίσεων, αγωνίστηκα για την εξυγίανση των οφφικίων (για να βλέπουμε νεοχειροτόνητους αρχιμανδρίτες να συνεχίζουν να τοποθετούνται προϊστάμενοι ενοριών, κατά παράβαση του Καταστατικού Χάρτη!), ανέδειξα ‘κλειδιά’ για μια αποτελεσματικότερη εκκλησιαστική ηγεσία, πάλεψα να συνδέσω την Ποιμαντική Ψυχολογία με την καθημερινή πράξη. Και όλα αυτά όχι μόνο σαν θεωρία: ταξίδεψα οπουδήποτε μέ καλούσαν παραμελώντας την οικογένειά μου και την υγεία μου, έδωσα ώρες ακούγοντας εκμυστηρεύσεις κληρικών και πρεσβυτερών και μοναχών, προσπάθησα να συμπαρασταθώ σε προσωπικά δράματα, και άλλα τινά. Αρθρογράφησα πάντοτε επωνύμως, εκθέτοντας τον εαυτό μου σε εμπαθείς επιθέσεις. Έζησα την εμπειρία σε ιερατικά και συνοδικά συνέδρια να υπερασπίζομαι μονώτατος κάποια θέση, θεωρούμενος τάχα ρηξικέλευθος, για να έρχονται στο διάλειμμα ιερείς και να μού σφίγγουν το χέρι λέγοντας «Σάς είμαστε ευγνώμονες που τά λέτε αυτά, συνεχίστε»… Τι φοβόντουσαν άραγε; Μήπως μπορείτε εσείς να με διαφωτίσετε;
Να καταστήσω σαφές στο σημείο αυτό, ότι τώρα που άσπρισα κι εγώ και βλέπω καθαρότερα τα λάθη μου, «φείδομαι μή τις εἰς ἐμέ λογίσηται ὑπέρ ὅ βλέπει με ἤ ἀκούει ἐξ ἐμοῦ… γέγονα ἄφρων, ἀλλ’ ὑμεῖς με ἠναγκάσατε». Απλώς μνημόνευσα τους λόγους για τους οποίους δεν διστάζω ως προς το περιεχόμενο αυτού του κειμένου.
Αλλά υπάρχει και άλλη αιτία που μέ εξωθεί να τά γράφω αυτά. Αν δεν ξεκαθαρίσουμε το τοπίο ασεβούμε απέναντι στους άλλους παπάδες, εκείνους που έσωσαν ζωές συνιστώντας στον κόσμο να φορά μάσκα. Εκείνους που δεν ‘τό παίζουν’ μεγάλοι πνευματικοί, αλλά υπηρετούν αθόρυβα τους αδελφούς τους. Εκείνους που εκδαπανώνται χωρίς να ακούσουν ένα «ευχαριστώ», για να μην πω ότι ενίοτε οι μητροπολίτες τους νομίζουν ότι εξόφλησαν ‘πετώντας’ τους ένα οφφίκιο. Εκείνους των οποίων η ύπαρξη αγνοείται από τους πολλούς, αφού η δημοσιότητα τούς έπεισε πως υπάρχει μόνο ό,τι γίνεται θέμα στα ΜΜΕ (κατά κανόνα αρνητικό, εννοείται). Εκείνους που υφίστανται την υπεροψία των ‘ακραίων’ και των πνευματικοπαιδιών τους, αφού «δεν είναι όλα τα δάχτυλα ίσα»… Εκείνους που εν τέλει, παρά το ότι πασχίζουν, υφίστανται αδιαμαρτύρητα την έξωθεν μαζική στοχοποίηση («οι παπάδες!, η Εκκλησία!»), ακριβώς εξαιτίας των προβληματικών.
Σεβασμιώτατοι, αγαπητοί συλλειτουργοί, αδελφές και αδελφοί, ο κορωνοϊός τώρα βρίσκεται στο ‘δεύτερο κύμα’ του. Ως άλογο ον, δηλαδή, κάνει αυτό που ξέρει. Εμείς, τα έλλογα πολύτιμα πλάσματα, τι ακριβώς ξέρουμε και πού είμαστε; Έχουμε αντιληφθεί ότι θαλασσοπνιγόμαστε μέσα σε ένα δικό μας μόνιμο ‘κύμα’;
Άραγε, έχουμε συνειδητοποιήσει ότι πρέπει πρώτα να ακούσουμε το «εἰς τί ἐδίστασας;» και κατόπιν να λάβουμε τη Χάρη να περπατήσουμε πάνω στο κύμα;
Αναπληρωτής καθηγητής στην Ανωτάτη Εκκλησιαστική Ακαδημία Αθηνών
[1] https://www.pemptousia.gr/2020/12/i-askitiki-tis-pandimias-ke-tou-lockdown .
Ο π. Βασίλειος στα σχόλια απαντά ΕΔΩ
77 σχόλια:
"Θεωρώ περιττό να διαβεβαιώσω ότι απεχθανόμαστε μια εκκλησιαστική ‘αστυνομία’ σκέψης. Αλλοίμονό μας αν καταντήσουμε ένας θεσμός ολοκληρωτισμού, όπου ο επικεφαλής θα απαγορεύει να μιλούν όσοι διαφωνούν μαζί του. Τι σημαίνει πρακτικά αυτό; Σημαίνει ότι δεν έχουμε πρόβλημα με τον κληρικό που διατυπώνει άλλες γνώμες για την αντιμετώπιση της πανδημίας από την κυβέρνηση. Ούτε θέλουμε να φοβάται και να αυτολογοκρίνεται όποιος ασκεί κριτική στη συμμόρφωση της Ιεράς Συνόδου. Μπροστά σε ένα πρωτόγνωρο φαινόμενο είναι φυσικό να υπάρχουν διαφορετικές εκτιμήσεις. Η ελευθερία της γνώμης είναι απαραβίαστη, ιδιαίτερα σε μια χώρα η οποία τήν τίμησε και έχυσε αίμα για να τήν υπερασπιστεί. Σε αυτήν βασίζομαι και εγώ, άλλωστε, γράφοντας αυτά."
Πάλι καλά!!!
"Όσοι αποκόπτουν παντρεμένα ζευγάρια από την τροφή της Θείας Κοινωνίας αν δεν συνεχίζουν να τεκνοποιούν επ’ αόριστον, «θύουν και απολλύουν» τις ψυχές χωρίς καμία συνέπεια." Δεν κατάλαβα; Θέλει ο αρθρογράφος να τιμωρούνται οι πνευματικοί που έχουν διαφορετική γραμμή από την δική του; Δικαίωμα του κάθε πνευματικού είναι να καθορίζει αυτός τις πνευματικές οδηγίες που θα δώσει για την Θ. Κοινωνία και για τα επιτίμια. Φτάνει να είναι ευθυγραμμισμένο με το πνεύμα της Εκκλησίας.
Το Φτάνει Πια! πρέπει να το πουν οι πιστοί για τις εκκλησίες που έκλεισαν και το λένε πολλά από τα Ορθόδοξα Χριστιανικά Σωματεία!!
ΖΗΤΟΥΜΕ ΑΝΟΙΧΤΕΣ ΕΚΚΛΗΣΙΕΣ
ΜΗ ΦΥΛΑΚΙΖΕΤΕ ΤΙΣ ΨΥΧΕΣ ΜΑΣ!
http://anastasiosk.blogspot.com/2020/12/blog-post_10.html
Σας ευχαριστούμε π. Βασίλειε για τον καταλογισμό των ευθυνών μας μέσα στην Βαβυλωνία της εκκλησιαστικής πολυλογίας. Δεν θα μπορούσα κάπου να διαφωνήσω και αυτό με στενοχωρεί. Είναι η περιγραφή της Εκκλησιαστικής μας αφασίας και σύγχυσης.
Μόνο δάκρυα χαράς και απέραντη ευγνωμοσύνη μπορούν να εκφραστούν για όσα λέει ο ΧΡΥΣΟΣΤΟΜΟΣ π Βασίλειος!
Εμείς, που παλεύουμε τόσα χρόνια μέσα στην εκκλησία αναρωτώμενοι αν τόσο λάθος τα καταλαβαίνουμε τα πράγματα,
εμείς που βιαστήκαμε ποικιλοτρόπως από πνευματικούς,
που λοιδωρηθήκαμε
σαν ασεβείς,
σαν αιρετικοί,
σαν υποκύψαντες στους πειρασμούς,
σαν ψυχιατρικά περιστατικά!!!
Εμείς που παλέψαμε να μείνουμε στην Εκκλησία όταν οι παραπάνω μάς έδιωχναν
που σκύψαμε το κεφάλι περιμένοντας τον Ιησού να επιτιμήσει τους Φαρισαίους που εν ονόματί Του μας φόρτωναν δυσβάστακτα φορτία
ευχαριστούμε το Θεό που γράφτηκε αυτό το άρθρο.
Εκείνος (και Μόνον Εκείνος) φώτισε, ΕΝΕΘΑΡΡΥΝΕ, έσπρωξε τον π. Βασίλειο να το δημοσιεύσει.
Είμαστε πολλοί, πάρα πολλοί εμείς που μας είπαν με βεβαιότητα τέτοιοι πνευματικοί πως θα πάμε στην κόλαση!
Πως για όποιο σταυρό μας έβαλε ο Κύριος να σηκώσουμε φταίμε εμείς,
σαν να φταίμε για το χρώμα των ματιών μας, ή για το ύψος του κορμιού μας.
Είναι πολλά, ατέλειωτα, τα βράδια που κουρνιάσαμε κλαίγοντας στο κρεβάτι μας αγκαλιά με τις ενοχές μας για πράγματα που ΔΕΝ ΗΤΑΝ ΑΜΑΡΤΙΕΣ.
Που ακούσαμε πνευματικούς να ουρλιάζουν, τόσο που να ακούγονται και έξω από το εξομολογητήρι, που βρήκαμε αδερφούς να κλαίνε γιατί δεν θα κοινωνήσουν το Πάσχα επειδή δεν συνέχιζαν απτόητοι να τεκνοποιούν κι ας μετρούσαν ήδη –μεροκαματιάρηδες όντες- έξι κι εφτά παιδιά.
Κι είναι πολλοί οι επώνυμοι διδάσκαλοι που μας δίδαξαν έναν χριστιανισμό με τόση πολλή μαγεία μέσα που δούλευε στον «αυτόματο».
Τέλος, κι επιτρέψτε μου να μιλήσω και γι αυτούς, είναι πολλοί που πέθαναν –δηλαδή έφυγαν μακράν του Χριστού- εξαιτίας του αλλοιωμένου Χριστού που τους προσφέραμε. Και μην μου πείτε πως όποιος ψάχνει τελικά βρίσκει την αλήθεια. Σωστό είναι αυτό και το φινάλε της σωτηρίας του κάθε ανθρώπου το γνωρίζει μόνο ο Κύριος, μα κι οι μυλόπετρες για όσους σκανδάλισαν τους ελαχίστους αδελφούς είναι εκεί, σκληρές κι ασήκωτες.
Πάτερ Βασίλειε,
εύχομαι γι αυτό και μόνο το κείμενο ο Κύριος να σας δώσει τη βασιλεία Του. Για όλα τα υπόλοιπα που έχετε προσφέρει ας κάνει εκεί τη θέση σας ακόμα καλύτερη!
Οι ντενεκέδες κάνουν θόρυβο. Είναι λίγοι αλλά θορυβώδεις. Στον χώρο της εκκλησίας οι ανεύθυνοι λόγοι τα τελευταία χρόνια με το διαδίκτυο παρά έγιναν. Καλά τα παρουσιάζεις παππούλη μου όμως οι περισσότεροι εκκλησιαστικοί ήπιανε «το τρελό νερό» και τώρα θέλει αγώνα μεγάλο για να βρεθεί ο υπεύθυνος λόγος ο εκκλησιαστικός. Ξεπεράσαμε και τους πολιτικούς.
Καλά τα μέτρα ..... αλλά φτάσαμε στο άλλο άκρο να αμφισβητείται ακόμη και η θ. Κοινωνία,οι θαυματουργές εικόνες καί τά ιερά λείψανα. Την μάσκα ας την φέρουν οι πιστοί, όμως καί οι λειτουργοί γύρω από την Αγία Τράπεζα; Δεν είναι λίγο προσβολή στά τελούμενα όπου μαζί με τούς ιερείς παρευρίσκονται μυριάδες Αγγέλων; Δεν είναι λίγο βαρύ ο Λειτουργός Αρχιερεύς να μην ασπάζεται τούς ιερείς τού πριν από τό "τάς θύρας τάς θύρας";Τα θέματα εξομολογητικής,ας τα λύνει καλύτερα ο Μητροπολίτης με τίς κατάλληλες οδηγίες καί συμβουλές στούς πνευματικούς τής Μητρόπολής του... καί εννοείται ότι όσοι πνευματικοί είναι επικίνδυνοι πρέπει να παύονται..
Στώμεν καλώς διότι λογισμοί απιστίας κατακλύζουν την ψυχή μας.Σε άλλες ανάλογες καταστάσεις όπου οι άνθρωποι κατά δεκάδες καί εκατοντάδες πέθαιναν από πανδημίες,οι πιστοί έτρεχαν στούς Ναούς με πίστη, χωρίς καν να βάλλουν λογισμό ότι θα κολλήσουν στήν εκκλησία.Σήμερα ας ψάξουμε να βρούμε τι φταίει μέσα μας,σε λαϊκούς καί κληρικούς καί νά ζητήσουμε το έλεος τού Θεού καί τίς πρεσβείες των Αγίων τούς οποίους πολύ πληγώνουμε.... ωραία τα μεγάλα λόγια εν καιρώ ειρήνης καί ωραίες οι φιγούρες καί τά πυροτεχνήματα στίς εορτές τών Ναών σε καιρούς με παχιές αγελάδες....
Καταπληκτικό το κείμενο του π. Βασιλείου όπου φαίνεται η ποιμαντική του αγωνία για τους ποιμένες και το λογικό ποίμνιο. Αναφέρει τραγικές αλήθειες. Εύχομαι και προσεύχομαι ο Θεός να τον ενδυναμώνει στο έργο του.Η ποιμαντική και η επιστημονική του προσφορά είναι ανεκτίμητη.
Συγχαρητήρια και στον υπεύθυνο του ιστολογίου για τη δημοσίευση τόσο αξιόλογων κειμένων.
Εξαιρετικό κείμενο!
Ο π. Βασίλειος τόλμησε και τα έβαλε με μια πληγή που κανείς δεν ήθελε να αγγίξει, αλλά που η πανδημία έφερε στην επιφάνεια, ανέδειξε και -συνεπικουρούντος του διαδικτύου- μεγέθυνε.
Θερμά συγχαρητήρια και στον Αναστάσιο που τόλμησε να το δημοσιεύσει, αγνοώντας τις ενδεχόμενες (ή μάλλον αναμενόμενες) αντιδράσεις των διαφωνούντων.
Σεβαστή κάθε άποψη...
Δεν κατανοώ (με την έννοια ότι το κατανοώ απόλυτα) γιατί σχολιάζετε ώς "ΑΝΩΝΥΜΟΙ". Ο Χριστιανός πρέπει να έχει, όχι μόνον την ελευθερία της γνώμης, αλλά και την ευθύνη των λόγων του. Ο π. Βασίλειος, εκθέτει με πολύ καλό τρόπο τα επιχειρήματά του και ως Ιατρός και ως Ιερέας.
Χρυσικόπουλος Δημήτριος
Σας ευχαριστώ 'εκ μέσης καρδίας'που έλεγε ένας παλιός μου καθηγητής για το εξαιρετικό άρθρο παρρησίας.Επειδή έζησα από κοντά τον λόγο και την πρακτική ενός τέτοιου ιερέα που περιγράφετε,που εξόργισε και διαίρεσε το ποίμνιο και έφυγαν τελικά άνθρωποι επειδή ίσως και 'τοις κείνου ρήμασι πειθόμενοι' δεν έλαβαν προφυλάξεις,εκφράσατε με τον καλύτερο τρόπο την αγωνία και τον θυμό μου.
Ἀπὸ τὰ γραφτὰ ποὺ δὲν θέλεις νὰ τελειώσουν. Νἄσαι καλὰ κι εὐλογημένος πλουσια, καλέ μου ἀδελφέ π. κ.
Άξιος!!!!
Ως κληρικός που αγωνιώ για την κατάσταση αυτή χαίρομαι που με την υπογραφή σας γράψατε αλήθειες που δεν τολμώ να πω σε κανέναν διότι οι μεγαλοπατέρες καραδοκούν να πνίξουν κάθε φωνή αντίθετη. Και οι επίσκοποί μας το παίζουν σε διπλό ταμπλό για τον «φόβο» των ακραίων αδελφών. Σας ασπάζομαι π. Βασίλειε και σας ευχαριστώ γιατί μπόρεσα να τα πω μέσα από το γραπτό σας.
Καλό αγώνα η υπεύθυνη φωνή σας θα κομίσει καρπούς.
π. Γ.
Διαβάζοντας το παραπάνω αρθρο του π. Βασιλείου θερμου με τίτλο "Φτάνει πια" νομίζω ότι είναι εμφανές πως βρισκόμαστε ηδη ανοιχτα σε μια σύγκρουση εντός της εκκλησιας!Σύγκρουση αντιλήψεων...και ίσως όχι μόνο. Διαφωνώ ΚΑΘΕΤΑ με τη προσέγγιση του στο ζήτημα του κορωνοιου, και κατα τη ταπεινή μου γνώμη απεχει παρα πολυ απο τη αληθεια αυτης της ιστοριας ,αλλα και τους τροπους που θα πρεπει να την αντιμετωπίσει η εκκλησια!!..Δεν διαφωνώ μονο στο οτι υπαρχουν πραγματι σε ορισμένες περιπτωσεις στρεβλώσεις στις σχέσεις πνευματικού και πνευματικοπαιδων, αλλα αυτο ειναι μια αλλη ιστορια..Επειδη ενα τοσο μεγαλο αρθρο μπορει να απαντηθει τεκμηριωμένα μονο με ένα αντίστοιχα μεγαλο αρθρο, για να μη κουρασω θα πω μόνο,(επανερχομενος στην αρχική μου παρατηρηση), οτι ερχόμαστε πολυ κοντα, αν δεν είμαστε ήδη, σ αυτο που ειχε "προφητευσει" ο Μακαριστος επισκοπος Φλωρίνης Αυγουστίνος Καντιωτης "περι υπαρξεως δυο εκκλησιων στα εσχάτα χρονια". Της επίσημης κρατικής που εξυπηρετει και εξυπηρετηται απο το αντιχριστο και ανθελληνικό κρατος,και της αληθινης ορθόδοξου που θα ξαναβιώσει διωγμους και κατακομβες..Ας προσευχηθουμε, ο Χριστος να επέμβει και να ματαίωση αυτη τη τροχια συγκρουσης εντός του οίκου του..Σε καθε περίπτωση η συνεχιζομενη εκοσμικευση της εκκλησιας, οπως κι αν τη βαπτισουμε,από οποίους κι αν εκφράζεται, θα ηττηθεί!
Ευλογημένος να είναι ο άνθρωπος και ο Θεός να του δίνει δύναμη!
Από πού έχετε πάρει το άρθρο αυτό; Πού το έχει δημοσιεύσει; Γιατι στο link της ΠΕΜΠΤΟΥΣΙΑΣ που παραθέτετε δεν υπάρχει, υπάρχει η ομιλία του πατρός Βασιλείου Καλιακμάνη.
Και που βλέπεις εσύ το πνεύμα της εκκλησίας όταν ένας πνευματικός λέει αυτό;;Μα τι λες;; "δικαίωμα του πνευματικού να κάνει ό,τι θέλει;;; με ψυχές παίζει όχι με κουδουνιστρες.....
Μπερδέψατε τον Λόγο με τη λογική πάτερ.
Η λογική επιτάσσει αυτά που γράφετε. Σαφώς, αυτή είναι η φύση της. Γι'αυτό μας θέλει κατσαρίδες με μάσκες, συνεπής στον φυσικό της ρόλο, στον ρόλο του καλού πατέρα που προστατεύει τα παιδιά του από τον κίνδυνο. Και έτσι συνεχίζεται και θα συνεχιστεί αυτός ο κόσμος μέχρι την συντέλειά του, υποκείμενος στον φυσικό νόμο του τέλους. Ο Λόγος είναι όμως η Αρχή, είναι το φως, είναι η σχέση του ανθρώπου με την θεία φύση.
Πιο ταπεινά λοιπόν. Ας σβήσουμε όλοι μας τους βαρυσήμαντους όποιους πανεπιστημιακούς μας ή άλλους τίτλους, που αυτάρεσκα μας καθιστούν αυθεντίες στην προστασία των άλλων, και ας αρκεστεί ο καθένας μας στην αυτοκριτική του, στην αυτοπαρατήρηση του.
Ποια είναι η πίστη μας στο άυλο, στην αλήθεια, που βρίσκεται το θάρρος μας, και ποια είναι η σχέση μας με το τέλος? Ας κλάψουμε με τον εαυτό μας, και τότε θα δούμε και τους άλλους.
Εποχή covid, εποχή μετάβασης στην τεχνολογική εποχή! Ας κάνουμε ο καθένας μας τον απολογισμό του Ανθρώπου που φέρουμε μέσα μας, κλαίγοντας πικρά με τον εαυτό μας.
Προσευχουλα να περάσει η περιπέτεια .....
ΕΙΡΉΝΗ ΗΜΊΝ....
Θερμοπληκτος...
Άλλο ένα εξαιρετικό κείμενο από τον π. Βασίλειο. Με αφορμή την ανευθυνότητα κάποιων «εκκλησιαστικών», που ξεπέρασε δυστυχώς κάθε όριο, περιγράφει ξεκάθαρα αλήθειες οι οποίες συζητούνται και δεν είναι μυστικά και με τις οποίες συμφωνούν ακόμη και πολλοί «ευσεβείς» ή «γραφικοί» που αρέσκονται στην προσκόλληση στους τύπους αλλά και στην «ουδετερότητα»...! Λες και ο Χριστιανισμός είναι «θολούρα» και κρυψίνους οργάνωση! Χρειάζεται και κανένα «χαστούκι» για να μην τελούμε εν υπνώσει και συγχύσει, αλλά να ξυπνάμε και να θυμόμαστε ότι ο Χριστός είναι η Αλήθεια! Και ελεύθερος είναι εκείνος που ζει την Αλήθεια, χωρίς περιστροφές και υποψίες!
Η παραπομπή στην Πεμπτουσία είναι υποσημείωση στην παρακάτω φράση του άρθρου: "(Τά είπε όμορφα και ηπιότερα ο π. Βασίλειος Καλλιακμάνης[1]". Πουθενά δεν λέει πως το άρθρο πρωτοδημοσιεύτηκε στην Πεμπτουσία.
ΟΙ ΛΕΓΟΜΕΝΟΙ ΘΑΝΑΤΟΙ ΠΟΥ ΛΕΤΕ ΔΕΝ ΟΦΕΙΛΟΝΤΑΙ ΟΛΟΙ ΣΕ ΚΟΡΟΝΟΙΟ.ΔΕΙΤΕ ΤΗΝ ΚΥΝΙΚΗ ΟΜΟΓΙΑ ΤΣΙΟΔΡΑ.ΕΠΙΣΗΣ ΤΙΣ ΚΑΤΑΓΓΕΛΙΕΣ ΣΥΓΓΕΝΩΝ ΟΤΙ ΟΙ ΔΙΚΟΙ ΤΟΥΣ ΠΕΘΑΝΑΝ ΑΠΟ ΑΛΛΗ ΑΙΤΙΑ ΚΑΙ ΗΘΕΛΑΝ ΝΑ ΤΟΥΣ ΒΑΛΟΥΝ ΑΠΟ ΚΟΡΟΝΙΟ.ΚΑΠΟΙΟΙ ΕΚΒΙΑΣΤΗΚΑΝ ΟΤΙ ΑΝ ΔΕΝ ΥΠΟΓΡΑΨΟΥΝ ΔΕ ΘΑ ΜΠΟΡΕΣΟΥΝ ΝΑ ΠΑΡΟΥΝ ΤΟ ΠΤΩΜΑ ΑΠΟ ΤΟ ΝΕΚΡΟΤΟΜΕΙΟ.ΑΛΛΟΥΣ ΠΡΟΣΠΑΘΗΣΑΝ ΝΑ ΤΟΥΣ ΧΡΗΜΑΤΙΣΟΥΝ.
ΟΙ ΜΑΣΚΕΣ ΟΠΩΣ ΔΙΑΤΕΙΝΟΝΤΑΝ ΟΙ ΙΔΙΟΙ ΣΤΗΝ ΠΡΩΤΗ ΚΑΡΑΝΤΙΝΑ ΔΕΝ ΠΡΟΣΤΑΤΕΥΟΥΝ ΠΛΗΡΩΣ.ΟΤΙ ΠΡΕΠΕΙ ΝΑ ΤΙΣ ΦΟΡΟΥΝ ΜΟΝΟ ΟΙ ΑΡΡΩΣΤΟΙ ΚΑΙ ΟΧΙ ΟΙ ΥΓΙΕΙΣ.ΚΑΝΟΥΝ ΚΑΚΟ ΟΤΑΝ ΤΙΣ ΦΟΡΑ Ο ΥΓΙΗΣ ΠΛΗΘΥΣΜΟΣ.ΟΙ ΔΗΛΩΣΕΙΣ ΤΟΥΣ ΥΠΑΡΧΟΥΝ.
ΟΣΟΙ ΕΧΟΥΝ ΑΝΤΙΘΕΤΟΙ ΑΠΟΨΗ ΓΙΑΤΙ ΝΑ ΛΕΓΟΝΤΑΙ ΣΥΝΟΜΟΣΙΟΛΟΓΟΙ;ΕΠΕΙΔΗ ΕΝΗΜΕΡΩΝΟΝΤΑΙ ΚΑΙ ΑΠΟ ΑΛΛΕΣ ΠΗΓΕΣ;ΤΑ ΚΑΝΑΛΙΑ ΚΑΙ ΟΙ ΣΤΑΘΜΟΙ ΚΑΤΑ ΤΟ ΠΛΕΙΣΤΟΝ ΕΧΟΥΝ ΧΡΗΜΑΤΙΣΤΕΙ ΓΙΑ ΛΕΝΕ ΟΛΑ ΑΥΤΑ.
ΣΥΜΦΩΝΑ ΜΕ ΤΟΝ Κ.ΙΩΑΝΝΙΔΗ Η ΘΝΗΤΟΤΑ ΤΟΥ ΚΟΒΙΝΤ ΕΙΝΑΙ Ο,2 ΤΟΙΣ ΕΚΑΤΟ.ΠΟΥ ΣΗΜΑΙΝΕΙ ΣΤΟΥΣ ΧΙΛΙΟΥΣ ΑΝΘΡΩΠΟΥΣ ΠΕΘΑΙΝΟΥΝ ΔΥΟ.ΚΑΙ ΑΥΤΟΙ ΕΧΟΥΝ ΥΠΟΚΕΙΜΕΝΑ ΝΟΣΗΜΑΤΑ.
ΤΟ ΦΤΑΝΕΙ ΠΙΑ ΕΠΡΕΠΕ ΝΑ ΤΟ ΛΕΤΕ ΓΙΑ ΤΟΥΣ ΚΛΕΙΣΤΟΥΣ ΝΑΟΥΣ .ΓΙΑ ΤΟ ΟΤΙ ΟΙ ΧΡΙΣΤΙΑΝΟΙ ΔΕ ΓΙΟΡΤΑΣΑΝ ΠΑΣΧΑ ,ΔΕΝ ΚΟΙΝΩΝΗΣΑΝ ΚΑΙ ΟΣΟΙ ΙΕΡΑΡΧΕΣ ΤΟΛΜΗΣΑΝ ΚΑΙ ΜΠΡΑΒΟ ΤΟΥΣ ΝΑ ΚΟΙΝΩΝΗΣΟΥΝ ΚΟΣΜΟ ΔΙΩΧΘΗΚΑΝ.ΓΙΑ ΤΟ ΟΤΙ ΔΕ ΓΙΝΟΝΤΑΙ ΛΙΤΑΝΕΙΕΣ ΝΑ ΒΓΟΥΝ ΤΑ ΙΕΡΑ ΛΕΙΨΑΝΑ ΟΠΩΣ ΣΥΝΕΒΑΙΝΕ ΣΤΟ ΠΑΡΕΛΘΟΝ ΚΑΙ ΚΑΤΑΤΡΟΠΟΝΑΝ ΤΙΣ ΑΣΘΕΝΕΙΕΣ.
ΤΟ ΦΤΑΝΕΙ ΠΡΕΠΕΙ ΝΑ ΤΟ ΠΕΙΤΕ ΓΙΑΤΙ ΕΙΝΑΙ ΠΑΛΙ ΚΛΕΙΣΤΕΣ ΟΙ ΕΚΚΛΗΣΙΕΣ ΚΑΙ ΚΙΝΔΥΝΕΥΟΥΝ ΟΙ ΠΙΣΤΟΙ ΝΑ ΜΗ ΓΙΟΡΤΑΣΟΥΝ ΧΡΙΣΤΟΥΓΕΝΝΑ.
ΜΕΣΑ ΣΤΟ ΝΑΟ ΥΠΑΡΧΕΙ Η ΧΑΡΙΣ ΤΟΥ ΑΓΙΟΥ ΠΝΕΥΜΑΤΟΣ.ΕΙΝΑΙ ΔΥΝΑΤΟΝ ΝΑ ΜΕΤΑΔΙΔΕΤΑΙ Ο ΙΟΣ ΜΕΣΑ ΣΤΟ ΝΑΟ;
ΚΥΡΙΕ ΕΛΕΗΣΟΝ!!
Για 7;48 π.μ.
Έχεις διαβάσει ποτέ Αγία Γραφή; Την έχεις ανοίξει ποτέ;
Η Αγία Γραφή δεν είναι κουδουνίστρες θα πρέπει να ξέρεις...
Συγχαρητήρια, π. Βασίλειε.
ΟΡΘΕΣ ΠΑΡΑΤΗΡΗΣΕΙΣ ΑΝ ΚΑΙ ΔΥΣΑΡΕΣΤΕΣ ΓΙΑ ΤΟΥΣ ΕΠΙΣΚΟΠΟΥΣ. "Τα νιάτα μου στη λογική θυσίασα" ΛΕΕΙ ΤΟ ΛΑΪΚΟ ΑΣΜΑ ΚΑΙ ΟΛΟΙ ΠΡΕΠΕΙ ΝΑ ΑΝΑΡΩΤΗΘΟΥΜΕ ΜΗΠΩΣ ΤΩΡΑ ΤΕΛΕΥΤΑΙΑ ΒΡΙΣΚΕΙ ΕΦΑΡΜΟΓΗ ΚΑΙ ΣΤΟΝ ΕΚΚΛΗΣΙΑΣΤΙΚΟ ΧΩΡΟ...
ΜΑΚΑΡΙ να είχε ο ιστολόγος με την ίδια ζέση από το πρωί της μίας ημέρας μέχρι το άλλο πρωί της άλλης ημέρας ως πρώτη ανάρτηση από τις αναρτήσεις που βάζει ορισμένες φορές και προσπαθούν να ιατρεύσουν την πνευματική επιδημία του ΟΙΚΟΥΜΕΝΙΣΜΟΥ και του ΠΑΝΣΕΞΟΥΑΛΙΣΜΟΥ!!!!
υ.γ.
Δεν έχω σχέση με τον σχολιαστή π. Νεόφυτο.
Σεβαστέ μου π. Βασίλειε,
Μέ τό κείμενό σας αὐτό βάλατε "τὸν δάκτυλόν σας εἰς τὸν τύπον τῶν ἥλων" (Ἰω.Κ,25) καί γιά τόν λόγο αὐτό καίει. Λέτε πικρές καί αἰχμηρές ἀλήθειες γιά τίς ὁποῖες ὅλοι μας θά πρέπει νά προβληματισθοῦμε καί νά προσευχηθοῦμε θερμῶς.
Ὁ Πανάγαθος Θεός νά σᾶς ἁγιάζει, νά σᾶς φωτίζει, νά σᾶς δίνει ὑγεία καί νά ἱερουργεῖτε ταπεινά καί ἁπλά καί στό Ἅγιο Θυσιαστήριο καί στήν Ἰατρική.
Σᾶς εὐχαριστῶ καί γιά τό κείμενό σας αὐτό καί γιά τίς τηλεοπτικές ἐκπομπές πού κάναμε στό παρελθόν στόν ΛΥΧΝΟ ΤV.
Mέ πολλή ἀγάπη Χριστοῦ, εὐλογεῖτε
π. Νικόλαος
ΥΣ Χαίρομαι σήμερα πού ἔχουμε ἐπώνυμα σχόλια.
Αυτό που χρειάζεται η Εκκλησία είναι Κληρικούς με Αγιότητα, αυτούς δηλαδή που είναι σκεύη της Χάριτος του Αγίου Πνεύματος.
Αν αυτοί έχουν και ψυχιατρικές γνώσεις, αυτό είναι καλό.
Αν δεν έχουν, δεν πειράζει.
Εφ' όσον έχουν Αγιότητα, είναι αρκετό.
Τα του Καίσαρος τω Καίσαρι...
Οι φυσικοί νόμοι είναι του Καίσαρος. Η βαρύτητα, οι ανθρωποφάγες τίγρεις, αλλά και οι ιοί.
Καμία σχέση δεν έχει η πανδημία με την πίστη και την κοινωνία της Εκκλησίας. Ανόητοι και φανατικοί όσοι εμμένουν σε δευτερεύοντα στοιχεία της εκκλησιαστικής πρακτικής ενάντια σε ένα ιό που μεταδίδεται από την εγγύτητα.
Και ποιος κρίνει το ποιόν των "πνευματικών"; Δε μπορεί ένας "πνευματικός" να είναι εγκληματίας, ανώμαλος ή απλά ανόητος; Όταν βλέπουμε ένα αστυνομικό να κάνει κάτι μεμπτό, τον καταγγέλουμε. όταν βλέπουμε ένα εκπαιδευτικό να κακοτροπεί στα παιδιά για τα οποία είναι υπεύθυνος, τον καταγγέλουμε. Γιατί να μην καταγγέλεται ένας πνευματικός που οφθαλμοφανώς κακοτροπεί στους ανθρώπους που έχει υπό την ευθύνη του; Σταματείστε να βοηθάτε ανθρώπους να εγκληματούν, δια της σιωπής σας.
Πολλά τα περιστατικά κληρικής παραβατικότητας, όσοι κλείνουν τα μάτια γίνονται ΣΥΝΕΡΓΟΙ.
Επειδή το μέσον δίνει τη δυνατότητα της υπογραφής μέσω λογαριασμού σε google ή μέσω ιδιοκτησίας blog. Όποιος δεν έχει λογαριασμό google ή blog μπορεί να σχολιάσει ως ανώνυμος. Συμφωνώ βέβαια ότι ανώνυμα σχόλια είναι κατ' αρχήν πιο αδύναμα από επώνυμα.
Αλλά υπάρχουν και άλλοι λόγοι ανωνυμίας. Μερικές φορές το περιβάλλον δε συγχωρεί διαφωνίες. Οπότε καλώς υπάρχουν τα ανώνυμα σχόλια. Εν τέλει, ο καθένας κρίνεται για το περιεχόμενο των λόγων του και τα επιχειρήματα που φέρει.
Γιατί παραμένετε Ανώνυμος και μιλάτε εκ του ασφαλούς? Ο π. Βασίλειος είναι επώνυμος. Έκαναν μεγάλη ζημιά οι ανώνυμοι. Γ. Ντόλκας
Διαφωνώ κάθετα με το σχόλιο 5:50 μ.μ. που γράφει για όλους τους ανώνυμους χωρίς να κάνει διάκριση.
Οι ανώνυμοι που γράφουν καλά και Ορθόδοξα σχόλια ΜΟΝΟ ΩΦΕΛΕΙΑ δίνουν.
Οι ανώνυμοι που γράφουν οικουμενιστικά και αιρετικό-νεωτερίστικα σχόλια κάνουν μεγάλη ζημιά.
Το ζήτημα δεν είναι αν τα σχόλια είναι ανώνυμα ή επώνυμα, αλλά το τί περιέχουν μέσα. Ορθοδοξία ή αίρεση και νεωτερισμούς;
Ελληνορθόδοξος
Θα συμπληρώσω στο καλό σχόλιο 3:53 μ.μ. τον κίνδυνο να γίνει σύγχυση των ανθρώπινων ψυχιατρικών γνώσεων και απόψεων στα πνευματικά ζητήματα που είναι άλλου πεδίου και να οδηγήσει σε αλλοίωση της πνευματικής ζωής και της πίστης. Γι΄αυτό χρειάζεται πολλή διάκριση και πορεία σύμφωνα με ό,τι μας παρέδωσαν οι άγιοι της Εκκλησίας.
Ελληνορθόδοξος
Βαρυσήμαντο γραπτό, εξαίρετου ιατρού ψυχίατρου, όσο και θεολόγου κληρικού έγγαμου, με μεγάλη εμπειρία από πολύχρονη διακονία στα δυο αυτά υψηλά λειτουργήματα. Γαληνεύει ψυχές δοκιμασίας σε καίριο ζήτημα ζωής-γάμος, σχέσεις συζυγικές-και συνάμα καταγγέλλει απερίφραστα, όπου δει, λίαν εσφαλμένες «συμβουλές»-"κανόνες"-Πνευματικών-Εξομολόγων και άλλων σχετικών. Τέλος, ως προς το τρέχον πρόβλημα της παγκόσμιας πανδημίας του θανατερού Covit19, και των τραγικών παρεπομένων της, η καταγγελία της εμμονικής α-νοησίας τε και απρονοησίας ευάριθμων Πρεσβυτέρων τε και Επισκόπων πιάνει κορυφή. Το αυτό και η εγγίζουσα τα όρια μαγείας τε και ειδωλολατρίας «θρησκευτικότητα» όχι λίγων χριστιανών «ορθόδοξων», μάλιστα έτη εξήντα συναπτά, μετά την περιβόητη «στροφή στην Ορθοδοξία» και τα κατ’ αυτήν διθυραμβικά προβληθέντα «ανακαινιστικά» ! Κανείς δεν μπορεί να ξέρει αν, ή ποιο θείο έλεος και πώς, μπορεί να καλύψει υπάρχουσες ευθύνες για όλα αυτά ! Με "την αγάπην την πρώτην, ην ουκ αφήκα ...".Αθανάσιος Κοτταδάκης
Εξαιρετικό κείμενο του π. Βασιλείου Θερμού με τολμηρές αλήθειες. Δυστυχώς όπως πάντα θα το προσπεράσουν όσοι θα έπρεπε να το συζητήσουν και να πάρουν αποφάσεις ρυθμίσεως της απέλπιδος καταστάσεως και αυτοί είναι οι συγκροτούντες την Ιεραρχία.
Στο σχόλιο που άφησα πριν λίγο όπου γράφω ότι τα καλά και Ορθόδοξα σχόλια ΜΟΝΟ ΩΦΕΛΕΙΑ δίνουν, εννοώ όσα έχουν και την απαιτούμενη σύνεση και όχι τα ελαφρόμυαλα.
Ακόμα να πω ότι το σχόλιο 3:53 το οποίο συμπλήρωσα δεν είναι δικό μου, αλλά το χειροκροτώ στο ότι τόνισε την ανάγκη Αγιότητας. Αυτό είναι το ζητούμενο.
Ελληνορθόδοξος
Πάντα μετρά τα λόγια του ο π. Β Θ και γράφει με συναίσθηση των προβλημάτων που χρονίζουν.
Εξαιρετικό ανώνυμε 7:24!
Πόσο δίκιο έχεις!
Αναφορικώς μέ ό,τι αναφέρεται στήν επιδημία: Ο π. Βασίλειος αναμασά μέ εμετικό τρόπο τήν προπαγάνδα τής Νέας Τάξης επιβεβαιώνοντας έτσι ότι είναι ένα κοσμικός ιατρός στό επάγγελμα ενδεδυμένος τό ράσο προκειμένου νά παραπλανά τούς αφελείς καί τούς ευσεβιστές.
Καλησπέρα. Μια παρατήρηση μόνο για αυτό που είπε ο πατέρας Βασίλειος για τον Άγιο Νικόδημο ότι λέει κάτι για εκείνους οι οποίοι μεταδίδουν δυνητικά θανατηφόρο εν γνώσει τους. Έχω να πω για αυτούς που ασχολούνται με τους ιερούς κανόνες ότι ο Άγιος Νικόδημος αναφέρεται σε αυτούς που έχουν την αρρώστια ( την πανώλη ) και έρχονται σε επαφή σε δημόσια μέρη ή σε οικίες κάποιων ανθρώπων. Δεν αναφέρεται στο θέμα του ναού διότι δεν υπάρχει τετοιο θέμα μετάδοσης στον ναό του Θεού. Επομένως να μην παρερμηνευουμε τα λόγια και τα χρησιμοποιούμε όπως μας βολεύει. Αυτό και μόνο είναι ύποπτο χώρις να αναφερθώ στα υπόλοιπα. Είναι λόγια μεταπατερικων σύγχρονων αθεολογητων θεολόγων επηρεασμένοι από την νέα εποχή του οικουμενισμού. Λυπάμαι πραγματικά για όλα αυτά. Επίσης να θυμίσω στον πατέρα Βασίλειο οτι τους κανόνες της εκκλησίας δεν τους φτιάχνουν οι άνθρωποι ή ακόμα και οι Άγιοι αλλά η ίδια η εκκλησία μας μέσα από οικουμενικους συνοδούς και κανόνες επικυρωμένους από αυτές.(μέσω του Αγίου πνεύματος). Απλά όσοι έχουν άγνοια και ακατηχησια τα πιστεύουν αυτά τα ξερά λόγια. Ούτε λόγο πνευματικό δεν ακούσαμε. Μόνο κατηγορίες. Αν αυτό είναι πνεύμα Θεού τότε λυπάμαι.
Ξεχείλισμα καρδιάς που πονά για το σημερινό εκκλησιαστικό επίπεδο είναι η φωνή σας π. Βασίλειε. Τα τελευταία χρόνια όλα είναι σε ένα αρρύθμιστο αυτόματο πιλότο. Που δεν γνωρίζει κανείς που τελικά θα φτάσει και αν φτάσει. Μας ενδιαφέρουν τα πανηγύρια με λουλούδια και μπουφέδες για τον Επίσκοπο και όχι η κατήχηση του λαού. Οι επίσκοποι μας καλούν για τριμηνίες και μας θέλουν καλούς διοικητικούς υπάλληλους και εισπράκτορες. Στην μητρόπολη που υπηρετώ για χρόνια δεν έχει γίνει μια σύναξη πνευματικών. Άλλα ο ένας άλλα ο άλλος. Ο επίσκοπος μου με κάλεσε σε μια ακολουθία στο ξαφνικό με έκανε πνευματικό. Δεν μου υπέδειξε τίποτα. Μου έδωσε το οφίκιο για να με τιμήσει. Αρχιμανδρίτης 27 ετών και είναι πνευματικός και ως Γέροντας τραβά κοντά του νεαρά παιδιά για να τα καθοδηγήσει. Είναι σαν να διαλέγεις έναν ναύτη και να τον κάνεις καπετάνιο ψυχών. Τίποτα άλλο τα λόγια πάμε χαμένα. Μιλάτε μπορεί κάποιος κάποτε να σας ακούσει.
Με το καλό η μεγάλη γιορτή των Χριστουγέννων
Εξαιρετικά εξαιρετικό κείμενο πάτερ Βασιλειε, κοσμεί την φαρέτρα όσων θέλουν να κρατήσουν ψηλά, αλλά και με κόστος, τη λογική, τα συναισθήματα και την ίδια τους την υπόσταση ως μέλη της εκκλησίας. Πολλά ευχαριστώ και πολλές ευχές για υγεία σε ολους σας! Αλμαλιωτης Δημήτρης και Ελένη Μιχοπουλου
Χείμαρρος τα λόγια της αλήθειας που τολμήσατε να γράψετε. Μακάρι να υπάρξει ωφέλεια. Οι καιρό δεν επιτρέπουν τους έως τώρα εφησυχασμούς και το έχει ο Θεός!
Ο σεβαστός κ. Κοτταδάκης στο σχόλιό του τα λέει υπέροχα και υπεύθυνα.
(για να βλέπουμε νεοχειροτόνητους αρχιμανδρίτες να συνεχίζουν να τοποθετούνται προϊστάμενοι ενοριών, κατά παράβαση του Καταστατικού Χάρτη!),.....μα αυτοι κανουν ως επι το πλειστον του τεμεναδες!!!!!!!!! τους χρειαζονται!!!!!!!
Έφτασε ο καιρός να γράψουν και αυτοί που πρέπει να ακουστούν!!.. η εκκλησία για μεγάλο χρονικό διάστημα μας κατάντησε όμηρος των φονταμενταλιστών...φτάνει πια!
Παπα Βασίλη μας,
ακόμη και για όσους σε γνωρίζουμε σαν άνθρωπο και σαν κληρικό και γιά όσους έχουμε την χαρά, την τιμή και την ευλογία να τραφούμε / προβληματιστούμε / αφυπνιστούμε / συμφωνήσουμε ή διαφωνήσουμε με πολλά από τα γραπτά σου, τα λεγόμενά σου, το ύφος τους, αλλά και τις όμορφες συζητήσεις μας, το κείμενό σου ήταν ΕΝΤΥΠΩΣΙΑΚΟ.
Οχι τόσο για την ουσία των θιγομένων που συνάδουν με τις χρόνιες θέσεις / απόψεις / υποδείξεις σου, αλλά γιά την εκρηκτική δυναμική του. Μια δυναμική -100% αρμόζουσα στα διαλαμβανόμενα- που δεν είναι σύνηθες προσάρτημα του μάλλον ήπιου και μειλίχιου χαρακτήρα σου.
Δηλαδή, αγαπητοί αναγνώστες, για να φτάσει ο επί δεκαετίες υπομείνας άπειρες επιθέσεις λασπολογίας, συκοφαντίας, κακίας και εμπάθειας κειμενογράφος, να εκφράζεται με αυτήν την -επαναλαμβάνω 100% αρμόζουσα- δυναμική και χωρίς υποκρύψεις, καλλιεπισμούς και δηθενικές ηπιότητες, καθαρότητα και σαφήνεια, είναι φανερό πως η εσωτερική του αγανάκτηση, έχει φτάσει -δικαίως- στα όριά της.
Το Μυστήριο της Εξομολόγησης (δηλ. της εν μετανοία ομολογίας και συνακόλουθης Θειικής επιείκειας / συγχώρησης) έχει αναχθεί πλέον από αρκετούς σε χειραγωγούμενη καθοδήγηση βιοτής, βουλήσεων, επιθυμιών, συνειδήσεων και προσωπικοτήτων, ελέω κάποιων "πνευματικών", των οποίων η σχέση με τα υπ' αυτών διαχειριζόμενα (οικονομικά, ιατρικά, παιδαγωγικά, σεξουαλικά, ψυχολογικά, κλπ θέματα), είναι ασθενέστερη του φάντη με το ρετσινόλαδο.
Η Χριστιανική ιεραρχία του κλήρου ορίζει τον Επίσκοπο λειτουργούντα, διακονούντα και υπηρετούντα, ως υπόδειγμα αγάπης, αρετής και Χριστοήθειας, τον δε άγαμο αρχιμανδρίτη (διαβ. Μοναχό), βοηθούντα και αρωγώντα τους εγγάμους πρεσβυτέρους. Αντ'αυτών, η ιεραρχία αυτή έχει σε αρκετές περιπτώσεις μετατραπεί -δυστυχώς ανήκεστα- σε μια παθολογία εξουσιολαγνείας, αυτοκρατορισμού, καρεκλοθηρίας, πολυπροσωπίας, αδιαταραξιμότητας καλών και κακών και γενικά σε μια σεσηπηυία κατάσταση, επικαλυμένης έντεχνα με τα αγιωτικά προσωνύμια, τις δίκην αυλικών κίβδηλες γονυκλισίες, τους ευγενικούς δηθενισμούς, την άκρατη πατερολαγνική οπλοχρησία και πολλά άλλα τεκταινόμενα, ψυχοπαθολογικού ενδιαφέροντος.
Κι όλα αυτά που είναι γνωστά τοις "παροικούσι την Ιερουσαλήμ", όποτε αναφέρονται είναι συγκεκαλυμένα, καλολογικοποιημένα και ασαφέστατα, καθ' όσον ο Χριστιανός: (λέει πως) δεν κρίνει ίνα μη κριθεί, (πρέπει να δείχνει πως) έχει διηνεκή ελπίδα στο Θεό, αποφεύγει (/ φοβάται) τις αντιπαραθέσεις / προσωπικές εκθέσεις, κρύβει κάτω απ' το χαλί το χάλι του, κλπ, κλπ.
Βεβαίως για όλα αυτά, η βασική εναρκτήρια ευθύνη είναι ΗΜΩΝ των ιδίων. Είναι η αντί- Χριστού ζωή μας που έχει δημιουργήσει τον κόσμο που όλοι ξέρουμε, εμάς όπως είμαστε, τους ανθρώπους-κληρικούς που όλοι γνωρίζουμε και την φθίνουσα σχέση Εκκλησίας και κόσμου που όλοι παρατηρούμε.
Κι όλα αυτά παρά την παρουσία σύγχρονων Αγίων στην εποχή μας, που σκεφτείτε να μην υπήρχαν που θα είμασταν...
Ετσι, η πανδημιακή εμφάνιση κάποιων θανάτων, ως συν-αποτέλεσμα εμμονικών διαταραχών κάποιων, μεταλαμπαδευθέντων σε ευθυνόμενα θύματα, ίσως να έδωσε το έναυσμα της γλωσσικής απελευθέρωσης στον παπα Βασίλη γιά την απόσυρση του έντεχνα διατηρουμένου πέπλου της "μη έκθεσης των κακώς κειμένων".
Πέραν της εμφανούς ταπεινής συνυπογραφής μου και παρά την αγαπητική μου διάθεση στους διαφωνούντες με τον κειμενογράφο, εκφράζω και την μύχια επιθυμία μου για το έναυσμα ενός -επί τέλους- γόνιμου και αληθινού διαλόγου εντός και εκτός της Εκκλησίας (αν και δεν υπάρχει το "εκτός"), με μοναδικό στόχο στην υπηρεσία της Αλήθειας του Χριστού, χωρίς απεμπόληση της άσκησης στην Αγάπη του Πλησίον μας.
Υγεία, Φώτιση και Αυτογνωσία σε όλους μας !
Ο Βασίλειος Θερμός να γίνει τελικά Αρχιεπίσκοπος γιά να σωθούμε όλοι!!!!
Πάτερ θα πω αυτό που και άλλοι λένε. Τόλμησες να τα πεις. Πιστεύω ότι από αυτό το ξέσπασμα της ψυχής σου να βρει γλαυκότατος καρπός.
π. Κωνσταντίνος
Δεν θα πιάσω κουβέντα με κάποια σχόλια διότι θα χαθεί η ουσία και την ουσία την προσδιορίζει άριστα ο π. Βασίλειος Θερμός τον οποίο πολλοί εκκλησιαστικοί τον ευγνωμονούμε.
Για την Νέα Εποχή;;;
Δεν πρέπει να πούμε στην Νέα Εποχή ΦΤΑΝΕΙ ΠΙΑ! ;;;;;
Πότε θα το πούμε;;;;
Ευχαριστώ τον π. Βασίλειο Θερμό που εμπιστεύθηκε -για μια ακόμα φορά- το Ιστολόγιο «Αναστάσιος» για να μεταφέρει προς όλους μας τον καημό και την ευθύνη που περιέχει αυτό το άρθρο του για την Εκκλησία.
Επιθυμώ να κάνω γνωστό, ότι επισκέφθηκαν και το διάβασαν έως τώρα 28.344 ψυχές. Νομίζω ότι αυτό είναι ελπιδοφόρο, γιατί και πολλές άλλες χιλιάδες ψυχές, το διάβασαν από άλλους ενημερωτικούς χώρους που το άντλησαν από εδώ.
Ελπίζω και εύχομαι, ο κόπος και ο πόνος του π. Βασιλείου να γίνει η μαγιά για βαθύτερες σκέψεις και ουσιαστικό προβληματισμό από εδώ και πέρα!
Αναστάσιος Κωστόπουλος
Υπάρχει κάποιο σεμινάριο εκκλησιαστικό το οποίο να μαθαίνει στους ιερείς την ποιμαντική της μετανοίας; Ένας λαϊκός όταν γίνει κληρικός υπάρχει κάποιος εμπειρότερος που του υποδεικνύει το τελετουργικό των ακολουθιών. Για το μεγάλο υπούργημα του Πνευματικού ποιος διδάσκει;
Γι'αυτό λέγω στο σχόλιο μου ότι: εννοείται ότι όσοι πνευματικοί είναι επικίνδυνοι πρέπει νά παύονται....
Ο Θεός των ενοχών, του φόβου, της χειραγώγησης, της δικανικής επιμέτρησης "πνευματικών" ποινών, και τελικώς ο αφ' υψηλού παντοδύναμος στην καταστροφική ή δημιουργική ισχύ του, δεν έχει οιαδήποτε σχέση με τον Θεό που μας αποκαλύφτηκε ως ο ζωντανός Χριστός και συνεχίζει να αποκαλύπτεται δια του Αγίου Πνεύματος στην ζωή των Αγίων. Οι άνθρωποι δεν διδασκόμαστε από τους Αγίους, διότι προτιμούμε να τους θαυμάζουμε αντί να τους εμπιστευόμαστε. Δεν προσευχόμαστε να πάθουμε τα αναγκαία για να συναντήσουμε τον συμπάσχοντα Χριστό, τον μόνον φιλάνθρωπο με την απόλυτη έννοια του όρου. Διότι απλώς μας αρέσει να μας θαυμάζουν ή να μας φοβούνται, παρά να μας εμπιστεύονται οι συνάνθρωποι αντί να συμπάσχουμε ο ένας για τον άλλον μαζί με τον Χριστό. Στεκόμαστε διαρκώς διαμαρτυρόμενοι, χωρίς ελπίδα στην σχέση μας προσωπικά με τον Χριστό, με καχυποψία στην χαρά του διπλανού, κι ενοχές για την δική μας χαρά. Παρακούμε τον Πατέρα, σταυρώνουμε τον Υιό, αγνοούμε το Άγιο Πνεύμα και απλώς τηρούμε εξωτερικούς τύπους, μήπως ο Θεός μας λυπηθεί, χωρίς να μπορούμε να τον αισθανθούμε πραγματικά δίπλα μας στο κλάμα μας και την απόγνωσή μας. Αυτήν την θεμελιώδη στρέβλωση διδασκόμαστε. Αυτήν αναπαράγουμε. Κι από εκεί εμπορεύονται όλες οι επί μέρους στρεβλώσεις. Κι αυτός ο πόνος της ουσιαστικής έλλειψης του Θεού ως θυσιαστικής Αγάπης είναι πασιφανής και ανεκλάλλητος. Η φωνή πόνου και αγωνίας που εκφράζει ο παπά- Βασίλης, με κρίσιμη και προδήλως θανάσιμη αφορμή την πανδημία, ας γίνει η αρχή των δικών μας δακρύων, της δίκης μας προσευχής που καλεί τον συμπάσχοντα Χριστό να γεννηθεί επιτέλους στην χρονίως πάσχουσα καρδιά μας, κι όχι στην φαντασία του μυαλού μας. Είναι εξόχως οδυνηρό για πολλούς διορισμένους πνευματικούς (εξομολόγους) να συνειδητοποιήσουν ότι διδάσκουν λάθος Χριστό, ότι δεν καθρεφτίζουν τον Χριστό. Αυτή όμως η οδύνη είναι τεράστιο δώρο. Αν στραφούν προς τον Χριστό και νιώσουν ότι μπορούν να συνεχίσουν ως καθρέπτες της Αγάπης Του, θα αναζητηθούν και θα αναζητήσουν. Αν όχι, τότε η ίδια η Χάρη του Λειτουργού θα τους αναστήσει. Διότι δεν έχει σημασία με τι φορεσιά θα μπούμε στην διαρκή σχέση μαζί Του, και γυμνοί να μπούμε με την καρδιά μας, αρκεί.
Αυτές οι γραμμές είναι χαραγμένες με την φώτιση του Παναγίου Πνεύματος για να ξυπνήσουνε συνειδήσεις. Η εκκλησία πρέπει να προσφέρει όχι με βυζαντινολογίες παραεφθαρμένες αλλά ως μια ζώσα δραστήρια κοινότητα που μπορεί να προσφέρει λύσεις στα προβλήματά μας και όχι ημίμετρα. Εμείς οι νοικοκυρές λέμε ότι αν δεν σπάσεις αυγά δεν θα κάνεις ομελέτα
Από ανεύθυνους ηγέτες μικρούς και μεγάλους του άγαμου κλήρου δεν περιμένω να αναλάβουν καμία ευθύνη. Ο ένας φοβάται τον άλλο. Οι μητροπολίτες επιδιώκουνε η την Αρχιεπισκοπή ή το μεταθετό. Πρέπει να κρατούν αποστάσεις. Οι ιερομόναχοι ψάχνουν δυναμικό μητροπολίτη για να τους προωθήσει. Σε όλα λένε: Ναι άγιε δέσποτα !!!!.
Μετά από αυτά μηδέν εις το πηλήκιο.
Μεγαλώσαμε στο χώρο της εκκλησίας. Για είκοσι τόσα χρόνια συμμετείχαμε ενεργά στην ενοριακή ζωή. Γνωρίσαμε πάνω μας και στους γνωστούς μας πτυχές της ενοχοποίησης και των αποτελεσμάτων της (δεν είχαμε αρκετές αντιστάσεις απέναντι της) εκ μέρους του πολύ γνωστού στην πόλη μας πνευματικού (που είχαμε επίγνωση ότι ήταν «ακραίος», αλλά, πιστεύαμε τότε, θετικά ακραίος). Αργότερα, βιώσαμε και οικογενειακά και στον περίγυρο μας την επί σειρά ετών, σεξουαλική παρενόχληση του εν λόγω, αποβιώσαντος πλέον, πνευματικού μας μέσα στον «εργασιακό» χώρο του εξομολογηταρίου και όχι μόνο, με διάφορους τρόπους, σε διαφόρων ηλικιών γυναίκες. Και τότε αρχίσαμε να βλέπουμε πίσω από αυτό που λέγεται «ποιμαντική ικανότητα του Γέροντα». Μπήκαμε μέσα στον κύκλο των ενοχών-του θυμού-της οργής, όπου βιώσαμε την ανεύθυνη παράδοση της ευθύνης μας στον πνευματικό και τις συνέπειες της επιλογής μας. Γνωρίσαμε πτυχές της αντιμετώπισης του θέματος από την τοπική Μητρόπολη, ύστερα από την αποκάλυψη και βιώσαμε το «ευγενές κουκούλωμα». Ανάλογα με την άποψη του καθενός συνενορίτη αποτελούμε εναλλακτικά, «μαύρα πρόβατα», «ασθενείς τη πίστει», «οργισμένοι», «κολλημένοι στο παρελθόν», «δεν αναγνωρίζουμε τα καλά του πνευματικού». Βιώνουμε την αδυναμία του περιγύρου του (και ευρύτερα) και τη «σιωπή» τους (ένοχη σιωπή; χριστιανική; υπεροπτική; αγαπητική; αμυντική;) να τοποθετηθούν απέναντι στις συνέπειες, που άφησε πίσω του με την συμπεριφορά του ο αποβιώσας πνευματικός. Άλλοι παραμένουν στο χώρο της εκκλησίας, άλλοι δε θέλουν να ακούσουν για πνευματικό, άλλοι συνεχίζουν το ίδιο μπέρδεμα με άλλους πνευματικούς, άλλοι δεν θέλουν να θυμούνται, άλλα όλοι έχουμε κάτι να μας «τρώει» εσωτερικά… “Τα αποτελέσματα της ελευθερίας επιλογών των εμπλεκομένων”…. ΕΥΧΑΡΙΣΤΩ τον π. Β. γιατί με το άρθρο του αρθρώνει αυτά που εμείς φοβόμασταν κάποτε να υποστηρίξουμε δημόσια. Γεμίζω ελπίδα, από το γεγονός ότι κάποιος έχει το θάρρος που δεν είχαμε εμείς οι υπόλοιποι να αναδεικνύει τι υπάρχει κάτω από το χαλί, με επιχειρήματα, πόνο, επώνυμα, περιγράφοντας, χωρίς να επιτίθεται, ενώ εμείς αρκούμασταν στις κατ’ ιδίαν συζητήσεις. Κατανοώ ότι η προσωπική μας εμπειρία είναι απλώς μία από τις πολλές άλλες, απολύτως πιο σοβαρές καταστάσεις, που επισυμβαίνουν στο χώρο της εκκλησίας, με αποκορύφωμα το θέμα των μασκών! Περιγράφοντας ο π.Β. την ευθύνη των πνευματικών, των πνευματικοπαιδιών και των εκκλησιαστικών ταγών, μου αρέσει που μας προσφέρει την ευκαιρία να δούμε από ένα ευκρινές σημείο το δράμα που παίζεται εσωτερικά στους συμμετέχοντες. Η δημοσιοποίηση έγινε με πόνο από τον π.Β., δική μας όμως είναι η συνέχεια της ανάληψης της ευθύνης που αντιστοιχεί στον καθένα μας, αλλά αυτό μπορεί να είναι μόνο προσωπική επιλογή για μας και ευκταίο για τους άλλους, έγκειται στην ελευθερία του καθενός μας, ανάλογα με τους περιορισμούς που γράφει ο π. Β. για την αντιληπτικότητα, τα συμπλέγματα και τις διαταραχές μας. Το σίγουρο είναι ότι ο π.Β. δεν τα βγάζει από το μυαλό του! Και όχι μόνο αυτό, μας ανοίγει στην τελευταία παράγραφο και το δρόμο!
Κουκουλάκης Χάρης
Σε όλα έχει δίκιο ο π. Βασίλειος. Δυστυχώς έχει δίκιο και δεν υπάρχει ελπίδα συμμόρφωσης. Κάτι πρέπει να γίνει προτού να είναι αργά.
Αυτό είναι ένα ιστορικό κείμενο το οποίο σε όλα γράφει στοχεύει παντού στο κέντρο. Χρόνια τώρα ο συντάκτης προσπαθεί με το λόγο του να διαμορφώσει κάποια καλύτερη εκκλησιαστική κατάσταση. Όμως ισχύει εδώ ότι ένας κούκος δεν φέρνει την άνοιξη. Πολλοί συμμερίζονται την αγωνία του π. Βασιλείου Θερμού. Πολλοί χειροκροτούν μυστικά (όπως εγώ) αλλά ελάχιστοι τολμηροί δημόσια. Πάτερ μου η δεσποτοκρατία είναι πανίσχυρη. Εγώ μοιάζω με τον Πέτρο δεν μπορώ να γνωρίζω αν κάποιο λάλημα θα με κάνει να πω τα όσα εσείς με παρρησία επ’ Εκκλησία γράψατε. Ζητώ συγνώμη για την δειλία μου.
π. Γεώργιος
Αγαπητέ Χάρη,
Το σχόλιο σας δείχνει πόνο αλλά εκπέμπει και μια ψυχραιμία.. Πολύ θαρραλέο εκ μέρους σας να τοποθετηθείτε δημόσια και επώνυμα για ένα θέμα πληγή για τον τόπο της Θεσσαλονίκης από έναν άνθρωπο που όχι μόνο εκμεταλλεύτηκε την φιλοξενία της πόλης, αλλά άφησε καμμένη γη κατά την εκδημία του...
Όσο σημαντικό είναι να περιμένουμε την κρίση του Θεού, ίσως λίγο πιο σημαντικό είναι να μπορούμε τοποθετουμαστε σε τέτοιες τραγικές καταστάσεις και να τις αξιολογούμε κατά συνείδηση και κυριότερο κατά την Καινή Διαθήκη, χριστιανοί γαρ..
Εξαιρετικός ο π.Β, θεωρώ πως ήταν απαύγασμα αυτό το κείμενο...
Σίγουρα δεν μπορούσε να το γράψει χρόνια πριν ή να το γράψει ένας Αρχιμανδρίτης ή ιεροδιακονος των 20-25 ακόμη και 30-35 ετών...
Ίσως έτσι ειναι ο κύκλος της ζωής,
ίσως μας το διδάσκει και η φύση με τον τρόπο λειτουργίας της.. Το "απόσταγμα" δεν μπορει να το έχεις ξαφνικά ή μαγικά...
Ωστόσο, γι αυτό και τα λόγια του π.Β είναι κατά κάποιο τρόπο ανακουφιστικά ("λυτρωτικά" ίσως είναι λίγο βαριά λεξη), και είναι λόγια που κάποιοι περιμέναμε να τα ακούσουμε επιτέλους ως εμπεριστατωμένη σοβαρή εκκλησιαστική άποψη!!
Ο Θεός να τον αναπαύσει..
Ο Θεός να ελεήσει όλον τον κόσμο και τους οπαδούς του.
Με εκτίμηση
Κορυφαίο κείμενο το οποίο με έβαλες σε πολλές σκέψεις. Πρέπει να τύχη διαβουλεύσεως και μελέτης από τους ιεράρχες και τους κληρικούς ώστε να υπάρξει μια αλλαγή πλεύσεως γιατί νομίζω ότι το «φτάνει πιά» δεν αφήνει περιθώρια για άλλα παιχνιδίσματα.
Μια χαρά τα γράφει ο π. Βασίλειος αλλά αυτό το «Φτάνει πιά» δεν έχει τελειωμό γιατί οι καπετάνιοι προτιμούν τν αναρχική κατάσταση στο πλοίο της Εκκλησίας.
Ότι καλύτερο θα μπορούσε να γράφει κάποιος για την εκκλησιαστική σημερινή κατάσταση είναι αυτά που με πόνο αλλά και συναίσθηση της τραγικής πραγματικότητα έγραψε ο π. Θερμός. Το διάβασα και εδόξασα τον Θεό που έστω και ένας κληρικός τα γράφει και εύχομαι σύντομα να υπάρξει καλυτέρευση.
Ο π.Θερμός δέχεται τα διαφημιζόμενα στοιχεία του κορονοϊού;
Με ποια επιστημονικά τεκμήρια;Συμφωνεί με τους κλειστούς Ναούς ή με τα εννέα ή 25 άτομα σύμφωνα με τις ΚΥΑ;
Δέχεται ότι δεν κολλάει με τη θεία κοινωνία; Ναι ή όχι;
Ως λειτουργός θα φορούσε μάσκα συλλειτουργώντας με επίσκοπο και διάκονο για να μην κολλήσει; Δέχεται ότι ο Ορθόδοξος Ναός είναι ιερός χώρος και όποιος προσέρχεται εν πίστει και μετανοία να λειτουργηθεί δεν αρρωσταίνει από την προσέλευση και τον εκεί "συγχρωτισμό"; Ναι ή όχι; Δέχεται ότι η όποια επιστήμη τελεί υπό φυσικούς περιορισμούς και πέραν αυτών υπάρχουν πνευματικές καταστάσεις; Ναι ή όχι;
Για τους πνευματικούς, προφανώς εξέλιπε η διάκριση των αγίων από πολλούς αλλά ο πνευματέμφορος πνευματικός δεν έχει πάσαν εξουσίαν; Δέχεται ότι δεν έχουμε πνευματέμφορους κυρίως πνευματικούς και ότι αυτό συνιστά σύγχρονο δομικότατο πνευματικό ζήτημα;
Τα περί επιστημοσύνης σεβαστά και αποδεκτά αλλά άνευ αγιότητος πανουργία, ου σοφία φαίνεται.
Θα είχε π.χ. τους αγίους Παΐσιο, Πορφύριο, Ιάκωβο για πνευματικό;
Θα τους έβαζε να μιλήσουν σε συνέδρια συνάξεις κλπ; Θα ακολουθούσε τις αγιοπνευματικές συμβουλές τους;
Για την κατάσταση των επισκόπων, την βλέπουμε και πολλά μπορούν να ειπωθούν
Χάρηκα που κάνει αναφορά στο άρθρο σας αυτό ο Αργολίδος Νεκτάριος. Συνέχισε σεβαστέ π. Βασίλειε τον φωτισμό μας με τα γραπτά σας.
Γράφοντας την ωφέλεια μου από την ανάγνωση του κειμένου του π. Βασιλείου είδα το σχόλιο του 11.16 μια απάντηση την δίνει αρμόδια ο Μητροπολίτης Αργολίδος Νεκτάριος http://anastasiosk.blogspot.com/2020/12/blog-post_762.html ας την διαβάσει ο 11.16 και θα μάθει πολλά για να διορθώσει τις αντορθόδοξες απόψεις του.
Από πού και εως πού είναι αντορθόδοξες οι απόψεις του 11:16, ανώνυμε 2:37;;
Εχεις σκεφτεί άραγε αν εσύ ο ίδιος έχεις αντορθόδοξες απόψεις;;
Πάτερ σας ευχαριστώ γιατί για μια ακόμα φορά ο λόγος σας είναι ουσιαστικός και προς οικοδομή αφού ξυπνά τα μυαλά μας για μια Εκκλησία όχι γραφειοκρατική αλλά αγωνιστική
Πολλές και σωστές οι επισημάνσεις του π. Βασιλείου Θερμού, αλλά πολλές και οι ημέτερες αντιρρήσεις αν θα θέλαμε να τις θέσουμε δημοσίως. Δεν θα το πράξουμε διοτι με ΓΡΑΠΤΕΣ αντεγκλήσεις σε τόσο σοβαρά θέματα μάλλον άκρη ΔΕΝ πρόκειται να βγάλουμε. Καλά Χριστούγεννα ας δώσει ο Κύριος στους αγαπώντας την Επιφάνεια του Προσώπου Του.
Κάποιες από τις επίκαιρες παρεμβάσεις του π. Β. Θερμού θα παραμείνουν ως κείμενα ιστορικά. Ένα από αυτά είναι και τούτο εδώ. Είναι γραμμένο με πόνο αλλά από την αρχή ως το τέλος είναι αληθινό και βαθιά προφητικό.
Συμφωνώ με κάποια από αυτά, όμως γενικεύει επικίνδυνα. Επίσης αν ακολουθήσουμε αυτή τη λογική, τότε και ο ιερέας που κοινωνούσε τους ασθενείς στη Σπιναλόγκα έκανε λάθος;
Προσκυνώ, Πάτερ Βασίλειε! Συγχαρητήρια! Εξαιρετικό το κείμενό σας!!!
Ευχαριστούμε Αναστάσιε για τη φιλοξενία του. Ευλογημένο 2021!!!
Δημοσίευση σχολίου