Οἱ μοναχοί στό κελλί τους, οἱ γιατροί στό ἐργαστήριό τους - π. Δανιήλ Ἀεράκη

 Οἱ μοναχοί στό κελλί τους,

οἱ γιατροί στό ἐργαστήριό τους

 

Ἀρχιμ. Δανιήλ Ἀεράκη

 
 
Γιατὶ λησμονοῦν τὸ ρόλο καὶ τὸ ἔργο τους; Ἃς ξεκινήσουμε ἀπό τούς γιατρούς. Ὅλοι τὸν τελευταῖο καιρὸ τοὺς δίνουν εὔσημα. Ἰδίως στοὺς λοιμωξιολόγους, ὄχι μόνο τῆς πατρίδας μας, ἀλλ' ὅλου τοῦ πλανήτη. Τοὺς ἔχουμε ἀποκαλέσει μαχητὲς τῆς πρώτης γραμμῆς. Παλεύουν γιὰ τὴν ἀντιμετώπισι τῆς πανδημίας τοῦ κορωνοϊοῦ. Μαζί τους καὶ οἱ νοσηλευτὲς καὶ τὸ λοιπὸ προσωπικό τῶν νοσοκομείων. Καὶ εὐχόμαστε νὰ τοὺς φωτίζη ὁ Θεὸς καὶ νὰ ἔχουν δύναμι γιὰ τὸ φιλάνθρωπο ἔργο τους.
• Ἀνάμεσα στὴν πλειονοψηφία τῶν συνετῶν καὶ ἀφωσιωμένων στὸ ἔργο τους λοιμωξιολόγων θὰ ὑπάρχουν ὁπωσδήποτε καὶ παραφωνίες. Γιὰ μᾶς σπουδαία παραφωνία εἶναι τῶν ἰατρῶν ἐκείνων ποῦ δὲν ἀρκοῦνται στὸ χῶρο τῆς Ἰατρικῆς, ἀλλ' ὑπεισέρχονται καὶ στὸ χῶρο τῆς Ἐκκλησίας καὶ ἀποφαίνονται ὡς καρδινάλιοι γιὰ θέματα τῆς Χριστιανικῆς πίστεως καὶ ἱερῶν Μυστηρίων. Λίγοι εἶναι αὐτοί, ἀλλὰ προκαλοῦν. Δὲν ἀρκοῦνται στὰ ἰατρικὰ φάρμακα. Ρίχνουν εὐκαίρως ἀκαίρως τὸ φαρμάκι τῆς ἀπιστίας καὶ ἀσεβείας.
• Ἃς περιοριστοῦν στὸ ἀποκλειστικό τους ἔργο, πού ἄλλωστε εἶναι τόσο σοβαρό.
Δὲν θὰ ποῦμε τὸ «ἰατρέ, θεράπευσον σεαυτὸν» (Λουκ. δ' 23), ἀλλὰ θὰ ποῦμε τὸ «ἰατρέ, μὴ πέραν τῶν πεδίλων». Μὴν αὐθεντῆς σέ θέματα, πού δὲν εἶναι τῆς ἁρμοδιότητάς σου, ὅπως π.χ. τὸ μυστήριο τῆς θείας Κοινωνίας.
• Ἀλλὰ κάτι παρόμοιο ἰσχύει καὶ γιὰ μερικοὺς (εὐτυχῶς ἐλάχιστους) μοναχούς.
Ἀγαπητοὶ πατέρες, σᾶς ἀρκεῖ τὸ κελλί σας καὶ ἡ ἡσυχαστική ζωή σας. Μὴ παριστάνετε τοὺς γιατρούς, ἐν προκειμένῳ τοὺς λοιμωξιολόγους. Ἡ πνευματικὴ ζωὴ εἶναι τὸ κύριο θέμα σας. Ἔχετε τὴν ἐντυπωσι, ὅτι μπορεῖτε αὐθεντικὰ ν' ἀποφαίνεστε γιὰ ἰατρικὰ θέματα; Σᾶς ἔδωσε ὁ Κύριος ἐντολὴ νὰ τρομοκρατῆτε τοὺς ἀνθρώπους; Δὲν μπορεῖτε νὰ δεσμεύετε ψυχές, πού εἶναι εὐκολόπιστες ἢ καὶ θρησκόληπτες καὶ νὰ βάζετε τρόπον τινὰ «κανόνα» στὸ ἂν θὰ πάρουν τὸ τάδε ἢ τὸ τάδε φάρμακο ἢ θὰ λάβουν τὸ τάδε μέτρο ὑγειονομικῆς προστασίας!
Πρὸ παντὸς μὴ κάνετε κατάχρησι «γεροντικῆς» ἐξουσίας. Οἱ ψυχὲς δὲν σᾶς ἀνήκουν. Περιορισθῆτε στὰ σπουδαιότατα ἔργα, αὐτὰ τῆς προσευχῆς, τῆς πνευματικῆς μελέτης, τῆς ὑπερασπίσεως τῆς Πίστεως.
• Πατέρες στὸ κελλί σας! Εἶναι ἡ ἀσφάλειά σας. Οἱ ἅγιοι δὲν ἤσαν «γέροντες» αὐθεντίας ἐπί παντὸς ἐπιστητοῦ. Δὲν γίνεται νὰ βλέπουμε καθημερινὰ ἐφημερίδες, μὲ πρωτοσέλιδα: «Εἶπε ὁ γέροντας τάδε» - «Εἶπε ἡ γερόντισσα τὰδε». Μὴ βάζετε «φορτία δυσβάστακτα» (Ματθ. κγ' 4) στοὺς ὤμους τῶν ἀνθρώπων. Ἐξ αἰτίας σας, σὲ θέματα ὑγείας πολλοὶ ζητοῦν ὄχι τὴ γνώμη καλῶν γιατρῶν, ἀλλά μία δική σας... προφητεία!
• Αὐτὰ πού γράφουμε ἀφοροῦν καὶ σὲ μερικοὺς (ἐλάχιστους εὐτυχῶς) πολυπράγμονες κληρικούς. Μὲ ὅλη τὴν ἀγάπη καὶ τὸν σεβασμὸ μας παρακαλοῦμε: Πατέρες! Ἔχουμε ἔργο μεγάλο καὶ δύσκολο, τὴν καλλιέργεια τῆς πνευματικῆς ζωῆς. Μποροῦμε βέβαια νὰ «ἀνακατευτοῦμε» καὶ στὰ ἰατρικά. Πῶς; Μὲ τὴ δύναμι τῆς προσευχῆς. Νὰ φωτίζη ὁ Θεός τούς γιατρούς, ὥστε νὰ ἀνακουφίζουν τὸν πόνο τῶν ἀνθρώπων.
«Ἕκαστος ἐν ᾧ ἐκλήθη» (Α' Κορ. ζ' 24).