Η επαναλαμβανόμενη Ιστορία του Ελληνισμού και το δράμα του - Μητροπολίτου Κωνσταντίας και Αμμοχώστου κ. Βασιλείου

 Η επαναλαμβανόμενη Ιστορία του Ελληνισμού και το δράμα του

του Πανιερωτάτου Μητροπολίτου 

Κωνσταντίας και Αμμοχώστου κ. Βασιλείου

Ο ελληνισμός της Κωνσταντινούπολης, γιατί αυτό είχε απομείνει πλέον από τη δεινή αυτοκρατορία των Ρωμιών, βρισκόταν υπό την απειλή της ολοκληρωτικής κατάληψης από τους Τούρκους. Προ των θυρών της κατάληψης της πόλεως τα δύο αδέλφια φιλονικούσαν ποιος θα αναλάβει τον θρόνο, ο Ιωάννης 7ος ή ο αδελφός του Εμμανουήλ 2ος Κομνηνός. Ο Σουλτάνος Μπαγεζίτ, γιος και διάδοχος του Μουράτ Α΄ αποφάσισε, άκουσον – άκουσον, να «προσφέρει δώρο» την Κωνσταντινούπολη στον Ιωάννη 7ο και όχι στον Εμμανουήλ 2ο τον Κομνηνό.

Ο Εμμανουήλ 2ος έγραψε το περίφημο με αφορμή την πράξη αυτή του Σουλτάνου Μπαγεζίτ:

Τα δώρα των εχθρών, όπως λέγεται, δεν αποτελούν δώρα. Ένα δώρο πως μπορεί να είναι ποτέ δώρο παρά μόνο όταν ανήκει κατά πρώτον σε εκείνον που δίδει το δώρο και το λιγότερο, σε καμία περίπτωση δεν ανήκει σε εκείνον που το λαμβάνει; Στην περίπτωση αυτή ο δωρεοδότης, όταν προσφέρει ένα δώρο, τότε το αποκτά και εκείνος που το λαμβάνει, με τη σειρά του το χάνει.

Η λογική των λόγων του Εμμανουήλ Κομνηνού στηρίζεται στο γεγονός ότι, ο Σουλτάνος Μπαγεζίτ προσφέρει δώρο την Κωνσταντινούπολη, που δεν του ανήκε, στον αδελφό του Ιωάννη 7ο Κομνηνό για να εγκατασταθεί στο θρόνο της. Προσφέροντάς την όμως ο Μπαγεζίτ, ενώ δεν του ανήκε την καθιστά δική του και ο Ιωάννης αφού την λαμβάνει ως δώρο δεν του ανήκει πλέον. Η Κωνσταντινούπολη, κατά την πράξη των Ρωμιών της Αυτοκρατορίας ήταν αφιερωμένη στην Παναγία. Όλοι λοιπόν παίρνουν κάτι που δεν τους ανήκει και στο τέλος αφαιρούν την Κωνσταντινούπολη από την Παναγία.

Αυτό μοιάζει πολύ με τη σημερινή κατάσταση της Αμμοχώστου.

Ανήκει στον Ελληνικό Κυπριακό λαό. Έρχονται οι Τούρκοι και την πολιορκούν από το 1974, αναμένοντας τη στιγμή να την προσφέρουν «δώρο» όχι σε εκείνους στους οποίους ανήκει, αλλά σε όσους έχουν εισπηδήσει παράνομα και μας λένε τώρα «είναι δική μας, περαστικά σας».

Επιτέλους, πότε θα καταλάβουν οι διάφοροι σουλτάνοι ότι, δεν μπορούν να κλέβουν τα των άλλων και να προσφέρουν δώρα σε ληστές και κλέφτες, σε δολοφόνους και παραβάτες όλων των κανόνων του δικαίου, σε εγκληματίες πολέμου. Δυστυχώς όμως το μουσουλμανικό «δίκαιο», δεν αντιλαμβάνεται το δίκαιο των όποιων διεθνών οργανισμών. Η Ιστορία των Τούρκων είναι γραμμένη με το αίμα που έχυσαν με τις γενοκτονίες και τους εξανδραποδισμούς, με τις κλοπές της γης των εθνών που έχουν καταλάβει με τη «σπάθα» και ας έχει το θράσος ο νεοσουλτάνος της Τουρκίας να κατηγορεί άλλους για εγκλήματα που συνεχίζει να διαπράττει στην Κύπρο και αλλαχού, η δε Γερμανία να τους θωπεύει για τα άνομα συμφέροντά της. Έως πότε θα συνεχίσει αυτός o ευτελισμός της ανθρωπότητας από παρόμοια συμπεριφορά και θα τους ανέχονται;