Κάποτε, περνούσε,
λίγο στα ψηλά
και πολύ με ψιλά...
Κάποτε, τα "παράθυρα,"
άνοιγαν διάπλατα
στην περιφορά
του άχραντου πόνου,
με μια χαροκαμένη Παναγιά.
Βιώναμε μυστικά
το δράμα,
κάτω από το σταυρό
του Γολγοθά.
Ύστερα, ακρίβυνε πολύ,
ο τηλεοπτικός χρόνος...
Κάποτε , θυμόμασταν
εκείνη την αποφράδα,
με 1619 μιτσικόρυδα
και κάμποσο δάκρυ.
Την προτεραία, φουσκώναμε,
Τώρα πια ,
η επιστήμη , μίλησε .
Πάνω στο λευκό μάρμαρο,
ψυχρά, τα λιγοστά οστά..
Κι η ταυτοποίηση μοιραία.
Και τι περίμενες,
από την τόσα χρόνια
αγνοούμενη,
την μακαρίτισσα,
την εθνική μας
μνημοσύνη...
Πανίκος Θεοφάνους
Την ημέρα, που όρισε η Κυπριακή Βουλή ως ημέρα μνήμης των
αγνοουμένων μας. Η 28η Οκτωβρίου 1974 , ήταν η τελευταία μέρα , που η Τουρκία, άφησε
ελεύθερους, δικούς μας αιχμαλώτους.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου