Οι μεγαλύτεροι πολέμιοι της Εκκλησίας είναι οι "από μέσα" - π. Ελευθέριος Μπαλάκος

Όταν πρωτομπήκα στην Εκκλησία την έβλεπα  και την αισθανόμουν σαν ένα απόρθητο πνευματικό οχυρό όπου πίσω απ' τους ψηλούς και απόρθητους τοίχους του θα μπορούσα να προστατευτώ απ' το "κοσμικό φρόνημα", την πνευματική αδιαφορία των ανθρώπων, από τους εχθρούς της πίστεως.

Πίστευα πως εκεί μέσα μπορείς απρόσκοπτα να επικεντρωθείς στον Χριστό και να ζήσεις την πνευματική ζωή με ακρίβεια. Αφέθηκα να νομίζω πως το πρόβλημα είναι "απέξω".

Υιοθέτησα αρχικά αυτήν την ανώριμη στάση η οποία κυριαρχεί στον χώρο. Οι εχθροί που περιμένουν να μας κατασπαράξουν είναι απέξω!

Κι όμως με τα χρόνια κατάλαβα πως οι μεγαλύτεροι και οι περισσότερο αποτελεσματικοί πολέμιοι της Εκκλησίας ήταν "οι από μέσα". Εκεί έπρεπε να δοθεί η έμφαση!

Τον απέξω τον συγχωρείς και τον καταλαβαίνεις! Δεν είναι κάθε Κυριακή στην Εκκλησία, δεν κοινωνάτε απ' το ίδιο ποτήριο, δεν σου χαμογελάει σαν αδελφός, δεν έχει διδακτορικό στην θεολογία, δεν είναι ποιμένας στην Εκκλησία, δεν χρησιμοποιεί πολλές φορές την ίδια φρασεολογία με σένα, δεν κάνει μεγαλόστομα κηρύγματα για την αρετή.

Παραμένουμε μέσα στην Εκκλησία γιατί βρήκαμε τον Χριστό και για κανέναν απολύτως άλλο λόγο. Όλα τα άλλα -τα ανθρώπινα- έρχονται και παρέρχονται... φιλίες, πνευματικές σχέσεις, κοινοί "χώροι", οραματισμοί κλπ

Όλα φαίνονται πως γκρεμίζονται και όμως μένουν σταθερά χάριν στον Χριστό.... και κάπου - κάπου μέσα στην εσωτερική  μας καταιγίδα και την τρικυμία της Εκκλησίας εμφανίζεται κάποιος αδελφός, παρηγοριά και βάλσαμο ψυχής για να συνεχίσουμε μια πορεία που οδηγεί σ' Εκείνον.

π. Ελευθέριος Μπαλάκος