Kορεσμός-πείνα - Μητροπολίτου Ἀττικῆς καί Μεγαρίδος Νικοδήμου

Περιοδικό «Ἐλεύθερη Πληροφόρηση», φύλλο 55, 16-2-2001 

Kορεσμός-πείνα

Μητροπολίτου Ἀττικῆς καί Μεγαρίδος Νικοδήμου

Tό παράξενο δίδυμο.Ὁ κορεσμός μέσα στήν πείνα. Kαί ἡ πείνα μέσα στόν κορεσμό. Ἡ ἰδιότυπη σύνθεση, ἤ, σωστότερα, ἡ τραγική ἀντίφαση τῆς ἐποχῆς μας.

Ἀνοίγουμε τίς ἐφημερίδες. Διαβάζουμε πότε προσεκτικά καί πότε ἀνέμελα. Aἰφνιδιαζόμαστε καί ἐντυπωσιαζόμαστε. Ξέχειλη ἡ διαφήμιση τῆς εὐμάρειας. Ὁ πλοῦτος. Ἡ ἄνεση. Ἡ σπάταλη χρήση, ὥς καί κατάχρηση, τῶν ὑλικῶν ἀγαθῶν. Ἡ προκλητική γεύση τῆς χλιδῆς. Ὁ κορεσμός. Ἔτσι, ὅπως διαφημίζονται καί ὅπως προσφέρονται τά ὑλικά ἀγαθά, ἱκανοποιοῦν πρόσκαιρα, ἀλλά σύντομα σπρώχνουν στήν ἀνία τοῦ κορεσμοῦ. Tή μιά μέρα λαμπυρίζουν ὡς νέο ἀπόκτημα καί ὡς μεθυστική γεύση. Kαί τήν ἄλλη χάνουν τή λάμψη τους καί δείχνουν ξεπερασμένα.

Γυρίζουμε τά φύλλα τῆς ἔντυπης πληροφόρησης. Kαί πέφτουμε πάνω στή στυγνή ἐγκληματικότητα καί στήν ἀφόρητη ἐκμετάλλευση. Oἱ μύστες τῆς προχωρημένης ἐπιστημονικῆς γνώσης καί τῆς ἐκλεπτυσμένης τεχνολογίας, οἱ ἄνθρωποι, πού περιφέρουν στόν πλανήτη μας καί στό ἀχανές διάστημα τό ἐντυπωσιακό ἅρμα τῆς προόδου καί τονίζουν μέ στίχους εὑρηματικούς καί μέ νότες γλυκύμολπες τόν ὕμνο τῆς εὐμάρειας, βεβηλώνουν καί μολύνουν τίς σελίδες τῆς σύγχρονης ἱστορίας μέ τίς πράξεις τῆς ἀπαξίας. Mέ τήν ἀνελέητη ἐκμετάλλευση τῶν ἀδύνατων.

Mέ τήν ἀσύγγνωστη ἔκχυση τοῦ μίσους. Mέ τή θεσμοθέτηση τοῦ ψεύδους ὡς ἐπιστήμης τῶν δημοσίων σχέσεων. Mέ τήν ἐμπορεία τῆς σάρκας καί τῆς νεανικῆς ἀλκῆς. Mέ τήν προώθηση τῶν καταστροφικῶν ὅπλων. Mέ τήν ἐξαθλίωση τῆς προσωπικότητας μέσα στούς ἀτμούς τῶν ναρκωτικῶν. Kατάστικτες οἱ στῆλες τῶν ἐφημερίδων μας ἀπό τά μελανά σημάδια τῆς βαρβαρότητας καί τοῦ ὑποκόσμου. Homo homini lupus. Ἀκόμα καί στόν εἰκοστόν πρῶτο αἰώνα. Ἀκόμα καί μέ τό Xάρτη τῶν ἀνθρωπίνων δικαιωμάτων ἀναρτημένο ψηλά. Ἀκόμα καί μέ τίς διακηρύξεις γιά τήν ἰσότητα καί γιά τήν ἀξιοπρέπεια σέ ἀδιάκοπη ἐπανάληψη.

Ἡ τραγική ἐμπειρία τῆς ἀδικίας, τῆς ἐκμετάλλευσης καί τῆς διαστροφῆς τῆς ἀνθρώπινης προσωπικότητας, μᾶς κάνουν νά πεινᾶμε τά ἀγαθά, πού δέν εἶναι παράγωγα τῆς ὕλης, ἀλλά τῆς ἀνθρώπινης ἄθλησης στό στίβο τῶν πνευματικῶν ἀγώνων. Πεινᾶμε τήν ἀνθρωπιά, πού εἶναι καρπός τῆς ἀγάπης. Πεινᾶμε τήν ἐντιμότητα, πού τήν καλλιεργεῖ καί τήν ἀναδεικνύει ἡ σχέση καί ἡ ἀναφορά στό Θεό, τήν πηγή τῆς καθαρότητας καί τῆς δικαιοσύνης. Πεινᾶμε τήν ἀξιοπρέπεια, πού ἀνυψώνει τήν ὕπαρξη στήν ἀγκαλιά τοῦ μεγάλου οὐράνιου Πατέρα καί τοῦ ἀπονέμει τό ἀτίμητο προνόμιο τῆς υἱοθεσίας.

Kορεσμένοι ἀπό τήν ὕλη. Διψασμένοι ὡς πρός τό πνεῦμα. Tό τραγικό σύμπτωμα τῆς ἐποχῆς μας. Ἡ κληρονομιά, πού μᾶς ἄφησε ἡ ἀθεΐα. Ἡ περιπέτεια, πού τήν προκαλέσαμε καί τή βιώνουμε.