Τη Δευτέρα, 22 Νοεμβρίου 2021, το βράδυ, η Α.Θ. Παναγιότης ο Οικουμενικός Πατριάρχης κ.κ. Βαρθολομαίος παρέστη στην εκδήλωση που διοργάνωσαν, με την ευκαιρία της 30ετούς Πατριαρχίας του, το Ίδρυμα Υποστηρίξεως του Οικουμενικού Πατριαρχείου και η ΜΚΟ OECUMENICA, στην Έδρα του Κοινωφελούς Ιδρύματος Ιωάννου Σ. Λάτση, κατά την οποία παρετέθη δείπνο από την Ευγεν. κυρία Μαριάννα Λάτση προς τιμήν του Παναγιωτάτου.
Στην εκδήλωση παρέστησαν ο Μακαριώτατος Αρχιεπίσκοπος Αθηνών και πάσης Ελλάδος κ. Ιερώνυμος, Ιεράρχες του Θρόνου και της Εκκλησίας της Ελλάδος, ο πρώην Πρόεδρος της Ελληνικής Δημοκρατίας Εξοχ. κ. Προκόπης Παυλόπουλος μαζί με τη σύζυγό του Ευγεν. κ. Σίσση Παυλοπούλου, ο Άρχων Μ. Λογοθέτης Εντιμολ. κ. Θεόδωρος Αγγελόπουλος μαζί με τη σύζυγό του Ευγεν. κ. Γιάννα Αγγελοπούλου, ο Άρχων Έξαρχος Εντιμολ. κ. Αθανάσιος Μαρτίνος, Πρόεδρος της Αδελφότητος των Οφφικιαλίων του Θρόνου “Παναγία η Παμμακάριστος” και Πολιτικός Διοικητής του Αγίου Όρους, μαζί με την σύζυγό του Ευγεν. κ. Μαρίνα Μαρτίνου, οι Εξοχ. Υπουργοί Παιδείας και Θρησκευμάτων κ, Νίκη Κεραμέως και Δικαιοσύνης κ. Κώστας Τσιάρας, πλήθος Αρχόντων του Θρόνου, πολιτικοί, πανεπιστημιακοί και άλλοι επιφανείς προσκεκλημένοι.
Τον Παναγιώτατο καλωσόρισε
στην Έδρα του Κοινωφελούς Ιδρύματος Ιωάννου Σ. Λάτση η Ευγεν. κυρία Μαριάννα
Λάτση, η οποία τον συνεχάρη για την συμπλήρωση 30 ετών Πατριαρχιας και
αναφέρθηκε με συγκίνηση στην στενή σχέση του αειμνήστου πατρός της, αλλά και
της οικογένειάς της, με το Οικουμενικό Πατριαρχείο.
“Οι δεσμοί του Οικουμενικού
Πατριαρχείου Κωνσταντινουπόλεως με την οικογένειά μας είναι πολυετείς και
στέρεοι. Ξεκίνησαν μέσα από την ιδιαίτερη πνευματική σχέση που είχε
ο μακαριστός και αλησμόνητος Μητροπολίτης Χαλκηδόνος Μελίτων Χατζής με τον
πατέρα μου. Η μοναδική προσωπικότητα ενός εκ των κορυφαίων Ιεραρχών του
εικοστού αιώνα, συνεπήρε τον πατέρα μου, ο οποίος συνδέθηκε με αυτόν και διά
μέσου αυτού, – με τους μακαριστούς Προκατόχους Σας, Οικουμενικούς Πατριάρχες
Αθηναγόρα και Δημήτριο και απέκτησε έκτοτε δεσμούς ειλικρινούς αγάπης και
ανιδιοτελούς συμπορεύσεως με το Οικουμενικό Πατριαρχείο -. Είμαι βέβαιη ότι η
ψυχή του πατέρα μου αισθάνεται την παρουσία του πνευματικού τέκνου τού φίλου
του, Μητροπολίτου Μελίτωνος Χατζή, την δική Σας παρουσία, Παναγιώτατε, σε αυτόν
εδώ το χώρο, όπου το σώμα του αναπαύεται δίπλα στο επιστέγασμα της επιγείου
δραστηριότητάς του.
Συγκινούμαι και μόνον με την
σκέψη αυτή. Συγκινούμαι, διότι αποτελούσε αμετακίνητη επιθυμία ψυχής και
επιλογή ζωής για τον πατέρα μου η πνευματική σχέση της οικογενείας του με την
Μεγάλη Εκκλησία της Κωνσταντινουπόλεως, το Φανάρι. Σε όλη του τη ζωή ο πατέρας
μου τίμησε και διακόνησε τα όσια και ιερά του Πατριαρχείου διότι το Φανάρι ήταν
για αυτόν μια παρακαταθήκη ιερή για το Έθνος μας.
Από της αναρρήσεώς Σας στον
Οικουμενικό Θρόνο το 1991, η σκυτάλη της διατηρήσεως των μεταξύ μας δεσμών
πέρασε, Παναγιώτατε, σε Εσάς και στον αγαπητό αδελφό μου Σπύρο Λάτση και επί
τριάντα έτη την έχετε διαφυλάξει, σφυρηλατήσει και αναπτύξει”.
O Σεβ. Μητροπολίτης Σμύρνης κ.
Βαρθολομαίος, με την ιδιότητα του Προέδρου του Δ.Σ. του Ιδρύματος Υποστηρίξεως
του Οικουμενικού Πατριαρχείου, μίλησε για τα έργα που αυτό, καθώς και η ΜΚΟ
OECUMENICA, έχουν πραγματοποιήσει μέχρι σήμερα.
“Μεταξύ αυτών αναφέρονται
επιλεκτικώς τα σπουδαιότερα αυτών, δηλαδή η επισκευή και ανακαίνισις του
μεγίστου τμήματος του κτηριακού συγκροτήματος του Οικουμενικού Πατριαρχείου, η
συντήρησις και αποκατάστασις του ιστορικού κτηρίου των Πατριαρχικών Βιβλιοθήκης
και Αρχειοφυλακείου, του χρήζοντος επισκευής τμήματος του Πανσέπτου
Πατριαρχικού Ναού, αλλά και η οργάνωσις, καταλογογράφησις και ψηφιοποίησις του
Ιστορικού Αρχείου του Οικουμενικού Πατριαρχείου. Εις αυτά προσθετέαι η
αποκατάστασις του Ι. Καθεδρικού Ναού Εισοδίων της Θεοτόκου της Μεγαλωνύμου
Κοινότητος Σταυροδρομίου, ο οποίος υπέστη μεγάλας ζημίας εκ του πανδαμάτορος
χρόνου, ούτινος το φθοροποιόν έργον ωλοκλήρωσεν η τρομοκρατική επίθεσις
εναντίον του ομόρου αυτώ Γενικού Προξενείου της Μ. Βρεταννίας εν ΚΠόλει, η εκ
βάθρων ανακαίνισις του Ι. Ναού Αγ. Κωνσταντίνου και Ελένης Πασάμπαχτσε, εις την
βόρειον Ασιατικήν πλευράν του Βοσπόρου, και η υποστήριξις οικολογικών
δραστηριοτήτων και εκδόσεων του Πατριαρχείου. Τοιουτοτρόπως, το Ίδρυμα συνέβαλε
και συμβάλλει εις μίαν ουσιαστικήν πτυχήν της Υμετέρας Πατριαρχίας,
Παναγιώτατε, ως Αρχιεπισκόπου και Ποιμενάρχου της Κωνσταντινουπόλεως: αυτήν της
συντηρήσεως, αποκαταστάσεως, ανακαινίσεως και διασώσεως πλείστων όσων
πατρογονικών στεγών και Ιερών Ναών της Πόλεως.
Το Ίδρυμα διά της οργανώσεως
της εκδηλώσεως ταύτης επιθυμεί ίνα προβάλη και την πτυχήν ταύτην της επί
τριακονταετίαν Υμετέρας Διακονίας επί του Ιερού Συνθρόνου του Πανσέπτου
Πατριαρχικού Ναού και του Υμετέρου Ιερού Καθεδρικού Ναού Εισοδίων της Θεοτόκου
Σταυροδρομίου: την διάσωσιν της Ρωμαίικης κληρονομίας της Πόλεως των πόλεων,
την οποίαν θα παραδώσητε τοις επιγενομένοις διατηρηθείσαν και αποκατασταθείσαν
εις το πρώτον κάλλος, ακριβώς το ίδιον προς αυτό της ημέρας της υπό των
μακαρίων πατέρων μας παραδόσεώς των εις κοινήν χρήσιν, προς απ’ αυτών και δι’
αυτών κοινήν την ωφέλειαν, πρωτίστως πνευματικήν αλλά και κατ’ άνθρωπον,
εκπαιδευτικήν, φιλανθρωπικήν, ιατροφαρμακευτικήν και λοιπήν.”
[Διαβάστε ολόκληρη την ομίλια του
Σεβασμιωτάτου ΠΑΤΩΝΤΑΣ
ΕΔΩ]
Ακολούθως, ο Σεβ. Μητροπολίτης
Γέρων Χαλκηδόνος κ. Εμμανουήλ πραγματοποίησε την κεντρική ομιλία αφιερωμένη
στην 30ετή πατριαρχική διακονία του Παναγιωτάτου, και μεταξύ άλλων είπε:
“Επιτρέψατέ μου, λοιπόν, να
καταφύγω σε μια μεταφορική εικόνα, η οποία ίσως μπορεί να αποδώση σχηματικά και
σε κάποιο βαθμό «τι εστί ΒΑΡΘΟΛΟΜΑΙΟΣ ο Ίμβριος…». Και τούτη η εικόνα δεν θα
ήταν κάτι άλλο παρά ένας «δωρικός κίονας»!
Αυτός είναι, αγαπητοί μου, ο
Πατριάρχης ΒΑΡΘΟΛΟΜΑΙΟΣ∙ ο στιβαρός, αγέρωχος, ευθυτενής, λιτός και
μεγαλοπρεπής συνάμα, αυστηρός και γλυκύς ταυτόχρονα, θυελλώδης και γαλήνιος
μετ’ ολίγον, ο χειμαρώδης ως του ποταμού τα ορμήματα και ο προστατευτικός ως ο
λιμήν ο υπήνεμος, ο πολιός ως ο Αβραάμ και ο πάντοτε νέος ως ο Δαβίδ∙ ο
«δωρικός στυλοβάτης» της Μεγάλης Εκκλησίας, που στηρίζει όσους κινδυνεύουν να
κατακρημνιστούν, που ενδυναμώνει όσους λιποψυχούν, που σκέπει όσους έχουν
ανάγκη, που οδηγεί τη λέμβο της Μεγάλης Εκκλησίας ως ο Κυβερνήτης ο πολύπειρος
που δεν φοβάται τις φουρτούνες, που βόσκει τα αρνία του Κυρίου ως ο Ποιμένας ο
Καλός και στοργικός. Αυτός είναι ο Πατριάρχης μας∙ «ο στύλος ο δωρικός» και
άσειστος που ίσταται επάνω στο «θεμέλιον… ος εστιν Ιησούς Χριστός» (Α’ Κορ. 3,
11). Και όσοι γνωρίζουμε τον Πατριάρχη ΒΑΡΘΟΛΟΜΑΙΟ μπορούμε με παρρησία να
πούμε ότι τίποτα από τα προηγούμενα δεν είναι υπερβολικό, τίποτα δεν είναι
ψέμα, τίποτα δεν είναι μια ωραιοποιημένη εικόνα, διότι «ο εωρακώς μεμαρτύρηκε,
και αληθινή αυτού εστιν η μαρτυρία, κακείνος οίδεν ότι αληθή λέγει, ίνα και
υμείς πιστεύσητε», (Ιω. 19, 35).
Ο Οικουμενικός Πατριάρχης και
κοινός Πατέρας όλων μας πορεύεται μέσα στο εκκλησιαστικό «γίγνεσθαι», όπως ήδη
ελέχθη, εδραιωμένος επάνω στο μόνο άρρηκτο και ακαταγώνιστο θεμέλιο που είναι
Αυτός ο Κύριος ημών Ιησούς Χριστός, γι’ αυτό και η πορεία Του είναι πάντοτε
ευθεία, κάποτε ανηφορική, κάποτε δύσβατη αλλά πάντοτε προς τη σωστή κατεύθυνση,
που είναι ο Χριστός και η Εκκλησία Του. Διότι, όπως διδάσκει η Εκκλησιολογία
της Ανατολικής Ορθόδοξης Εκκλησίας, δοξολογώντας ανά τους αιώνας το μέγα
Μυστήριον της Σαρκώσεως του Θεού Λόγου, Χριστός ασώματος δηλαδή άνευ του αγίου
Σώματος Του, της Εκκλησίας δεν υπάρχει. Και τανάπαλιν, Εκκλησία ακέφαλη δίχως
τον Κύριο Ιησού, ο Οποίος «εστιν η κεφαλή του σώματος, της εκκλησίας», (Κολ. 1,
18) δεν υφίσταται. Κάθε παρέκκλισι από τις βασικές αυτές εκκλησιολογικές αρχές
συνιστά επικίνδυνη αλλοίωσι της πίστεως.
Και η πίστη, όπως ασφαλώς
γνωρίζετε, δεν είναι ένα ιδεολογικό εφεύρημα, μια θεωρητική κωδικοποίηση
ορισμένων αρχών και αξιών, μια κοινή αποδοχή ενός μανιφέστου∙ η πίστη συνιστά
γεγονός ζωής και αληθείας, συμπόρευσης μετά του ετέρου ανθρώπου, θυσιαστικής
αγάπης, πνεύματος καταλλαγής, συγχωρητικής διάθεσης, αποδοχής του άλλου και,
πρωτίστως και κυρίως, μετοχής στην Εκκλησιαστική Κοινότητα, στο άγιο Σώμα του
Κυρίου, την Εκκλησία Του. Ακριβώς, αυτό το γεγονός της Πίστεως μας διδάσκει ο
Πατριάρχης ΒΑΡΘΟΛΟΜΑΙΟΣ σε κάθε περίοδο και έκφανσι της ζωής Του∙ είτε τον
βρίσκουμε ως τρυφερό χωριατόπουλο στην αγαπημένη Ίμβρο είτε τον συναντήσουμε ως
νεαρό φοιτητή της Χάλκης και των Πανεπιστημίων της Ευρώπης είτε τον
ακολουθήσουμε ως τον φέρελπι κληρικό των Πατριαρχείων είτε τον ενατενίσουμε ως
τον Πρώτο της Ανατολικής Ορθοδόξου Εκκλησίας, ως τον Οικουμενικό Πατριάρχη. Ο
Ίμβριος ΒΑΡΘΟΛΟΜΑΙΟΣ παραμένει πάντοτε Χριστοκεντρικός δηλαδή Εκκλησιοκεντρικός
καθώς όπως ήδη αναφέραμε Χριστός και Εκκλησία είναι έννοιες σύμφυτες και
αλληλένδετες μη επιδεχόμενες χωρισμό και μερισμό”.
[Διαβάστε ολόκληρη την ομίλια του
Σεβασμιωτάτου ΠΑΤΩΝΤΑΣ
ΕΔΩ]
Η εκδήλωση ολοκληρώθηκε με ομιλία
του Παναγιωτάτου Οικουμενικού Πατριάρχου, στην οποία ευχαρίστησε τους
διοργανωτές, και ιδιαιτέρως την Ευγεν. κυρία Λάτση για την θερμή φιλοξενία, και
αναφέρθηκε στα 30 χρόνια Πατριαρχικής διακονίας του στον πάνσεπτο Οικουμενικό
Θρόνο.
“Η σημερινή επετειακή
συνάντησις είναι επίσης καιρός επιγνώσεως και απολογισμού. Καθ’ όλην την
μακροχρόνιον εκκλησιαστικήν διακονίαν μας ενεπιστεύθημεν την δύναμιν του
διαλόγου, ο οποίος αποτελεί το προσφορώτερον μέσον διά την επίλυσιν διαφορών
και προβλημάτων, είναι δε και θεμελιώδες αίτημα της πίστεώς μας. Απειλήν
συνιστά πάντοτε η ακοινώνητος εσωστρέφεια, ο αυτοεγκλεισμός και ο παραλογισμός
του στείρου μονολόγου, και ποτέ ο διάλογος, όπου δεν υπάρχουν «χαμένοι». Ουδείς
εξ ημών, ο οποίος ζη αυθεντικώς την χριστιανικήν πίστιν και την κλήσιν του
Θεού, δύναται να παραμείνη εις το ταμιείον του. Θα εξέλθη διά να μαρτυρήση,
λόγω και έργω, περί του ευαγγελίου της σωτηρίας, περί της ελθούσης χάριτος και
της ερχομένης Βασιλείας του Πατρός και του Υιού και του Αγίου Πνεύματος.
Με ακεραίαν αυτήν την
πεποίθησιν, αφιερώσαμεν την ζωήν μας εις την προώθησιν της διορθοδόξου
συνεργασίας, της διαχριστιανικής και της διαθρησκειακής προσεγγίσεως, της
ειρήνης και της καταλλαγής. Ηγωνίσθημεν κατά του θρησκευτικού φονταμενταλισμού,
της μισαλλοδοξίας και της βίας «εν ονόματι του Θεού». Ανελάβομεν ποικίλας
πρωτοβουλίας διά την προστασίαν του φυσικού περιβάλλοντος και διά την ανάδειξιν
των πνευματικών και ηθικών ριζών της συγχρόνου οικολογικής κρίσεως. Προηγάγομεν
τον διάλογον της Εκκλησίας με τον σύγχρονον κόσμον. Δεν εσιγήσαμεν απέναντι εις
τας εξελίξεις, αι οποίαι θίγουν τον άνθρωπον και την ελευθερίαν του, από όπου
και αν προέρχωνται. Εναντίον των τάσεων μετατροπής του ανθρώπου εις μετρήσιμον
μέγεθος, ετονίσαμεν το μυστήριον και την αξιοπρέπειαν του ανθρωπίνου προσώπου
και τον απόλυτον σεβασμόν του. Παρά το γεγονός ότι η Εκκλησία δεν ασχολείται με
την πολιτικήν εν τη στενή εννοία του όρου, η μαρτυρία της εν τω κόσμω συνέβαλε
και συμβάλλει εις τον εξανθρωπισμόν της πολιτικής, εν τη εννοία ότι άξων και
της πολιτικής ζωής είναι δι’ αυτήν ο κατ’ εικόνα και καθ’ ομοίωσιν Θεού
πλασθείς άνθρωπος. Τίποτε δεν δικαιολογεί την παραβίασιν της ιερότητος του
ανθρωπίνου προσώπου και την καταπάτησιν των δικαιωμάτων του. Και η ιστορία του
πολιτικού πολιτισμού είναι αδύνατον να γραφή χωρίς αναφοράν εις την φιλάνθρωπον
συμβολήν του Χριστιανισμού”.
[Διαβάστε ολόκληρη την ομιλία του Παναγιωτάτου ΠΑΤΩΝΤΑΣ ΕΔΩ]
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου