Λαμπρός ὁ Ἑσπερινός τῆς Ἑορτῆς τοῦ Ἀποστόλου Ἀνδρέου στήν Πάτρα.

Λαμπρός ὁ Ἑσπερινός τῆς Ἑορτῆς τοῦ Ἀποστόλου Ἀνδρέου στήν Πάτρα.

          Μέ κάθε λαμπρότητα, ἀλλά καί ἱερά κατάνυξη ἐτελέσθη ὁ μέγας Πολυαρχιερατικός Ἑσπερινός τῆς Ἑορτῆς τοῦ Πρωτοκλήτου τῶν Ἀποστόλων, στό ἱερό Ἀποστολεῖο, στόν περικλεῆ καί περίλαμπρο Ναό του, στήν Ἀποστολική πόλη τῶν Πατρῶν.

            Χιλιάδες εὐσεβῶν Χριστιανῶν προσέτρεξαν καθ’ ὃλον αὐτό τόν μῆνα, κυρίως ὃμως στήν ἱερά ἑσπερινή ἑόρτια καί πανηγυρική Ἀκολουθία, προκειμένου νά συμμετάσχουν προσευχητικά καί νά προσκυνήσουν τήν χαριτόβρυτο καί τιμία κάρα τοῦ Ἀποστόλου Ἀνδρέου, τόν Σταυρό τοῦ Μαρτυρίου του, πού προτίθενται στό μέσον τοῦ πανυπερλάμπρου Ναοῦ, ἀλλά καί τόν Τάφο του, ὁ ὁποῖος πού εὑρίσκεται στόν Παλαιό, λεγόμενο, Ναό του.

Στήν ἱερά Ἀκολουθία ἐχοροστάτησε ὁ Σεβασμιώτατος Μητροπολίτης Αἰτωλίας καί Ἀκαρνανίας κ. Δαμασκηνός, ὁ ὁποῖος στό κήρυγμά του, ἀφοῦ εὐχαρίστησε τόν Μητροπολίτη Πατρῶν γιά τήν ἀγάπη, τήν ὁλόθυμο στήριξη, ἀλλά καί τήν πρόσκληση νά μετάσχῃ τῆς λαμπρᾶς πανηγύρεως τοῦ Ἀποστόλου Ἀνδρέου ἀναφέρθηκε στούς τρεῖς σημαντικότερους σταθμούς τῆς ζωῆς τοῦ Ἀποστόλου.

Ὁ πρῶτος σταθμός εἶναι τά ρεῖθρα τοῦ Ἰορδάνου ποταμοῦ, ὅπου ἑλκύεται ἀπό τό κήρυγμα τοῦ Ἰωάννου τοῦ Προδρόμου καί ἐντάσσεται στόν κύκλο τῶν στενότερων μαθητῶν του. Ἐκεῖ διδάσκεται ὅτι ἡ μετάνοια καί ἡ θεογνωσία εἶναι καρποί τῆς ἀσκήσεως καί τῆς ταπεινώσεως. Μέ προτροπή τοῦ Προδρόμου ἀκολουθεῖ τόν Χριστό. Συγκλονίζεται ἀπό τήν συνάντηση μαζί Του καί σπεύδει νά μεταδώσῃ τήν χαρά του καί στόν ἀδελφό του, τόν Πέτρο, γενόμενος ὁ Πρωτόκλητος Μαθητής τοῦ Χριστοῦ καί ὁ Νυμφαγωγός τοῦ Πρωτοκορυφαίου.

Ὁ δεύτερος σταθμός εἶναι ἡ θάλασσα τῆς Τιβεριάδος, ἡ λίμνη Γεννησαρέτ, ὅπου ὁ Ἀνδρέας ἔζησε, ἐργάστηκε καί δέχθηκε τήν κλήση νά γίνῃ Ἀπόστολος τοῦ Χριστοῦ. Πρῶτος ἀποδέχεται τήν πρόσκληση, γιατί φλέγεται ἡ καρδιά του ἀπό εἰλικρινῆ ἀγάπη γιά τόν Θεό. Μετά τήν Πεντηκοστή περιοδεύει καί κηρύττει τό Εὐαγγέλιο σέ πολλές περιοχές. Ἱδρύει Ἐκκλησίες, νουθετεῖ, στηρίζει, προσφέρει τήν ἴαση, χειροτονεῖ Ἐπισκόπους.

Ὁ τρίτος σταθμός τῆς ζωῆς του εἶναι ἡ θάλασσα τῶν Παλαιῶν Πατρῶν, ἡ θάλασσα τῆς Ἀχαϊκῆς γῆς. Ἐδῶ συλλαμβάνεται καί ὁδηγεῖται στό μαρτύριο. Καταδικάζεται σέ σταυρικό θάνατο, τόν ὁποῖο ἀντιμετωπίζει μέ γενναιότητα, ἐνθουσιασμό καί σταυρικό ἦθος. Διδάσκει τούς Χριστιανούς, ὅτι ἡ ὁδός πού ὁδηγεῖ στόν Θεό εἶναι ἕνας καθημερινός σταυρός. Συσταυρώνεται μαζί μέ τόν Χριστό γιά νά συναναστηθῇ μαζί Του.

Ὁλοκληρώνοντας τήν ὁμιλία του ὁ Μητροπολίτης κ. Δαμασκηνός ἐπεσήμανε, ὅτι ὀφείλουμε νά λάβουμε ὡς μηνύματα ἀπό τόν πρῶτο σταθμό τήν βεβαιότητα, ὅτι μόνο μέσα ἀπό τήν θεοποιό ταπείνωση μποροῦμε νά προετοιμαστοῦμε γιά νά ἀποδεχθοῦμε τό μυστήριο τῆς ἀποκαλύψεως τοῦ Θεοῦ. Ἀπό τήν θάλασσα τῆς Τιβεριάδος ὀφείλουμε νά διδαχθοῦμε ὅτι ἡ πρόσκληση τοῦ Θεοῦ ἀπαιτεῖ τήν ἀποδοχή. Ὁ Θεός πάντα κρούει τήν θύρα τῆς καρδιᾶς μας, ἀρκεῖ ἐμεῖς μέ θέρμη νά ἀποδεχθοῦμε τήν πρόσκληση. Ἀπό τόν τρίτο σταθμό διδασκόμαστε ὅτι τό σταυρικό βίωμα δέν εἶναι μία στείρα καί ἀπαρχαιωμένη ἰδεολογία, ἀλλά ἕνα βίωμα πού εὐφραίνει τίς καρδιές μας καί καλούμαστε νά βιώσουμε στή ζωή μας. Ἄν θέλουμε νά εἴμαστε γνήσια τέκνα τοῦ Πρωτοκλήτου μία ἐπιλογή ἔχουμε! τήν ὁδό τοῦ Σταυροῦ, τῆς θυσίας καί τῆς κένωσης. Νά ἀσκηθοῦμε στήν συγχώρεση καί τήν ἀγάπη πού ἑνώνει καί στήν ταπείνωση πού παραδειγματίζει.

Συνεχοροστάτησαν οἱ Σεβασμιώτατοι Μητροπολίτες: πρ. Καλαβρύτων καί Αἰγιαλείας κ. Ἀμβρόσιος, Ναυπάκτου καί Ἁγίου Βλασίου κ. Ἱερόθεος, Σερρῶν καί Νιγρίτης κ. Θεολόγος, Ἠλείας καί Ὡλένης κ. Ἀθανάσιος, Ἱερισσοῦ, Ἁγίου Ὂρους καί Ἀρδαμερίου κ. Θεόκλητος, Κινσάσας κ. Θεοδόσιος, Γόρτυνος καί Μεγαλοπόλεως κ. Νικηφόρος ὁ Θεοφιλέστατος Ἐπίσκοπος  Κερνίτσης κ. Χρύσανθος καί ὁ οἰκεῖος Ποιμενάρχης, Πατρῶν κ.κ. Χρυσόστομος.

            Τούς ἁγίους Ἀρχιερεῖς προσεφώνησε καί καλωσόρισε μέ λόγους θερμούς ὁ Σεβασμιώτατος Μητροπολίτης Πατρῶν κ.κ. Χρυσόστομος.

            Ἡ προσφώνηση τοῦ Σεβασμιωτάτου εἶχεν ὡς ἀκολούθως.

Ὦ τοῦ παραδόξου θαύματος, ἐν οὐρανῷ καί ἐν γῇ ἀγαλλίαμα σήμερον.

         «Ἀνδρέας (τό τιμιώτατον Θεῷ καί πρᾶγμα καί ὂνομα), ὁ πιστός καί φρόνιμος τοῦ πατρός τῶν Φώτων οἰκονόμος, ὁ μέγας τοῦ Θεοῦ Λόγου κήρυξ καί δοκιμώτατος ὁμιλητής, ὁ τοῦ Ἁγίου Πνεύματος ἁγιώτατος ὑπηρέτης καί θεραπευτής ( κατά τόν Νικήταν τόν Παφλαγόνα), ἐπί τῷ σεπτῷ καί σωτηρίῳ αὐτοῦ μαρτυρίῳ, συνεκάλεσεν ἃπαντας τούς ἀνθρώπους τε καί ἀγγέλους, εἰς ἐπίγειον καί οὐρανίαν χοροστασίαν».

          Καί ἡμεῖς τά τέκνα τοῦ μεγάλου αὐτοῦ Ἑστιάτορος καί Πανηγυριστοῦ, μέ τήν σάλπιγγα τῆς ἀγάπης καί τῆς χαρᾶς, σαλπίζομεν τόν ἑόρτιον καί ἑωθινόν παιᾶνα, σκιρτῶντες γηθοσύνως ὡς ἀρνία καί ἒλαφοι, κατά τήν ρήσιν τοῦ Ἱεροῦ Χρυσοστόμου, δι’ ἂλλην περίπτωσιν.

Ἡ φωνή μας ἑόρτιος καί πανευφρόσυνος, ἒγινε πρόσκλησις ἡ ὁποία ἡδέως ἠκούσθη ἀπό ἀδελφούς ἠγαπημένους οἱ ὁποῖοι κατέλιπον, πρός καιρόν, πᾶσαν μέριμναν ἐν ταῖς ἐπαρχίαις αὐτῶν καί ἒσπευσαν, ἳνα συγχαρῶσιν μεθ’ ἡμῶν καί τόν Πρωταπόστολον μετά τῶν τέκνων αὐτοῦ μακαρίσωσιν.

Ὃθεν τήν χάριν τοῦ Παρακλήτου καί τάς θαυμαστάς πρεσβείας τοῦ Πρωτοκλήτου, ἐν χαρμονῇ καρδίας, συγκινήσει βαθυτάτη καί εὐγνωμόνῳ καρδίᾳ ἐπ’ αὐτούς, ἐπικαλούμεθα δι’ ἒτη πλεῖστα ὃσα, ἀγλαόκαρπα καί πνευματικῶς κατηγλαϊσμένα καί ἐν εὐγνωμοσύνῃ ἃπαντας καλωσορίζομεν καί περιποθήτως  κατασπαζόμεθα.

Τόν σήμερον, τόν Ἀρχιερατικόν θρόνον κλεΐζοντα, νεώτατον ἐν τοῖς ἀδελφοῖς,  ἂρτι χειροτονηθέντα καί πρό ὀλίγου καιροῦ ἐν τῇ ἱστορικῇ καί ἐνδόξῳ αὐτοῦ ἐπαρχίᾳ, λαμπρῶς κατασταθέντα, ἀεικίνητον καί ἀκοίμητον ὑπηρέτην καί ἐργάτην εἰς τό ἱερόν τοῦ Θεοῦ Γεώργιον, ἐν τε τῆ Ἐκκλησίᾳ τῆς Δημητριάδος, ἀλλά καί εἰς τήν νέαν αὐτοῦ ἐπαρχίαν καί ἱερᾶν ἒπαλξιν, πολλά δέ ἐν τῇ Ἐκκλησίᾳ ὑποσχόμενον, Σεβασμιώτατον Μητροπολίτην Αἰτωλίας καί Ἀκαρνανίας κ. Δαμασκηνόν, ὁ ὁποῖος ἀπόψε παρεκλήθη, ἳνα καί λόγον πνευματικῆς οἰκοδομῆς ἀπευθύνῃ πρός τό Χριστεπώνυμον πλήρωμα τῆς Ἐκκλησίας μας.

Μετά δέ ταῦτα, κατά τά ἱερά πρεσβεῖα τῆς Ἀρχιερωσύνης καί τήν ἐκκλησιαστικήν τάξιν, καλωσορίζομεν καί ἐν ἀγάπῃ, εὐγνωμόνως, προσαγορεύομεν,

Τόν πολυσέβαστον πᾶσιν ἡμῖν, πολιόν,  γεραρόν καί σεβάσμιον Ἱεράρχην, Σεβασμιώτατον Μητροπολίτην πρ. Καλαβρύτων καί Αἰγιαλείας κ. Ἀμβρόσιον, τοῦ ὁποίου τήν σεβασμίαν χεῖρα, εὐλαβῶς κατασπαζόμεθα, τόν πολλά κεκοπιακότα καί κοπιάζοντα, ὑπέρ τῆς ἁγιωτάτης ἡμῶν Ἐκκλησίας καί τῆς Ὀρθοδόξου Πατρίδος, εὐχαριστοῦντες διά τόν λόγον αὐτοῦ, τόν τε ἐλεγκτικόν πολλάκις, πάντοτε ὃμως παιδαγωγικόν, τόν εὐκαίρως ἀκαίρως μετά παρρησίας καί ἀγάπης ἐκφερόμενον καί πρός οἰκοδομήν προσφερόμενον λόγον καί εἰς τόν ὁποῖον, σεβάσμιον Ἱεράρχην, ἐκ βαθέων  εὐχόμεθα, ἳνα συνεχίσῃ εἰς ἒτη πολλά τήν Ἀρχιερατικήν αὐτοῦ διακονίαν, διδάσκων καί παιδαγωγῶν πνευματικῶς.

Τόν ποικίλοις χαρίσμασι κεκοσμημένον, λόγιον Ἀρχιερέα τῆς Ἐκκλησίας τῆς Ἑλλάδος, τόν βαθυνούστατον θεολόγον, τόν ἱεροῖς λόγοις τε καί συγγράμμασι, φωτίζοντα τά τέκνα τῆς ὑπ’ οὐρανόν Ὀρθοδοξίας, τόν κλεΐζοντα τήν Ἱεραρχίαν τῆς Ἐκκλησίας τῆς Ἑλλάδος, θερμουργόν λειτουργόν τοῦ Θεοῦ τοῦ Ὑψίστου, τόν τήν ἱστορικήν ἱεράν Μητρόπολιν τῆς κατά Ναύπακτον καί Ἃγιον Βλάσιον Ἐκκλησίας, θεοφιλῶς καί θυσιαστικῶς διαποιμαίνοντα, τήν ὁποίαν ἀπό μικράν τοῖς ὁρίοις, πνευματικῶς μεγίστην ἀνέδειξε καί ἓως περάτων τῆς Οἰκουμένης κατέδειξε, τόν πολύτιμον γείτονα καί φίλον γνήσιον καί ἐγκάρδιον.

Τόν ἠγαπημένον ἀδελφόν, Σεβασμιώτατον Μητροπολίτην Σερρῶν καί Νιγρίτης,  τόν τοῦ ἠγαπημένου Μαθητοῦ τοῦ Κυρίου, ἐπαξίως, τό ὂνομα φέροντα, τόν τοῦ ἀλήστου μνήμης, Πρωθιεράρχου Χριστοδούλου, πνευματικόν υἱόν ἠγαπημένον, ὁ ὁποῖος μέ τήν ὁλόφωτον παρουσίαν του κλεΐζει τῆς ἱστορικῆς Μακεδονικῆς Μητροπόλεως τῶν Σερρῶν, τόν ἁγιώτατον θρόνον καί ἀγωνίζεται μέ γλῶσσαν πεπαρρησιασμένην καί ἦθος ἀγωνιστοῦ Ὀρθοδόξου Ἱεράρχου διά τε τήν Ἐκκλησίαν καί τήν Ὀρθόδοξον Πατρίδα μας, μετά τοῦ ὁποίου συνυπηρετήσαμεν ἐν τῷ ἐπιτελικῷ Ὀργανισμῷ τῆς Ἱερᾶς Συνόδου τῆς Ἐκκλησίας τῆς Ἑλλάδος, πλησίον τοῦ Ἀρχιεπισκόπου Χριστοδούλου, κατά τήν λαμπράν ἐκείνην διά τε τήν Ἐκκλησίαν καί τήν Πατρίδα περίοδον.

Τόν τῆς γείτονος Ἠλείας σεπτόν Ποιμενάρχην, τόν τοῦ Μεγάλου πατρός τῆς Ἐκκλησίας Ἀθανασίου ἐπώνυμον, τόν πολλά κοπιάσαντα πλησίον τοῦ σεμνοῦ καί σοφοῦ προκατόχου του κ.  Γερμανοῦ καί ἐσχάτως, ἐπαξίως εἰς διάδοχον αὐτοῦ ἀναδειχθέντα, τόν πραΰν καί ἀθόρυβον ἐργάτην τοῦ Ἀμπελῶνος τοῦ Κυρίου, Σεβασμιώτατον Μητροπολίτην Ἠλείας καί Ὡλένης κ. Ἀθανάσιον,

Τόν ἐκ τῆς νεανικῆς ἡμῶν ἡλικίας, φίλον καί ἀδελφόν ἠγαπημένον, τόν ἐν τῇ γενετείρα ἡμῶν καί ἐρασμίῳ Μητροπόλει Μαντινείας καί Κυνουρίας, συνεργόν εἰς τό ἱερόν τοῦ Κυρίου Γεώργιον, Σεβασμιώτατον Μητροπολίτην Ἱερισσοῦ, Ἁγίου Ὂρους καί Ἀρδαμερίου κ. Θεόκλητον, τόν τιμιώτατον συνιεροκήρυκα μου, τόν γλυκύν τοῖς τρόποις καί ἂδολον τῇ καρδίᾳ, τόν συνοδοιπόρον εἰς τούς πνευματικούς ἀγῶνας πλησίον τοῦ Ἁγίου  Γέροντός ἡμῶν, ἀλήστου μνήμης Ἀρχιερέως κυροῦ Θεοκλήτου,  καί τοῦ νῦν λαμπροῦ καί πολλοῖς χαρίσμασι κεκοσμημένου, Ἱεράρχου τῆς Ἐκκλησίας τῆς Ἑλλάδος, Σεβασμιωτάτου Μητροπολίτου Μαντινείας καί Κυνουρίας κ. Ἀλεξάνδρου,  τοῦ ὁποίου τάς πατρικάς εὐχάς καί εὐλογίας ἐπικαλούμεθα, τόν ἀδελφόν λέγω Θεόκλητον τόν ἀκάματον τῆς Ἐκκλησίας ἐργάτην ὁ ὁποῖος μέ σφρῖγος καί ζέσιν καρδίας ἐργάζεται, ἀγαπῶν τόν Λαόν αὐτοῦ καί ὑπό τοῦ ποιμνίου του μεγάλως ἀγαπώμενον.

καί τόν Ἱεραποστολικῷ ζήλῳ φλεγόμενον, σεμνόν καί ἐνάρετον Ἀρχιερέα τοῦ Ἀλεξανδρινοῦ Θρόνου, τόν ἐπί πολλά ἒτη ἐν τῇ Ἀποστολικῇ Ἐκκλησίᾳ τῶν Πατρῶν θεοφιλῶς καί θεαρέστως διακονήσαντα καί νῦν ἐν τῇ Κεντρικῇ Ἀφρικῇ νυχθημερόν ὑπέρ τοῦ εὐαγγελισμοῦ καί τῆς σωτηρίας τῶν ἐκεῖ ἀδελφῶν θυσιαστικῶς ἐργαζόμενον, Σεβασμιώτατον Μητροπολίτην Κινσάσας κ. Θεοδόσιον,

 Ἀλλά καί τόν τῆς περιακούστου, ἁγιοτόκου καί ἡρωοτόκου Μητροπόλεως Γόρτυνος καί Μεγαλοπόλεως, νέον Ποιμενάρχην, τόν τῆς νίκης φερώνυμον, τόν Νικηφόρον, δηλαδή, τόν ἀποσταλλέντα παρά Κυρίου εἰς τήν γῆν καί τήν πατρίδα, τοῦ Ἐθνοϊερομάρτυρος Ἁγίου Γρηγορίου τοῦ Ε’, τοῦ Παλαιῶν Πατρῶν Γερμανοῦ, τοῦ Ἐθνοϊερομάρτυρος Ἀνανίου τοῦ Λαμπάρδη, εἰς τήν  Πατρίδα καί κοιτίδα πολλῶν ἡρώων καί μαρτύρων, εἰς τόν ἃγιον τόπον ὁ ὁποῖος ἐπυροδότησε τήν σπίθαν τῆς Ἐλευθερίας, τόν σεμνόν καί ἐργατικόν, τίμιον ἀδελφόν, προφρόνως κατασπαζόμεθα.

Πάντες ἀδελφοί, τιμιώτατοι καί πεφιλημένοι, ἡ ἡμετέρα ταπεινότης καί ἐλαχιστότης καί ὁ ἐμός συγκυρηναῖος καί ἀδελφός ἠγαπημένος, Θεοφιλέστατος Ἐπίσκοπος Κερνίτσης κ. Χρύσανθος, ὁ ἱερός Κλῆρος καί ὁ φιλόθεος καί φιλάγιος Πατραϊκός Λαός, ἐν εὐγνωμοσύνῃ Σᾶς ὑποδεχόμεθα εἰς τήν Ἀποστολικήν καί περιάκουστον πόλιν τῶν Πατρῶν, θεωροῦντες μεγίστην εὐλογίαν καί τιμήν τήν ἐνταῦθα εὐλογητήν παρουσίαν Σας, μετά τῶν τιμίων συνοδειῶν Σας καί τοῦ Κυρίου δεόμεθα, ὑπέρ ὑγιείας Ὑμῶν καί μακροημερεύσεως, πρός δόξαν θεοῦ καί εὒκλειαν τῆς Ἁγίας ἡμῶν Ὀρθοδόξου Ἐκκλησίας, ἐν καιροῖς μάλιστα δυσχειμέροις, ἀλλά καί πρός εὒκλειαν τῆς φιλτάτης ἡμῶν Ὀρθοδόξου Πατρίδος.

-Ἁγιώτατε καί παμφίλτατε Ἀδελφέ, Μητροπολίτα τῆς Γῆς τῶν ἡρώων Ἐξοδιτῶν καί τῶν Φιλελλήνων, τῆς πυρφόρου καί φωτοφόρου, τοῖς αἳμασι κατηγλαϊσμένης Ἱερᾶς Πόλεως τοῦ Μεσολογγίου καί τῆς Πατρίδος τοῦ Ἐθναποστόλου καί Ἱερομάρτυρος Κοσμᾶ τοῦ Αἰτωλοῦ, τῆς χώρας παλαιῶν καί νέων Ἁγίων, ὡς τοῦ Ἁγίου Καλλινίκου Ἐδέσσης, Σεπτέ Ποιμενάρχα Δαμασκηνέ, παρακαλῶ  Σε ὃπως, ἐκ τῆς ἀγαπώσης καρδίας Σου καί ὡς ἒχων νωπήν τήν, τῆς Ἀρχιερωσύνης χάριν, ἀπευθύνῃς ὑμῖν, λόγον, τόν προσήκοντα πανηγυρικόν τε, διδακτικόν καί σωτήριον.