Θυμήθηκα μια δική μου ιστορία.
Έκανε αίτηση η κρατούμενη Ε να γραφτεί στο σχολείο Β´ Ευκαιρίας της φυλακής.
Όταν πήραμε συνέντευξη για να
μάθουμε τα κίνητρά της και τους λόγους που το επιθυμεί προβληματιστήκαμε γιατί
είχαμε μάθει (κακώς) τι είχε κάνει στη ζωή της και τον λόγο που βρέθηκε στην
φυλακή: Εξέδιδε τα μικρά παιδιά της και ένας απο τους πελάτες ήταν ιερωμένος….
Βρήκα προσχήματα και δεν δεχόμουν
την εγγραφή της. Η Ε επέμενε γιατί έβλεπε τις συγκρατούμενες να είναι
χαρούμενες απο τις δράσεις του σχολείου. Και πάλι εγώ δεν δεχόμουν την εγγραφή
της.
Η Ε προσέφυγε στην Κοινωνική
Υπηρεσία και εκλιπαρούσε να έρθει στο σχολείο. Επικοινώνησε μαζί μου η
κοινωνική λειτουργός και διερωτήθη γιατί δεν την δεχόμαστε.
Είπα τις αντιρρήσεις μου. Η κ Α έκπληκτη μου είπε: κ Κλήμη δεν περίμενα απο εσάς αυτήν την συμπεριφορά. γνωρίζετε ότι η Ε είναι κακοποιημένη και βιασμένη απο τον πατέρα της;
Έπεσα να πεθάνω απο την
στενοχώρια μου, για την άγνοιά μου, για την μεροληψία μου και για τα λάθη μου.
Την επόμενη ημέρα κάλεσα την Ε
στο σχολείο. Συμμετείχε εγκάρδια στα φροντιστήρια, στα μαθήματα, στα εργαστήρια
και στις εκδηλώσεις.
Η Ε πήρε απολυτήριο,
αποφυλακίστηκε και επέστρεψε στην οικογένειά της.
Η « κολυμβήθρα του Σιλωάμ» είναι
η Κοινότητα του σχολείου που την μετέτρεψε σε άνθρωπο με Συνείδηση και
αισθήματα. Τα τραύματά και οι ασυνείδητες κακοποιητικές πράξεις της
καταχωνιάστηκαν στο υποσυνείδητο….
Ας μην γινόμαστε δήμιοι σαν τον «Μέγα Ιεροεξεταστή» γιατί το κακό τρέφεται και μεγαλώνει…..
Κλήμης Πηρουνάκης
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου