Όταν γεννήθηκε ο Χριστός οι άγγελοι
τραγουδούσαν «και επί γης ειρήνη».
Αναρωτιούνται μερικοί. Που ήταν
και είναι αυτή η ειρήνη;
Λίγο καιρό μετά την γέννηση του
Ιησού ο Ηρώδης σφάζει όλα τα παιδιά μέχρι δύο ετών της Βηθλεέμ και των
περιχώρων της. Δεν μπορούσε ο Χριστός να το αποτρέψει;
Ξεχνάμε ως χριστιανοί τρία βασικά
πράγματα.
Πρώτον. Οι άγγελοι δεν μιλούσαν για μία «παγκόσμια ειρήνη» όπως την εννοούμε εμείς. Μιλούσαν για την όντως ειρήνη που είναι αυτός ο ίδιος ο Χριστός. Και οι ευαγγελιστές αναφέρουν πως όταν ο Κύριος μιλούσε για ειρήνη, χαρά, αγάπη, συνήθως έκαμε μία διάκριση ανάμεσα στην δική του ειρήνη, χαρά, αγάπη, από αυτές του κόσμου. Οι άγγελοι μιλούν για την ενανθρώπηση του Θεού Λόγου και την αποκατάλλαξη (ειρήνη) μεταξύ Θεού και ανθρώπων.
Δεύτερον. Ο Θεός Λόγος
ενανθρώπησε αλλά δεν κατήργησε την ελευθερία των ανθρώπων. Δεν ήρθε να
επιβάλλει με την βία την θεϊκή Του παρουσία. Η ενανθρώπηση είναι πρόσκληση αγάπης.
Για αυτό και τόνισε στους μαθητές του ότι δεν χρειάζεται να καταβάλλουν
προσπάθεια για να ξεριζώσουν τα «ζιζάνια». Ας τα αφήσουν να μεγαλώσουν. Αυτό
σημαίνει ότι ο Χριστός σέβεται απόλυτα τις επιλογές των ανθρώπων, καλές και
πονηρές.
Τρίτον. Ο Χριστός όταν
ενανθρώπησε δεν επροσποιείτο ότι είναι άνθρωπος. Βιώνει σε απόλυτο βαθμό και
κυριολεκτικά την ανθρώπινη φύση του. Για αυτό και γεννιέται ως μωρό. Έχει
ανάγκη από μητέρα, την Μαρία. Και από έναν προστάτη, τον Ιωσήφ. Δεν είναι ένα
σούπερ μωρό με υπερδυνάμεις… Είναι ένα απόλυτα φυσιολογικό μωρό με όλες τις
χαριτωμενιές και τις αδυναμίες που έχει ένα βρέφος. Για αυτό τον λόγο η
Εκκλησία δεν υιοθέτησε τις διηγήσεις περί θαυμάτων του παιδίου Ιησού των
απόκρυφων κειμένων. Ο Ιησούς μετέχει σε όλα τα καλά και σε όλα τα άσχημα της
ζωής μας (εκτός βέβαια από την αμαρτία). Και το βλέπουμε αυτό στην διήγηση της
σφαγής των νηπίων όταν ο Ιωσήφ και η Μαρία αναγκάστηκαν να πάρουν τον Ιησού και
να φύγουν κρυφά για την Αίγυπτο.
Μητροπολίτης Χονκ Κονγκ Νεκτάριος
1 σχόλιο:
Το 2023 «εν ευλογίαις χρηστότητος» στην Αγάπης σας Σεβασμιώτατε «τοις μακράν», μεγάλο ευτύχημα, το αυτό και για το λίαν αγαπητό αδελφό σας επίσης «τοις μακράν». Σύμφωνοι με όσα γράφετε για την αγάπη και ειρήνη του Χριστού, και την ανύπαρκτη του κόσμου που βέβαια δεν υποχρεώνεται να τον δεχτεί, να τον αγαπήσει. Τι όμως έχουμε να πούμε από τους πρώτους αιώνες μέχρι και σήμερα εμείς οι χριστιανοί, που κατά τεκμήριο τον δεχτήκαμε, τον αγαπήσαμε; Πόση αγάπη και ειρήνη Χριστού έχει ο χώρος μας-Εκκλησία-πόση αγάπη, ειρήνη Χριστού ευωδιάζει, αποπνέει, εμπνέει στον πλάι και γύρω μας κόσμο. Πόση ή ποια αναλαμπή εκπέμπει «το φως ημών έμπροσθεν των ανθρώπων, όπως ίδωσιν ημών τα καλά έργα έργα», όχι τόσο για τη συνέχεια του χωρίου, όσο ή έστω για να πάρουν κάποια είδηση ότι πράγμα είναι αλλιώς και τα καθεξής; Τάχα αναρωτιόμαστε και ποτέ και πόσο επ’ αυτού; Αθανάσιος Κοτταδάκης
Δημοσίευση σχολίου