Πήραν την Πόλιν, πήραν την_Γιορτή μνήμης για την επέτειο της Άλωσης_Πνευματικό κέντρο Κωνστ/πολιτών

Οι Εκδόσεις Ακρίτας, η Ένωση Κωνσταντινουπολιτών

και ο Σύνδεσμος των εν Ελλάδι Ζωγραφειωτών

διοργανώνουν εκδήλωση μνήμης για την 570η επέτειο από την Άλωση της Κωνσταντινούπολης 

την Τετάρτη 31 Μαΐου 2023, στις 7:00 μ.μ. 

στην αίθουσα του Πνευματικού Κέντρου Κωνσταντινουπολιτών, 

 Δημ. Σούτσου 46, [στάση μετρό Αμπελόκηποι]

 

ΠΡΟΓΡΑΜΜΑ 

• Χαιρετισμός από την Λένα Αναπνιώτη, Πρόεδρο της Ένωσης Κωνσταντινουπολιτών 

• «Η Πόλη Εκείνων», από τον Νίκο Κόλμαν, Πρόεδρο του Συνδέσμου των εν Ελλάδι Ζωγραφειωτών 

• Κείμενα από το βιβλίο του Φώτη Κόντογλου, «Το πάρσιμο της Πόλης» θα διαβάσουν οι ηθοποιοί [σε αλφαβητική σειρά]: 

Κάτια Γέρου, Θέμης Πάνου & Γιούλικα Σκαφιδά 

• Κλιμάκιο του χορού του Εν Αθήναις Συλλόγου Μουσικοφίλων 

 Κωνσταντινουπόλεως θα ψάλλει ύμνους και τραγούδια για την Άλωση. 

Το πρόγραμμα θα παρουσιάσει ο πρόεδρος του Συλλόγου, 

Σταμάτιος - Νικόλαος Κίσσας, Ιεροψάλτης Άρχων Πρωτομαΐστωρ της Μεγάλης του Χριστού Εκκλησίας.

 ΤΟ ΒΙΒΛΙΟ

 
Ένα αφηγηματικό χρονικό των τελευταίων ημερών της Αλώσεως της Πόλης. Θρήνοι και όνειρα, άτοπα σε μία εποχή που προσπαθούμε τα σύνορα να μη χαράσσονται με όπλα. Ο Φώτης Κόντογλου συνοδευμένος από άξιους συνομιλητές, τον π. Γεώργιο Μεταλληνό και τον Ακύλα Μήλλα, καταγράφει τις ζοφερές μέρες, που παραμένουν ανεξίτηλα χαραγμένες στο DNA κάθε απογόνου της λαμπρής Βυζαντινής Αυτοκρατορίας.
«Είναι πάντα ευπρόσδεκτο και παρήγορο να εμφανίζονται κείμενα που δίνουν αφορμή στους Έλληνες να ξαναθυμηθούν τις μεγάλες στιγμές της ιστορικής τους διαδρομής. Ιδιαίτερα στην εποχή μας, όπου η νέα παγκοσμιοποίηση αναδυόμενη μέσα από καθαρά υλιστικά, εξουσιαστικά και πλουτοκρατικά οράματα, σπρώχνει σε δεύτερη μοίρα μακραίωνες παραδόσεις πίστης και πνευματικού πολιτισμού. Το κομψό αυτό τομίδιο, με την πάλλουσα κοντόγλεια περιγραφή της Άλωσης και την ευαίσθητη εικονογράφηση, υψώνει φωνή αναβαπτίσεως σ’ αυτήν τη μνήμη».
 Από την εισαγωγή του μακαριστού π. Γεώργιου Μεταλληνού

«Την ώρα που οι Τούρκοι μπήκαν στην Αγία Σοφία, δεν είχε τελειώσει ακόμα η θεία λειτουργία. Πήρε τότε βιαστικά ο παπάς τ’ άγιο δισκοπότηρο, ανέβηκε στα κατηχούμενα, μπήκε σε μια θύρα και η θύρα έκλεισε αμέσως. Οι Τούρκοι, που τον κυνήγησαν, είδαν να γίνεται άφαντος και βρήκαν εμπρός στο σημείο που χάθηκε τοίχο. Προσπάθησαν να τον ρίξουν μα δεν μπόρεσαν! Έφεραν ύστερα χτίστες, μα κι εκείνοι δεν έκαμαν τίποτα. Κάλεσαν κατόπιν όλους τους χτίστες της Πόλης, έβαλαν τα πάντα εις ενέργειαν για να γκρεμίσουν τον τοίχο εκείνο, αλλά οι κόποι τους πήγαν χαμένοι. Ούτε με τους λοστούς, ούτε με τις αξίνες, ούτε με όλα τα σύνεργα που κουβάλησαν δεν μπόρεσαν να τον χαλάσουν. Γιατί είναι θέλημα Θεού να ανοίξη η θύρα μόνη της, όταν έρθη η άγια εκείνη ώρα και να βγη ο παπάς να τελειώση τη θεία λειτουργία στην Αγια-Σοφιά, τότε που θα πάρουμε την Πόλη…».
 Από το κείμενο «Εις μνήμην» του Ακύλα Μήλλα