ΕΝ ΗΤΑΝ ΕΥΚΟΛΟΝ ... ΑΝΤΕΞΑΜΕΝ ΩΣ ΤΗΣ ΩΡΑΣ - Γιάννης Πεγειώτης

ΕΝ ΗΤΑΝ ΕΥΚΟΛΟΝ ... ΑΝΤΕΞΑΜΕΝ ΩΣ ΤΗΣ ΩΡΑΣ

 
μέρος Α
Νύχτες που πέρασα ακραίας μοναξιάς γιατί τόλμησα να χαράξω τον ευτυχισμό ή τον συνειδητό ή ασυνείδητό συσχηματισμό πολύτιμων φίλων ή γιατι απλά διαφώνησα μαζί τους. Από τα χρόνια της εφηβείας που ενετάχθειν εις τα κοινά πάντα ανένταχτος κομματικά. Δεν είχα ποτέ κομματική ταυτότητα. Ούτε όμως έκρυψα ποτέ την αγάπη μου για την Κύπρον το χωρκόν μου την γειτονιά μου την Ελλάδα μα προτίστως τις θκυο εκκλησιες της γειτονιάς μου το Αην Γιάννην τον Ελεήμονα και τον Απόστολόν Αντρέαν Χαράκη.
    Δεν είναι κάτι που κρύβεται πως ενταχτηκά και διακόνησα κατά καιρούς τα μαθητικά συμβούλια τη Φοιτητική κοινότητα της Παιδαγωγικής Ακαδημίας Κύπρου διατελέσας μέλος Γραμματέας και Αντιπρόεδρος. Κυρίου εύνοια με αξίωσε δυο φορές να παρελάσω με τη σημαία της Κυπριακής Δημοκρατίας της Σχολής μια σημαία που σεβουμε και αγαπώ επίσης.. Όλα αυτά χωρίς τη μεσολάβηση κόμματος ή Οργάνωσης...
      Τύχη αγαθή με αξίωσε να συμμετέχω στο μεγάλο κίνημα το αντικατοχικό της ΑΝΟΙΞΗΣ του 1990. Μαζί μου και παιδιά που σήμερα συμμετέχουν στην πολιτική ζωή του τόπου σε δώματα ανώτερα.Τότε ήμουν εκεί με τους ανένταχτούς και τους δυναμικούς της Εκκλήσιάς  που βγάζαν πολλήν δουλειάν τότε....
        Με τα μελάνια τα χαρτιά τους πολυγράφους τις συνεργασίες και τις εκδοτικές πρωτοβουλίες αρκινέψαμέν κάπου στο σιειμώναν του 1981 ύστερα εστείλαμεν κείμενα  στην εφημερίδαν Ο ΑΓΩΝ και σιγά σιγά με το μολύβίν τζιαι την πένναν μας επέμπαμεν κείμενα πέλα σέλα της Κύπρου και της Ελλάδος....
Ταυτόχρονά που τα μικράτα εκρίναμεν ωφέλιμόν να μετέχουμεν εις διάφορες πρωτοβουλίες και έντυπά. Νεάνικές πρωτοβουλίες αθλητικές προσκοπικές χριστιάνικές των Κέντρων Νεότητός του Αγροτικού Αθλητισμού....
  Κείμενα εσυγγράφαμεν και κατα παραγγελίαν και για χαττήριν και χαριν φιλίας και χωρκατικής αγάπης.....
σημειώση Β 
Μια από τις δύσκολές παιδικές νεανικές μου επιλογές ιδιαίτερα στα χρόνια της εφηβείας .Τότε μέσα από πολλά διαβάσματα και εμπειρίες αλλά και μέσα από την ακριβή φιλία παιδιών που οι οικογενειακές τους ρίζες και οι γεωγραφικές τους καταγωγές ήταν ποικίλες και συχνά αντικρουόμενες. Άρχισα να κατάλήγω σε μια θέαση των Ελλήνων της Κύπρού σε ένα δρόμο ενότητας χωρίς τα έντονά πάθη των κομμάτων και τη διχόνοια καιτο μίσος αρκετών ηγετικών μορφών αλλά και βαθιά ενταγμένων πολιτών μεγαλυτέρων από τα παιδιά της Εισβολής.
Ταυτόχρονά μελετούσα τους εν τω φωτί πορευομένους ανθρώπους της Κύπρους του πενήντα.
Χωρίς να το καταλαβαίνω αρχισα να διαβάζω τα της Κύπρου με τον τρόπο που τα διάβαζε ο Μιχάλης Πασιαρδής στην ποιήηση του.Χωρίς να αμφιβάλλώ πως είμαστε Έλληνες παρά τις ενοχές εκείνων που περιγραφε ο ποιητής στο γνωστο μελοποιημένο ποίημα του..
Δεν το κρύβω πως είχα μια αγάπη περισσή για τον Ευαγόρα Παλληκαρίδη τον Γρηγόρη Αυξεντίου τον Ιάκωβο Πατάτσο για τη έντονά χριστιανική του αντρεία το Μάρκό Δράκο και άλλους πολλούς χωρίς να ξεχνώ τους συντοπίτες μου μάρτυρες με πρώτο τον Παπαβερκίου που τον έμαθα από τη γιαγιά μου και τους τρεις του Νέου Χωρίου που μου τους ιστορούσε
ο πατέρας μου και ο θείος και οι θείες μου...

Γιάννης Πεγειώτης

ΥΓ. Μεν φοάστε. Εν επκιάα τα βουνά. Απλά είπα να γράψω ολίγα  δια να εκκόψω  την αφορμήν τον θελόντων αφορμήν και των εχόντων  πτωχήν μνήμην ή ηθελημέναν εβαλάν μας ποικιλοτρόπως πόσταν αμπα τζιαι ξημουττήσουμεν τζιαι εμεις οι μη έχοες πλάτες τζιαι αδρώπους εις τα κόμματα..