Δημητριάδος Ιγνάτιος: «κάποιοι ετοιμάζονται να νομοθετήσουν κάτι που οι ίδιοι δεν θα ήθελαν ποτέ να συμβεί»

Στον Ιερό Ναό Ευαγγελιστρίας Νέας Ιωνίας λειτούργησε, 2^η ημέρα των Χριστουγέννων, ο Σεβ. Μητροπολίτης Δημητριάδος κ. Ιγνάτιος, παρουσία πλήθους πιστών.

Στο κήρυγμά του ο Σεβασμιώτατος παρατήρησε ότι «η Εκκλησία μας αφιερώνει αυτή την ημέρα στην Παναγία, γιατί είναι ό,τι ακριβότερο και ωραιότερο, από πλευράς των ανθρώπων, ως δώρο στον Τριαδικό Θεό, για το μέγιστο γεγονός της Θείας Ενανθρωπήσεως. Και έκτοτε, έγινε η Μητέρα του Θεού και όλων μας. Όσοι, μάλιστα, αξιωθήκαμε να βιώσουμε την εμπειρία της μητρικής αγάπης, μέσα σε συγκροτημένη οικογένεια και νιώσαμε ότι είμαστε καρποί της αγάπης ενός άνδρα και μίας γυναίκας, γνωρίζουμε τί σημαίνει να ζει κανείς την αγάπη της μητέρας στη ζωή του. Και αν κάποιος, από τις συνθήκες της ζωής, στερήθηκε την μητρική αγκαλιά, νιώθει το έλλειμμα, που αναζητά να αναπληρώσει. Αυτή είναι η πανανθρώπινη εμπειρία, η αλήθεια των ανθρώπων πάνω στη γη. Από τότε, ο άνδρας και η γυναίκα γίνονται συνδημιουργοί του Θεού…».

Ο κ. Ιγνάτιος παρατήρησε, στην συνέχεια, ότι «στην εποχή μας συμβαίνουν παράξενα και τραγικά πράγματα, καθώς διακυβεύεται η μητρότητα και η μητρική αγάπη και φτάνουμε σε αδιανόητα σημεία. Συμβαίνει συχνά, να λαμβάνονται αποφάσεις σε ένα κλίμα στιγμιαίας «ορθότητας», που καταλήγουν σε τραγικά αποτελέσματα. Αναρωτιέμαι, πώς κάποιοι ετοιμάζονται να νομοθετήσουν κάτι που οι ίδιοι δεν θα ήθελαν ποτέ να συμβεί. Ποιος, αλήθεια, θα ήθελε να γεννηθεί από μία παρένθετη μητέρα, δηλ. από μία γυναίκα, που πληρώνεται για να γεννήσει ένα παιδί, που θα μεγαλώσουν είτε δύο μάνες, είτε δύο πατέρες. Αλήθεια, θέλει κανείς να του συμβεί κάτι τέτοιο; Είμαι βέβαιος πως όχι, κι ας μη το ομολογούν φανερά. Ας σκεφθούμε ένα παιδί, που κάποια στιγμή θα συνειδητοποιήσει ότι αυτή που του παρουσιάστηκε ως οικογένεια δεν είναι η οικογένειά του, αλλά κάποια άλλη γυναίκα το γέννησε και πληρώθηκε γι’ αυτό. Αναλογίζεται κανείς τα συναισθήματα ενός τέτοιου παιδιού; Ποιος θα πάρει την ευθύνη για τα δράματα που θα προκύψουν, αν νομοθετήσουμε γι’ αυτό που επ’ ουδενί θέλουμε να μας συμβεί; Εμείς οι εκκλησιαστικοί θέτουμε τα ερωτήματα. Ούτε νομοθετούμε, ούτε κυβερνούμε. Είμαστε, όμως, υποχρεωμένοι να πούμε αυτά που πολλοί θα ήθελαν να πουν και δεν λένε και αυτό είναι ακόμα πιο τραγικό. Πρέπει, όμως, κάποιοι να λένε την αλήθεια. Και σεις, ο λαός θα πρέπει να λέτε και να διεκδικείτε την αλήθεια, γιατί όλοι έχουμε ευθύνη. Ενώ θα έπρεπε ν’ ασχολούμαστε στην πατρίδα μας σήμερα με το τεράστιο ζήτημα της υπογεννητικότητας, με την ερημοποίηση της υπαίθρου, για το κλείσιμο σχολείων ελλείψει παιδιών, γίνεται κουβέντα για αλλότρια θέματα, ως μη όφειλε. Δεν πρέπει να υπάρξουν παιδιά, που δε θα νιώσουν το μητρικό χάδι, δεν θα γνωρίζουν ποια είναι η φυσική τους μητέρα. Η Εκκλησία μας είναι και θα παραμείνει η Μάνα όλων μας και θα υπερασπίζεται το δικαίωμα κάθε γυναίκας να είναι σωστή μάνα και το κάθε παιδί να έχει την αληθινή μητέρα στην ζωή του».