ΣΑΝ ΠΑΝΑΓΙΑ - Ελευθέριος Βάσσος

 ΣΑΝ ΠΑΝΑΓΙΑ

Μορφή ασύγκριτη κοιτώ
αρυτίδωτη έμεινε στο χρόνο.
Το παν όνομα.
Ελένη.
Μια νοσταλγία αμύθητη, σπανίζει
μια γιαγιά απέραντη
μες στις αβύσσους.
Το χάδι παραδίδεται και τρέχει
κι η Παναγιά να συναντά τα μάτια σου,
μη φεύγεις, πού πας και ποιος τώρα
να φυλλομετρήσει τους καημούς μου
στα μέρη τ' απάτητα του νου;
Μου λείπεις. Πολύ όμως.
Λείπει η άπειρη έγνοια σου
έτοιμη να μετακινήσει βουνά.

Πόσα έλειπαν, μα ήσουν εκεί
για μένα,
πόσα άντεξα, γιατί ήσουν εσύ
για μένα,
η καλαίσθητη νεράιδα
πού τίποτα δε σε κλονίζει,
τίποτα σαν εσένα.
Στον παράδεισό σου παιδιαρίζω
όπως πάντα γιαγιά μου,
η κάθε μέρα μού το θυμίζει...

 
Ελευθέριος Βάσσος
θεολόγος - φιλόλογος