...Είναι αυτό το πυρ (της κολάσεως), η ανικανόττα του ανθρώπου να
δεχθεί σαν σωτηρία το ανέσπερο και θείο φως. Η στέρηση των απαραίτητων
προυποθέσεων για μια τέτοια εμπειρία. Είναι δηλ. τόσο αδύνατος ο κολασμένος,
ώστε αδυνατεί να αντικρύσει και να δεχθεί το θείο φως. Και καίγεται και
κατκαίγεται και φλέγεται και πυρούται από τις λαμπρές του ακτίνες, όπως τα
άρρωστα μάτια βλάπτονται από τις ισχυρές ακτίνες του ηλίου. Και κλαίει ο
κολασμένος πικρά γι αυτή τη μεγάλη συμφορά του.
Η κόλαση επομένως δεν είναι τιμωρία του Θεού για τον άνθρωπο, αλλά ασθένεια του ανθρώπου. Η πτωχή του σχέση με τον Θεό. Ο Θεός χύνει το φως Του πλούσια σ΄όλους " ως μακρόθυμος και πολυέλεος, ο τους δικαίους αγαπών και τους αμαρτωλούς ελεών". Και ο καθένας με την δύναμή του δέχεται το φως.
Παρουσία του σκότους και απουσία του φωτός είναι κόλαση.
Έτσι όλοι οι κολασμένοι στο σκοτάδι βυθισμένοι (ενν. το πνευματικό σκοτάδι),
βρίσκονται μακρυά από τον Θεό κι από τα έργα του Θεού.
....Είναι το πυρ αυτό, όπως η κάμινος του πυρός, όπου ρίχτηκαν
οι τρεις παίδες. Φωτιά για τους προσκυνούντες τα είδωλα, δροσιά για τους
προσκυνούντες τον Κύριο .
(Από το βιβλίο του π. Βασ. Μπακογιάννη, "Θάνατος
και Αθανασία", σελ. 95,96).
Ανατόλιος
4 σχόλια:
Έχω διαβάσει όλα τα βιβλία του π. Βασιλείου Μπακογιάννη, αλλά αυτό το βιβλίο "Θάνατος και Αθανασία" δεν το έχω διαβάσει, πώς μπορώ να το βρώ;
Το θέμα κόλαση και πυρ το αναλύει διεξοδικά στο βιβλίο του μπέστ σέλλερ Μετά Θάνατον.
Σαν ηδονή σαδιστική των ζώντων πιστών ακούγεται το επαναληπτικό για τον κολασμένο: "Και καίγεται και κατακαίγεται και φλέγεται και πυρούται".
Το πιο ενδιαφέρον όμως δεν είναι η κόλαση σαν πυρ, αλλά το φοβερό και τρομερό: "Πολλοὶ δὲ ἔσονται πρῶτοι ἔσχατοι καὶ ἔσχατοι πρῶτοι". Μας ανοίγεται μάλιστα σε αυτό κι ένα παράθυρο υποψίας: "«ἀμὴν λέγω ὑμῖν ὅτι οἱ τελῶναι καὶ αἱ πόρναι προάγουσιν ὑμᾶς εἰς τὴν βασιλείαν τοῦ Θεοῦ».
Άλλα λέει εδώ https://anastasiosk.blogspot.com/2024/03/blog-post_81.html και άλλα σε αυτό.
Προς τον σχολιαστή 6 Μαρτίου 2024 στις 12:08 π.μ.
Ο π. Βασίλειος δεν λέει άλλα εδώ κι άλλα εκεί, απλά στο "Θάνατος και Αθανασία", μιλά πάλι για τιμωρία και κακοπάθεια, με πιο θεολογική προσέγγιση. Όταν λέγει: "καίγεται και κατκαίγεται και φλέγεται και πυρούται", ή "τα άρρωστα μάτια βλάπτονται", ή "όλοι οι κολασμένοι στο σκοτάδι βυθισμένοι (ενν. το πνευματικό σκοτάδι, βρίσκονται μακρυά από τον Θεό", για καλοπέραση μιλά;
Δημοσίευση σχολίου