«Εὐνουχισμένοι...!» - π. Βασιλείου Μπακογιάννη

 

«Εὐνουχισμένοι...!»

Ὑπό Ἀρχιμ. Βασιλείου Μπακογιάννη

Ἕνας ἀντίλογος στό  ἐμπεριστατωμένο  ἐπιστημονικῶς  ἄρθρο, τοῦ ἀγαπητοῦ,  ἀδελφοῦ καί συλλειτουργοῦ πρωτοπρεσβεστέρου π. Βασιλείου  Θερμοῦ: «ὅταν συγκρούονται ἰδεολογίες τήν  πληρώνουν  οἱ ἄνθρωποι» (anastasios 28.2.24).  

Ὁμοφυλοφιλία ἔχει παρατηρηθεῖ καί στό  ζῶο.  Δέν μπορεῖ νά ἀντισταθεῖ, καί νά κάνει τήν ὑπέρβαση. Καί ὁ ἄνθρωπος μπορεῖ, νά ἔχει τέτοια γονίδια, (ὁμοφυλοφιλίας)  ἀλλά, μπορεῖ νά ἀντισταθεῖ,  καί νά κάνει  τήν ὑπέρβαση, γιατί δέν ἔχει μόνο γονίδια, ἔχει  καί νοῦ καί δύναμη καί θέληση, καί τά γονίδια βρίσκονται ὑπό τόν ἔλεγχό του. 

Καί οἱ ἑτεροφιλόφυλοι ἔχουν γονίδια πρός τό ἕτερο φύλο, ἀλλά, ὅταν θέλουν, ἐγκρατεύονται, ἀκόμα καί ἰσοβίως. Ὡς ἄνθρωποι,  λοιπόν, δέν εἴμαστε  θύματα, ἕρμαια τῶν    γονιδίων μας. Ὁ καθηγητής βιοχημείας τοῦ ΕΚΠ  Θανάσης Γ. Παπαβασιλείου γράφει:   «Διατρέχουμε τον κίνδυνο να δίνουμε υπερβολική έμφαση στις γενετικές ερμηνείες για τα ατομικά χαρακτηριστικά, τη συμπεριφορά ή την προδιάθεση σε νοσήματα σε τέτοιον βαθμό, ώστε να αρχίσουμε να βλέπουμε τον εαυτό μας και τους άλλους απλώς σαν το άθροισμα των γονιδίων μας» («Τα γονίδια δεν φταίνε για όλα. Βῆμα. 24.11.2008).

   Ὁ μακαριστός ἀρχιμ. Ἐπιφάνιος Θεοδωρόπουλος, προσπαθώντας νά πείσει  κάποιον σαρκολάτρη, ὅτι τό σέξ  στόν ἄνθρωπο εἶναι  θέμα προαιρέσεως, θελήσεως, ἐπιλογῆς, τοῦ εἶπε ὡς παράδειγμα: «Ἄν πᾶς στό Νοσοκομεῖο, καί χρειασθεῖ νά νοσηλευθεῖς γιά μῆνες, τί θά κάνεις; Θά σοῦ βάζουν παραβάν, γιά νά συνέρχεσαι;!».

 Ὁ Κύριος: «Μερικοί εὐνούχησαν τούς ἑαυτούς τους γιά τή Βασιλεία  τοῦ Θεοῦ (Μτ. 19: 11). Καί ὁ Ἅγιος ὁ Ἰωάννης ὁ Χρυσόστομος ἑρμηνεύει: Δέν ἔκοψαν τά μέλη τοῦ σώματος, ἄν εἶνα δυνατόν, ἀλλά τούς τους πονηρούς λογισμούς, πού προκαλοῦν τήν ἁμαρτία. ( P.G. 58: 599). «Αὐτοκράτωρ ἐστί τῶν παθῶν ὁ εὐσεβής λογισμός» (Δ΄Μακ. 1:7).  Ἄν, λοιπόν, σέ ἀφορᾶ  τό «μεταφυσικό», τό αἰώνιο, ἡ Βασιλεία τοῦ Θεοῦ, ἡ σωτηρία σου, ὁ «Αὐτοκράτορας»  θά δώσει ἐντολή νά ἐκκοποῦν οἱ  ἐφάμαρτες ἐπιθυμίες τοῦ σώματος,  ὡς ἀντίθετες στό θεῖο θέλημα, ἀλλά ἐνήδονες στό  σῶμα, πρᾶγμα δύσκολο. «Εἶναι στενή  ἡ πύλη, καί τεθλιμμένη  ἡ ὁδός πού ὁδηγεῖ στή Ζωή, γι'αὐτό καί λίγοι τήν βρίσκουν» (Μτ. 7:14).   «Ἐσύ, Βασιλιᾶ μου, κάνεις πιό μεγάλη θυσία ἀπό μένα·  ἐσύ ἀπαρνιέσαι τόν αἰώνιο κόσμο, χάρη τοῦ ἐφημέρου, ἐγώ ἀπαρνιέμαι τόν ἐφήμερο κόσμο, χάρη τοῦ αἰώνιου», εἶπε ἕνας ἀσκητής σέ  Βασιλιά πού ἔκανε χαρέμι τό  παλάτι του. (Ν. Καζαντζάκη. Ἀναφορά  στόν Γκρέκο, σελ. 199).

   Στίς ἡμέρες μας θεωρεῖται  «μεσσαιωνισμός» νά μιλήσει κάποιος γιά  τήν ....Κόλαση! Καί ἄν κάποιος τό τολμήσει,  θά τήν παρουσιάσει  μέ τρόπο ἀνώδυνο. Ὅμως, ὁ  Χριστός  ξέροντας ὅτι ὁ ἄνθρωπος  τῶν παθῶν καί τῆς ἁμαρτίας,  ξυπνᾶ   μόνο μέ ἀπειλές,  «ζωγράφισε» τήν Κόλαση μέ τά μελανώτερα χρώματα: βαθύ σκοτάδι,  ἄσβεστη, αἰώνια φωτιά,  κλάμα, τρυγμό καί βρυγμό ὀδόντων!   Καί δέν ἔλεγε ὑπερβολές· τήν ὠμή ἀλήθεια ἔλεγε.

Εἶπα κάποτε στόν ἀοίδιμο Μητροπολίτη Νικοπόλεως Μελέτιο: «Ὑπάρχουν κάποιοι πού ὅταν  μιλᾶνε γιά τήν Κόλαση, δέν χρησιμοποιοῦν τά λόγια καί τίς παραστάσεις πού χρησιμοποίησε ὁ Χριστός· γιά νά μήν τρομάξουν τόν κόσμο».  Καί μέ  βλέμμα αὐστηρό καί  διαπεραστικό ἀπάντησε: «Εἶναι διαστροφή (!)   νά μήν θέλουμε νά  χρησιμοποιήσουμε τά λόγια τοῦ Χριστοῦ!». 

Ἡ ἀποστολή μας ὡς ποιμένες δέν εἶναι νά  ἀποκοιμίζουμε πνευματικῶς τόν κόσμο,  ἀλλά νά  τοῦ προκαλοῦμε  τήν  «καλή  ἀνησυχία»· νά τόν «ἀπειλοῦμε»,  νά   τόν «τρομοκρατοῦμε», ἀλλά πάντα μέ τήν  ἐλπίδα ὅτι ὅσο ζεῖ   ὑπάρχει σωτηρία!  Ἀξιολύπητοι, ἀπελπισμένοι εἶναι οἱ κολασμένοι·  καί «ὁ ἔχων ὦτα  ἀκούειν,  ἀκουέτω».