«Ἔρχονται…οἱ βάρβαροι» - «Κ.Π.»

 

 «Ἔρχονται…οἱ βάρβαροι» 

«Κ.Π.»

 Δὲν εἶναι ἕνας, δὲν εἶναι χίλιοι, μιλιούνια ἀμέτρητα εἶναι, καὶ τῆς πατρίδας μας καί τῆς ψυχῆς μας οἱ ἐχθροὶ. Καθόλου δὲν τοὺς φαίνεται πὼς εἶναι βάρβαροι.

-Βάρβαροι αὐτοί; Λαμποκοπᾶ ὁ πολιτισμὸς στὰ πρόσωπά τους, τὰ δάχτυλά τους κρινοδάχτυλα. Εὐγένεια ὁλοφάνερη ἡ μορφή τους…

-Μὰ εἶναι ὄντως βάρβαροι! Μὲ τὰ ἁπλὰ λευκά τους κρινοδάχτυλα, θὰ στραγγαλίσουν ὅλα ὅσα μᾶς ἔχουν ἀπομείνει ἰδανικά! Θὰ σφάξουν, κι ἂς μὴν κρατᾶνε γιαταγάνια, τὶς ἀξίες μας! Ποὺ μεσ’ τὸν κόρφο μας φυλᾶμε, αἰῶνες τώρα, ἀπ’ τῶν ἀλλόφυλων τὰ λεφούσια. Καὶ τὰ ἱερά μας! Καὶ τὰ ἱερά μας καὶ τὰ ὅσια, ἀπ’ τῶν ψυχῶν τὸ εἰκονοστάσι κατεβάζοντας, θὰ τὰ ποδοπατήσουνε μὲ λύσσα!Εἶναι ὁπωσδήποτε βάρβαροι ὅλοι αὐτοί, μὰ πολὺ βάρβαροι!

-Καὶ ἐσὺ τί θὰ κάνεις;Τὰ καριοφίλια σου ἑτοιμάζεις νὰ ἀμυνθεῖς; Ἄσκοπο εἶναι νὰ σκάβεις χαρακώματα, ἄχρηστο εἶναι νὰ στήνεις, πολεμίστρες. Ἀπὸ τὶς πόρτες σου θὰ ’ρθουν καὶ θὰ μποῦν ἀνενόχλητοι τοῦτοι, οἱ νέοι βάρβαροι! Ναι! Ἀλήθεια!

-Τότε ἐλᾶτε ὅλες τὶς πόρτες ν΄ἀσφαλίσουμε γερά. Νὰ τὶς σφραγίσουμε καλὰ καὶ μὲ κλειδιὰ καὶ μὲ καρφιὰ καὶ μ’ ἁλυσίδες καὶ λουκέτα. Κι ἂς τρέξουμε νὰ δοῦμε τὶς κερκόπορτες. Μὴν ξεχαστεῖ καμία κερκόπορτα ἀνοιχτὴ οὔτε μισάνοιχτη…! Προσοχὴ στὶς κερκόπορτες…!

Ἀπόκριση στ’ ἀνήσυχα τοῦτα λόγια ἀκούστηκε

Κι ἦταν ἀπόκριση σωστή, καὶ μυαλωμένος λόγος:

-Ἀδέλφια, προσοχή!

Οἱ πόρτες ξεκλειδώνονται καὶ τὰ λουκέτα σπάζουν καὶ τὰ καρφιὰ ξηλώνονται καὶ τὰ πρεβέζια βγαίνουν, εὔκολη εἶναι ἡ καταστροφή…Καὶ τότε,μπαίνει μέσα ὁ βάρβαρος σὰν νὰ ‘ταν νοικοκύρης,μπαίνει μέσα ὁ βάρβαρος καί σας… νοικοκυρεύει!

Μονάχα, ἄν ἀμπαρώσετε μὲ ΖΩΝΤΑΝΕΣ ἀμπάρες,πού εἶναι ὅμως σὰ σίδερο καὶ σὰν ἀτσάλι δυνατές,τότεοἱ πόρτες δὲν θ΄ἀνοίξουνε, κι ὁ ἐχθρὸς θὰ κάνει πέρα..Πίσω καὶ πέρα θὰ χαθεῖ, θὰ ντροπιαστεῖ, θὰ φύγει.

Σὰ γίνει ἀμπάρα ὁ παπάς, μὲ τ’ ἁγιασμένο ράσο,

Σὰ γίνει ἀμπάρα ὁ δάσκαλος, ὁ κύρης καὶ ἡ μάνα,

Σὰ γίνει ἀμπάρα ὁ καθείς, ἐγώ, ἐσύ, κι ὁ ἄλλος…

Τότε, μόνο τότε, ὁ βάρβαρος θὰ ἡττηθεῖ, θὰ ντροπιαστεῖ, θὰ φύγει.

Κι ἡ Πόλη δὲν θὰ πέσει καὶ ἡ Πατρίδα δὲν θὰ πέσει καὶ ἡ ζωή μας, ἡ ζωή σου, δὲν θὰ πέσει!

Γιατί ἡ ψυχὴ μας ἀδούλωτη, δυνατή, θὰ τά κουμαντάρει ὅλα!»(Διασκευή ἀπὸ περιοδικὸ «Ἡ Δράση»)

«Πάλι μέ χρόνια μέ καιρούς πάλι δικά μας θά ναι»

Ἀλλά μέχρι τότε, θά ἔχουμε παραμείνει ἀναλλοίωτοι ἀπό τούς βαρβάρους;

Θά ἔχουμε παραμείνει Ἕλληνες Ὀρθόδοξοι,γιά νά χαροῦμε ὅπως πρέπει τήν  ἐλευθερία τῆς Πόλης καί τήν Θεία Λειτουργία στήν Ἁγια—Σοφιά;