Ἐκλογή Μητροπολιτῶν ἐπί Ἀρχιεπισκόπου Ἱερωνύμου

Ἐκλογή Μητροπολιτῶν ἐπί Ἀρχιεπισκόπου Ἱερωνύμου

 
Σε συσχετισμό με το άρθρο του κυρίου Ε. Β. παραθέτουμε το παρακάτω κείμενο του Μακαριστού Αρχιεπισκόπου Αθηνών και πάσης Ελλάδος κυρού Ιερωνύμου Ά για την εκλογή Επισκόπων. (από το βιβλίο του Εἰς τό Πηδάλιον τῆς ᾿Εκκλησίας”, τόμ. β΄ σελ. 167) 

Γεώργιος Πρασιανάκης

 

Οὐδέν σύστημα ἐκλογῆς τῶν ἐπισκόπων εἶναι τέλειον. Πάντα τά συστήματα ἔχουν τάς ἐλλείψεις των καί τά ἐλαττώματά των. ᾿Εκεῖνο, τό ὁποῖον ἀποτελεῖ πλήρη καί τελείαν διασφάλισιν διά τήν ἀνάδειξιν τῶν ἀρίστων εἰς τό ὕπατον τῆς ἀρχιερωσύνης ἀξίωμα, εἶναι ἡ βαθυτάτη συναίσθησις τῶν ἐκλεκτόρων, ὅτι διά τῆς ψήφου των εἶναι δυνατόν εἴτε νά εὐεργετήσουν τήν ᾿Εκκλησίαν, εἴτε νά κακουργήσουν κατ᾿ αὐτῆς καί τοῦ πληρώματός της καί νά γίνουν αἴτιοι εἴτε νά δοξάζηται εἴτε νά βλασφημῆται τό ὄνομα τοῦ Κυρίου.
 
Κατά ταῦτα πρῶτον, οἱ πρός ἀρχιερατείαν ἐκλόγιμοι δέν θά προβάλλουν οἱ ἴδιοι τήν ὑποψηφιότητά των. ᾿Εάν ἡ ῾Ιεραρχία δέν γνωρίζῃ τούς κληρικούς τούτους, σημαίνει, ὅτι δέν εἶναι ἐξ ἐκείνων, οἱ ὁποῖοι παρουσιάζουν δρᾶσιν τοιαύτην, ὥστε νά εἶναι ἀρκετή νά τούς ἀναδείξη Μητροπολίτας. Τοῦτο βεβαίως δέν σημαίνει, ὅτι ἡ ῾Ιεραρχία δέν θά λαμβάνη ὑπ᾿ ὄψιν ὡρισμένα αὐτῶν προσόντα, ἀλλά τά ἀποδεικτικά τῶν προσόντων τούτων πρέπει νά ἀναζητῆ καί νά τά εὑρίσκη ἡ ἁρμοδία ἐκκλησιαστική ἀρχή εἴτε αὐτή αὕτη νά προσκαλῆ ὀνομαστικῶς τούς ὑποψηφίους, ἵνα τά ὑποβάλουν”.
 
Μέ αὐτάς τάς προοπτικάς ἐκινήθημεν ἐν ὁμοφωνίᾳ εἰς τάς γενομένας ἐκλογάς. Δέν ἀνεμένομεν νά μᾶς ἀνεύρουν οἱ θεωρούμενοι ἐκλεκτοί, ἀλλά προσεπαθήσαμεν νά τούς ἀνεύρωμεν ἡμεῖς, νά τούς ἀνεύρωμεν δέ εἰς τόν τόπον τῆς διακονίας των καί τοῦ μόχθου, τόν ὁποῖον προσέφερον ταπεινῶς, ὡς προσφοράν εἰς τόν ᾿Αρχιποίμενα Κύριον.
 
Εἶναι χαρακτηριστικόν, ὅτι τινές ἐξ αὐτῶν οὐδέ ὑποψίαν κἄν εἶχον, ὅτι εἶναι δυνατόν νά ἐκλεγοῦν Μητροπολῖται καί ὅτε διά τηλεφωνικῆς ἐπικοινωνίας ἤ δι᾿ ἄλλου τρόπου ἀνεκοινώσαμεν εἰς αὐτούς τήν ἐκλογήν των ἐξεπλάγησαν.
 
῾Ο τρόπος οὗτος τῆς ἐκλογῆς ἀποτελεῖ τήν εἰσαγωγήν οὐσιαστικῶς νέου πνεύματος εἰς τήν ἐκκλησιαστικήν ζωήν τῆς νεωτέρας ῾Ελλαδος. Εἴμεθα ὑποχρεωμένοι ὅμως νά ὑπογραμμίσωμεν, ὅτι ἡ καινοτομία αὕτη φαίνεται ὡς τοιαύτη μόνον διά τόν μελετητήν τῆς ἐκκλησιαστικῆς ῾Ιστορίας τῆς νεωτέρας ῾Ελλάδος, διότι ἐν τῇ πραγματικότητι δέν ἀποτελεῖ εἰμή ἐπιστροφήν εἰς τήν παραδοσιακήν γραμμήν, τήν ἰσχύσασαν τόσον κατά τήν ἐκλογήν τοῦ Ματθίου, εἰς ἀναπλήρωσιν τοῦ ἐκπεσόντος ᾿Αποστόλου, ὅσον καί εἰς τήν ἐκλογήν καί ἀνάδειξιν τῶν γνησίων καί ὄντως ποιμένων κατά τήν μακραίωνα ῾Ιστορίαν τῆς ᾿Ορθοδόξου ᾿Εκκλησίας”.