«Τό μυστήριον τοῦτο μέγα ἐστίν» - π. Βασιλείου Μπακογιάννη

«Τό μυστήριον τοῦτο μέγα ἐστίν»

(Ἐφεσ. 5:32) 

  Ὑπό  Ἀρχιμ. Βασιλείου Μπακογιάννη

            Τί ἐννοεῖ ὁ Παῦλος, ὅταν λέει, «τό μυστήριον τοῦτο μέγα ἐστίν»; Ποιό εἶναι αὐτό τό μυστήριο;

Ὅταν ὁ Θεός ἔφτιαξε τήν Εὔα, ὁ Ἀδάμ ἦταν «ναρκωμένος, καί μόλις  ξύπνησε, καί εἶδε τήν Εὔα, διαισθάνθηκε, ὅτι ἡ Εὔα ἦταν σάρκα ἀπό τή σάρκα του. Ἐδῶ εἶναι τό μυστήριο: ὅτι  διαισθάνθηκε ἀμέσως ὅτι αὐτό τόν νέο ἄνθρωπο (τήν Εὔα), πού εἶχε ἀπέναντί του, ἦταν σάρκα ἀπό τή σάρκα του. Καί  προφήτεψε: «ἕνεκα τούτου (ὅτι ἡ γυναῖκα εἶναι σάρκα ἀπό τή σάρκα τοῦ ἄνδρα), ὁ ἄνδρας θά ἀφήσει τόν πατέρα του καί τήν μητέρα του, καί θά «κολλήσει» στή γυναῖκα του» (Γεν. 2:24). Αὐτό εἶχε ὑπόψη του ὁ Παῦλος, ὅταν εἶπε «τό μυστήριον τοῦτο μέγα ἐστίν» (Ἐφ.5: 31- 32).

Αὐτή ἡ ἕλξη (ὁ ἔρωτας) ἔχει τέτοια δύναμη, ὥστε κάνει τόν ἄνδρα νά ἐγκαταλείπει τούς γονεῖς του καί νά κολλάει στή γυναῖκα του. Θυμίζει τή σχέση  Χριστοῦ καί Ἐκκλησίας  (Ἐφεσ.  5:32)·  τή σφοδρή ἐπιθυμία τοῦ Νυμφίου Χριστοῦ νά ἑνωθεῖ μέ τή Νύμφη Ἐκκλησία. Ἅγιος Ἰωάννης ὁ Χρυσόστομος: «ὅπως ὁ Χριστός ἄφησε τό θρόνο Του, χάρη τῆς Νύμφης, τῆς  Ἐκκλησίας, ἔτσι καί ὁ ἄνδρας ἀφήνει τόν πατέρα του, τή μάνα του,  καί προσκαλλᾶται στή γυναῖκα του.   Αὐτό συναίσθημα τοῦ ἔρωτα ἔχει φυτευθεῖ στόν ἄνθρωπο ἀπό τό Θεό, γιά νά ὁδηγεῖ τόν ἄνθρωπο στό γάμο μέ χαρά»(P.G. 51:230). 

     Ἐκεῖνο τόν καιρό,  ὁ ἄνδρας  ἔβλεπε κατ' ἰδία τή γυναῖκα του στό γάμο· μέχρι τό γάμο ἦταν σάν «ξένοι». Αὐτό τούς ἔκανε νά λαχταροῦν τό γάμο, «στίς χαρές σου», εὔχονταν οἱ πατέρες μας στούς ἀνύπαντρους νέους,  ἐννοώντας τίς χαρές τοῦ γάμου.

   Στήν ἐποχή μας τό συναίσθημα τοῦ «ἔρωτα», ἔχει  ταυτισθεῖ μέ τήν ἁμαρτία. Ἄς διερωτηθοῦμε, ἄν ὁ λόγος τοῦ Παύλου, «τό μυστήριον τοῦτο μέγα ἐστί», ἰσχύει στήν ἐποχή μας.

Στήν ἐποχή τῶν πατέρων μας, ἡ ἁγνότητα  θεωρεῖτο  τιμή γιά τήν κόρη καί γιά  τούς γονεῖς της. «Ἀτίμασα τήν κόρη τοῦ τάδε», ἔλεγε ὁ νεαρός ὅταν  ἔπεφτε σέ πορνεία. Οἱ γονεῖς, ὅσο ἡ κόρη τους ἦταν ἀνύπαντρη, τήν πρόσεχαν, σάν τά μάτια τους, ἐξ οὗ καί «ὡς κόρην ὀφθαλμοῦ». Ἅγιος Ἰωάννης ὁ Χρυσόστομος: «Οἱ γονεῖς, προκειμένου νά διαφυλάξουν τήν  ἁγνότητα τῆς κόρης τους, λαμβάνουν δρακόντεια μέτρα· προσέχουν  νά μήν ἀκούει ἄσεμνα λόγια· νά μήν βγαίνει ἔξω τά βράδυα· νά μήν κάνει παρέα μέ φίλους. Τήν  κλείνουν  (!)  στό δωμάτιο, βάζουν  φύλακες (!) καί κλειδαριές (!) καί μοχλούς (!) στίς πόρτες...!».  (P.G. 51:211).  Ἐνῶ σήμερα...

     Καί δέν ὑπάρχει ἀντίσταση σ'αὐτή  τήν κατηφόρα,   οὔτε ἀπό τούς χριστιανούς (!) γονεῖς!  «Ὁ γυιός μου ἔχει μιά σχέση μέ μιά  κοπέλα», λένε χωρίς αἰδώ! Ἡ ἁμαρτία δέν  θεωρεῖται πιά  ἀνηθικότητα. Ἔχει χαθεῖ ἔννοια τῆς ἠθικῆς ἀκόμα καί ἀπό χριστιανούς γονεῖς. Μήν τά ρίχνουμε στήν ἐποχή· δέν  ἄλλαξαν οἱ ἐποχές· οἱ ἄνθρωποι  ἄλλαξαν· ὑποδουλώθηκαν ἀμαχητί στίς ἐπιθυμίες τῆς σαρκός. Πρόοδος...! 

Ὁ Χριστός  εἶναι πάντα ὁ ἴδιος «χθές καί σήμερον καί εἰς τούς αἰῶνας» (Ἑβρ. 13:8). Ἀπαιτεῖ ἀπό τούς  δούλους Του σεβασμό στίς ἐντολές Του. Ὅποιος  τίς παραβαίνει, «ἀποθανεῖται, ἀλλά τό αἷμα αὐτοῦ ἐκ τῆς χειρός σου ζητήσω» (Ἰεζ. 3:18), καί «ὁ ἔχων ὦτα ἀκούειν, ἀκουέτω».