ΑΠΟ ΕΥΑΓΓΕΛΙΣΤΗ ΛΟΥΚΑ ΣΥΓΧΟΡΔΙΑ ΚΑΙΡΙΩΝ ΠΑΡΑΒΟΛΩΝ ΤΟΥ ΧΡΙΣΤΟΥ - ΑΘΑΝΑΣΙΟΣ ΚΟΤΤΑΔΑΚΗΣ

ΑΠΟ  ΕΥΑΓΓΕΛΙΣΤΗ  ΛΟΥΚΑ

 ΣΥΓΧΟΡΔΙΑ  ΚΑΙΡΙΩΝ  ΠΑΡΑΒΟΛΩΝ  ΤΟΥ  ΧΡΙΣΤΟΥ    

ΑΘΑΝΑΣΙΟΣ  ΚΟΤΤΑΔΑΚΗΣ

       Κυριακή 16 Ιουνίου 2024, αναφορά και ευχή στων Αγίων 318 Πατέρων το «χορό -που- εκ των της οικουμένης περάτων συνδραμών, Πατρός και Υιού και Πνεύματος Αγίου Μίαν Ουσίαν εδογμάτισε και φύσιν» ! Και στύλωσε την Εκκλησία μια για πάντα στα πόδια της, και  για τα καλά -Α΄ Οικουμενική, Νίκαια Βιθυνίας 325.

     Για την ώρα κρατείστε στη μνήμη καλά, πολύ καλά.  

1. Από τα πέρατα της Οικουμένης, από Δύση και Ανατολή, όχι με «αεροπλάνα και βαπόρια» σαν τα σημερινά. 

2. Και ανάμεσα στους 318, άλλος κουτσός, άλλος κουλός, άλλος χωρίς μάτι, άλλος χωρίς αυτί … δέσμη Μαρτύρων, όλοι τους όμως με την Αλήθεια της Εκκλησίας σε καρδιά και νου, ατόφια, ορθή ! 

3. Έπαθε, λέγεται, ο Μέγας Κωνσταντίνος αντικρίζοντας τους, φυσικό, πηγαίο, ανθρώπινο ! Ξέρετε ποιος, ο εν δυνάμει πλανητάρχης εποχής, ο και ειδωλολάτρης ως και εκείνη τη στιγμή ! Αυτός ο  ειδωλολάτρης που δώδεκα χρόνια πριν έβγαλε την Εκκλησία απ’ τα σκότη των λαγουμιών των Κατακομβών στο φως της ημέρας-Διάταγμα Μεδιολάνων με Λικίνιο, επίσης ειδωλολάτρη, και  όχι μόνο ! Πιο πολύ αυτός ο ίδιος ο ειδωλολάτρης που είχε συγκαλέσει τη Σύνοδο, και ήταν κατά το νόμο αυτοπρόσωπα παρών, βέβαια στα θεολογικά, απόλυτα σιωπών !

      Εδώ τέλος εισαγωγής. Με σήμα και νεύμα προς φοβικούς της σήμερον, μη και ακουμπήσουν κάποιον ετερόδοξο, πιο πολύ κάποιον αλλόδοξο και  … μιανθούν ! Και «θου Κύριε φυλακήν τω στόματι μου» τι μύθο-πλάθουν κι εναντίον του … σκιαμαχούν αυτάρεσκα και … ηρωικά !  

******   ***   ******

       Πάμε, λοιπόν, τώρα. Από Ευαγγελιστή Λουκά, από «τρίτο στη σειρά του Κανόνα της Καινής Διαθήκης Ευαγγέλιο, που διακρίνεται για τη γλωσσική του καλλιέπεια και την ακριβέστερη ιστορική τοποθέτηση των γεγονότων».

Και, ως βεβαιώνει όλη η αρχαία εκκλησιαστική παράδοση συγγραφέας του είναι ο πιστός συνοδός του Απ. Παύλου, «Λουκάς ιατρός ο αγαπητός», με ό,τι συνεπάγεται αυτό ! Της δικής του γραφίδας και το βιβλίο, «Πράξεις των Αποστόλων», που περιλαμβάνει γεγονότα από τη ζωή της Εκκλησίας στα πρώτα της βήματα.

        Μια συγχορδία, αγία συγχορδία θείου πνεύματος, θείας Αλήθειας που αναπηδά εύηχη από σειρά καίριων Παραβολών Ιησού Χριστού, Υιού του Θεού, Θεού Αληθινού. Και Υιού του Ανθρώπου, τέκνου της Θεοτόκου Παρθένου Μαρίας, Άνθρωπου πραγματικού, παρεκτός αμαρτίας. Κάτι πολύ σπουδαίο, και από πρώτη πηγή, από τον Κύριο, που σήμερα μοιάζει χαμένος, «κάτω από την τεράστια σκιά του Γέροντα», έρχεται να διαμηνύσει στα καθ’ ημάς-«Πού είναι ο Χριστός, πού είναι οι Απόστολοι, πού είναι η Εκκλησία; Όλα έχουν σκοτεινιάσει κάτω από την τεράστια σκιά του Γέροντα»-π. Αλέξανδρος Σμέμαν.

     Και αρχίζουμε απλά, ρητά, συγκεκριμένα. Φαρισαίοι και Γραμματείς, πασίγνωστο αυτό, «γλαυξ εις Αθήνας», που λέει, παρακολουθούσαν κατά πόδας το Χριστό. Και  σχολίαζαν κάθε λόγο και πράξη του αρνητικά, καταφρονητικά, το πιο συνηθισμένο, απορριπτικά ! Ποιοι όμως και ως τι όντες προέβαιναν σ’ αυτό. «Ως πεποιθότες εφ’ εαυτοίς, ότι εισί δίκαιοι και εξουθενούντες τους λοιπούς»-Νεοελληνικά. «Ως από μόνοι τους σίγουροι για την ευσέβεια τους και δικαιούμενοι να περιφρονούν τους άλλους». Και αλλιώς. «Που από μόνοι τους αυτάρεσκα πίστευαν ότι ήταν ενάρετοι και σωσμένοι, και χαμένοι ως αμαρτωλοί όλοι οι υπόλοιποι»-Λκ.18,9.

       Και ποια η πρόχειρη και πιο εύκολη κατηγορία τους κατά του Χριστού; «Ότι ούτος αμαρτωλούς προσδέχεται και συνεσθίει αυτοίς». Νεοελληνικά. «Ότι αυτός καταδέχεται να κάνει συντροφιά με αμαρτωλούς, και όχι μόνο, αλλά και να κάθεται στο τραπέζι τους»-Λκ.15,2. Οποία αμαρτία, Χριστέ μου, και πώς τη διέπραττες !

    Σ’ αυτή την κατηγορία, αντιπροσωπευτική παραπλήσιων νυν, ως γράφει ο Ευαγγελιστής Λουκάς, ο Χριστός έχει απαντήσει ουσιαστικά και αποστομωτικά με μια συγχορδία, αγία συγχορδία τεσσάρων καίριων Παραβολών.

      α/ «Τις άνθρωπος εξ υμών έχων εκατό πρόβατα και απολέσας εν εξ αυτών, ου καταλείπει τα ενενήκοντα εννέα … και πορεύεται επί το απολωλός έως ου εύρη αυτό;»-«Ποιος από σας αν έχει εκατό πρόβατα, και χάσει ένα από αυτά, δε θα εγκαταλείψει τα ενενήντα εννιά … για να ψάξει να το βρει; Και παρακάτω, κι όταν το βρει, το βάζει στους ώμους του και γυρίζει πανευτυχής, χοροπηδώντας από χαρά»-Λκ.15,4κε. Κάνω συντροφιά και μ’ αυτούς, γιατί: «Ουκ ήλθον καλέσαι δικαίους, αλλά αμαρτωλούς εις μετάνοιαν»-Μτθ.9,13. Και ευρύτερα. «Ουκ γαρ ήλθον ίνα κρίνω, τον κόσμον, αλλ’ ίνα σώσω τον κόσμον»-Ιω.12,47.

      β/ «Άνθρωποι δύο, Φαρισαίος ο ένας, τελώνης ο άλλος, πήγαν στο ναό και προσευχήθηκαν. Αυτό-διαφημίζοντας εαυτόν ως ενάρετο ο πρώτος, καταδικάζοντας εαυτόν ως πολύ αμαρτωλό, ο δεύτερος. «Κι εγώ σας λέω πως γύρισε δικαιωμένος στο σπίτι του ο δεύτερος», συνάγει και επισημαίνει ο Χριστός. Γιατί. «Πας ο υψών εαυτόν ταπεινωθήσεται, ο δε ταπεινών εαυτών υψωθήσεται» ! Λκ.18,14.

     γ/ «Άνθρωπος τις είχε δύο υιούς … ο νεώτερος από αυτούς έλαβε ως ζήτησε το μερίδιο της περιουσίας του από τον Πατέρα του … έφυγε … πήγε σε χώρα μακρινή, το διασκόρπισε ζώντας άσωτα, δυστύχησε, και πήρε το δρόμο του γυρισμού … Έτι δε αυτού μακράν απέχοντος είδεν αυτόν ο πατήρ αυτού, και εσπλαχνίσθη, και δραμών επέπεσεν επί τον τράχηλον αυτού και κατεφίλησεν αυτόν» ! Πρώτος σε όλα και στη σειρά ο Πατέρας, είδεν, εσπλαχνίσθη, έτρεξε, αγκάλιασε, τον γέμισε φιλιά, προσθέστε και πόσα δάκρυα χαράς, και ό,τι έγινε μετά. Δαχτυλίδι, ρούχα, παπούτσια, αποκατάσταση στη θέση του υιού, σφάξιμο του μόσχου του σιτευτού και ευωχία, χαρά για την επάνοδο του χαμένου παιδιού, του άσωτου γιού-Λκ.15,11-32.

      Και δ/ Η αποκάλυψη, η άκρα θεία μεγαλοψυχία και αυτό-θυσιαστική αγάπη, η  αποθέωση, η ολοκλήρωση. Λκ10,25κε. Παραβολή του Καλού Σαμαρείτη. «Σαμαρείτης δε τις οδεύων ήλθε κατ' αυτὸν, και ιδὼν αυτὸν-το ληστεμένο, τραυματισμένο, μισοπεθαμένο-εσπλαγχνίσθη, και προσελθών κατέδησε τα τραύματα αυτού επιχαίων … επιβιβάσας δε αυτόν εις το ίδιον κτήνος…». Και ποιος όλα αυτά; Όχι ο Ιερέας, που προσπέρασε κι έφυγε τρεχάτος ! Όχι ο Λευίτης-Διάκος, που έκανε το ίδιο. Αλλά ποιος; Ο Σαμαρείτης, ο άγνωστος,  ο ξένος, το χειρότερο ο αλλόδοξος, το ακόμη χειρότερο, ο αλλόδοξος κι εχθρός μισητός-«Ου γαρ συγχρώνται Ιουδαίοι Σαμαρείταις» !

     Ταύτα, και τότε, και τώρα, και πάντα προς όλους, ιδιαίτερα όσους. «Πεποιθότες εφ’ εαυτοίς ότι εισί δίκαιοι και εξουθενούντας τους λοιπούς»-Λκ.18,19-που δεν αλλάζουν πολλές φορές με τίποτε, ως οι παλιοί ! Πολύ πολλή προσοχή, συν πολύ πολλή προσευχή !

******   ***   ******

   Και ιδού από τον ίδιο το Χριστό η βασική και δια παντός κατάληξη και συναγωγή.

      «Ο γνους το θέλημα του Κυρίου εαυτού, και μη ετοιμάσας μηδέ ποιήσας προς το θέλημα αυτού, δαρήσεται πολλάς, ο δε μη γνους, ποιήσας δε άξια πληγών δαρήσεται ολίγα»-Λκ.12,47. Και Νεοελληνικά. «Εκείνος ο δούλος-ο άνθρωπος, ο χριστιανός-που ξέρει τι θέλει ο κύριός του-ο Θεός, ο Ιησούς Χριστός-και δεν είναι όμως έτοιμος και δεν κάνει αυτό που θέλει  ο κύριος του θα τιμωρηθεί αυστηρά, κοινώς θα τις φάει για τα καλά ! Αντίθετα εκείνος-ο άνθρωπος, ο χριστιανός, ο μη χριστιανός-που δεν ξέρει το θέλημα του κυρίου του-του Θεού-και κάνει κάτι-ακόμη και-αξιόποινο, θα τιμωρηθεί ελαφρότερα»-.Λκ.12,47. Και η σφραγίδα, και υπογραφή είναι του Κυρίου ημών-άμεσα και πρώτιστα όλων των χριστιανών, δυναμικά και ανεπαίσθητα όλων των ανθρώπων-Ιησού Χριστού, Υιού του Θεού, Θεού Αληθινού.

     «Ο έχων ώτα ακούειν ακουέτω», και τα πρέποντα συναγέτω ! Τα κατ’ αυτόν πρέποντα, με την αίσθηση ότι και βλέπει και ακούει ο Ιησούς Χριστός !

Αθανάσιος Κοτταδάκης