Συμπληρώνονται σήμερα 50 χρόνια από την τουρκική εισβολή στην Κύπρο, η οποία οδήγησε στην κατοχή του ενός τρίτου του νησιού.

Συμπληρώνονται σήμερα 50 χρόνια από την τουρκική εισβολή στην Κύπρο, η οποία οδήγησε στην κατοχή του ενός τρίτου του νησιού.

Ο χρόνος πάγωσε εκείνο το τραγικό πρωινό του Σαββάτου της 20ης Ιουλίου 1974, πριν ακριβώς 50 χρόνια, όταν το «χρυσοπράσινο φύλλο» της Μεσογείου η Κύπρος μας, άρχισε να αιμορραγεί από την βίαιη μπότα του Τούρκου κατακτητή, που εισέβαλλε με μένος στο νησί, σκορπώντας τον όλεθρο, τον θάνατο, την απόγνωση και την καταστροφή.

Μικρό παιδί ενθυμούμαι την μητέρα μου επιστρέφοντας από την Θεία Λειτουργία στο Μοναστήρι του Προφήτη Ηλία Πατρών, να μας λέει «έχουμε πόλεμο» οι τούρκοι έκαναν εισβολή στην Κύπρο. Μετά από λίγο ο πατέρας μου επιστρατεύτηκε.

Σήμερα 50 χρόνια μετά δεν είμαι στην Πάτρα, αυτή την ημέρα ήλθα στην Κύπρο. Το πρωί ήχησαν οι σειρήνες στις 5:30, την ώρα που άρχισε η τουρκική εισβολή. Ο ήχος της σειρήνας έσπασε την ηρεμία του ζεστού πρωινού για να θυμίσει τι έγινε πριν από 50 χρόνια.

Ο άγριος τούρκος κατακτητής πάτησε τα ιερά χώματα της Κύπρου και εκ τότε, εκμεταλλευόμενος τη διεθνή υποκρισία, τα δυο μέτρα και δυο σταθμά, παραμένει αμετακίνητος. Θάνατος, πόνος, προσφυγιά, βιασμοί, αγνοούμενοι, εγκλωβισμένοι. Χιλιάδες οι νεκροί, εκατοντάδες οι αγνοούμενοι της κυπριακής τραγωδίας.

Είναι γνωστό ότι παραβιάζοντας κάθε κανόνα της διεθνούς δικαίου και νομιμότητας, η Τουρκία εισέβαλε  στην πρώτη φάση της κυπριακής τραγωδίας, στις 20 Ιουλίου 1974, ενώ λίγες μέρες μετά ακολούθησε το δεύτερο δράμα κατά το οποίο καταλήφθηκε και η Αμμόχωστος. Από τότε, η Τουρκία κατέχει παράνομα το 37% του εδάφους της Κυπριακής Δημοκρατίας.

Ο Αρχιεπίσκοπος Κύπρου Γεώργιος, χθες το βράδυ, στην Μεγαλειώδη Αντικατοχική Συναυλία της Λευκωσίας «Πόσο Ακόμα;» για τα 50 χρόνια από την τουρκική εισβολή και κατοχή της Κύπρου έδωσε το μήνυμα:

Όσα χρόνια και να περάσουν

δεν ξεγράφουμε πατρίδες·

ούτε και παραμένουμε στους θρήνους·

δεν εξαντλούμαστε στην παθητική αναπόληση.

Συντηρούμε το αγωνιστικό φρόνημα. 

Δεν ξεχνούμε και αγωνιζόμαστε.

Ετοιμαζόμαστε για την απελευθέρωση.

……..

Απαιτούμε λύση ανθρωπίνων δικαιωμάτων.

Απαιτούμε αποχώρηση όλων των στρατευμάτων κατοχής και των εποίκων από την πατρίδα μας.

Απαιτούμε επιστροφή στις πόλεις και τα χωριά μας.

Απαιτούμε απελευθέρωση της πατρίδας μας.

Αν εμείς εμμείνουμε σ’  αυτές τις αρχές, είμαι σίγουρος ότι και ο Θεός θα έλθει βοηθός στις προσπάθειές μας.

Ζήτω η Κύπρος!

Α.Κ.Κ