Η ΠΡΩΤΙΝΗ ΜΑΣ ΠΙΣΤΗ ΣΗΜΕΡΑ...

 

 Η ΠΡΩΤΙΝΗ ΜΑΣ ΠΙΣΤΗ ΣΗΜΕΡΑ...

 
Παναγιά μου Παναγιά μου παρηγόρα την καρδιά μας και χαρίσε μας πίστην Κύριου πρωτινήν, αληθινήν ατόφιαν έστω και φτωσικήν όπως τους παλαιούς καιρούς...

-------------

Η πίστη. Η δική μας πίστη η πρωτινή των παππούδων και των γιαγιάδων μας. Η πίστη του πατρός και της μητρός μας όπως την ζήσαμεν στην καθημερινότητα τους μα και την συνολην βιωτήν τους. Η πίστη της δασκάλας των πρώτων μας γραμμάτων όπως προέκβαλλεν από τις βιβλικές της διηγήσεις έμπρος σε μιαν τάξην θαυμάζουσαν τον λόγον και τους ειλικρινείς οφθαλμούς της. Η πίστη του δάσκαλος μας εις την εκτην τάξην όταν μας εμάνθανεν τα πρώτα μας ψαλτικά τα οποία αναβλύζουν εκ της τύχης τα τρίσβαθα αβιαστως και λυτρωτικώς.
Κι ύστερα η πίστις όσων γνωρισες βιώσαντας, βασάνους, αλύσους, κατατρεγμούς ,φυλακίσεις, δεσμά οδυνηρά. Το θαυμαν εις τον βιον τους εκεινας τας μεγιστως εμπονους ώρας αλλά και κατοπινα. Ετουτη η πίστις πολύ σε εσυγκινουσε....
Γράφει ο σοφός συγγραφέας δια αυτή την πίστην :  " Εἶναι γεγονός ὅτι, ὅπου ὑπάρχει ἰσχυρή καί ἀληθινή πίστη στό πρόσωπο τοῦ Θεανθρώπου Κυρίου Ἰησοῦ, ἡ πίστη αὐτή ἔχει τόση δύναμη, ὥστε νά κάμνει ἔργα θαυμαστά. Θαύματα πραγματικά. Διότι ἡ πίστη στό Χριστό εἶναι ἡ με­γαλύτερη δύναμη στόν κόσμο." (π. Γρηγόριος Μουσουρούλης)
Ας το γράφουμε και πρωτινα.Για την πιστη των γιαγιαων μας εχω να λαλω.Για τη γνωσην των παππουων μας εχω να λαλω.Εξεραν σσιλλια πραματα να καμουν τζιαι λλια να λαλουν.
Απλοι τζιαι ισιοι οι περιτου.Εν εκατηγορουσαν ευκολα οι πιο πολλοι.
Ο παππους μου εφορεν συχνα τη βρακαν του την καλην τζιαι την Κυριακην επηαιννεν στον Αην Πιφανην.Αγαπαν τους φτωχους.Τες βασανισμενες χωρκανες του .Αφηννεν τη γιαγιαν μου να τες βοηθα χωρις να γογγιζει....
Για την Παραδοσην του τοπου ουλλην εχουμεν  να λαλουμεν πως εκρατησεν μας επλουμισεν μας εσωσεν μας.Για την πίστην μας την πρωτινην ομιλουμεν ...
Αυτή που στηριξε τους προγονους μας και μας σε περιστασεις δύσκολες και καταιγίδες του βιου μεγάλες.
Και ο σοφός συγγραφέας μας ξαναεπισκεπτεται και διδασκει για την πίστην:" Ἡ πίστη μᾶς χρειάζεται πάντοτε, ἰδιαίτερα ὅμως στίς δύσκολες περιστάσεις τῆς ζωῆς μας. Τότε μάλιστα φανερώνεται καί ἡ δύναμή της. Ὅταν ὑπάρχουν ἀσθένειες καί καταστροφές πού ἀπειλοῦν τή ζωή μας καί τή ζωή τῶν δικῶν μας. Ὅταν ὁ θάνατος μᾶς ἐπισκέπτεται καί ὁ πόνος πλημμυρίζει τή ψυχή μας, γιά τό χωρισμό ἀπό πρόσωπα προσφιλῆ. Τότε πού λυγίζουν οἱ δυνά­μεις μας καί αἰσθανόμαστε τόν ἑαυτό μας ἀδύ­νατο σάν τό ἄχυρο, ὅταν ὑπάρχει ἡ πίστη, τότε ἡ ἀδυναμία μας ἐξαφανίζεται καί μποροῦμε χάρις στήν πίστη νά ἀντιμετωπίζουμε καί τά χει­ρότερα περιστατικά μέ ἠρεμία, μέ εἰρήνη ψυχῆς καί νά ὑπερνικοῦμε τίς δυσκολίες πού τά συνοδεύουν. Καί τοῦτο διότι ἡ πίστη εἶναι ἡ ἀπόλυτη βεβαιό­τητα στήν παντοδυναμία τοῦ Θεοῦ, ἡ ὁποία "τά ἀδύνατα παρά ἀνθρώποις" τά κάμνει δυνατά καί εὔκολα. Πίστη εἶναι ἀκόμη ἡ ἀπόλυτη βεβαιότητα στήν ἀγάπη τοῦ Θεοῦ πρός τόν ἄνθρωπο, ἡ ὁποία ἐκδηλώνεται πάντοτε πλούσια.
                Ἡ πίστη ὁδηγεῖ τόν ἄνθρωπο κοντά στόν Χριστό. Τόν κάμνει νά προσεύχεται στόν Χριστό, νά παρακαλεῖ καί νά ζητεῖ τή βοήθειά του, μέ ταπείνωση καί συντριβή καρδίας. Δίνει ἀκόμη τή βεβαιότητα ὅτι ὁ Κύριος ἀκούει καί ἔρχεται ἐνι­σχυτής καί βοηθός καί παίρνει τόν ἄνθρωπο κάτω ἀπό τήν προστασία του" (π. Γρηγόριος Μουσουρούλης)
Κι ύστερα ...Εν ωρα θλιψεων και δοκιμασιων
σου  απομενει η προσευχη
και η μνημη αγαπης παλαιας.
Το δωμα της γιαγιας σου, η δρόσος απο τον κόλπο της Πόλεως Χρυσοχους και τα άστρα, η κτισις που μιλούσε βραδυνα και σε καλουσε σε δοξολογιαν πιστεως και προσευχην ικετευτικην: Κύριε ευλόγησε κι εμας τους ανεπροκοπους τους αντιπαραγωγικους τους ενίοτε ολιγοπιστους.Τους αδυνατουντες να παραξουν χρημαν ικανον επαινετον εν τη κυπριακη κοινωνια.....

Γιάννης Πεγειώτης