ΔΗΜΗΤΡΙΑΔΗΣ -- ΓΙΑΝΝΑΡΑΣ Κ ΣΥΖΗΤΗΣΗ ΠΕΡΙ ΘΑΝΑΤΟΥ - π. Εφραὶμ Τριανταφυλλόπουλος

 

ΔΗΜΗΤΡΙΑΔΗΣ -- ΓΙΑΝΝΑΡΑΣ Κ ΣΥΖΗΤΗΣΗ ΠΕΡΙ ΘΑΝΑΤΟΥ

    Για δεύτερη φορά επανεκδίδεται ἕνα παλαιότερό μας βιβλιαράκι ἀπὸ τὶς ἐκδόσεις ΠΟΡΦΥΡΑ. Μιλάει γιὰ τὸ ὅτι ὁ Θάνατος στὸ Πρόσωπο τοῦ Χριστοῦ νικήθηκε κατὰ κράτος καὶ αὐτὸ τὸ ζοῦμε μέσα στὸ Σῶμα Του, ποὺ εἶναι ἡ Ἐκκλησία καὶ τὸ χαιρόμαστε σὰν ἀπὸ Θεοῦ μεγίστη δωρεά. Μιὰ ἱστορία τῶν παλαιῶν ἀναγνώσεών μας ποὺ ὀδήγησαν τελικὰ σὲ αὐτὴ τὴν ἀλήθεια Ζωῆς, ἀλλὰ καὶ ποὺ μέσα Της βλέπουμε πλέον τοὺς ἐν λόγῳ συγγραφεῖς ὄχι ἀπορριπτικά δίκην Ἀλαθήτου, ἀλλὰ προσληπτικά.

     ΚΑΙ ΜΙΑΣ περί Θανάτου ο λόγος, ο κ. Δημητριάδης στὴ συνέντευξή του στὸν κ. Δανίκα, ἀντιστικτικὰ πρὸς αὐτὴν τοῦ ἀγαπητοῦ καθηγητῆ μας κ. Γιανναρᾶ, τάχατες, "ἀποδομεί" τὸ Χριστιανισμό, διότι φαίνεται τὸν ἐνοχλεῖ ἡ  ἔ ν σ α ρ κ η  πίστη. Κάπου δὲν τὰ πᾶνε καλὰ ὅλοι αὐτοὶ μὲ τὸ Σῶμα γενικῶς. Ἢ τὸ ἀγνοοῦν παντελῶς στὸ ὄνομα μιᾶς ἄσαρκης πνευματικότητας, ἢ τὸ χρησιμοποιοῦν ἀήθως. Βεβαίως καὶ ἡ μία στάση ἐμπερικλείει ἐνδογενῶς τὴν ἄλλη... Στὸ ἄκουσμα καὶ μόνο τῆς ἀναστάσεως τῶν σωμάτων σοκάρονται, διότι ἔρχεται στὴν ἐπιφάνεια ὁ (ὑποσυνείδητος) πλατωνισμός τους ποὺ ὑποτιμᾶ τὸ σῶμα. Θλιβεροὶ μετέφηβοι ἑνὸς Διαφωτισμοῦ παλαιᾶς κοπῆς, συγχέουν τὸ μεταφυσικὸ μὲ τὸ ὑπερβατικό. Φαίνεται νὰ μὴν καταλαβαίνουν παντελῶς τὸ ὅτι ὁ Θεὸς εἶναι ὑπερβατικὸς (ὄχι μεταφυσικός, διότι ἡ νεύρωση τῆς μεταφυσικῆς χωρίζει τὸ ἐνθάδε ἀπὸ τὸ ἐπέκεινα) καὶ παρὼν στὴν κτίση διὰ τῶν ἀκτίστων ἐνεργειῶν Του. Οὔτε τὸ ὅτι ὁ Παῦλος μᾶς λέει μὲ ἄλλα λόγια "ἢ Χριστὸς ἢ χάος". Παιδικὰ νάζια και καμώματα... Πιστεύουν ὅτι "ἀποδομοῦν" τὸν Χριστιανισμό, καὶ στὴν οὐσία κατεδαφίζονται οἱ ἴδιοι... Αὐτὸ μακροπρόθεσμα ἴσως νὰ ἀποδειχθεῖ λίαν θετικό.

     Εἶχα διαβάσει ἐκ νεότητος-1982, τὸ βιβλίο του "Πεθαίνω σὰ χώρα" καὶ ἡ αἴσθηση ἦταν στυφή. Ἀπαρηγόρητος ἂνθρωπος ἐγκιβωτισμένος στὸν θλιβερὸ δίδυμο ζυγὸ τοῦ χωροχρόνου, ὅπως θὰ μᾶς ἔλεγε ὁ ὅσιος Ἰουστῖνος Πόποβιτς. Ζεῖ ἀκόμη πρὸ Χριστοῦ καὶ τὸ λέει ὁ ἄνθρωπος. Τοὐλάχιστον αὐτὸ εἶναι πρὸς τιμήν του. Νὰ μὴν τοῦ φᾶμε τὸ δίκιο.

     Καὶ μιᾶς καὶ εἶναι καὶ τοῦ Γαλλικοῦ πνεύματος θὰ τοῦ προτείναμε νὰ διαβάσει καθ' ὁλοκληρίαν τὰ συγγράμματα τῆς Γαλλίδας ψυχαναλύτριας παίδων καὶ ἐφήβων -μαθήτριας τοῦ Λακάν, ἂν κάτι τοῦ λέει αὐτό- Φρανσουὰζ Ντολτό, ἡ ὁποία καταλήγει στὴν παρουσία τοῦ Χριστοῦ ὡς μοναδικοῦ Νοηματοδότη στὰ ὑπαρξιακὰ ἀδιέξοδα τῶν ψυχολογικῶν προβλημάτων τοῦ σύγχρονου Ανθρώπου καὶ δὴ παιδιῶν καὶ ἐφήβων, ἴσως καὶ μετεφήβων ἐν προκειμένω.

π. Εφραὶμ Τριανταφυλλόπουλος