« ΕΞΗΛΘΕΝ…» - «Κ.Π.»

 « ΕΞΗΛΘΕΝ…»    

«Κ.Π.»

Παγκόσμιο ἀνησυχητικό φαινόμενο ἡ ὐπερθέρμανση τοῦ πλανήτη μας. Μᾶς τρομάζουν οἰ συνέπειες τῆς οἰκολογικῆς κρίσης καί ὀ ἄνθρωπος ἀδυνατεῖ νά τίς διαχειρισθεῖ. Βασανιστική ἡ ξηρασία τό φετεινό καλοκαίρι, πού τό ὀνόμασαν τό θερμότερο τῶν τελευταίων δεκαετιῶν. Ἡ χλωρίδα , ἡ πανίδα, ἡ φυσική καί ἡ ἀνθρώπινη ζωή ἀντιμετωπίζουν δυσεπίλυτα προβλήματα.Λές καί δυσκολεύεται ἡ ροή τῆς ζωῆς. Μεγάλη ἡ ἀνησυχία γιά τήν ξηρασία τῆς φύσης. Γιά  τήν ξηρασία τῆς ψυχῆς ἀνησυχοῦμε; Τήν ἀπομύζησε τήν ψυχή μας , τήν ἀφυδάτωσε, τῆς πῆρε κάθε ἰκμάδα, τἠν ξέρανε ἡ ἀπατηλή ἁμαρτία…

Μέσα σ’ αὐτὴν τὴν χωρίς ὅρια τραγωδία Κάποιος ἀγρυπνεῖ καὶ ἀνεμπόδιστος συνεχίζει τὸ ἔργο Του. Βγῆκε ὁ Σποριὰς ὁ αἰώνιος. «Ἐξῆλθεν ὁ Σπείρων τοῦ σπεῖραι τὸν σπόρον Αὐτοῦ». Μέσα στὴν τραγωδία τῆς φυσικῆς ξηρασίας ὁ Σποριὰς Χριστὸς βγαίνει στὴν ὥρα Του νὰ σπείρει. Μαζὶ μὲ τὸν τόπο ξεράθηκαν καὶ οἱ ψυχές, στις ὁποῖες μπορεῖ νὰ γίνει εὐκολότερα ἡ ἀνατροπή. Ξεράθηκαν τὰ γεράνια στὸ μπαλκόνι. Τὰ ποτίσαμε, τὰ ποτίσαμε, τὰ ποτίσαμε μὲ ἐπιμονὴ καὶ ξαναφύτρωσαν. Τὰ πρόλαβα. Ὑπῆρχε ἀκόμη ἴχνος ζωῆς ἐκεῖ μέσα στὶς ρίζες τους, ζωντάνεψαν.

 Ἔρχεται ὅμως ὁ Σποριὰς καὶ χτυπᾶ τὴν πόρτα τῆς ψυχῆς μας, γιά νά τή δροσίσει ἀπὸ τὴ διάχυτη φυσικὴ καὶ πνευματικὴ ξηρασία γύρω μας. Ξεράθηκαν οἱ ψυχές μας μέσα μας καί γύρω μας. Χτυπᾶ ἐκείνη τὴν πόρτα, ποὺ ἔχει ἀπὸ μέσα μόνο χερούλι. Ἂν Τὸν ἀγνοήσουμε ἐγωιστικὰ καὶ δὲν Τοῦ ἀνοίξουμε, θὰ ὁλοκληρωθεῖ ἡ ξεραΐλα. Ἂν ὅμως Τοῦ ἀνοίξουμε διάπλατα καὶ Τοῦ ποῦμε: - Ἔλα, Κύριέ μου. Μπὲς μέσα. Ἐσένα περίμενα. Ἔλα, Κύριέ μου. Πότισε, δρόσισε, ζωοποίησε τὴν ψυχή μου μὲ τὸν αἰώνιο Λόγο Σου, σὲ ὅλες τὶς εὐκαιρίες τῆς Ἐκκλησίας μας, τῆς πνευματικῆς ζωῆς μας, καὶ θὰ κάνω ὅ,τι μοῦ πεῖς. Ἔλα, μπές, Σὲ περίμενα, Κύριε!

Μὲ αὐτὴ τὴ λαχτάρα, μὲ αὐτὴν τὴν ἐλεύθερη διάθεση, μὲ αὐτὸ τὸ δόσιμο τῆς ψυχῆς σὲ Κεῖνον, θὰ γίνει ὁ Ἔνοικος καὶ θὰ σπέρνει στὴν «ἀγαθὴ γῆ» τῆς ψυχῆς, ποὺ δὲν ἔχει πέτρες, δὲν ἔχει ἀγκάθια, δὲν εἶναι πατημένη καὶ πωρωμένη ἀλλὰ «ἀγαθὴ γῆ» ἕτοιμη γιὰ καλλιέργεια. Τότε γονεῖς καὶ παιδιά, ὅλοι θὰ ἀκούσουμε μὲ χαρὰ τὶς γλυκόλαλες καμπάνες τῶν Ἐκκλησιῶν μας ποὺ θὰ χτυποῦν ΚΑ-ΤΗ-ΧΗ-ΤΙ-ΚΟ, ποὺ θὰ μᾶς καλοῦν στοὺς Ἑσπερινούς, στοὺς Ὄρθρους καὶ στὴ Θεία Λατρεία, στὶς ἀπογευματινὲς Συνάξεις, Παρακλήσεις καὶ Ὁμιλίες, στοὺς Κύκλους Μελέτης Ἁγίας Γραφῆς, στὴ Λατρευτικὴ – Μυστηριακὴ ζωὴ τῆς Ἐκκλησίας μας, στὰ γάργαρα καὶ καθαρὰ νερὰ τῆς Θείας Χάρης, στὶς εὐλογημένες πηγὲς τῶν Ὑδάτων Τοῦ ζωοποιοῦ Λόγου Του. Ἐπιτέλους, νὰ μποῦμε  στὸν σταθερὸ πνευματικό μας ἀγώνα. Ξεραθήκαμε μέσα στὶς διακοπές, παρασυρθήκαμε στὴ ραθυμία, μᾶς διέλυσε ἡ κάθε ξηρασία.

Τὴν Κυριακή τοῦ Σπορέως,  ἡ πνευματικὴ σπορὰ ἀρχίζει. Χαρὰ σὲ ἐκεῖνες τὶς ψυχὲς ποὺ ἀκοῦνε τὴ φωνή Του, ποὺ λαχταροῦν τὸ κάλεσμά Του καὶ φοιτοῦν κατά Του, σὲ κάποια ἀκρογιαλιὰ τῆς Γαλιλαίας, σὲ κάποιο ὅρος τῶν Ἐλαιῶν, σὲ κάποιο Ὑπερῶο, ὅπου καλεῖ ὁ Χριστός. Σὲ ἐνορίες καὶ γειτονιές, σὲ Ἐκκλησίες καὶ Μοναστήρια, σὲ χώρους πνευματικοὺς,ὅπου ὁ Χριστὸς σπέρνει τὸν λυτρωτικό Του λόγο καὶ ἀναπαύει καὶ φωτίζει καὶ ὁδηγεῖ. Γιὰ νὰ δροσιστεῖ ἡ ψυχή, ἡ ζωὴ καὶ ὁ κόσμος μας, ποὺ ὑποφέρει ἀπὸ τὴν ξηρασία τῆς ἀποστασίας καὶ τῆς ἁμαρτίας.

Λοιπόν, ἄς συναντηθοῦμε μέ τόν Θεῖο Σποριά, ἄς πορευθοῦμε συνοδοιπόροι, γιά νά ὐψωθοῦμε  πάνω ἀπό τούς κινδύνους τῆς ξηρασιας καί νά  πάρει ἀληθινή ζωή ἡ ζωή μας. Καλόν  ἀγώνα!